ซีเหมินจินเหลียนออกแรงกำมัดแน่น ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เธอคิดอยากจะใช้กำลังมาแก้ไขปัญหา…ไม่ได้ เธอไม่มีทางให้ลุงงูตกไปอยู่ในมือของเลี่ยวก่วงแน่ ลุงงูเป็นญาติสนิทคนเดียวของเธอ
แม้ลุงงูจะบอกว่าพ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่ แต่มันก็แค่ข่าวที่ได้ยินมา ก่อนที่ยังไม่ได้เห็นกับตา เธอมีความสงสัยมากมายที่ค้างคาใจ
สวี่อี้หรานพูดถูก ด้วยสภาพของลุงงูเป็นที่สะดุดตาคนจริงๆ ยุคนี้ความสวยเก็บซ่อนไว้ไม่อยู่ แต่ความขี้เหร่ก็ดึงดูดความสนใจของคนได้เหมือนกัน
“ไม่ต้องให้หมอนิติเวชยืนยัน หมออย่างผมเห็นแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าศพทั้งสองคนนี้ ถูกเผาหลังจากที่ตายไปแล้ว” สวี่อี้หรานพูดอีกครั้ง “ตัวตนของชายชราท่านนั้นมีข้อสงสัยอยู่มาก อย่างเช่น…คดีของเขาที่บอกว่าตายเมื่อสองปีที่แล้วใช่ไหม?”
“ใช่” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าพูด “พวกเราเห็นผีเข้าแล้ว”
“พวกเราไม่ได้เห็นผีหรอก” สวี่อี้หรานส่ายหน้าพูด “เขาแค่ยังไม่ตายแล้วแจ้งความเท็จว่าตายแล้วต่างหาก ส่งผลให้คดีนี้ถ้าทางสถานีตำรวจไม่สนใจก็ลำบาก”
“จะหาลุงงูยังไง?” ซีเหมินจินเหลียนถาม ถ้าหากมีนางพญางูขาวอยู่ เธอคิดจะหาลุงงูนั่นก็คงง่ายเสียยิ่งกว่าง่ายแล้ว
“เดิมทีผมก็คิดหาหนทางไม่ออก แต่เมื่อสักครู่ตอนที่เห็นอวิ๋นเจีย…” สวี่อี้หรานยิ้มขึ้นมาทันใด
“เธอ?” ซีเหมินจินเหลียนขมวดคิ้วไม่หยุด อวิ๋นเจียหรือ? เรื่องของลุงงูไปเกี่ยวอะไรกับอวิ๋นเจียกัน?
“เมื่อสักครู่ที่คุณบอกอาการของลุงงู ก็ไม่เหมือนกับพิษคุณไสยทั่วไป” สวี่อี้หรานนั่งพิงโซฟาและคิดถึงเรื่องในอดีต ค่อยๆ หลับตาลง อนาคตของตัวเองเลือนรางไปแล้ว เงาของความตายค่อยๆ คืบคลานเข้ามา ลุงงูคนนั้นบางทีอาจจะสามารถพลิกโอกาสให้เขาก็ได้
แต่จะเป็นไปได้อย่างไร? หรือว่าตำรายาโบราณไม่ได้ไร้คนสืบทอด ตอนนั้นแม้แต่อาจารย์ยังคิดผสมยาไม่ได้เลย แล้วยังมีใครคิดได้อีก?
ยาของลุงงูน่าจะเป็นสูตรดั้งเดิม…ถ้าอย่างนั้นการวิจัยมานานหลายปี ยานี้ต้องมีประสิทธิภาพ
ขอแค่หาส่วนประกอบของยา พิษศพบนร่างกายของตนต้องแก้ไปได้เหมือนกัน ไหนจะใบหน้าของอวิ๋นเจียที่เหมือนอ่อนแรงนั้นอีก เห็นได้ชัดว่าโดนพิษนี้เหมือนกัน แต่พิษของเธอน่าจะน้อยกว่าลุงงูมาก
ตระกูลอวิ๋นไม่ใช่ว่ามีเทคนิคพิเศษในการเบิกเนตรเดิมพันหินหรือ? แล้วทำไมถึงยังใช้สูตรยาพิษเช่นนี้? ไม่ถูกสิ!
