บทที่ 625 ชิ้น (4)
[แกนช่องแคบ, บังเกอร์ใต้ดิน]
สมาชิกของคณะคมีเลียนรวมตัวกันในไม่ช้า มองไปที่พวกเขาฉันยักไหล่ค่อนข้างภาคภูมิใจ ผมใช้เวลาหลายปีในชีวิตกับพวกเขา แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเรียกพวกเขาทั้งหมดเป็นการส่วนตัว
“พวกเราอยู่ที่ไหนกัน?”
เกอิต้าและยูคยองฮวานมองดูที่กำบังอย่างสงสัย
“อ้า ~ นั่นต้องเป็นมิติเอนโทรปีแน่เลยยย ~”
“เหมือนจะเป็นแบบนั้นนะ”
เจนและเซนต์รินเดินไปที่ [มิติเอนโทรปี] ฮิราโนะ อาราชิ นักเวทย์แต่เพียงผู้เดียวของคณะคมีเลียนแสดงความสนใจเช่นกัน
“….”
ในทางกลับกัน ผมจับตาดูบอส ผมพบดวงตาของเธอที่ซ่อนอยู่ลึกใต้เสื้อฮู้ดแล้วถามว่า “เธอโอเคไหม?”
บอสพยักหน้าอย่างเงียบๆ แล้วมองไปที่ยูยอนฮา ซึ่งยืนอยู่ข้างผม เธอดูค่อนข้างรำคาญ ยูยอนฮาก็รู้สึกเหมือนกันเมื่อเธอไอแห้งๆ ออกมา
“แค่กๆ สวัสดี ฉันชื่อยูยอนฮา”
ยูยอนฮาแนะนำตัวเอง บอสมองไปมาระหว่างยูยอนฮากับผม แต่เราไม่มีเวลามาเสียเปล่า หยดน้ำสีดำที่ตกลงมาจากเพดานเดือดขึ้นมารวมตัวกันเพื่อก่อร่าง
-Crayoghoak-!
สิ่งที่คล้ายมนุษย์สูง 5 เมตรปรากฏขึ้น ร่างกายของมันเป็นกล้ามเนื้อ แต่ใบหน้าของมันเป็นรูปไข่มีเพียงดวงตาและปาก มันเปิดปากและคำราม
-Craaaaaa-!
คณะคมีเลียนมองดูสัตว์ประหลาดอย่างสงสัย มันส่งเสียงคำรามอีกครั้ง ฟันดำเปล่งประกาย
ผมยิ้มเยาะและพึมพำ
“มันต้องเป็นสัตว์ประหลาดที่เป็นของเหลวแน่”
ในเวลาเดียวกัน ผมตรวจสอบสิ่งที่ใช้ [การสังเกตการณ์และการอ่าน]
[อันดับ 72 ปีศาจ – อันโดรมาเลียส]
รอยยิ้มของผมหายไปทันที อันดับที่ 72 แม้ว่ามันจะอยู่อันดับสุดท้ายในบรรดา 72 ปีศาจ แต่ก็ยังคงเป็นปีศาจอยู่
“ฉันก็ว่างั้น~ ฟันของหมอนี่ค่อนข้างสวยดีนะ นายไม่คิดเหรอ ~? เกือบเหมือนออบซิเดียนเลย ผมสามารถมีได้ใช่มั้ย? ทำให้ฉันเป็นสร้อยด้วยพวกมันได้ไหม~?”
เจนหยิบกริชออกมาพร้อมกับยิ้ม เซนต์รินก็กระโดดเข้ามา
“ขอครึ่งนึงสิ ฉันก็อยากได้ด้วย”
—Drgonak Kazhack-!
สัตว์ประหลาดที่เป็นของเหลวตะโกนอีกครั้ง
“ฉันจะทำทุกอย่างที่เธอต้องการ แค่ให้แน่ใจว่าจับมันมาให้ฉันได้ก็พอ”
“โอเคคค~”
ผมออกจากคณะคมีเลียนและใช้ [แรงกดดันและการขยาย] ในมิติเอนโทรปี
* Koooong-!
การขยายครั้งที่สองทำให้ร่างกายบนท้องฟ้าสั่นสะเทือน
-Craaaaa-!
