มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 880
เมื่อเจอรัลด์เห็นพนักงานของพวกเขากำลังจ้องมายังทิศทางของพวกเขา เขาก็กลัวว่าตัวตนของเขาจะถูกค้นพบ
เช่นนั้นเขาจึงต้องการจะจากไป
“ทำไมนายจะจากไปล่ะ? อย่าไป! อย่าลืมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอดีต อย่างน้อยพวกเราก็เป็นคนรู้จักกัน!”
ราเคลคว้าคอเสื้อของเจอรัลด์ไว้
เป็นไปได้อย่างมากว่า เจอรัลด์กลับกลายมาเป็นคนยากไร้จริง ๆ ครั้งนี้
ฮ่าฮ่าฮ่า! ราเคลรู้สึกมีความสุขมาก และโล่งอกที่เห็นเขาอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้
“มา! มา! ฉันต้องการให้ทุกคนมาดูเขาให้ดี ๆ! ให้ฉันแนะนำพวกเธอให้รู้จักกับชายหนุ่มคนนี้นะ คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด!”
ราเคลกล่าว ขณะที่โบกมือของเธอให้พนักงานทั้งหลายที่ทำงานในแผนกโครงการ
พวกเขาทั้งหมดเป็นกลุ่มคนที่แต่งตัวเนี๊ยบ โดยพวกเขาทั้งหมดแต่งชุดสูทที่ไม่มีรอบยับกันเลย
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมื่อไม่นานมานี้
พวกเขาปิดปาก ขณะที่พวกเขาหัวเราะคิกคักใส่เจอรัลด์
“พระเจ้า! ฉันจะฆ่าตัวตายแน่ถ้าฉันฉันถูกบังคบให้ใช้ชีวิตแบบนี้!”
“ถูกต้อง! แต่เขาเชื่อมั่นในตนเองจริง ๆ ไม่ใช่เหรอไง? เมื่อคิดว่าเขาออกมามองหางานด้วยตัวเองน่ะ!”
อย่างไรก็ตามในฐานะลำดับชั้นบริหารขั้นสูง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดดูหมิ่นและดูถูกเจอรัลด์
“อย่าไปดูถูกเขาเชียว! เธอรู้บ้างไหมว่าเขาเป็นใคร? เขาเคยเป็นหนึ่งในคนที่ร่ำรวยมาก คุณคลอฟอร์ด! เขาขับรถหรูที่พวกเธอไม่สามารถจะซื้อมันได้ในชั่วชีวิตนี้ของเธอ!” ราเคลกล่าว ขณะที่เธอหัวเราะเสียงดังแหลม
“อ่าา? นั่นจริงหรือเปล่า? จริง ๆ แล้วเขาเป็นคนรวยงั้นเหรอ?”
“จิ๊ จิ๊ จิ๊ ช่างน่าประทับใจ!”
“ฉันไม่อาจบอกได้อยู่ดี!”
พวกผู้หญิงกล่าว ขณะที่พวกเธอหัวเราะกัน
“เจอรัลด์ พวกเราไม่ได้มีเจตนาอื่นใด ๆ แต่การเห็นสภาพที่นายเป็นอยู่ตอนนี้นั้น ฉันเชื่อว่านายไม่มีแฟนสาวอีกต่อไปแล้วด้วยซ้ำ ใช่ไหม? ทำไมฉันไม่แนะนำผู้หญิงสองสามคนในบริษัทของพวกเราให้นายล่ะถ้างั้น? ใครจะไปรู้ บางทีหนึ่งในพวกเธออาจจะสนใจในตัวนายก็ได้? พวกสาว ๆ เป็นไง? เธอคิดยังไงกัน?”
“พวกเธอทุกคนคิดยังไงกับเจอรัลด์ล่ะ? มีใครสนใจในการกลายมาเป็นแฟนสาวของเขาบ้างไหม?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ทำไมเธอไม่ไปล่ะ?”
พวกผู้หญิงหัวเราะในหมู่กันเอง ขณะที่พวกเธอผลักผู้หญิงคนหนึ่งไปข้างหน้า
ผู้หญิงที่ถูกหมายหัวเริ่มฟังดูค่อนข้างเป็นกังวลขึ้นมา “ทำไมพวกเธอไม่ไปแทนเล่า? พระเจ้า บางครั้งฉันก็เกลียดพวกเธอนะ!”