สวี่อี้หรานรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะเลอะเลือนเต็มทีแล้ว อวิ๋นอวิ้นก็เดิมพันหิน และยังมีฉายาในโลกเดิมพันหินว่าเป็นตำนานเทพที่ไม่เคยพ่ายแพ้ใคร แต่เห็นได้ชัดว่าร่างกายของเธอไม่มีพิษ
ความสามารถในการเดิมพันหินของซีเหมินจินเหลียนก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน บนร่างกายของเธอเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง…นี่ต้องไม่ใช่พิษแน่ แต่เป็นพลังชนิดหนึ่งที่มหาศาลหาใครเปรียบ
สวี่อี้หรานถอนหายใจออกมา ซีเหมินจินเหลียนไม่มีทางบอกเทคนิคพิเศษในการเดิมพันหินของเธอออกมาแน่ แต่ถ้าเขาพลั้งถามคำถามนี้ไป เกรงว่าแม้แต่เพื่อนก็คงเป็นไปไม่ได้
“ฉันรู้ว่าลุงงูไม่ได้โดนพิษคุณไสย” ซีเหมินจินเหลียนนั่งพิงโซฟาและเอื้อมไปกอดเข่าทั้งสองข้าง ก้มหน้าลงไปบนเข่าและพูดอย่างเบาแรง “สิ่งที่ฉันอยากรู้ในตอนนี้ก็คือ มีวิธีไหนที่ฉันจะหาตัวลุงงูพบได้เร็วที่สุด”
“ผมก็ไม่รู้” สวี่อี้หรานปัดมือพูด
“เมื่อกี้คุณบอกเองว่าหาเขาง่ายมากไม่ใช่เหรอ?” ซีเหมินจินเหลียนจับได้คาหนังคาเขา ตรรกะเวลาเขาพูดมีปัญหาจริงๆ
“ระดมคนให้ช่วยตามหา นั่นก็ง่ายมาก” สวี่อี้หรานพูด “แค่คุณติดป้ายประกาศไว้ตามประตูใหญ่ๆ ตามหาลุงงูและเขียนรูปร่างหน้าตาของเขา จากนั้นก็ให้รางวัลตอบแทนสักล้านหยวน ผมรับรองว่าพรุ่งนี้ต้องมีคนมากหน้าหลายตาช่วยคุณตามหากันให้ว่อน มีคนเยอะก็ทำเรื่องอะไรได้ง่าย! แต่ว่าพวกเราก็ไม่สามารถตามหาคนอย่างเอิกเกริกได้ แต่ตำรวจทำได้”
ซีเหมินจินเหลียนได้ยินแล้วร้อนรน เธอรู้ว่าสวี่อี้หรานพูดความจริง อยากจะหาลุงงูนั้นก็ไม่ยากจริงๆ แต่พวกเขาทำไม่ได้
“แม้ว่าผมจะไม่เคยเจอลุงงูมาก่อน แต่ตามที่คุณอธิบายมาคร่าวๆ เขาน่าจะใช้ยาพื้นบ้านรักษา” สวี่อี้หรานถอนหายใจและพูดเสียงเบาออกมา “นั่นเลยทำให้เขามีสภาพเป็นอย่างนั้น ถึงคุณจะไม่พูด แต่คุณก็รู้แก่ใจดีว่าหากไม่ใช้ยาพื้นบ้านนั่นก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าใช้ชั่วชีวิตนี้คงห่างไกลกับยาตัวนี้ไม่ได้อีกแล้ว…”
ซีเหมินจินเหลียนได้ยินแล้วตกตะลึง นี่…เขาก็รู้เรื่องนี้ด้วย? เขานี่มันจะเทพเกินไปแล้ว
“แต่ยาพื้นบ้านนี้น่าจะไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ ยังคงมีพิษหลงเหลืออยู่ หากรับประทานทุกวันพิษคงได้เพิ่มขึ้นทวีคูณ จากนั้นสะสมหลายปี แน่นอนเลยทำให้ลุงงูมีสภาพอย่างนี้!” สวี่อี้หรานพูด
“คุณรู้ได้ยังไงกัน?” ซีเหมินจินเหลียนออกแรงกำมือแน่น ทำไม? ทำไมเขาถึงรู้เรื่องนี้ได้อย่างช่ำชองขนาดนี้?
