มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 885
“พี่ชาย!”
ทันทีทันใดนั้น เด็กสาวคนหนึ่งที่มัดผมหางม้าก็วิ่งออกมาจากครัในขณะที่ยังคงถือผักอยู่
เธอเห็นชายหนุ่มคนนั้นเริ่มถูกลูกค้าของพวกเขากลั่นแกล้ง
เข่นนั้นเธอจึงหยุดสิ่งที่เธอกำลังทำเอาไว้ก่อน ก่อนจะรีบร้อนวิ่งมาช่วยพี่ชายของเธอ
“ทำไมคุณถึงตีพี่ชายของฉันล่ะ?”
เด็กสาวคนนั้นพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ด้วยสายตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“ทำไมพวกเราตีเขางั้นเหรอ? ฮึ่ม! ดูนี่สิ! เขาทำเสื้อผ้าฉันสกปรก! ร้านอาหารของพวกเธอเป็นบ้าอะไรกัน? เธอจ้างพนักงานเสริฟ์ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างเขาเช่นนี้ได้ไง? เขาแส่หาเรื่องเองในตอนนี้! ให้ตายเถอะ! บอกฉันมา ตอนนี้เธอจะทำยังไง? ถ้าเธอไม่ควักเงินมาจ่ายเป็นค่าชดเชยล่ะก็ เตรียมตัวเห็นร้านอาหารของเธอพังยับเยินได้เลย!”
ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างเย็นชา
“อย่าทุบร้านนี้เลยครับ! ได้โปรด! ผมขอร้องคุณ!”
เด็กหนุ่มคนนั้นร้องไห้ออกมา ขณะที่เขาหมอบคานอยู่แทบเท้าของพวกเขา
“พี่ชาย อย่าทำแบบนั้น!”
เด็กสาวคนนั้นกล่าวอย่างวิตกกังวล
เด็กสาวคนนั้นดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ เอง
เธอเป็นเด็กสาวที่ขยันและมีเหตุมีผล
นั่นจึงทำให้ทั้งหมดมันง่ายขึ้นที่จะรังแกครอบครัวเล็ก ๆ ที่น่าสงสารนี้ กลุ่มอันธพาลกลุ่มนี้จึงยิ่งก้าวร้าวมากขึ้นเมื่อพวกเรารู้แบบนี้
ผู้ชายด้านหลังแบร์ธโฮลด์จึงเริ่มคลายข้อต่อ และหักนิ้วของพวกเขา ขณะที่พวกเขาเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้
ผู้คนที่นั่งอยู่รอบ ๆ พวกเขาก็เริ่มประหม่ากันขึ้นมาแล้ว มันชัดเจนว่าสองพี่น้องที่ยากจนเหล่านี้จะไม่ได้จากไปโดยไม่ถูกทุบตีแน่ ช่างน่าสงสาร
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมีการต่อสู้กันล่ะ?”
ขณะนั้น
ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมหมวกทรงหม้อตาลก็มาถึงด้านนอกบนรถจักรยานสามล้อไฟฟ้าพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาออกไปซื้อของบางอย่างเข้าครัวกัน
เมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นการทะเลาะที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ด้านใน เธอจึงรีบกระโดดลงจากรถจักรยานสามล้อไฟฟ้า และบุกเข้าไปในร้านอาหาร
ในทางกลับกัน ชายหนุ่มที่อยู่ข้างนอกยังคงค่อนข้างใจเย็นและสงบนิ่ง เขาเหลือบมองไปที่กลุ่มคนด้านในร้านอาหาร ขณะที่เขาขนของออกพร้อมกับคาบบุหรี่ในปาก
“แม่ พวกเขาทำร้ายเขา!”
เด็กสาวคนนั้นรีบพูดขึ้นมา
“แม่ พวกเขาตีผม!” เด็กหนุ่มคนนั้น กล่าวขณะที่เขายังคงร้องไห้อยู่บนพื้น
“ฮันเตอร์ อย่ากลัว แม่อยู่นี่!”
“ใครให้สิทธิ์เธอมาตีเขา?”
ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกกระวนกระวายใจมากคราวนี้
“ใครให้สิทธิ์ฉันงั้นเหรอ? ลูกชายที่โง่เง่าของเธอมาทำเสื้อผ้าของฉันเลอะไงโธ่เอ้ย!”
ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับพร้อมกับเอามือกอดอกไว้
“พวกมันก็เป็นแค่เสื้อผ้า! ฉันจะชดเชยให้เอง! บอกฉันมาเธอต้องการเท่าไหร่! เธอคิดว่าเธอจะออกไปได้ด้วยการตีลูกชายของฉันหรือไง!? ไม่มีวัน! ทำไมเธอไม่ลองถามคนอื่นดูก่อนล่ะ? ฉัน มาเรีย อาจจะเป็นแม่หม้าย แต่ฉันไม่ใช่ใครบางคนที่เธอกล้าจะมายุ่งด้วยได้นะ!” แม่ของเด็กหนุ่มคนนั้นตะคอกใส่
“ก็ได้! เธอมองโลกในแง่ดีนักไม่ใช่เหรอ? ฉันจะบอกให้ว่านี่คืออะไร! นี่คือสินค้าแอร์เมส เป็นตัวใหม่เอื่ยมเลยแหละ! ฉันสวมใส่มันเป็นครั้งแรกในวันนี้ และมันมีราคาถึง 14,000 ดอลลาร์!”
ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับ
เมื่อมาเรียได้ยินแบบนี้ ความทะนงของเธอจึงค่อย ๆ จางหายไป
“มัน…ราคาเท่าไหร่นะ? 14,000 ดอลลาร์งั้นเหรอ? เสื้อผ้าพวกนี้แพงขนาดนั้นเลยเหรอ?”
กำไรประจำปีของบ้านไร่แห่งนี้อยู่ที่ประมาณแปดถึงเก้าพันดอลลาร์เท่านั้น ตอนนี้พวกเขาต้องควักจ่ายถึง 14,000 ดอลลาร์เพียงเพราะเสื้อผ้าใครบางคนมีซุปผักหกใส่งั้นเหรอ? ไร้สาระที่สุด!
“ฮ่าฮ่าฮ่า! คนบ้านอกมักจะโง่เขลามากอยู่เสมอแหละ! ฉันสงสัยว่าเธอจะเคยได้ยินแบรนด์นี้มาก่อนด้วยซ้ำหรือเปล่าเถอะ!” ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับอย่างวางมาด
มาเรียถึงกับพูดไม่ออก
ท้ายที่สุดแล้ว คนเหล่านี้ก็มีรถแลนด์ โรเวอร์ G500 และรถหรูหลายคันจอดอยู่ด้านนอกและพวกเขาก็ดูไม่เหมือนเป็นคนธรรมดาใด ๆ เลย
เธออยู่ในสถานการณ์ที่ตัดสินใจยาก
ผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างก็มีสีหน้าเห็นอกเห็นใจ เมื่อพวกเขามองไปที่เจ้าของร้านอาหาร
ไม่มีทางอื่นเลย นี่เป็นเพียงโชคร้ายล้วน ๆ
ขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากันและกัน ชายหนุ่มที่สวมหมวกทรงหม้อตาล ซึ่งขนย้ายของอยู่ด้านนอกก็เดินเข้ามาในร้านอาหาร
เขาเดินตรงมายังด้านข้างของผู้หญิงคนนั้น เธอสวมชุดเดรสยาวชิ้นเดียว
จากนั้นเขาก็คว้าชุดเดรสที่ต้นขอของเธอและเริ่มสัมผัสเนื้อผ้าดู
“อ๋าา!”
ผู้หญิงคนนั้นหวาดกลัวมากจนเธอกรีดร้องออกมาด้วยความสะดุ้งตกใจ
“นาย…นายกำลังทำอะไร?”
แบร์ธโฮลด์โกรธจัดเช่นกัน โดยการหมุนคอของเขา มันชัดเจนว่าเขากำลังจะวางมวยแล้ว
“มันเป็นของปลอม!”
ชายหนุ่มคนนั้นที่สวมหมวกทรงหม้อตาลกล่าว ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา “คุณโกง คุณผู้หญิง!”