TQF:บทที่ 709 ต่างคนต่างวางแผน (1)
“ไม่ต้องรีบ”
ภายใต้สายตาที่จ้องมองมาทุกคน หัวหน้ากลุ่มชราค่อยๆพูดออกมาด้วยแววตาเป็นประกาย “เผ่าอสูรนับแสน ไม่ธรรมดาเลยนะ แม่นางคนนั้นเล่นใหญ่ขนาดนี้ ดูไม่ออกจริงๆ”
“หัวหน้ากลุ่มชรา มหาผู้อาวุโส ซากศพของสัตว์อมตะเป็นของล้ำค่ากันทั้งนั้น…”
ผู้อาวุโสห้าของกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังตาเป็นประกายเจิดจ้า เผยให้เห็นความโลภบนใบหน้าเหี่ยวๆอย่างไม่ปกปิด
เมื่อได้ฟังคำนี้ ทุกคนต่างแสดงสีหน้าโลภออกมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าล้วนเล็งสัตว์อมตะของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนไว้
“ถูกต้อง สัตว์อมตะเป็นของล้ำค่า”
หัวหน้ากลุ่มชราพยักหน้า ต่อให้เป็นปีศาจเฒ่าที่อยู่มาหมื่นปีอย่างเขาก็อดไม่ได้ที่จะหวั่นไหว แต่มีแววลังเลอยู่ในนัยน์ตา “อยากได้สัตว์อมตะของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนคงไม่ง่าย อย่างที่รู้กัน ถึงแม้วิทยายุทธของพวกเขาจะอยู่แค่ระดับจักพรรดิอมตะ แต่เมื่อกลับคืนร่างเดิมแล้วมีพลังไม่น้อยไปกว่าก้าวสู่เทพเทวา อยากจะได้พวกมันน่ะ คนธรรมดาทั่วไปคงทำไม่ได้”
“หัวหน้ากลุ่มชรา แล้วเราจะรามือไปแบบนี้เหรอ” ผู้อาวุโสห้าเอ่ยอย่างเจ็บใจ
คนอื่นๆก็ไม่อยากรามือเช่นกัน ซากศพสัตว์อมตะเชียวนะ นี่เป็นของที่ต่อให้ใช้หินพลังวิญญาณก็ซื้อไม่ได้ จะปล่อยไปได้อย่างไร
“ปล่อยไปก็คงจะน่าเสียดาย พวกเราจะลงมือเลยก็ไม่ได้เป็นอะไร แต่ถ้าแบบนี้ก็ปิดบังครอื่นไม่ได้ ไม่นานเรื่องที่กลุ่มทหารับใช้ซื่อหุนเป็นสัตว์อมตะก็จะแพร่ออกไป ถึงตอนนั้นต้องเกิดจลาจลขึ้นแน่ แต่มันยังไม่ถึงเวลา”
หัวหน้ากลุ่มชรามองผู้คนตรงหน้าด้วยสีหน้าลำบากใจ
ทุกคนชะงักไปและเข้าใจความหมายของหัวหน้ากลุ่มชรา ดูเหมือนเขายังไม่อยากเปิดเผยเรื่องนี้ในตอนนี้
มหาผู้อาวุโสครุ่นคิดอยู่พักก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยแววตาเป็นประกาย “หัวหน้ากลุ่มชรา ข้ามีวิธี”
“หืม เจ้าเพื่อนเก่ามีวิธีอะไรรึ”
ไม่ใช่แค่คนอื่นๆรู้สึกแปลกใจ หัวหน้ากลุ่มชราเองก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน ทุกคนหันไปมองเขาเป็นตาเดียวกัน
“หัวหน้ากลุ่มชรา ต่อให้เราเก็บเป็นความลับไปก่อนก็คงทำไม่ได้นาน เพราะฉะนั้นตอนนี้เรายังไม่ต้องเปิดเผยในวงกว้าง แค่เชิญคนจากอิทธิพลใหญ่ต่างๆมา และพวกเราสร้างหน่วยจักพรรดิ์อมตะขึ้นมาลับๆคอยเข่นฆ่าสัตว์อมตะของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน อีกอย่างถึงพวกเราอยากจะจับและฆ่าในระยะยาวก็คงทำไม่ได้ เฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็คงไม่ยอมแน่ๆ พวกเราใช้เวลาแค่ไม่กี่วันหรือ 10 กว่าวันก็พอ ถึงเวลานั้นต่อให้คนทั่วปฐพีรู้ความจริงว่ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนเป็นสัตว์อมตะสำหรับพวกเราแล้วก็ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องกลัวพวกนาง”
“อื้ม ที่เจ้าพูดก็ถูก” หัวหน้ากลุ่มชราพยักหน้า เขารู้ว่าวิธีนี้ใช้ได้จึงพยักหน้าและเอ่ยขึ้น “ตอนนี้เฉิงเสี่ยวเสี่ยวไม่มีทางรู้ว่าเผ่าอสูรถูกเปิดเผยฐานะแล้ว พวกเราต้องใช้ช่วงเวลานี้จับสัตว์อมตะ อีก 10 กว่าวันงานประลองสกัดยาก็จะเริ่มแล้ว พวกเราจะได้เรียกให้ทุกคนมาช่วยกันล้มล้างกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน”
