อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 681 ซ่างกวนปกป้อง
ชายแก่ชุดดำยกฝ่ามือขวา พร้อมเดินไปหากู้ชูหน่วนด้วยสีหน้าเย็นชา
ฝ่ามือขวาของเขากลายเป็นคลื่นแสงวงกลม คลื่นแสงเหล่านี้ดูเหมือนจะมีมนต์ขลัง แสงที่เปล่งประกายออกมาทำให้กู้ชูหน่วนกับฝูกวงขยับไม่ได้
กู้ชูหน่วนประหลาดใจ รับมือกับผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานแบบนี้ ทำให้นางแทบหายใจไม่ออก
พวกเขาอยากตอบโต้ แต่ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ ทำได้เพียงมองดูฝ่ามือฟาดมายังพวกเขาต่อหน้าต่อตา
ฝูกวงแทบอยากตาย
หากนายหญิงเป็นอะไรไป ต่อให้เขาต้องตายอีกเป็นหมื่นครั้งก็ไม่สามารถชดเชยได้
ในขณะที่สถานการณ์ตกอยู่ในความอันตราย ในขณะที่กู้ชูหน่วนกับฝูกวงคิดว่าตนเองต้องตายแล้วแน่ ไม่รู้ว่าเลว่อิ่งคลานลุกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มือข้างหนึ่งถือมีดไว้ มือข้างหนึ่งถือดาบไว้ แล้วแทงไปที่ข้างหลังของชายแก่ชุดดอย่างรุนแรง
แววตาชายแก่ชุดดำเยือกเย็นลง มือขวาฟาดดั่งฝ่ามือมังกร ร่างกายเลว่อิ่งราวกับว่าวที่เชือกขาดหลุดลอยไป กระอักเลือดออกมา ไม่รู้ว่าตายหรือเป็น
กู้ชูหน่วนอาศัยช่วงโอกาสนี้ รวบรวมลมปราณเพื่อให้หลุดพ้นจากชายแก่ชุดดำ โดยคนรวมกลายเป็นดาบ กลายเป็นอาวุธพุ่งไปฆ่าชายแก่ชุดดำ
กระบวนท่านี้ใช้พลังทั้งหมดของนางที่มี แต่เสียดายที่พลังของนางไม่ส่งผลกระทบต่อยอดฝีมือระดับหก
สุดพลังกระทบกัน กู้ชูหน่วนพ่ายแพ้ สีหน้าขาวซีดขึ้นมาทันที ร่างกายก็ร่วงตกลง แทบจะไม่สามารถยืนได้อีก
แต่ชายแก่ชุดดำ กลับไม่ให้นางได้มีโอกาสหายใจ
แต่ละกระบวนท่าของเขาที่จู่โจม ทำให้กู้ชูหน่วนบาดเจ็บสาหัส เพื่อปกป้องนางฝูกวงก็บาดเจ็บสาหัส ไม่รู้ว่าตายหรือเป็น
“ควรสิ้นสุดแล้ว…..”
ตามด้วยคลื่นแสงอีกหลายวงกลม ชายแก่ชุดดำอยากที่จะตบหัวใจกู้ชูหน่วนให้แหลกสลาย เพื่อเอาชีวิตของนาง กลับคิดไม่ถึงว่าจะมีพลังฝ่ามือที่แข็งแกร่งโผล่มาให้อากาศกระทบกับเขา
“ปัง……”
ชายแก่ชุดดคิดไม่ถึงว่าคนที่มาจะมีคนมีฝีมือแข็งแกร่งขนาดนั้น อายุยังน้อยแต่มีฝีมือถึงระดับสี่
กู้ชูหน่วนมองดูคนที่โอบเอวบางของนางภายใต้แสงนับหมื่นพัน ผู้ชายที่มาช่วยนาง ไม่ใช่อาจารย์ซ่างกวนแล้วจะเป็นใคร
อาจารย์ซ่างกวนสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ ควบคู่ไปกับอุปนิสัยของเขาที่สง่าผ่าเผยราวกับเทพ ปลีกกายสันโดษ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางใต้หล้าอันวุ่นวาย
ร่างกายอาจารย์ซ่างกวนสั่นเทา บนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาปรากฏความขาวซีด
แม้แต่คอก็ขยับไม่ได้
กู้ชูหน่วนรู้ เขาได้รับบาดเจ็บ
ถูกพลังแข็งแกร่งของชายแก่ชุดดำ ทำให้บาดเจ็บสาหัส เพียงแต่เขาแสร้งทำเป็นไม่มีอะไร
ชายแก่ชุดดำพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “อาจารย์ซ่างกวนของราชวิทยาลัย?”
อาจารย์ซ่างกวนวางกู้ชูหน่วนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แล้วทำความเคารพอย่างนับถือ พร้อมพูดขึ้นว่า “ซ่างกวนฉู่ทำความเคารพผู้อาวุโส ผู้อาวุโสโกรธโมโหขนาดนี้ ไม่รู้ว่านักเรียนของข้ากระทำการล่วงเกินสิ่งใดหรือ ซ่างกวนฉู่ขออภัยแทนนางด้วย”
กู้ชูหน่วนอดกลั้นกับอวัยวะภายในที่ปั่นป่วน จนใจกับท่าทีของอาจารย์ซ่างกวนอย่างที่สุด
เขาตาบอดแล้วหรือ?
ไม่เห็นว่าคนคนนี้ต้องการคิดที่จะฆ่านางหรือ?
ถึงแม้จะหงุดหงิด กู้ชูหน่วนก็ยังคงเป็นห่วงซ่างกวนฉู่
“นี่เป็นเรื่องของข้า เจ้ารีบหนีไป”
ระดับสี่ต่อสู้กับระดับหก หากสู้ได้ก็แปลกแล้ว
และถ้าหากนางดูไม่ผิด ระดับสี่ของซ่างกวนฉู่ เป็นเพียงเริ่มต้นเท่านั้นเอง
“เจ้าเป็นนักเรียนของข้า ในฐานะที่เป็นอาจารย์ มีหน้าที่รับผิดชอบสั่งสอน”
ชายแก่ชุดดำ หัวเราะอย่างเย็นชา พร้อมพูดขึ้นว่า “คนหนุ่ม ถ้าไม่อยากตายก็รีบไสหัวไป”
“ผู้น้อยจะต้องพานางไปด้วย”
“นางไปไม่ได้”
“อย่างงั้นหรือ นางไม่ไป ผู้น้อยก็ไม่สามารถที่จะทิ้งนักเรียนของตนเองแล้วจากไป หากวิทยาลัยสืบสวนขึ้นมา ผู้น้อยก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร”
อาจารย์ซ่างกวนพูดเช่นนี้ เท่ากับเป็นการยืนอยู่เคียงข้างกู้ชูหน่วน ตัดสินใจแล้วที่จะต่อสู้กับชายแก่ชุดดำให้ถึงที่สุด