“ขอบคุณ แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้คงต้องขอตัวก่อนล่ะ!”
เจอรัลด์ก้มหน้าลง ขณะที่เขาหันหลังกลับ
“รอเดี๋ยว! นายยังไม่ได้แก้ไขปัญหาเกี่ยวกับเรื่องเงินค่าจ้างของนาย ใช่ไหม? ฉันได้ยินทุกอย่างเมื่อกี้นี้ นายกำลังโต้แย้งกับคุณสโตนเกี่ยวกับเรื่องเงินค่าจ้างของนาย ฉันหมายถึง มันก็แค่สองดอลลาร์อยู่ดี! พวกเราเป็นธุรกิจขนาดใหญ่มาก ไม่มีทางที่พวกเราจะจ่ายให้นายน้อยเกินไปหรอก ฉันพูดถูกต้องไหม คุณสโตน?” ราเคลพูดอย่างสะดีดสะดิ้ง
“แน่นอนครับ! นั่นเป็นเรื่องปกติ!”
“เช่นนั้น ฉันจะจ่ายค่าจ้างรายวันให้นายเอง! ฉันต้องการให้พวกเธอควักเงินออกมาจ่ายกันเดี๋ยวนี้!”
ราเคลพูดขณะที่เธอเหลือบมองไปยังผู้หญิงสองสามคนจากแผนกโครงการ
พวกเธอตอบสนองในชั่วพริบตา
พวกเธอใช้เวลาไม่นานในการรวบรวมเหรียญห้าเซ็นต์ถุงใหญ่อันหนึ่ง
“นี่ สิบหกดอลลาร์และไม่น้อยไปแม้แต่เซ็นต์เดียว นี่คือค่าจ้างของนายสำหรับวันนี้!”
“อุ๊ปส์!”
และในขณะที่ราเคลกำลังจะยื่นเงินให้เจอรัลด์ เธอก็ปล่อยมันตกลงบนพื้น
เหรียญมากมายกระจายออกมาจากถุงทันทีเมื่อมันตกลงพื้น
“ขอโทษจริง ๆ เจอรัลด์ ฉันคิดว่าฉันไม่ได้จับมันให้ดีน่ะ”
ราเคลกล่าวอย่างขอโทษ
“รู้อะไรไหม? ทำไมนายไม่หยิบเหรียญขึ้นมาล่ะ? นายสามารถนับจำนวนไปในเวลาเดียวกันได้นะ! ก็อย่างที่พวกเขาบอก ‘ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวไง’”
หลังจากนั้น ราเคลก็สูดหายใจเข้าลึกก่อนที่เธอจะดื่มน้ำขวดอึกใหญ่ที่เธอถือไว้ในมือ จากนั้นเธอก็โยนขวดเปล่าใส่เจอรัลด์ก่อนที่เธอจะเดินจากไป
เจอรัลด์คุกเข่าลงก่อนจะหยิบเหรียญอย่างระมัดระวังทีละเหรียญ
เขาเอามันทั้งหมดใส่กลับเข้าไปในถุงก่อนที่เขาจะออกจากสถานที่นั้นไป
ร่างที่โดดเดี่ยว อ้างว้างถอยห่างเข้าไปในระยะไกล
ขณะที่ยามค่ำมาถึง
เจอรัลด์ซื้ออาหารบางอย่างมาทาน
เขาเดินกลับไปยังหมู่บ้านนั้น
เขาเดินต่อไปไม่หยุดจนกระทั่งในที่สุดเขาก็มาถึงหน้าบ้านของฟินน์เลย์
เจอรัลด์จะมาที่นี่หลังจากเลิกกงานทุกวัน เพื่อดูว่าฟินน์เลย์กลับมาหรือยัง แต่ทุก ๆ ครั้ง เขาก็จะถูกทิ้งให้ผิดหวัง
อย่างไรก็ตาม คราวนี้นั้นแตกต่างไป
ประตูบ้านของฟินน์เลย์เปิดไว้ และไฟด้านในก็เปิดอยู่