“อาจารย์ตายไปกับแผ่นปรุงยานั่น คุณว่าผมจะไม่รู้หรือ?” สวี่อี้หรานส่ายหน้าพูด “ดังนั้นเมื่อวานตอนที่ได้รับสายของคุณ ผมก็เลยรีบมาทันที เพื่อหวังว่าจะได้พิสูจน์กับตา แต่คิดไม่ถึงว่ากลับพลาดเสียได้! แต่สวรรค์ยังมีตา วันนี้ตอนเช้าผมก็ได้เจอกับคนที่ใช้ยาปริศนานี้อีกคน”
“ใคร” ซีเหมินจินเหลียนถามอย่างตกใจ เธอเพิ่งจะพูดออกไปแต่ในใจก็สั่นไหวและรีบถามต่อว่า “อวิ๋นเจียเหรอ?”
“ใช่” สวี่อี้หรานพยักหน้าพูด “เมื่อสักครู่ผมเห็นเธอแล้วรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล”
“คุณยังไม่ได้ตรวจชีพจร ดูแค่แวบเดียวก็มองออกแล้วเหรอ” ซีเหมินจินเหลียนขมวดคิ้วพร้อมพูดขึ้น
“แพทย์แผนจีนอาศัยการดูการฟังการถามและจับ…ชีพจรนั่นก็แค่ตรวจดูเฉยๆ” สวี่อี้หรานยิ้มอย่างมั่นใจ
“เธอจะทานยายังไงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักนิด ฉันขอแค่ให้ลุงงูปลอดภัย!” ซีเหมินจินเหลียนส่ายหน้าพูด
“จินเหลียน…” สวี่อี้หรานขมวดคิ้วถาม “คุณรู้จักยาชนิดนี้ไหม”
ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้พูดต่อ ยาชนิดนี้ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้รายละเอียดแน่ชัด แต่ก็พอรู้ส่วนประกอบหลักๆ ที่สำคัญ เพราะนี่เป็นสิ่งที่คุณย่าส่งต่อมาให้เธอ และอวิ๋นเจียก็กำลังทานยาชนิดนี้อยู่ นั่นก็พิสูจน์ได้แล้วว่าคุณย่าของเธอกับตระกูลอวิ๋นนั้นต้องมีความสัมพันธ์พิเศษบางอย่าง
“ยาของอวิ๋นเจียน่าจะสมบูรณ์แบบกว่ายาที่ลุงงูได้รับ” สวี่อี้หรานพูด “ไม่อย่างนั้นแค่ทานครั้งเดียวก็สามารถทำให้อวิ๋นเจียได้รับการตอบสนองจากพิษแล้ว”
ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้าลง ถึงจะสมบูรณ์แบบแค่ไหนแต่มันก็คือยาพิษ กินไม่ได้ ถ้าการวินิจฉัยของสวี่อี้หรานไม่ผิด ทำไมอวิ๋นอวิ้นต้องทำอย่างนี้ด้วย? อวิ๋นเจียเป็นถึงทายาทคนถัดไปที่เธอยอมรับ แต่นี่เท่ากับว่าเธอส่งอวิ๋นเจียให้ไปสู่ทางมรณะไม่ใช่หรือ? จู่ๆ ตอนนี้เธอก็รู้สึกเห็นใจอวิ๋นเจียขึ้นมา…
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันขอแค่หาลุงงูให้เจอ!” ซีเหมินจินเหลียนถอนหายใจอีกครั้ง
“คุณไม่ต้องเป็นห่วง” สวี่อี้หรานพูด “ตอนที่ผมมาหาคุณ ผมก็ส่งคนไปตามหาลุงงูแล้ว จากที่คุณอธิบายถึงรูปพรรณสัณฐานคร่าวๆ อีกไม่นานก็น่าจะได้ข่าว อีกอย่างถึงเขาจะถูกเลี่ยวก่วงหาเจอตั้งแต่แรกจริงๆ เขาหนีออกมาผมก็สามารถทำให้เขากลับมาได้ ไม่อย่างนั้นผมก็คงไม่มาพูดให้คุณโกรธเล่นๆ หรอก!”