ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
••••••••••••••••••••
**บทที่****229:**หลบหนีความตาย
ในตอนนี้ฉลามดำรู้สึกว่ากำปั้นของเขาได้จมเข้าไปในแสงสีเขียว มันเหนียวมากแต่ก็ให้ความรู้สึกยืดหยุ่น ในตอนสุดท้ายพลังของราชาฉลามดำได้ถูกดูดซับไปจนหมดเหลือเพียงแรงกระแทกนิดหน่อยส่งไปถึงซ่งจงเท่านั้น สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกกังวลทันที
แต่ซ่งจงนั้นกลับแตกต่างออกไป เขารู้สึกสะดวกสบายอย่างมาก ลำแสงศักดิ์สิทธิ์นี้ทำให้เขาต่อสู้ได้ง่ายขึ้น อีกทั้งยังดูดซับพลังของราชาฉลามดำมาแปลงเป็นปราณจิตวิญญาณ ทำให้เขาสดชื่นอย่างมาก ราวกับว่าได้ดื่มน้ำเย็นในช่วงฤดูร้อน
สุดท้ายเมื่อกำปั้นหยุดลงที่หน้าอกของซ่งจง เขาไม่รู้สึกถึงพลังอะไรเลย ราวกับว่ามันเป็นเพียงขนนกที่วางลงบนหน้าอกของเขา
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขาตกใจพร้อมกับโกรธจัดทันที “บัดซบ เจ้าโกงงั้นหรือ? เห็นได้ชัดว่ามันคือสมบัติวิเศษสำหรับป้องกัน!”
“ฮ่าฮ่า โง่เง่า! มันไม่ใช่สมบัติวิเศษ แต่มันคือสายเลือดในตัวของข้า!” ซ่งจงหัวเราะคิกคัก “แต่เจ้าคงไม่เข้าใจหรอกแม้ว่าข้าจะพยายามอธิบาย แค่ตายไปพร้อมกับความสงสัยเถิด!”
เมื่อซ่งจงกล่าวเช่นนั้น เขาใช้ประโยชน์จากราชาฉลามดำที่กำปั้นติดอยู่ในลำแสงศักดิ์สิทธิ์ หมัดของซ่งจงพุ่งปะทะเข้ากับหน้าท้องราชาฉลามดำทันที
ในตอนนี้ความแข็งแกร่งของร่างกายซ่งจงนั้นเทียบเท่ากับผู้ฝึกตนระดับหยวนหยิน การวาดวงแขนของเขา สามารถสร้างพละกำลังมากกว่าหนึ่งแสนจิน! กำปั้นนี้สามารถทำลายภูเขาลงได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าร่างกายของราชาฉลามดำจะฝึกฝนมาอย่างดี แต่ก็ไม่อาจต้านทานได้ อีกทั้งอาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่
ขณะนี้ทุกคนได้เห็นภาพซ่งจงปล่อยหมัดไปที่ท้องของราชาฉลามดำ อวัยวะภายในของเขาแตกออกทั้งหมดโดยซ่งจง แม้แต่ผิวด้านนอกยังเผยให้เห็นรอยเลือดที่ไหลออกมา
ราชาฉลามดำปลดปล่อยเสียงกรีดร้องออกมาทันที ในขณะที่เขาต้องการจะตอบโต้ แต่กลับถูกขัดจังหวะโดยการโจมตีของซ่งจง เจ้าอ้วนยึดมือของราชาฉลามดำไว้ พร้อมกับปล่อยกำปั้นใส่ราชาฉลามดำอย่างต่อเนื่อง ทุกคนในที่นี้เห็นภาพราชาฉลามดำถูกต่อยและกรีดร้องอย่างน่าสมเพช
ร่างกายของราชาฉลามดำแทบไม่เหลือโครงเดิมหลังจากถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง กระดูกของเขาทั้งหมดถูกทำลายและผิวหนังของเขาแทบจะไม่มีอะไรยึดเหนี่ยว เลือดไหลออกมาจากทั่วร่างกายทำให้เขาดูเหมือนมนุษย์โลหิต
หลังจากที่กำปั้นสุดท้ายนั้นพุ่งเข้าสู่หัวของราชาฉลามดำ กะโหลกของราชาฉลามดำแตกออกและทำลายสมองของเขาอย่างสมบูรณ์ อีกฝ่ายเป็นเพียงมนุษย์ในทะเลตะวันออก อีกฝ่ายนั้นเป็นถึงจักรวรรดิแห่งทะเลตะวันออก ราชาฉลามดำได้ตายตกไปด้วยน้ำมือของซ่งจงในวันนี้!