พวกเขาหารือกันถึงเรื่องที่จะต่อกรกับกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนอยู่ที่นี่ ส่วนเฉิงเสี่ยวเสี่ยวและหยูเฮงน้อยมาถึงสวนด้านหลังตึกจงหยวนแล้ว แววตาพยาบาทและเย็นยะเยือก
“คุณหนู คนของพวกเราตายไป 18 คน ซึ่งเป็นหน่วยที่ออกไปผจญภัยกลางหุบเขาในครั้งนี้” ผู้เฒ่าหยิงสีหน้าเคร่งขรึมไม่สู้ดี ในใจเขาก็โกรธเคืองมากเช่นกัน
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวหลุบตาลงต่ำ นางค่อยๆเอ่ยปาก “เจ้าพวกคนอ้างคุณธรรมพวกนั้นไม่ปล่อยพวกเราไปแน่ ตอนนี้พวกเขารู้เรื่องสัตว์อมตะแล้ว ย่อมใช้เป็นเหตุผลในการล้มล้างพวกเราได้”
“คุณหนู พวกเราไปลุยพวกมันกันเถอะ” แววตาอาฆาตในตาของผู้เฒ่าหยิงฉายชัด
“ลุย? ต้องลุยอยู่แล้ว แต่พวกเราจะไปลุยตามอำเภอใจไม่ได้ ถ้าลุยจนชีวิตพวกเราก็หาไม่ นอกจากจะไม่ได้แก้แค้นแล้วยังเอาชีวิตไปทิ้งเพิ่ม ถ้าเป็นเช่นนั้นเราจะทำไปทำไม”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่สีหน้าเย็นลงเรื่อยๆไม่โมโหแต่กลับยิ้ม เลื่อนสายตาไปที่หยูเฮงน้อยผู้ใกล้จะระเบิดเต็มทนและถามขึ้น “ซากศพของสัตว์อมตะถูกพวกเขาขนไปหมดแล้วใช่มั้ย”
“ใช่” ขณะนั้นเรียกได้ว่าหยูเฮงน้อยอดทนไว้อย่างสุดชีวิต ถ้าไม่มีเฉิงเสี่ยวเสี่ยวคอยข่มโทสะของนางไว้ คงจะอาละวาดจนชิงยางพังไปข้างแล้ว
“คุณหนู พวกเราสืบพบแล้วว่าร้อยกว่าคนนั้นเป็นคนของกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชัง เห็นได้ว่าพวกเขาเล็งพวกเรามานานแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่สามารถรวบรวมคนมากมายขนาดนี้ในทีเดียวเพื่อมาต่อกรกับพวกเรากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน” ผู้เฒ่าหยิงบอกข่าวที่ตัวเองทราบมา
“รู้ว่าศัตรูเป็นใครก็ดี” เฉิงเสี่ยวเสี่ยพยักหน้านิดๆ น้ำเสียงเย็นยะเยือกและคมกริบดั่งมีด “วันหน้า พวกเราจะถอนรากถอนโคนกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังจนหมดแน่ ใครก็ช่วยพวกเขาไม่ได้”
“คุณหนู เราจะออกเดินทางเมื่อไหร่” ในตัวหยูเฮงน้อยแผ่ความอาฆาตออกมาอย่างแรงกล้า
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวส่ายหัวนิดหน่อย ไม่ได้ออกคำสั่งให้ออกเดินทางทันที คลี่ยิ้มเย็นและพูดขึ้น “ตอนนี้พวกเรายังลงมือในชิงยางไม่ได้ อีก 10 กว่าก็จะถึงวันงานประลองสกัดยาแล้ว ถ้าเราลงมือตอนนี้ต้องเป็นเหตุให้คนอื่นมาปราบปรามเราแน่ ถึงเราจะไม่กลัว แต่จะทำให้มีเผ่าอสูรต้องตายกันมากขึ้น อีกอย่างพวกเขารู้ว่าร่างจริงของสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้างของเราเป็นสัตว์อมตะ เกรงว่าคนพวกนี้ไม่ยอมพลาดโอกาสในการลงมือแน่”
“คุณหนู ท่านหมายความว่าพวกเขาจะเข่นฆ่าเหล่าสัตว์อมตะต่อไปเหรอ” หยูเฮงน้อยเบิกตาโพลง พูดด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ทำไมจะไม่กล้าล่ะ”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเหล่มองนาง “เจ้าก็เป็นนักสกัดยาและนักหลอมวัตถุ เจ้าไม่รู้เหรอว่าร่างกายของสัตว์อมตะเป็นของล้ำค่า แม้แต่เลือดเนื้อของมันก็เป็นสิ่งที่ผู้ฝึกฝนวิทยายุทธฝันอยากจะได้กิน ตอนนี้พวกเขาพบแล้ว คิดว่าพวกเขาจะปล่อยไปรึ”
“คุณหนู จะทำยังไงดีล่ะ ถ้าพวกเขาแฝงตัวไปตามเมืองต่างๆแล้วล่าสัตว์อมตะของพวกเราล่ะ ถ้าเช่นนั้น….”
