บทที่ 629 ชิ้น (8)
เสียงดังก้องอย่างหนักแน่น ในขณะเดียวกันกลุ่มทหารในเครื่องแบบก็ปรากฏตัวขึ้นในทุ่งที่อยู่นอกกำแพง สำหรับคนในบังเกอร์ทหารที่ปรากฏตัวขึ้นเหล่านี้ดูเหมือนห่างไกลความเป็นจริงยิ่งกว่าปีศาจที่ครอบครองเยอรมนีซะอีก
– ดังนั้นเราจะก้าวไปข้างหน้าและสังหารความชั่วโดยไม่ลังเล
ฉากที่ปรากฏต่อหน้าต่อตานั้นห่างไกลเกินกว่าความเข้าใจของพวกเขามากนัก
“… นายกรัฐมนตรี?”
เจเนา เรียกว่า อีกงมยอง พร้อมกับจ้องมองหน้าจอที่ถูกล็อคอยู่ แต่ไม่มีการตอบสนองจากนายกรัฐมนตรีทหารสูงสุดกลับมา เขาไม่อยู่ในสภาวะที่จะโต้ตอบนายกรัฐมนตรีได้
อีกงมยอง กำลังดูภาพที่แตกต่างกันในแต่ละหน้าจอ เยอรมนีไม่ใช่ประเทศเดียวที่เขากำลังดู ทหารที่มาถึงเยอรมนีมีเพียงเศษเสี้ยวของจำนวนทั้งหมด
ทั่วโลกปรากฏรังสีของแสงที่ส่องลงมาจากท้องฟ้า ผ่านทางเส้นทางของแสงอีกมิติหนึ่ง ทหารเหล่านี้มาจากเครย์วอนเพื่อทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับโลก
เจนเนสจำคนที่อยู่ข้างหน้าได้
“น-นายกรัฐมนตรี! คีพาแร็งอยู่ที่นี่!”
เจนเนสชี้ไปที่ชายที่ด้านหน้ากองทัพ ชายผู้นี้คือคีพาแร็ง แม้แต่เจนเองก็เคยได้ยินเขามาก่อน ผู้มีชื่อเสียงในหอคอยก็มีชื่อเสียงด้านนอกด้วยเช่นกัน
ในที่สุด อีกงมยอง ก็ตอบรับการเรียกของเจเนสเจเนา เขาเบิกตากว้างเล็กน้อยและมองทหารบนหน้าจออย่างไม่ละสายตา
– …ใช่ ฉันเห็นเขา
“นี่หมายความว่าไง?”
เจนเนสถามอย่างร้อนรน แต่ อีกงมยอง ยังคงนิ่งเงียบและทหารก็เริ่มโจมตี ดาบของคีพาแร็งแพร่คลื่นพลังเวทมนตร์ออกมา ฝูงชนโห่ร้องเมื่อพวกเขาเห็นว่าคลื่นนั้นกลืนกินปีศาจทั้งหมด
– คีพาแร็ง, คิมยูซิน, กวานชาง …. ส่วนใหญ่เป็น ฮวารัง จาก เครย์วอน ฉันมีปัญหาในการทำความเข้าใจในสถานการณ์ตอนนี้ด้วยตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าโชคจะอยู่ข้างเรา นายกรัฐมนตรีได้โปรดให้การสนับสนุนพวกเขาให้มากที่สุด
อีกงมยองประกาศอย่างจริงจัง เจเนสหันไปมองที่สนามรบ ผู้บัญชาการกองทัพประกอบด้วย ฮวารัง ซึ่งเขาเดาว่าคนนั้นเป็นคิมยูซิน เมื่อเหวี่ยงดาบของเขา ลมปราณจากดาบก่อร่างกลายเป็นกองทัพมนุษย์นับพัน
ทหารที่สร้างขึ้นจากพลังเวทย์มนตร์รวมกันเป็นกองทัพขนาดใหญ่ขึ้นมา พวกเขาเคลื่อนไหวไปตามคำสั่งของมาสเตอร์คิมยูซิน ทหารเข้าปกป้องฮีโร่ชาวเยอรมันและเริ่มโจมตีปีศาจ
“…”
เมื่อมองไปที่หน้าจอ นายกรัฐมนตรีกำหมัดแน่น การมาถึงของกำลังเสริมทำให้สงครามกลายเป็น ฮวารัง ของ เครย์วอน กำลังต่อสู้กับปีศาจในทุกๆด้าน
นายกรัฐมนตรีสั่งให้คนของเขาเข้าสนับสนุน ฮวารัง ให้มากที่สุด
แสงแห่งความหวังเริ่มเปล่งประกายในใจผู้คนทั่วโลก
**
[เรือของเกนเคลลอป]
ผมเลื่อนการประชุมกับโทเมอร์ออกไปก่อน เนื่องจากสถานการณ์ที่กำลังแย่ลง เรามุ่งหน้าไปที่ห้องควบคุมเรือ หน้าจอโฮโลแกรมขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหนึ่งของกำแพงกำลังแสดงให้เห็นว่า ฮีโร่แห่งเครย์วอนกลับมาสู่โลก
โทเมอร์จับนิ้วของเธอและพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ “ในประเทศจีนเรามี ลิโป้ และ จางเหลียว(เตียวเลี้ยว) ในญี่ปุ่นเรามี มุซะชิ คิมยูซิน และคีพาแร็งอยู่ในเยอรมนีและลานเซลอตอยู่ในสหรัฐอเมริกา…. เพิ่มทหารของผมและกองทัพจักรวรรดิ รวมทั้งหมดแล้วประมาณ 200,000 นาย “
“ …เยอะมาก”
ตัวเลขนั้นทำให้ผมเซอไพร์ซ ผมเคยลองคำนวณตัวเลขทางประวัติศาสตร์เหล่านี้ในนวนิยายต้นฉบับคร่าวๆแต่ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะปรากฏขึ้นตัวมาจริงๆ
“ใช่แล้ว พวกเขาหลายคนกำลังซ่อนตัวอยู่ใน เครย์วอน และเมื่อผมอธิบายสถานการณ์ให้พวกเขาฟัง พวกเขากบอกว่าจะมาช่วยเหลือเรา”
“โอ้ว … .”
