ทันใดนั้น สายตาของทุกคนมองมายังเฉินโม่
“เฉินโม่ นายจะทำอะไร” เหมือนนักเรียนและอาจารย์มหาวิทยาลัยหัวหนาน จำเฉินโม่ได้ทันที แต่ทุกคนไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงมาขัดจังหวะงานแต่งของอาจารย์เจียง
เมื่อเจียงอี่ว์เวยเห็นเฉินโม่ ก็มีสีหน้ายินดี เฉินโม่เป็นฮีโร่ของมหาวิทยาลัยหัวหนาน ช่วยมหาวิทยาลัยหัวหนานชำระล้างความอัปยศอดสู แค่เป็นหนึ่งในสมาชิกของมหาวิทยาลัยหัวหนาน ล้วนมีความซาบซึ้งต่อเฉินโม่ เจียงอี่ว์เวยก็ไม่ต่างกัน
“เฉินโม่ นายกลับมาแล้วเหรอ ดีมากเลย ฉันกำลังเสียใจที่ฮีโร่ของมหาวิทยาลัยหัวหนานอย่างนาย ไม่สามารถมาร่วมงานแต่งฉันได้ นายกลับมาได้จังหวะพอดีเลย!” เจียงอี่ว์เวยพูดด้วยรอยยิ้ม ใบหน้ามีความยินดีอย่างจริงใจ
เจ้าบ่าวข้างเธอ แม้มีรอยยิ้มบางๆ ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ แต่เฉินโม่เห็นความสะอิดสะเอียนในสายตาของเขาอย่างชัดเจน
เฉินโม่มองเจียงอี่ว์เวย ผู้หญิงที่มีบุญคุณอันยิ่งใหญ่ต่อเขาเมื่อชาติก่อน ล้วนพูดกันว่าผู้หญิงนั้นอ่อนโยน เจียงอี่ว์เวยคือผู้หญิงที่อ่อนโยนที่สุด
“ใช่ ผมกลับมาได้จังหวะพอดีเลย ถ้าช้าไปวันเดียว คุณคงจบสิ้นแน่ๆ” เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ ดูทอดถอนใจเล็กน้อย
“นายพูดอะไร” เจียงอี่ว์เวยอึ้งไป เธอได้ยินคำว่าจบสิ้นแน่ๆ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินโม่ถึงพูดแบบนี้ โดยเฉพาะในวันมงคลของเธอ
เฉินโม่มองเจียงอี่ว์เวย พูดด้วยใบหน้าจริงจัง “อาจารย์เจียง คุณจะแต่งกับเขาไม่ได้!”
“นี่มันอะไรกัน เฉินโม่จะขัดขวางงานแต่งของอาจารย์เจียงเหรอ” พวกนักเรียนและครูของมหาวิทยาลัยหัวหนาน ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง
จี๋ต๋าจิ่วตูและคนอื่นก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง มองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ
“ไม่ ไม่จริง! คิดไม่ถึงเลยว่าไอ้เบื๊อกเฉินจะขัดขวางงานแต่งของอาจารย์เจียง ไอ้หมอนี่บ้าไปแล้วเหรอ” จี๋ต๋าจิ่วตูตกใจจนอ้าปากค้าง ผ่านไปนานกว่าจะหุบปากลงได้
เจี่ยจวินเซี่ยมองเฉินโม่ แววตาสับสน ไม่เข้าใจว่าเฉินโม่จะทำอะไรกันแน่
ครั้งนี้แม้แต่มู่หรงยานเอ๋อร์ยังพูดไม่ออก มองเฉินโม่บนเวที ในใจมู่หรงยานเอ๋อร์สั่นสะเทือน “คิดไม่ถึงเลยว่าเฉินโม่จะขัดขวางงานแต่งของอาจารย์เจียง อย่าบอกนะว่าเขาชอบ…..”
เล่หรูหั่วแววตาสับสน รู้สึกปวดใจอย่างไม่มีเหตุผล มองเงาของเฉินโม่ ความโกรธฉายขึ้นมาในแววตา
เจียงอี่ว์เวยไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น อึ้งไปครู่หนึ่ง ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เฉินโม่ อย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ รีบกลับไปนั่งที่เลย งานแต่งใกล้เริ่มแล้ว”
เจียงอี่ว์เวยคิดว่าอาจเป็นเพราะเฉินโม่วู่วามเพียงชั่วครู่ จึงทำเรื่องแบบนี้ ก็ยังเป็นวัยรุ่น จึงเข้าใจได้
เมื่อเฉินโม่ใจเย็นลง ก็จะรู้ความผิดของตัวเอง
เฉินโม่ใบหน้าจริงจัง แล้วพูดอีกรอบ “อาจารย์เจียง ผมไม่ได้ล้อเล่น คุณแต่งกับคนนี้ไม่ได้!”
เจียงอี่ว์เวยยังไม่โกรธเหมือนเดิม แต่มองเฉินโม่อย่างประหลาดใจ แล้วถามว่า “เฉินโม่ ทำไมนายถึงขัดขวางไม่ให้ฉันแต่งกับเขา ต้องมีเหตุผลสิ!”
“เพราะเขาเป็นคนกากเดน!” เฉินโม่พูดเสียงราบเรียบ แต่กลับทำให้ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน
“ไอ้หนุ่ม นายพูดอะไร!” ชายหนุ่มสองสามคนแต่งตัวทันสมัยด้านล่างเวที ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ถลึงตาใส่เฉินโม่ด้วยใบหน้าอึมครึม ถ้าไม่อยู่ในงานแบบนี้ คนพวกนี้คงขึ้นไปซัดเฉินโม่บนเวทีแล้ว
เจ้าบ่าวอย่างไช่เหวินยู่มองเฉินโม่ แววตามีความสะอิดสะเอียน แต่ใบหน้ายังมีรอยยิ้มบางๆ เหมือนเดิม “นักเรียนคนนี้ นายชื่อเฉินโม่ใช่ไหม ฉันดีใจมากที่นายมาร่วมงานแต่งของฉันกับเวยเวย แต่ถ้านายจะก่อเรื่องที่นี่ ฉันจะโกรธนะ”