เมื่อคิดได้ว่ามีความเป็นไปได้จริงๆ แม้แต่ผู้เฒ่าหยิงเองก็มีความคิดที่จะไปลุยกับพวกเขา
สีหน้าของหยูเฮงน้อยหนักใจขึ้น นางคิดไว้แล้วว่ามีความเป็นไปได้ในด้านนี้ สบถอย่างโกรธแค้นด้วยแววตาเคียดแค้น “ถ้าพวกเขากล้าลงมือฆ่าสัตว์ของพวกเราอีกแค่ตัวเดียวละก็ ข้าจะฆ่าทหารรับจ้างของพวกเฃาไป 100 คน ล้างบางซะให้หมด”
“ปัญหานี้ต้องแก้”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวสื่อให้ทั้งคู่เงียบก่อน และหันไปสั่งกับคนข้างๆ “หยูเฮงน้อย เจ้าไปจัดการเผ่าอสูรในชิงยางเดี๋ยวนี้เลย ให้ใช้อิทธฤทธิ์เปลี่ยนแปลงรูปพรรณสันฐานซะ ห้ามปรากฏตัวในฐานะทหารรับจ้างอีก ให้ใช้ฐานะผู้ฝึกฝนวิทยายุทธแทน แล้วเจ้าก็สอนวิชาสกัดยาง่ายๆให้พวกเขาด้วย แล้วบอกให้พวกเขาทั้งหมดไปเข้าร่วมงานประลองสกัดยา”
“เข้าร่วมงานประลองสกัดยา?” หยูเฮงน้อยถามด้วยความสงสัย “คุณหนู ทำไมต้องให้พวกมันทั้งหมดเข้าร่วมงานประลองสกัดยาด้วยล่ะ”
“เพราะข้ารู้สึกว่างานประลองสกัดยาครั้งนี้ไม่ธรรมดา คงจะเกิดเรื่องที่ไม่ดีต่อพวกเรา”
อย่างไรซะเฉิงเสี่ยวเสี่ยวก็มีความทรงจำจากชาติก่อน วิธีปลุกระดมความเกลียดชังในคนหมู่มากและรบเร้าให้ทุกคนไล่ฆ่าส่วนใหญ่จะประกาศในงานใหญ่ๆ ตอนนี้มีงานประลองสกัดยา ต้องเป็นโอกาสดีที่พวกปีศาจเฒ่าจะใช้อย่างแน่นอน
“เฮอะ ถ้าพวกเขากล้าพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ” มีประกายสีเขียวแว้บผ่านไปในแววตาหยูเฮงน้อย “โชคดีที่สมาชิกเผ่าอสูรหมื่นกว่าคนของพวกเราอยู่ในชิงยางแล้ว ขอแค่พวกเขาเปลี่ยนฐานะก็พอ คุณหนูพูดถูก ให้พวกเขาไปที่งานประลองสกัดยา ถึงตอนนั้นต้องสนุกยิ่งขึ้นแน่”
หยูเฮงน้อยรู้ความคิดของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวแล้ว และเข้าใจว่าจุดประสงค์ของนางคืออะไร เดิมทีนางอยากจะแก้แค้นตอนนี้ก็ไม่คิดมากที่จะเล่นกับพวกเขาให้อลังการขึ้น
“คุณหนู ถ้าอย่างนั้นกลุ่มทหารรับจ้างของพวกเราในเมืองอื่นจะทำอย่างไร”
ผู้เฒ่าหยิงกังวลเรื่องนี้ หยูเฮงน้อยเก็บแววตาอาฆาตในนัยน์ตาและมองนางพร้อมถาม “ใช่แล้วคุณหนู พวกเราจะไม่ยอมให้พวกเขาทำร้ายสัตว์อมตะอีกแล้ว”
“พวกเราออกเดินทางเดี๋ยวนี้ กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนของเราหายตัวไปก่อน ตึกจงหยวนทั้งหมดหยุดจำหน่าย เหล่าเผ่าอสูรทั้งหมดเปลี่ยนรูปพรรณสันฐานและฐานะ แล้วมารวมตัวกันที่ชิงยาง”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเงียบไปเมื่อพูดมาถึงตรงนี้ มีความอาฆาตแผดเผาอยู่ในแววตา “ข้าเชื่อว่าศึกครั้งนี้ไม่อาจหลีกเลี่ยง เมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าคิดจะรังแกพวกเรา พวกเราก็จะแข็งข้อจนถึงที่สุด”
“คุณหนู ท่านหมายความว่าให้สาขาของพวกเราออกจากเมืองต่างๆให้หมดเหรอ” ผู้เฒ่าหยิงอึ้งไป เขาไม่อยากจะเชื่อ ทุกคนรู้กันดีว่าทำไมนางถึงก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้าง ตอนนี้ยังไม่ทันจะตามหาเขาเจอก็ต้องล้มเลิกซะแล้ว แบบนี้การพยายามทั้งหมดที่ผ่านมาก็เสียเปล่าน่ะสิ
—————————–