ในขณะนั้น มอนสเตอร์เหลวพุ่งไปข้างหน้า อย่างไรก็ตามบอสและจินโยฮานก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและหยุดมัน ในขณะที่พวกเขาผูกมัน มีดสั้นของเจนและเซนต์รินก็บินออกมา
[มิติเอนโทรปี] เปิดใช้งานท่ามกลางความสับสนวุ่นวายนี้
**
[พรมแดนเกาหลี]
“ …ไง แชจูชึล”
เฮย์เนคพูดจากด้านหลังแชจูชึล
แชจูชึลมุ่งเน้นไปที่การหมุนเวียนพลังเวทย์มนตร์ของเขาโดยไม่หันกลับมามอง โมแร็กซ์ยังคงมีชีวิตอยู่และกระทืบจากมุมหนึ่งของคาบสมุทรเกาหลี
“จูชึลก็เพียงพอแล้ว”
เฮย์เนคยิ้มอย่างขมขื่นและเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่แผดเผาด้วยโทนสีแดงเข้ม
‘เพียงพอ’ คำสองคำนี้สามารถตีความได้สองวิธี หนึ่งคือพวกเขาร่วมมือกันได้ดี อีกอย่างคือพวกเขาไม่สามารถหยุดยั้งการพัฒนาของโมแร็กซ์ได้อีกต่อไป
ฮีโร่กว่า 30,000 คนเข้าร่วมในการต่อสู้อย่างกะทันหันและตอนจบก็ชัดเจน
เฮย์เนคแพ้และแชจูชึลก็ด้วย พวกเขามีโอกาสเมื่อบาอัลและโมแร็กซ์สืบเชื้อสายมาเป็นครั้งแรก แต่เมื่อการเรียกครั้งที่สองของบาอัลเสร็จสิ้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กระแสการต่อสู้ก็เปลี่ยนไปและพวกเขาไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่พวกเขาสามารถต่อสู้ได้อย่างอิสระ
-Uaaak!
-Kuaaa!
การสังหารหมู่ครั้งนี้เกิดขึ้นรอบตัวพวกเขา ฮีโร่ไม่สามารถต้านทานการโจมตีของกองทัพบาอัลได้ ด้วยจำนวนและพละกำลังที่ล้นเหลือฮีโร่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
“ฉันจะซื้อเวลาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
เฮย์เนคยกดาบขึ้นแล้วเดินไปข้างหน้า ในที่สุดแชจูชึลก็มองไปที่เฮย์เนค ซึ่งกำลังสร้างเกราะเหล็กของเขาด้วยพลังเวทย์มนตร์มากขึ้น
“นายจัดการกับกองทัพเท่าที่ทำได้เลย อย่างน้อยที่สุดนายก็ต้องช่วยหลานสาวของนายแหละ”
-Kuaaak!
ในขณะเดียวกัน เสียงกรีดร้องของเหล่าฮีโร่ก็ยังคงพังทลาย เลือดสดย้อมพื้นสีแดงและแขนขาที่ถูกตัดวางอยู่ทุกหนทุกแห่งเหมือนก้อนหิน
แชจูชึลมองไปที่เฮย์เนคอย่างเคร่งขรึม
“นี่ไม่ใช่เรื่องที่เราจะแก้ไขได้ แค่ถอยเถอะ”
เฮย์เนคส่ายส่ายหัวตอบ “แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราทุกคนจะตาย ถ้าเราล่าถอย เวลาจะมาถึงเมื่อเราสามารถสู้กลับได้”
คลิก – เสียงคลิกดังกึกก้องและเฮย์เนคก็สวมหมวกนิรภัย มันเป็นส่วนหนึ่งของเกราะเหล็ก เฮย์เนคภูมิใจมาก เมื่อมองดูสิ่งนี้ แชจูชึลก็พึมพำอย่างเงียบๆ
“…ไม่กังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียงหรอ?”
เฮย์เนคยิ้มเยาะเมื่อได้ยินความกังวลของแชจูชึล จากนั้นเขาก็รวบรวมพลังเวทย์มนตร์ของเขา
แชจูชึลขมวดคิ้ว เขาสามารถบอกได้ว่าเฮย์เนคใช้พลังชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาใน ‘จิตวิญญาณเหล็ก’ ณ ตอนนี้
“ฉันจะจัดการเรื่องของตัวเองเอง นายหนีไปกับเหล่านักรบที่ยังมีชีวิตอยู่…?”
ในขณะนั้น เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น
Jiiing-!
ลำแสงที่พุ่งมาจากพื้นดิน ในไม่ช้ามีการยิงเพิ่มมากขึ้น
Shooooo …
แสงที่เจิดจรัสทะลุผ่านสนามรบและเดินทางขึ้นสู่ท้องฟ้า
“อะไร….”
ทั้งปีศาจและฮีโร่หยุดชั่วขณะ ด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับแสงที่ไม่รู้จัก
ชั่วครู่หนึ่ง ทุกคนต่างจ้องมองที่ลำแสง และอีกไม่กี่วินาทีต่อมามีบางอย่างปรากฏขึ้นจากภายในแสง
Guooo …
เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นจากท้องฟ้า เงาขนาดใหญ่ถูกส่งผ่านไปยังอีกด้านหนึ่งของสนามรบ ในไม่ช้าเงาก็ปกคลุมพื้นที่รกร้างทั้งหมด ที่ซึ่งการต่อสู้กำลังเกิดขึ้นและฮีโร่ทุกคนก็เงยหน้าขึ้น
– นี่คือ เกนเคลลอป เรามาถึงตามคำสั่งของผู้บังคับการเรือ ตอนนี้เราจะเริ่มสนับสนุนการยิง
[เรือเกนเคลลอป] ยานอวกาศที่สร้างขึ้นโดยวิทยาศาสตร์หลายระดับเหนือโลก ปรากฎตัวผ่านกลุ่มเมฆ