ร่างกายของราชาฉลามดำถูกส่งขึ้นไปในอากาศทันทีหลังจากกำปั้นสุดท้ายถูกส่งออกไป เขาลอยขึ้นไปหนึ่งพันฟุตและค่อยๆล่วงลงมาอย่างช้าๆ เมื่ออยู่ในอากาศร่างกายของเขาค่อยๆใหญ่ขึ้นและกลับสู่สภาพเดิม
เขาเป็นถึงอสูรกายขั้นห้าที่เต็มไปด้วยทรัพย์สมบัติ แน่นอนว่าซ่งจงนั้นไม่ปล่อยเขาไปโดยง่าย ซ่งจงยกมือขึ้นอย่างใจเย็นและเก็บศพของราชาฉลามดำไว้ในมิติลึกลับของเขา
นับตั้งแต่ที่ราชาฉลามดำเริ่มต่อสู้จนกระทั่งเขาตายตกไป ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไป เหล่าลูกน้องของราชาฉลามดำไม่อาจมีเวลาได้ช่วยเหลือ หลังจากที่ทั้งหมดเห็นร่างกายของราชาฉลามดำหายไป ทุกคนตกอยู่ในความมึนงงทันที จากนั้นทั้งหมดปล่อยเสียงร่ำไห้ออกมาและพุ่งเข้าโจมตีซ่งจงอย่างบ้าคลั่ง ทั้งหมดพ่นเสาน้ำออกมาราวกับว่ายอมที่จะตายในวันนี้
ซงจงตกใจทันทีเมื่อเห็นเช่นนั้น ในตอนแรกเขาคิดว่าการสังหารพวกเขาที่เร็วที่สุดคือฆ่าราชาฉลามดำ ตราบใดที่ราชาฉลามดำตายตกไป ทั้งหมดจะเลิกยุ่งกับเขาและหนีไปตามเส้นทางของตนเอง อย่างไรก็ตามเรื่องราวได้ผิดแปลกไปจากที่ซ่งจงได้คาดเดาไว้มาก ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่เกรงกลัวซ่งจง แต่กลับปล่อยจิตสังหารออกมาเพื่อแสดงว่าพร้อมที่จะสู้เพื่อความตาย
พวกมันเพียงไม่กี่ร้อย แน่นอนว่าซ่งจงสามารถฆ่าได้อย่างไม่ลังเล แต่หากมีมากกว่าพันก็คงไม่ยากเย็นนักด้วยความช่วยเหลือจากหญิงงามทั้งเก้า แต่ปัญหาก็คือพวกมันมีมากกว่าหนึ่งหมื่น ถ้าซ่งจงต้องสังหารทั้งหมดนี้ จะต้องใช้เวลาเท่าไหร่กัน?
ในเวลานั้นซ่งจงรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกไป เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้เขาสังหารเหล่าฉลามดำไปแล้วกว่าครึ่ง แต่ทำไมจึงมีฉลามดำจำนวนมากโผล่มาเติมเต็ม? ปรากฏว่าความจริงคือราชาฉลามดำไม่ได้มีลูกน้องเพียงหมื่นตัวเท่านั้น แต่ทั้งหมดที่เขามีคือหนึ่งแสน!
อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้ที่ราชาฉลามดำจะพาลูกน้องทั้งหมดออกไปลาดตระเวนด้วยกัน หนึ่งหมื่นตัวคือตัวเลขที่เพียงพอแล้ว แต่หลังจากที่เขาพ่ายแพ้และปล่อยให้ซ่งจงหนีเข้าไปในทะเลแห่งความสับสน ราชาฉลามดำไม่มีทางเลือกนอกจากจำกัดพื้นที่แห่งนี้เพื่อค้นหาศพของซ่งจง เขาจึงเรียกลูกน้องออกมาอีกห้าหมื่นตัวเพื่อปิดกั้นสถานที่แห่งนี้
ในตอนสุดท้ายลูกน้องของราชาฉลามดำโกรธจัดอย่างสมบูรณ์ ทั้งหมดพุ่งไปด้านหน้าอย่างไม่กลัวตาย เสาน้ำยิงออกมาอย่างทรงพลัง ครอบคลุมไปทั่วท้องฟ้าและไม่สามารถป้องกันได้ทัน
ซ่งจงทำได้เพียงเรียกระฆังทองแดงออกมาเพื่อป้องกัน ในเวลาเดียวกันเขาสั่งให้เหล่าแม่มดเทวะเข้ามาด้านใน ในเวลานี้แม้แต่มดก็สามารถฆ่าช้างได้ถ้ามีจำนวนมากพอ การเผชิญหน้ากับเหล่าอสูรกายขั้นสี่ที่บ้าคลั่ง แม้แต่ผู้ฝึกตนระดับหยวนหยินยังต้องคิดหาทางหลบหนี แล้วนับประสาอะไรกับซ่งจง?
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเสาน้ำที่มากมายเช่นนั้น แม้แต่ระฆังทองแดงของซ่งจงยังไม่สามารถป้องกันได้ พลังที่ปะทะลงมาทำให้มือของเขาชา เหล่าแม่มดเทวะยังไม่กล้าที่จะเปิดเผยร่างกายของตนเอง ถ้าหากพวกนางอยู่ในร่างกายภาพ แน่นอนว่าจะต้องถูกโจมตีจากเสาน้ำนับไม่ถ้วน
ซ่งจงคิดอย่างรวดเร็วว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้สถานการณ์เช่นนี้ดำเนินต่อไปได้ สุดท้ายแล้วเสาน้ำเหล่านี้จะบดขยี้เขา ดังนั้นเขาจะต้องหาทางออกให้เร็วที่สุด
หลังจากที่ไตร่ตรองอยู่ชั่วครู่ ซ่งจงคิดได้อย่างรวดเร็วพร้อมกับโยนสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์แห่งปฐพีออกไปทันที เพื่อป้องกันเสาน้ำไว้สักพักหนึ่ง น่าเสียดายที่เวลามีน้อยเกินไป ถ้าไม่เช่นนั้นเขาคงได้ใช้สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแห่งธาตุทั้งห้าแน่นอน
อย่างไรก็ตามสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์แห่งปฐพีก็ยังสามารถป้องกันเสาน้ำไว้ได้เพราะการชนะกันของธาตุ เขาปิดกั้นการต่อสู้นั้นได้สั้นๆ ซ่งจงใส่ยันต์เครื่องรางลงในระฆังทันที เมื่อระฆังเปล่งเสียงออกมา เหล่าฉลามดำเข้าสู่สภาวะโศกเศร้าทันที และลืมที่จะโจมตีต่อ
เมื่อเห็นเช่นนี้ เหล่าแม่มดเทวะไม่อาจลังเลได้อีกต่อไป ทั้งหมดเข้าสู่ร่างกายที่แท้จริงพร้อมทั้งปลดปล่อยการโจมตีออกไปทันที ปราณดาบถูกปล่อยออกไปอย่างต่อเนื่อง สังหารฉลามดำไปมากกว่าร้อยตัว
หลังจากผ่านไปชั่วครู่ เหล่าฉลามฟื้นคืนสติและกลับมาโจมตีอีกครั้ง ซ่งจงส่งยันต์อื่นเข้าไปในระฆังทองแดง ทำให้เหล่าฉลามดำอยู่ในสภาวะตกใจ ฉลามบางตัวหยุดการโจมตี บางตัวนั้นโจมตีผิดทิศทาง จึงเป็นโอกาสของแม่มดเทวะอีกครั้ง
