ความโกรธโหมกระหน่ำในใจเหล่าวิญญาณสัตว์อสูร พวกมันรู้แล้วว่าตนถูกอูจิ่วหลอกเข้าให้แล้ว คำแก้ตัวและการโกหกของอูจิ่วเมื่อครู่ บัดนี้ได้กลายเป็นสิ่งยืนยันถึงความไร้ยางอายของเขา หมีสีน้ำตาลที่เขาอยากจับก็คือหมีวิญญาณของพวกมัน!
อภัยให้ไม่ได้!
อภัยให้ไม่ได้!
เพลิงโทสะของเหล่าวิญญาณสัตว์อสูรลุกโชนขึ้น พวกมันพุ่งเข้าสู่สนามรบเพื่อไปหาผู้นำวิญญาณของพวกมัน เสียงขู่คำรามดังออกจากปากของพวกมัน ร่างกายตึงเครียด ตั้งท่าเตรียมพร้อมเข้าจู่โจมได้ทุกเมื่อ
วิญญาณมนุษย์ที่ล้อมรอบจงจงหวาดกลัวสายตาโกรธเกรี้ยวทั้งหมดนั้นจนวิญญาณแทบจะบินหาย พวกเขาถอยหลังไปทีละก้าว ไม่กล้าเผชิญหน้ากับความโกรธของเหล่าวิญญาณสัตว์อสูร!
สีหน้าของอูจิ่วดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง เขาไม่คิดเลยว่าหมีวิญญาณที่หมดพลังไปแล้วจะยังสามารถสู้ได้อีก การปรากฏตัวของหมีวิญญาณได้ผลักเขาลงสู่เหวลึก
อูจิ่วกัดฟันมองวิญญาณสัตว์อสูรจำนวนมาก.novel-lucky.
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เขาตั้งใจจะให้วันนี้เป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่เขาจับน่าหลานเยว่ได้ หลังจากวิญญาณสัตว์อสูรพ่ายแพ้วิญญาณอาวุธในการแย่งหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ ต่อให้พวกมันไม่ได้โทษอูจิ่ว พวกมันก็ไม่น่าจะอยากถ่อมาถึงที่นี่เพียงเพื่อจะเฝ้าดู
จำนวนของพวกมันมีเยอะเกินไป!
จำนวนของวิญญาณสัตว์อสูรมีมากเกินไปแล้ว!
ตามหลักเหตุผล มันไม่น่าจะเป็นไปได้ที่วันนี้จะมีวิญญาณสัตว์อสูรมาที่นี่มากขนาดนี้
ตอนแรกอูจิ่วก็ไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไร แค่คิดว่าวิญญาณสัตว์อสูรมาที่นี่เพื่อความตื่นเต้นเท่านั้น
แต่พอมาคิดดูแล้ว การที่วิญญาณสัตว์อสูรมาปรากฏตัวที่มากมายขนาดนี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นความตั้งใจของใครบางคน รอให้ถึงเวลาที่หมีวิญญาณเผยตัวออกมาเพื่อกระตุ้นให้เกิดความเกลียดชังในใจของเหล่าวิญญาณสัตว์อสูร!
ใครกันที่วางแผนทั้งหมดนี้?
ตู๋เถิง? น่าหลานเยว่? หรือว่า……
อูจิ่วเงยหน้าขึ้นทันที และมองไปทางหญิงสาวที่เขาไม่คุ้นเคย
ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขามาตลอด จนกระทั่งจวินอู๋เสียปรากฏตัวขึ้นทำให้สถานการณ์อยู่นอกเหนือการควบคุม
เป็นนาง!
จวินอู๋เสียจ้องตาอูจิ่วกลับโดยไม่สะทกสะท้าน มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยราวกับกำลังเยาะเย้ยความโง่ของอูจิ่ว นี่ยิ่งเป็นการยืนยันข้อสงสัยของเขา
จวินอู๋เสียเป็นคนคิดแผนการทั้งหมดนี้ ซึ่งมันตอบโต้อูจิ่วได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด!
อูจิ่วไม่สามารถหลอกวิญญาณสัตว์อสูรได้อีกต่อไป เขาไม่สามารถขังหมีวิญญาณได้อย่างเปิดเผยอีกแล้ว!
ความโกรธและความตกใจผสมปนเปอยู่ในใจอูจิ่ว เขาไม่คิดไม่ฝันเลยว่าแผนการที่เขาคิดขึ้นอย่างระมัดระวังจะพังพินาศด้วยมือของจวินอู๋เสีย!
“อูจิ่ว แผนเจ้าถูกเปิดโปงแล้ว เจ้าจะแถอะไรอีก” เสียงทุ้มหนักดังขึ้นจากบนฟ้า
อูจิ่วเงยหน้าขึ้นมองทันที เขาเห็นมังกรเพลิงตัวมหึมาบินอยู่บนท้องฟ้า!
ใช่แล้ว เขาคิดไม่ถึงได้อย่างไร? มังกรเพลิงสงสัยเขามาตลอด ตอนที่เขาปลุกปั่นให้เกิดความขัดแย้งระหว่างสามเผ่าพันธุ์ มังกรเพลิงก็พยายามหลีกเลี่ยงที่จะมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ การที่สามารถเรียกสัตว์อสูรจำนวนมากมาปรากฏตัวที่นี่ในวันนี้ได้ นอกจากมังกรเพลิงแล้ว จะเป็นใครไปได้อีก!
มังกรเพลิงต้องร่วมมือกับจวินอู๋เสียแน่!
“แถ? มีอะไรให้ข้าต้องแถ! จับหมีวิญญาณเป็นความคิดของท่านจ้าววิญญาณ ข้าแค่ทำตามคำสั่ง ข้าไม่อยากให้พวกวิญญาณสัตว์อสูรไม่สบายใจ แต่พวกเจ้ากลับไม่รับน้ำใจข้า เรื่องนี้จะมาโทษข้าไม่ได้” อูจิ่วเย้ยหยัน ไม่เพียงไม่กลัวที่ถูกเปิดโปง ยังแสดงความเย่อหยิ่งจองหองมากกว่าเดิม
เขาก้าหน้าลงมองดาบตัดวิญญาณที่ยืนงงอยู่ข้างๆ และพูดว่า “ดาบตัดวิญญาณ เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้ายังสร้างหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ไม่เสร็จ?”