“เจ้ามาทำไม?” ครูวิญญาณพูดอย่างไม่พอใจ ต้องมาติดอยู่ในคุกใต้ดินกลายเป็นนักโทษเช่นนี้ แต่เขาก็ยังไม่สูญเสียความหยิ่งในศักดิ์ศรี และไม่ได้ดูห่อเหี่ยวซูบซีดเลยแม้แต่น้อย
อูจิ่วมองครูวิญญาณยิ้มๆ ไม่สนใจความชิงชังของครูวิญญาณเลย เมื่อเห็นสภภาพที่น่าสมเพชของครูวิญญาณ อูจิ่วก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ทำไมอาจารย์ต้องเกลียดศิษย์ถึงขนาดนี้ด้วย? ที่ศิษย์ต้องเสียมารยาทกับอาจารย์ก็เพราะไม่มีทางเลือก พอศิษย์น้องน่าหลานส่งหมีสีน้ำตาลตัวนั้นมาให้ข้า ข้าจะปล่อยอาจารย์ทันที อาจารย์จะได้ลงโทษข้าที่เสียมารยาท อาจารย์โปรดเห็นใจความทุ่มเทตั้งใจของศิษย์ด้วย ที่ศิษย์ทำลงไปทั้งหมดก็เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของโลกวิญญาณ”
“หน้าเจ้าทำข้าสะอิดสะเอียน” ครูวิญญาณไม่สนใจที่อูจิ่วพูดเลยสักนิด หลอกลวงอาจารย์ลบล้างบรรพบุรุษ การกระทำของอูจิ่วทำให้ผู้คนโกรธจนผมชี้ตั้ง
อูจิ่วแบมือยักไหล่ มองครูวิญญาณที่เกลียดเขาอย่างที่สุด และแสดงออกว่าเขาไม่สนใจ
“อาจารย์ไม่เห็นต้องพูดไม่น่าฟังขนาดนี้เลย ข้ายังจำได้ตอนที่อาจารย์รับข้าเป็นศิษย์ ท่านชอบข้ามากไม่ใช่หรือ? ไม่งั้นท่านจะส่งมอบตำแหน่งวิญญาจารย์ให้ข้าแทนที่จะเป็นน่าหลานเยว่เจ้าคนไม่ทะเยอทะยานใช้ชีวิตไปวันๆนั่นทำไม?”
ครูวิญญาณโกรธจนแทบกระอักเลือด “ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าต่ำช้าน่ารังเกียจเช่นนี้ ตีข้าให้ตายข้าก็ไม่มอบตำแหน่งวิญญาจารย์ให้เจ้าหรอก นี่เป็นเรื่องที่ข้าทำแล้วรู้สึกเสียใจมากที่สุด!”
ครูวิญญาณจะไปคิดได้อย่างไรว่าศิษย์เอกที่เชื่อฟังและเฉลียวฉลาดของเขาคนนี้จะกลายเป็นคนไร้หัวใจและไร้ศีลธรรมหลังจากสืบทอดตำแหน่งวิญญาจารย์? ไม่ว่าในอดีตอูจิ่วจะบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเพียงใด แต่ตอนนี้เขาคือปีศาจที่ชั่วร้าย
อูจิ่วหัวเราะออกมาดังลั่น “อาจารย์ดุด่าข้าได้เลย ศิษย์อยู่นี่ให้ด่าแล้ว แต่อีกสามวันข้างหน้าท่านอาจารย์โปรดให้ความร่วมมือแต่โดยดีด้วย ศิษย์น้องน่าหลานจะได้มาช่วยท่านไง”
“เจ้าจะต้องโดนกรรมตามสนอง” ครูวิญญาณกัดฟันพูด
เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่าอูจิ่วจะจับเขามาขังได้
“กรรมตามสนอง? ผู้ที่ทำการณ์ใหญ่ย่อมไม่ใส่ใจเรื่องเล็กน้อย อาจารย์ก็เคร่งครัดเกินไป โกรธตัวเองเพราะเรื่องจักรพรรดิแห่งความมืดจนสละตำแหน่งวิญญาจารย์โดยเปล่าประโยชน์ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ ข้าจะเอาหน้าที่ไหนมาพูดในวันนี้?” อูจิ่วพูดอย่างไม่สนใจ
“เจ้ามันพวกปากหวานก้นเปรี้ยว! ร่ายมนต์ใส่ท่านจ้าววิญญาณ เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่!” ครูวิญญาณพูดพลางจ้องอูจิ่วเขม็ง.novel-lucky.
เขาไม่เชื่อว่าจ้าววิญญาณจะยอมให้อูจิ่วทำเรื่องต่ำช้าร้ายกาจเช่นนี้
“ร่ายมนต์ใส่ท่านจ้าววิญญาณ? อาจารย์ ท่านประเมินข้าสูงเกินไปแล้ว ข้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ท่านจ้าววิญญาณอยากได้พลังมากขึ้นเอง แล้วบังเอิญว่านั่นเป็นสิ่งที่ข้าสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ส่วนเรื่องที่ข้าจะทำอะไรนั้น พอถึงเวลาอาจารย์จะรู้เอง” อูจิ่วพูดพร้อมหัวเราะ แววตาเต็มไปด้วยความปรารถนาและบ้าคลั่ง เขามองดูแสงไฟที่วูบไหวแล้วพูดขึ้นเหมือนคนเสียสติว่า
“สิ่งที่ข้าทำอยู่สามารถเปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ ไม่ว่าจะเป็นอาณาจักรล่างหรืออาณาจักรกลาง กระทั่งอาณาจักรบนก็ต้องสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน! อาจารย์ ท่านดื้อรั้นเกินไป ถ้าท่านยอมร่วมมือกับข้า ท่านจะได้รับพลังที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จะได้ไปถึงสภาวะที่ท่านไม่สามารถไปถึงได้ตลอดชีวิตไม่ว่าจะฝึกหนักเพียงใดก็ตาม”
ครูวิญญาณส่ายหน้าและมองอูจิ่วที่กำลังเสียสติ เขาบ้าไปแล้ว บ้าไปแล้วจริงๆ
แต่คำพูดของอูจิ่วทำให้ครูวิญญาณตกอยู่ในความหวาดกลัวอย่างมาก เหมือนเขาได้ยินเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจากคำพูดของอูจิ่ว
เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องแค่โลกวิญญาณอย่างเดียว แต่ยังส่งผลกระทบโดยตรงต่อสามอาณาจักรอีกด้วย!
“อาจารย์ ท่านพักผ่อนให้ดีเถอะ อีกสามวันข้าจะมาหาท่าน” อูจิ่วกลับสู่สภาวะปกติ เขามองครูวิญญาณยิ้มๆก่อนจะหันหลังเดินจากไป เสียงหัวเราะน่าขนลุกของเขาดังก้องคุกใต้ดิน ทำให้ครูวิญญาณตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว