ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 928
“คุณกำลังหมายถึงอะไร?”
ฮาร์วีย์ถามอย่างไม่ใส่ใจ
โยเอลกระซิบว่า “เด็กคนนั้น ลุค เขามีความสามารถไม่มาก แต่เขายังสามารถเป็นเจ้าชายของตระกูลเซอร์เรย์ได้ เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดก็คือเขามีพ่อทูนหัวที่ดี”
“ใคร?”
“ราชาแห่งท้องถนนในเซาท์ไลท์ จอห์น ก็อตติ” โยเอลพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นพร้อม ๆ กับสีหน้าอันเคร่งขรึม
สถานะของจอห์นสูงมาก ๆ เขาเป็นตัวละครที่แข็งแกร่งในท้องถนนของเซาท์ไลท์
ถึงแม้ว่าโยเอลจะเป็นถึงผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่สามารถกล้าที่จะยั่วยุจอห์น ก็อตติได้
ฮาร์วีย์หัวเราะ “คุณกำลังจะบอกว่าลุคจะไปขอให้จอห์นมาจัดการฉันเหรอ?”
“น่าจะเป็นเช่นนั้น” โยเอลดูเคร่งเครียด “ผมรู้ว่าคุณแข็งแกร่งและทรงพลังมาก แต่ว่าตระกูลเซอร์เรย์นั้นรวยมากและจอห์นก็มีคนของเขามากมายมหาศาล ถ้าหากพวกเขารวมพลังเข้าด้วยกัน ผลกระทบจะยิ่งใหญ่มาก”
“ยังไงก็ตาม โปรดระมัดวังตัวไว้ด้วยนะครับมิสเตอร์ยอร์ก”
ฮาร์วีย์หันกลับมามองและเริ่มสำรวจไปที่โยเอลอย่างละเอียด จากนั้นเขาก็พูดด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยว่า “คุณหวังว่าจะมีความขัดแย้งครั้งใหญ่ระหว่างลุคกับฉันหรือ? ทั้งสองฝ่ายจะย่อยยับ ใช่ไหม?
“ไม่ ไม่ ผมไม่กล้าคิดเช่นนั้นหรอกครับ” โยเอลไม่มีความกล้าที่จะสบตาของฮาร์วีย์ และก้มหน้าลงต่ำเรื่อย ๆ
ฮาร์วีย์ตอบกลับเขาว่า “คราวนี้คุณใช้ฉันเป็นเครื่องมือ ฉันจะปล่อยมันไปในเมื่อคุณก็ได้ช่วยฉันเอาไว้ในเรื่องเมื่อบ่ายนี้”
“เรากลับมาเสมอกันแล้ว ถ้าครั้งต่อไปเกิดเหตุการณ์เช่นนี้อีก คุณก็คงรู้ว่าผลที่จะตามมาคืออะไร”
โยเอลเหงื่อตก ฮาร์วีย์ยักไหล่อย่างเป็นกันเอง เขามองไปรอบ ๆ แล้วพูดขึ้นมาว่า “อย่าเป็นทางการมากทำตัวสบาย ๆ แล้วนี่ไม่ใช่งานรวมตัวของนักวิชาการหรอกหรือ? ไปจัดการสิ่งที่คุณต้องจัดการเสียเถอะ”
โยเอลรีบตอบสนองอย่างรวดเร็วและพูดว่า “แค่ทำตัวเหมือนเมื่อก่อนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น!”
แขกในงานต่างก็กลับไปที่ที่นั่งเดิม แต่ทว่าแต่ละคนกลับมองมาทางฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เร่าร้อน
แต่ทว่าโยเอลอยู่กับฮาร์วีย์ตลอดเวลาจึงไม่มีใครกล้าเข้ามาหาเขา
หลังจากอยู่แบบนี้ครึ่งชั่วโมง ฮาร์วีย์ก็เริ่มเบื่อ
เหล่าผู้คนที่เรียกว่าข้าราชการระดับสูงในระบอบการศึกษาเหล่านี้ก็ไม่ต่างไปจากคนทั่ว ๆ ไปเลยสักนิด พวกเขาอาจจะศึกษามาหลายปีแต่พวกเขาไม่มีศักยภาพอันยอดเยี่ยมเลย
ตรงกันข้าม คนพวกนี้เป็นพวกที่ชอบประจบสอพลอ พวกเขาถือประโยชน์ส่วนตัวเป็นสำคัญ
กล่าวโดยสรุป ฮาร์วีย์รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากกับเหล่าผู้อำนวยการและประธานกรรมการเหล่านี้
ดูเหมือนว่าเขาถูกกำหนดให้ไม่สามารถหาสิ่งที่เขาต้องการได้ในคืนนี้
“การประชุมนี้น่าเบื่อเหลือเกิน” ฮาร์วีย์ยืนขึ้น “ผมไปก่อนนะ”
ยูนาต้องการตามฮาร์วีย์ไปและออกไปด้วยกัน แต่ทว่าฮาร์วีย์กลับพูดขึ้นมาว่า “ไม่ อยู่ต่อเถอะมันจะเป็นการดีสำหรับคุณที่จะอยู่ต่อ”
บรรยากาศที่ประชุมนักวิชาการกลับมาเป็นปกติหลังจากที่ฮาร์วีย์จากไป
“โอ้ว พระเจ้า! ตัวตนของคน ๆ นั้นคืออะไร?”
“แม้แต่ผู้นำของตระกูลเซอร์เรย์ก็ยังกล่าวคำขอโทษเขาด้วย! มันช่างน่ากลัวสยดสยองเหลือเกิน!”
“ทุกคน ฉันรู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ จะไม่จบลงง่าย ๆ แน่เมื่อมองดูทัศนคติของลุค เซอร์เรย์ในตอนนั้น ฉันคิดว่าเรื่องใหญ่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแน่นอน!”
“ชู่ววว! อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระกันน่า พวกเราไม่สามารถที่จะเข้ารุกรานทั้งสองฝ่ายได้อยู่แล้ว”
หลังจากนั้นไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีก
สีหน้าของยูนาดูแย่มากเมื่อเธอได้ยินการสนทนาของพวกเขา
ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าฮาร์วีย์เป็นคนใหญ่คนโตจริง ๆ เป็นชายที่ยิ่งใหญ่ที่มีทั้งบุคลิกและจรรยาบรรณที่ดี
น่าเสียดายที่เขาแต่งงานแล้ว
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ยูนาก็รู้สึกเสียใจและเจ็บแปลบ ๆ ในหัวใจของเธอ
…
ณ เดอะการ์เด้น เรสซิเด้นท์
ฮาร์วีย์เปิดโทรศัพท์และเริ่มค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยต่าง ๆ
แมนดี้ที่เพิ่งกลับบ้านมา เธอมองไปที่เขาอย่างสงสัยและถามว่า “คุณเป็นอะไรน่ะ?”