บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 930
เมื่อลาน่าได้ยินสิ่งที่หล่อนกล่าว เธอก็หยุดสูบบุหรี่ขณะที่มีสีหน้าที่ผิดหวัง
เมื่อเธอเห็นเมเดลีนกำลังเดินไปที่ประตูโดยไม่รู้สึกกระดากใจใด เธอก็หันหลังไปอย่างรวดเร็ว “ฮานส์ อย่าปล่อยเธอไป”
เมเดลีนเพิ่งจะเดินไปยังทางเดินในตอนที่เธอถูกเจเรมี่ดึงอย่างกะทันหัน
เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นสายตาที่ทิ่มแทงอย่างเฉยเมยของชายคนนั้น “ไปขอโทษเธอซะ”
น้ำเสียงของเขากำลังสั่งการและท่าทีของเขาก็แข็งกร้าว
มีความเจ็บปวดเล็กน้อยในใจของเมเดลีน และจากปลายหางตาของเธอ เธอเห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของลาน่าและนาโอมิกำลังมองฉากนี้ถูกคลี่คลาย
ไม่กี่วินาทีต่อมา เมเดลีนก็ยิ้มให้กับชายคนนั้นที่กำลังจับเธอไว้แน่นและพูดเบา ๆ ว่า “ในเมื่อคุณซิมเมอร์แมนอยากให้ฉันขอโทษ งั้นฉันจะขอโทษค่ะ”
ลาน่าและนาโอมิอยากจะเห็นเมเดลีนดูทุกข์ทรมาน แต่ภาพต่อหน้าพวกเธอกลับตรงกันข้ามกับสิ่งที่พวกเธอคิดว่าจะเกิดขึ้นโดยสิ้นเชิง
เจเรมี่มองรอยยิ้มที่สดใสของเธอและพูดไม่ออก
เมเดลีนหลุดจากมือของเจเรมี่อย่างง่ายดาย เธอขอโทษนาโอมิ จากนั้นก็ออกจากวิลล่าไปอย่างสงบ
หลังจากที่เข้าไปในรถ หน้ากากแห่งความแข็งแกร่งของเมเดลีนก็ถูกฉีกออก
หัวใจของเธอเจ็บปวดมาก
อย่างไรก็ตาม เธอก็เก็บทุกอย่างไว้ข้างใน
‘เจเรมี่ ฉันควรทำอะไรเพื่อให้คุณจำฉันได้นะ?’
‘อะไรคือสาเหตุของอาการความจำเสื่อมของคุณ?’
ทันทีที่เมเดลีนออกไป ลาน่าก็ทิ้งก้นบุหรี่อย่างไม่พอใจและพูดอย่างเกรี้ยวกราดว่า “โถ่เว้ย! ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนที่อวดดีซะยิ่งกว่าฉัน! ฉันจะทำให้แน่ใจว่าหล่อนจะไม่มีทางรู้สึกสบายใจแบบนี้ได้อีก!”
ลาน่าโกรธจัดและจุดบุหรี่อีกมวนหนึ่ง
“เราควรจะสอนบทเรียนให้กับหล่อนจริง ๆ” นาโอมิก็ไม่พอใจเช่นกันและพูดว่า “ที่จริงแล้ว ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นจะต้องทำอะไรมากเพื่อจัดการกับเอวลีน เธอมีอาวุธที่ดีที่สุดอยู่ในมือแล้วไม่ใช่รึไง?”
ลาน่าได้ยินสิ่งที่นาโอมิกล่าวและมองไปที่ชายซึ่งกำลังยืนอยู่ในสนามตอนนี้ เธอหรี่ตาและเลียริมฝีปากแดงของเธอ ขณะที่รอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนหน้าของเธออีกครั้ง
…
จนถึงตอนนี้ เมเดลีนได้บอกเพียงแค่ฌอนและเอโลอิสเท่านั้นเกี่ยวกับข่าวเรื่องที่เจเรมี่ยังคงมีชีวิตอยู่ เธออยากที่จะบอกตระกูลวิทแมนเกี่ยวเรื่องนั้นเช่นกัน แต่เมื่อเธอนึกถึงความเย็นชาของเจเรมี่ที่ความจำเสื่อม เธอก็รู้สึกว่าบางทีมันอาจจะยังไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดที่จะบอกพวกเขา
เจเรมี่คนใหม่เอาใจใส่แทบทุกคำพูดของลาน่า
เมื่อเมเดลีนนึกถึงสิ่งที่ลาน่ากล่าวเมื่อวันก่อน เธอก็รู้สึกปวดใจ
‘เจเรมี่ คุณใช้เวลายามค่ำคืนกับลาน่าจริง ๆ ใช่ไหม? คุณ… กับเธอจริง ๆ …’
เมเดลีนไม่กล้าคิดว่าผู้ชายที่เธอรักจะรักผู้หญิงคนอื่นอย่างหน้ามืดตามัว ไม่มีใครยอมรับเรื่องพวกนี้ได้
ในวันตรวจร่างกายของเธอ มันควรจะเป็นวันที่เจเรมี่มาเป็นเพื่อนเมเดลีน แต่กลับเป็นเอโลอิสที่อยู่กับเธอแทน
หลังจากการตรวจ แพทย์ก็กล่าวว่าตัวชี้วัดทางกายของเมเดลีนอยู่ในเกณฑ์ดีและทารกในครรภ์ก็แข็งแรง เมื่อเมเดลีนได้ยินผลลัพธ์ เธอก็ดีใจมากราวกับพระอาทิตย์แสนอบอุ่นในฤดูหนาว
เมเดลีนรับรายการตรวจสอบการตั้งครรภ์และกำลังจะกลับบ้านพร้อมกับเอโลอิส
แต่เมื่อเธอเดินไปที่ทางเข้าเพื่อขึ้นรถ เจเรมี่ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ
เอโลอิสมองเขาด้วยความตกใจ “เจเรมี่จริง ๆ ด้วย!”
แม้ว่าลึกลงไปในความรู้สึกของเมเดลีนจะเจ็บปวดจากการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของชายคนนั้น แต่เธอก็แสดงท่าทางที่สงบออกมา “คุณซิมเมอร์แมน มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอคะ?”
ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาเธอ แรงดึงดูดทางเพศและออร่าอันเยือกเย็นของเขาได้กลืนกินเมเดลีน ทันใดนั้นเขาก็ก้มหน้า เอาปากบาง ๆ ไปใกล้หูของเธอ และพูดเสียงเบาว่า “ลินนี่ ไปเจอผมในที่ที่เราเจอกันครั้งแรกตอนหนึ่งทุ่มคืนนี้ เจอกันที่นั่นนะ”