ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 929

“คุณอายุเท่าไหร่แล้ว? คุณยังวางแผนที่จะหาวิทยาลัยหรือมหาวิทยาลัยเพื่อศึกษาต่ออีกเหรอ?” แมนดี้มีความสุขที่เห็นว่าฮาร์วีย์เริ่มมีแรงกระตุ้น

ถ้าสามีของเธอตั้งใจเรียนจริง ๆ เธอก็ยินดีที่จะจ่ายเงินให้เขาไปเรียนต่อต่างประเทศ

แต่ฮาร์วีย์ส่ายหัวพร้อมกับท่าทางเคร่งขรึมและพูดว่า “ไม่ใช่สำหรับผมหรอก แต่เป็นสำหรับซีนเธียร์”

“เธออยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ไม่ใช่เหรอ? เธอกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยเร็ว ๆ นี้”

“ผมคิดว่ามหาวิทยาลัยในบัควู้ดนั้นไม่ค่อยดีนัก ผมเกรงว่าซีนเธียร์อาจจะต้องไปโวลซิ่ง, มอร์ดู, หรืออาจจะซานฟรานซิสโกสำหรับการเข้าศึกษาในระดับมหาวิทยาลัย”

แมนดี้หัวเราะและพูดว่า “ฮาร์วีย์ คุณปล่อยให้คุณพ่อกับคุณแม่จัดการเองเถอะ คุณเป็นแค่พี่เขยของเธอ คุณไม่ต้องกังวลมากนักหรอก”

ฮาร์วีย์ถูขมับของเขา เขาไม่สามารถบอกแมนดี้ได้ว่าเขาได้เห็นด้านที่แท้จริงของผู้คนในระบอบการศึกษาของบัควู้ดที่งานประชุมวิชาการวันนี้

“ดูเหมือนว่าผมต้องเร่งเดินทางไปยังซานฟรานซิสโก ผมจะช่วยซีนเธียร์และไปดูมหาวิทยาลัยของที่นั่น”

ฮาร์วีย์พึมพำออกมา

ในตอนแรกเขาคิดว่าเขาไม่ต้องรีบเดินทางไปยังซานฟรานซิสโก แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นการดีกว่าที่เขาจะรีบไปโดยเร็วที่สุด

ณ เขตชานเมืองของบัควู้ดในลานสไตล์ญี่ปุ่นย้อนยุค ผู้ชายจำนวนมากในชุดสูทสีดำคอยดูแลพื้นที่ทั้งภายในและภายนอกอยู่

พวกเขาทั้งหมดตัวใหญ่มาก ๆ ที่เอวของพวกเขาดูนูน ๆ ซึ่งมันดูออกได้อย่างง่ายดายว่ามันเป็นที่ซ่อนของอาวุธปืน

ประตูลานบ้านถูกผลักเปิดออก และมีคนเดินเข้ามา

บอดี้การ์ดเหล่านี้ต่างขมวดคิ้วและผ่อนคลายลงเมื่อเห็นคนที่เข้ามา

ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามาไม่ได้เป็นเพียงแค่เจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์เท่านั้น แต่ยังเป็นลูกชายทูนหัวของจอห์นเจ้านายของพวกเขาด้วย

“พ่อทูนหัวครับ ผมถูกรังแก! ผมโดนตบหน้าอยู่หลายครั้ง!”

ลุคคุกเข่าลงกับพื้นและโพล่งออกมาด้วยสีหน้าลำบากใจทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น

จอห์นกำลังคุกเข่าอยู่บนฟูก และมีดาบอันยาวเฟื้อยวางอยู่บนตักของเขา

ในตอนแรกตาของเขาปิดอยู่และเขากำลังนั่งสมาธิ อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมาแล้วพูดว่า “แกเป็นถึงเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์ ใครหน้าไหนในบัควู้ดจะกล้าแตะต้องแก?!”

“พ่อทูนหัว ตัวตนของบุคคลนั้นไม่ธรรมดา ผมเพิ่งรู้เรื่องราวของเขามาบ้าง!”

“เขาทำงานให้กับเจ้าชายยอร์ก”

ลุคกัดฟันกรอดพร้อมกับท่าทางที่ไม่พอใจ

“ถ้าเป็นเจ้าชายยอร์กเอง ผมจะไม่ว่าอะไรเลย อย่างไรก็ตาม เขาเป็นเพียงแค่ลูกน้องของเจ้าชายยอร์ก ถึงกระนั้นเขายังกล้ามายั่วยวนผม!”

“พ่อทูนหัว! ผมยอมรับไม่ได้!”

จอห์นเอื้อมมือขวาแตะดาบยาวนั้นเบา ๆ จากนั้นเขาก็ครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะค่อย ๆ พูดว่า “แกหมายถึงคนที่ทำให้แกขุ่นเคืองคือลูกน้องของเจ้าชายยอร์กหรือ?”

“น่าจะเป็นเช่นนั้น” ลุคได้ตอบกลับ “ยิ่งไปกว่านั้น เขาอาจจะมีสถานะบางอย่างอยู่!”

เจมส์ปฏิเสธที่จะยืนหยัดเพื่อลุค ลุคทำได้เพียงฝากความหวังไว้กับจอห์นเท่านั้นในตอนนี้

จอห์นครุ่นคิดอีกครั้งเป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “ตอนนี้สถานการณ์ในบัควู้ดค่อนข้างไม่ปลอดภัย เจ้าชายยอร์กกำลังยุ่งอยู่กับการรวบรวมทรัพยากรต่าง ๆ ที่เคยเป็นของตระกูลยอร์ก สตีเฟ่น ยอร์กกำลังควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่เบื้องหลังสี่ตระกูลชนชั้นหนึ่ง คริส ลีโอจากตระกูลลีโอก็มาที่บัควู้ดภายใต้คำสั่งของเมลิสซา ลีโอ กรมทหารในเซาท์ไลท์กำลังจะเปลี่ยนแนวป้องกันเร็ว ๆ นี้ และตระกูลซาเวียร์ในเซาท์ไลท์ก็พร้อมที่จะเคลื่อนไหว มีเหตุการณ์วุ่นวายมากมาย…”

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา เจ้าชายยอร์กยอมให้ลูกน้องของเขากระทำการโดยประมาท…”

“แต่ลืมมันไปเสียเถอะ ถึงแม้ว่าฉันจะเกษียณแล้ว แต่หลักการของฉันคือเราจะไม่โจมตี เว้นก็แต่ว่าเราจะถูกโจมตีก่อน ถ้ามีใครรังแกลูกชายของฉัน พ่อก็จะให้ความยุติธรรมอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นเจ้าชายยอร์กก็ตาม อย่าว่าแต่ลูกน้องของเขาเลย!”

“พาเช็กไปด้วย จำไว้ว่าดูแลสิ่งต่าง ๆ ให้เรียบร้อยที่สุด”

“ครับ!”

ลุคมีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ฮาร์วีย์ ขาข้างหนึ่งของนายได้ก้าวเข้าสู่ประตูนรกแล้วนับจากนี้!