เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 833
คนสิบกว่าคนเดินออกมาจากในห้องที่สร้างจากหิน พวกเขาพูดคุยกันว่าจะแบ่งของบนตัวลู่ฝานกันยังไง ไม่สนใจความรู้สึกของลู่ฝานเลยสักนิด
ลู่ฝานฝืนเงยหน้าขึ้นมา เขาเห็นหญิงชายแตกต่างกันเดินออกมา
คนพวกนี้กับพวกซูบผอมที่เพิ่งเจอข้างนอก แตกต่างราวฟ้ากับเหว
แม้พวกเขาดูทุเรศทุรังเหมือนกัน แต่ดูมีชีวิตชีวา ดวงตาเป็นประกาย
“เดี๋ยวให้ฉันดูก่อน ฮ่าๆ นี่ลู่ฝานไม่ใช่เหรอ ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ ฟ้ามีตาจริงๆ ทำให้ฉันรอจนได้เจอนาย”
เสียงหนึ่งดังขึ้น ลู่ฝานจิตใจวูบไหว
เขาคุ้นหูเสียงนี้ ต้องเคยได้ยินจากที่ไหนแน่นอน
เมื่อมองอย่างละเอียด เมื่อเห็นใบหน้าคนคนนี้ ลู่ฝานนึกออกทันที
“ลั่วหยู่ ลั่วหยู่คณะบังเหิน!”
ลู่ฝานพูดออกมาเบาๆ
ลั่วหยู่ผลักทุกคนออก นั่งยองข้างหน้าลู่ฝาน ได้ยินคำพูดของลู่ฝาน ลั่วหยู่ยิ้มแล้วพูดออกมา “คิดไม่ถึงว่านายยังจำฉันได้ ฉันนึกว่าคนข้างนอกลืมฉันไปหมดแล้ว”
“ลู่ฝาน ลู่ฝานไหน ใช่ลู่ฝานที่สมควรตายไหม”
มีคนหนึ่งพุ่งเข้ามา ลู่ฝานจำเสียงนี้ได้ทันที
“จ้าวซวี่!”
จ้าวซวี่พุ่งเข้ามาแบบเปลือยท่อนบน ไม่รู้เขาพบกับความลำบากอะไรที่นี่บ้าง ผู้ฝึกชี่ผู้ยิ่งใหญ่ ตอนนี้เหมือนนักบู๊ที่ผ่านสนามรบมาเป็นร้อย แผลเป็นเต็มตัวไปหมด
เมื่อเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนพื้นคือลู่ฝาน ใบหน้าจ้าวซวี่บิดเบี้ยวทันที
“โชคไม่เข้าข้าง ลู่ฝาน นายก็มีวันนี้เหมือนกัน”
จ้าวซวี่กัดฟัน เอามีดออกมาทันที
“จ้าวซวี่นายจะทำอะไร”
ทันใดนั้นมีคนมาจับมือจ้าวซวี่เอาไว้
นี่เป็นชายร่างกายกำยำขนเต็มตัวไปหมด ขนและผมดกดำทำให้เขาเหมือนหมี
จ้าวซวี่พูดอย่างบ้าคลั่งว่า “เฮียสง ครั้งนี้ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ฉันต้องการแค่ชีวิตเขา นายให้ฉันฆ่าเขา ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น”
เฮียสงพูดเสียงเย็นชา “ฆ่าคนใหม่เหรอ นายจะทำลายกฎหรือไง”
ดวงตาเฮียสงหมีแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นมา จ้าวซวี่แข็งไปทั้งตัวทันที
เฮียสงผลักจ้าวซวี่ออกไปไกล ขณะเดียวกันก็เหลือบมองลั่วหยู่
ลั่วหยู่หัวเราะเบาๆ ยกมือสองข้างขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันไม่คิดทำลายกฎ ฉันแค่ต้องการคนคนนี้เหมือนกัน”
เฮียสงยืนหน้าลู่ฝาน “ผู้มาใหม่ นายได้ยินที่ฉันพูดไหม”
ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ
เฮียสงพูดว่า “ไม่เลว หลังจากโดนป้ายศิลาเทพฝนชำระล้าง นายยังไม่สลบไป ดูเหมือนนายก็เป็นนักบู๊ที่เก่งมาก แต่ฉันจะบอกนายว่าที่นี่กฎคือทุกสิ่ง วันนี้ฉันจะบอกกฎแรกกับนายก่อน ผู้มาใหม่ต้องสละของตัวเองทุกอย่าง เพื่อแลกกับการมีชีวิตของตัวเอง ตอนนี้นายเอาของบนตัวนายออกมา เราจะคุ้มครองนายหนึ่งเดือน รวมถึงบอกนายว่าจะใช้ชีวิตและเติบโตที่นี่อย่างไร นี่ยุติธรรมมาก เราใช้ประสบการณ์ แลกกับของเล็กๆ น้อยๆ ของนาย”
ลู่ฝานพูดอย่างหมดแรงว่า “ถ้าฉันไม่ให้ล่ะ”
เฮียสงยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าไม่ให้ งั้นเราคงทำได้เพียงเอาของบนตัวนายไปทั้งหมด รวมถึงชีวิตนายด้วย เชื่อฉันสิ อยู่ที่นี่ มีคนมากมายสนใจศพนาย ทุกส่วนบนร่างกายนายจะเสียเปล่าไม่ได้”
ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “แต่มีของบางอย่างที่พวกนายเอาไปไม่ได้”
เฮียสงพยักหน้าพูดว่า “ใช่ เราจึงให้โอกาสนายเลือก จะอยู่หรือตาย นายเลือกเอาเอง”