บทที่ 330
เย่เฉินพูดอะไรไม่ออก สิ่งที่ต่งรั่งหลินได้พูดออกมานั้น คือการที่เธอเต็มใจยอมทำเพื่อคนรักงั้นเหรอ？
แต่เรื่องแบบนี้ เขาจะไปรับปากได้ยังไงกัน？
ก่อนอื่นเลย เขานั้นจริงใจกับเซียวชูหรัน ตอนนั้นที่ปู่ของเธอให้แต่งงาน แม้ว่าตอนนั้นเธอจะไม่เต็มใจเป็นอย่างมาก แต่ท้ายที่สุดเธอก็ตอบตกลงไป และแม้ว่าทุกคนในครอบครัวจะหัวเราะเยาะหรือถากถางตนเองเท่าไหร่ แต่เซียวชูหรันก็ไม่เคยที่จะดูถูกตัวเองเลย
ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่คุณป้าหลี่ป่วยและเข้าไปที่สถานสังคมสงเคราะห์แล้ว เธอก็ใช้ชีวิตอย่างสมถะภายใต้หม่าหลัน ยืมเงินให้ตัวเอง อีกทั้งยังไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับคุณป้าหลี่อีก เย่เฉินจะไม่มีวันลืมความเมตตานี้
แล้วเขาจะไปตอบตกลงให้ต่งรั่งหลินมาเป็นคนรักของเขาได้อย่างไรกัน？
ในขณะนั้นเอง ร่างกายของเซียวชูหรันก็ขยับไปมา
เย่เฉินนั้นตกใจ รีบเอาแขนของเขาออกจากอ้อมกอดของต่งรั่งหลินทันที
แต่เมื่อต่งรั่งหลินมองไปที่เซียวชูหรันและเห็นว่าเธอยังไม่ตื่น จึงใช้เวลานี้ จึงรีบยื่นหน้าเข้าไปที่ปากของเย่เฉิน และบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากของเขา
การสัมผัสนั้นช่างละเอียดอ่อนเสียจริง
สติของเย่เฉินนั้นยังไม่กลับมา ต่งรั่งหลินนั่นหน้าแดงและได้ว่ายน้ำออกไปแล้ว
เย่เฉินเห็นเซียวชูหรันกำลังจะตื่น จึงไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
เซียวชูรันบิดเอวและลืมตาขึ้นมาพร้อมกับถอนหายใจ “อั๊ยยะ แช่น้ำพุร้อนนี่มันสบายจริงๆเลย ความเหนื่อยล้าที่มีช่วงนี้ก็บรรเทาลงไปได้เยอะเลยทีเดียว！”
เมื่อพูดจบ เธอก็เห็นหน้าของต่งรั่งหลินนั้นดูแดงๆ จึงถามว่า “รั่งหลิน น้ำพุร้อนก็ไม่ได้ร้อนลวกขนาดนั้น ทำไมเธอหน้าแดงจังเลย？”
ต่งรั่งหลินลูบที่ใบหน้าของเธอ เธอยิ้มแล้วพูดว่า “น้ำพุร้อนก็ไม่ร้อนหรอก แต่ด้านข้างของฉันมีสาวสวยอยู่ทั้งคน ฉันเลยรู้สึกร้อนเมื่อเห็นเธอน่ะ…”
เมื่อพูดจบ หล่อนก็ยื่นมือไปที่เซียวชูหรัน
เซียวชูหรันนั้นหลบอย่างรวดเร็ว ต่งรั่งหลินเลยรีบกวักน้ำใส่เธอ ทั้งสองต่างสาดน้ำใส่กันไปมา
ร่างของต่งรั่งหลินนั้นดูอวบอิ่มมากขึ้นกว่าเดิม บวกกับการเคลื่อนร่างกายไปมา ดูเหมือนว่าเย่เฉินนั้นจะวิงเวียนศีรษะซะแล้ว อีกทั้งเซียวชูหรันที่อยู่ด้านข้างก็ไม่ได้น้อยหน้าเลย มันช่างเป็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามน่ามองซะเหลือเกิน
เย่เฉินรับรู้ได้ถึงความร้อนผ่าวของร่างกายเขา เพื่อที่จะสงบสติอารมณ์ของเขา เขาจึงดำน้ำลงไปเพื่อที่จะไม่ต้องมองสองสาวนี้อีก
ต่งรั่งหลินเห็นเช่นนี้จึงจงใจแกล้ง “เฮ้ เย่เฉิน ทำไมนายถึงเอาหัวจุ่มน้ำแล้วล่ะ？ไม่กลัวสำลักน้ำเหรอ！”
เย่เฉินที่อยู่ในน้ำเป่าฟองออกมา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดว่า “ฉันแช่เสร็จแล้ว พวกเธอสองคนแช่กันไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันจะหาเครื่องดื่มมาให้”
เซียวชูหรันรับพูดว่า “ดีเลยฉันกำลังหิวน้ำอยู่พอดี เย่เฉินฝากเอาโค้กมาให้กระป๋องหนึ่งสิ”
เย่เฉฺนพยักหน้า “โอเค”
ต่งรั่งหลินเลยพูดอย่างรีบร้อนว่า “งั้นฉันขอสไปรท์ใส่น้ำแข็ง！”
“โอเค” เย่เฉินตอบรับ รีบลุกขึ้นและหนีออกไปจากน้ำพุร้อนนี่
สาวสวยสองคนนั้น คนหนึ่งคือภรรยาของเขา อีกคนก็คือคนรักของเขา แถมเสื้อผ้าก็ใส่น้อยชิ้นซะจริง กลัวว่าถ้าอยู่นานกว่านี้ เขาจะทนไม่ไหวแล้วน่ะสิ
ตอนนี้เซียวชูหรันยังไม่ต้องการจะเป็นสามีภรรยากันแบบแท้จริง
ถึงแม้ต่งรั่งหลินจะรักตัวเองมาก แต่ตัวเองก็ยอมทำเพื่อสามีคนอื่น นั่นทำให้หล่อนไม่สามารถทำอะไรเธอได้
ดังนั้นสองคนนี้สำหรับเย่เฉินแล้วคือ ได้แต่มองแต่ไม่สามารถจับต้องได้
แบบนี้เห็นมาเยอะแล้ว ไม่เพียงแต่ทำร้ายร่างกายแต่ยังทำร้ายจิตใจกันอีกด้วย