ทันใดนั้น ส่วนที่โดนฟันกลายเป็นเถ้าอยู่บนพื้น เลือดสดกระจาย ลั่วหยู่หน้าซีดเผือด ตะโกนใส่ลู่ฝานสุดเสียง “ฉันจะฆ่านาย ฉันจะฆ่านายแน่นอน”
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “นายตะโกนหลายรอบแล้ว ฉันจำได้”
ตอนนี้จ้าวซวี่ถอยห่างกว่าทุกคน เขามองลู่ฝานเหมือนมองมาร
เขาไม่เข้าใจ ทำไมคนคนนี้ถึงทำเรื่องน่ากลัวขนาดนี้ ในสถานการณ์แบบนี้ได้อีก ในหัวเขามีเพียงความคิดเดียว นั่นก็คืออยู่ให้ห่างเขา
เฮียสงตกใจมาก จ้องลู่ฝานแล้วพูดว่า “นายเป็นใครกันแน่”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คนมาใหม่”
เฮียสงพูดว่า “ไม่มีคนมาใหม่เหมือนนายสักคน ไอ้หนุ่ม นายกำลังรนหาที่ตาย”
ลั่วหยู่ฝืนผนึกเส้นลมปราณของตัวเอง ไม่ให้ตัวเองเสียเลือดจนตาย
“ฆ่าเขา เขาขยับไม่ได้ เอาอาวุธฟันเขาให้ตาย”
กลุ่มคนเอาอาวุธออกมาทันที คนหนึ่งเป็นผู้มาใหม่ที่แตะต้องไม่ได้ ส่วนอีกคนเป็นผู้มาใหม่ที่เหมือนเม่น ตายไปก็ดีแล้ว
สายตาที่ทุกคนมองลู่ฝานล้วนเปลี่ยนไป
ตอนนี้จิตใจของพวกเขา เหมือนกินหนูตายเข้าไป
อันที่จริงมีผู้มาใหม่ ควรเป็นเรื่องที่มีความสุข อีกทั้งยังแบ่งของกันได้ แต่คนมาใหม่คนนี้ทำแบบนี้ จะไม่ให้คนโกรธ จะไม่ให้คนหงุดหงิดได้ยังไง
สิ่งสำคัญกว่านั้น พวกเขาก็มาจากการเป็นคนที่มาใหม่ คนที่อยู่ในนี้ มีใครบ้างที่เข้ามาแล้วไม่โดนรูดจนหมดตัว หลังจากนั้นโดนโยนออกไป ปล่อยไปตามยถากรรม
แต่ผู้มาใหม่คนนี้ กลับไม่เหมือนพวกเขา เขาไม่ได้เข้ามาตามกฎ จะให้คนพวกนี้ทนได้อย่างไร
แต่ขณะนั้น ลู่ฝานพูดว่า “ฉันให้ของพวกนายได้บางส่วน แต่ฉันจะให้แค่คนเดียว คนที่สามารถปกป้องฉันได้ที่นี่”
ทุกคนอึ้งไป เฮียสงพูดว่า “นายจะยั่วโมโหพวกเราเหรอ”
ลู่ฝานพูดว่า “เปล่า ฉันแค่อยากรักษาศักดิ์ศรีเอาไว้สักหน่อยเท่านั้น ถ้าฉันให้ของแค่คนเดียว บางทีอาจรอด อีกทั้งยังไม่ต้องโดนฆ่าเหมือนขยะด้วย ไม่ใช่หรือไง”
เฮียสงขมวดคิ้วพูดว่า “แต่นี่ไม่สอดคล้องกับกฎ”
ลู่ฝานพูดว่า “นี่ต้องดูว่าในบรรดาพวกนาย มีคนกล้าพนันหรือเปล่า ปกป้องฉัน นายจะได้ผลประโยชน์เยอะมาก ฉันจะพูดสักสองสามอย่าง เช่น ยาทิพย์ วิชาระดับดิน สมุนไพรชั้นดี”
จ้าวซวี่ตะโกนว่า “ทุกคนอย่าไปเชื่อเขา เขากำลังหลอกลวง”
ลู่ฝานใช้พลังทั้งหมดพูดออกมาเสียงดังว่า “ฉันกำลังหลอกคนงั้นเหรอ จ้าวซวี่ ฉันได้จวนของเซียนบำเพ็ญชี่ นายกล้าพูดว่าไม่รู้เรื่องนี้หรือเปล่า”
ลู่ฝานใช้แววตาดุดันจ้องจ้าวซวี่ จ้าวซวี่พูดอะไรไม่ออกทันที
เขาอยากพูดว่าไม่รู้ แต่ความอาฆาตในแววตาลู่ฝาน กลับทำให้เขาตกใจ อีกทั้งตอนนี้คนอื่นยังพากันมองมาที่เขาด้วย
เฮียสงพูดว่า “จ้าวซวี่ เขาพูดจริงไหม ทางที่ดีนายอย่าหลอกฉัน นายรู้ว่าฉันมองออก”
จ้าวซวี่จนปัญญา พูดเสียงเบาว่า “จริง เขาได้จวนเซียนบำเพ็ญชี่มาจริงๆ แต่ฉันไม่แน่ใจว่าสิ่งนั้นยังอยู่กับเขาหรือเปล่า”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าไม่อยู่กับฉันจะอยู่กับใครได้อีก โอเค ฟังจบแล้ว เบี้ยพนันของฉัน พวกนายมีใครอยากพนันไหม ถ้าชนะได้สิ่งตอบแทนเยอะเลยนะ!”
ทุกคนพากันเงียบ