แน่นอนว่าเป้าหมายสุดท้ายของพวกเขาไม่ใช่การสังหารหมู่ฉลามดำ ในตอนนี้มีฉลามดำมากเกินไป แม่มดเทวะไม่สามารถฆ่าพวกมันทุกตัวได้ ไม่เช่นนั้นพวกนางจะเหนื่อยจนตายเสียก่อน ทั้งหมดคิดจะเปิดเส้นทางเพื่อหนีเท่านั้น
ในตอนนี้ทุกอย่างง่ายดายขึ้น ซ่งจงใช้ระฆังทองแดงเพื่อปรับเปลี่ยนอารมณ์ของเหล่าฉลามดำ ทำให้พวกมันโจมตีออกมามั่วๆเท่านั้น หลังจากนั้นแม่มดเทวะจะโจมตีเพื่อเปิดเส้นทางเพื่อให้ซ่งจงหลบหนี
แน่นอนแม้ว่าจะได้รับการช่วยเหลือจากสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์และระฆังทองแดง ยังไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหลบหนีจากอสูรกายขั้นสี่จำนวนห้าหมื่นตัว อีกทั้งในพวกมันยังมีอสูรกายขั้นห้ารวมอยู่ด้วยซึ่งพวกมันเทียบเท่ากับผู้ฝึกตนระดับจินตัน ดังนั้นการต่อสู้ในครั้งนี้จึงยากลำบากอย่างมาก
โชคช่วยที่ซ่งจงและแม่มดเทวะได้เพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นโดยความบังเอิญ หากสิ่งนี้เกิดขึ้นในช่วงก่อนหน้านี้แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องตายตกไปอย่างไม่ต้องสงสัย ถ้าหากเป็นเช่นนั้นซ่งจงจะต้องพักฟื้นหลังจากการต่อสู้ที่ขมขื่นยาวนานร่วมเดือน และแม่มดเทวะไม่สามารถออกมาจากภาพวาดได้เป็นเวลาร่วมเดือน
แม้ว่าจะฟกช้ำไปทั่วร่างกายด้วยพลังของเสาน้ำ ซ่งจงยังคงอยู่ในอารมณ์ที่สบายๆ ล่าสุดเขาเพิ่งสังหารราชาฉลามดำและสามารถหลบหนีจากฉลามดำทั้งห้าหมื่นตัวได้ ความสำเร็จเช่นนี้จะทำให้ชื่อเสียงของเขายิ่งใหญ่ออกไปอีก
สองวันถัดมา ซ่งจงที่เหนื่อยล้าได้กลับถึงที่ราบสีเขียว บ้านของเขาในทะเลตะวันออก เมื่อเขามาถึงอาคารบนยอดเขา ได้พบว่ามีสองสามคนที่อยู่ในบ้าน ซ่งจงระมัดระวังตัวพร้อมกับหลบซ่อนตัวเองทันที
ในขณะนั้น ห้องโถงเต็มไปด้วยผู้คนในทีม รวมไปถึงแม่มดเปลือยกายที่หลบหนีไปคนแรก ซูหยู่ ซูหยุ่น หิน และตาเฒ่าพิษ
แม่มดเปลือยกายนั่งอยู่หัวโต๊ะอย่างเย่อหยิ่ง ราวกับว่าอำนาจได้กลับสู่มือนางแล้ว ด้านหน้าของนางคือตาเฒ่าพิษผู้คดโกง สำหรับหินเขายังคงทำตัวไม่แยแสสิ่งใดโดยสมบูรณ์ อย่างไรก็ตามซูหยู่และซูหยุนมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว ราวกับว่าในตอนนี้มีเรื่องเลวร้ายกำลังจะเกิดขึ้นกับพวกเขา
“พวกเจ้าทั้งคู่จงฟัง ถ้าหากข้าสั่งให้เจ้าหลับนอนกับนักบวชดำ เจ้าควรจะไป และพวกเจ้าจะต้องบริการเขาให้ดี! ถ้าหากเจ้าไม่ทำ ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ว่าฉายาแม่มดเปลือยกายไม่ได้เป็นเพียงชื่อเล่น!” แม่มดเปลือยกายกล่าวออกมาอย่างเย็นชา