ผมหันกลับไปจ้องที่หน้าจอ อย่างที่เธอพูด มุซะชิ มิยะโมะโตะ, ลิโป้, ลานเซลอต และ ซิลลาแห่งฮวารังนั้นกำลังทำงานหนักในสนามรบ ในอดีต คนเหล่านี้ทั้งหมดอาศัยอยู่บนโลกและหลังจากที่พวกเขาตายไปวิญญาณของพวกเขาก็ฟื้นขึ้นมาในหอคอย และตอนนี้พวกเขาฆ่าปีศาจและสัตว์ประหลาดเพื่อช่วยเหลือบ้านของพวกเขา
“คุณคิดว่าไง? เราควรจะนั่งพักและผ่อนคลายสักหน่อยไหม?”
โทเมอร์ยักไหล่อย่างผ่อนคลาย
“… ไม่”
ผมส่ายหัวปฏิเสธ ยังไม่พอ เรายังต้องการความแข็งแกร่งมากกว่านี้เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับบาอัล ในที่สุด ผมก็ตัดสินใจได้ว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องใช้อาวุธลับที่ผมเก็บซ่อนเอาไว้
“ คุณต้องไปช่วยซูโฮเดี๋ยวนี้”
“ซูโฮ? คิมซูโฮ?”
“ใช่.”
“ แล้วคุณวางแผนจะทำอะไรในระหว่างนี้”
ผมหยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋าและยิ้ม แม้จะมีโชคเหนือมนุษย์ของผม ผมก็สามารถรักษาไว้ได้แค่ฉบับเดียวเท่านั้น
“นั่นอะไร?”
โทเมอร์เงยหน้าขึ้น
ผมตอบอย่างใจเย็น “ เป็นการ์ดระดับ 9 ดาว คุณรู้จากราชอาณาจักรการ์ด”
“… 9 ดาว?”
โทเมอร์ขมวดคิ้วรอย่างงงงวยกับพูดคำของผม
เห็นได้ชัดว่าการ์ดจากอาณาจักรการ์ดมีชื่อเสียง แม้แต่ใน เครย์วอนก็ตาม มีการกำหนดเส้นทางการค้าโดยตรงหลังจากที่พวกเขาสามารถควบคุมชั้นที่ 9 ได้
“ เป็นไปได้ยังไง? จักรพรรดินีของเรายังได้เพียงการ์ดสองใบระดับ 8 ดาว”
เพื่อไขข้อสงสัยของโทเมอร์ ผมแสดงการ์ด 9 ดาวให้เธอดู ดวงตาของเธอเบิกกว้างทันที
“… ว้าว นั่นเป็นของจริงหรอ เฮ้ ขอฉันดูหน่อย.”
“ไม่มีทาง.”
โทเมอร์ยื่นมือออกมาเพื่อหยิบการ์ด แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะส่งให้เธอ ผมซ่อนการ์ดให้ห่างจากเธอทันที
“ไม่เอาน่า! แค่ให้ฉันดูหน่อย….”
“หยุด”
ผมคีบการ์ดด้วยนิ้วของผมและฉีดรอยสักเข้าไป
“ มาดูกันว่า เราจะได้อะไร”
ตอนนี้การ์ดที่เต็มไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ของผมเริ่มสั่นไหว ผมปล่อยมันออกจากมือและการ์ดที่กำลังล่วงล่นก็ได้ค่อยๆลอยขึ้นไปในอากาศ ทันใดนั้นเอง – Paat! มันเกิดประกายไฟและหายไปในอากาศ
1 วินาที 2 วินาทีผ่านไป 3 วินาทีและ….
“… ?”
“ …อะไรวะเนี่ย?”
โทเมอร์กับผมหันมามองหน้ากันทันที ผมกระพริบตาด้วยความสับสน แต่โทเมอร์ก็เริ่มคลายคิ้วที่ขมวดลงราวกับว่าเธอภูมิใจในตัวเองที่หาทริกของผมเจอ
“อาาา ~ ฉันรู้แล้ว การ์ดใบนั้นของปลอมใช่ไหม”
“ …ไม่ นั่นใช่ของจริง”