คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 988
คำพูดของแดร์ริลยังคงดังก้องอยู่ในหัวของทุกคน
…
อีกด้านหนึ่งที่ทวีปเวสต์ริงตัน ในคฤหาสน์องคมนตรี
กลางสวนอันสง่างามและเงียบสงบโดน็อก ดิกสัน สวมเสื้อคลุมผ้าซาตินนั่งอยู่ในศาลาจิบน้ำชาขณะชื่นชมสวนหินและสายน้ำที่ไหลธารอยู่ตรงหน้า
มีสาวรับใช้สองสามคนยืนเคียงข้างเขาเพื่อคอยปรนนิบัติ
โดน็อกน่าจะรู้สึกผ่อนคลายเมื่อได้ชื่นชมกับทัศนียภาพของที่นี่ แต่สีหน้าของเขากลับดูเคร่งเครียดเล็กน้อย
ในฐานะองคมนตรีของทวีปเวสต์ริงตัน เขาได้รับความเคารพอย่างสูงโดยมีเพียงแค่คนเดียวที่อยู่เหนือเขาและอีกหลายพันคนที่อยู่ใต้บัญชา แต่โดน็อกก็ไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย
เขากินไม่ได้นอนไม่หลับตราบใดที่ศัตรูตัวฉกาจของเขาแดร์ริล ดาร์บี้ยังไม่ตาย!
“ท่านองคมนตรี”
น้ำเสียงนุ่มนวลก็ดังขึ้นมาในขณะนั้น เป็นเสียงของเจ้าสำนักห้ายาพิษลินเซย์ โจนส์ที่กำลังเข้ามาหาเขาตรงทางเดิน
ลินเซย์ สวมชุดเดรสยาวสีแดงซึ่งอวดโฉมเรือนร่างที่คับแน่นของเธอ ลินเซย์ดูเย้ายวนและมีเสน่ห์อย่างน่าพิศวง
เธอหัวเราะเบา ๆ ตอนที่ยืนอยู่ตรงหน้าโดน็อก “ท่านองคมนตรี เรียกฉันมาพบเร่งด่วนขนาดนี้ มีเรื่องอะไรให้ฉันรับใช้รึเปล่า?”
โดน็อกจ้องหน้าเธอและกล่าวถาม “ลินเซย์ เรื่องที่ฉันสั่งให้เธอไปจัดการ มีความคืบหน้าอะไรไหม? อีวอน ยัง ฆ่าแดร์ริลและคนอื่น ๆ ที่เหลือได้รึยัง? แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้หัวของมันมา?”
“คือ…”
ลินเซย์ถอนหายใจเบา ๆ เมื่อได้ยินคำถามของโดน็อก เธอกล่าวช้า ๆ “อีวอนเพิ่งจะลงมือไปไม่นานมานี้ เธอพยายามฆ่าเด็กผู้หญิงที่มีชื่อว่าจีเวลซึ่งคอยตามรับใช้แดร์ริลอยู่ตลอด แต่เธอทำไม่สำเร็จ”
ปัง!
โดน็อกโกรธจัดและทุบโต๊ะอย่างแรง “ลินเซย์ เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าแดร์ริลจะตายภายในหนึ่งเดือน? นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว! ไม่ใช่แค่เขายังไม่ตาย แต่ฉันยังได้ยินมาว่าเขาได้เป็นหัวหน้าพันธมิตรของทวีปจักรวาลโลกด้วย! เธอจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง?” โดน็อกเดือดดาลมากในตอนที่เขากล่าวเช่นนั้น
“ท่านองคมนตรี ได้โปรดใจเย็นลงก่อน”
ลินเซย์สัมผัสได้ถึงความเกรี้ยวกราดของเขา และกล่าว “ได้โปรดขอเวลาให้ฉันอีกสักหน่อย คุณไม่มีวันผิดหวังแน่นอน เพราะฉันเพิ่งจะชักนำให้อีวอนฆ่าคนที่ใกล้ชิดกับแดร์ริล”
โดน็อกสูดลมหายใจเข้าลึกและพยักหน้า “ก็ได้ อีวอนอาจจะฆ่าแดร์ริลไม่ได้ แต่เธออาจจะฆ่าคนใกล้ชิดเขาได้ เพราะตอนนี้ฉันได้ยินมาว่าแดร์ริลทรงพลังมาก ต่อให้เธอจะแอบลอบฆ่าเขาก็คงจะไม่สำเร็จอยู่ดี ฉันมองไม่ออก ลินเซย์ เธอน่าจะบอกให้อีวอนลงมือด่วนที่สุด ระหว่างนี้ ไปเตรียมตัวเก็บของและมาหาฉัน เราจะไปที่จักรวาลโลกด้วยกัน ฉันอยากจะไปฆ่าแดร์ริลด้วยมือของฉันเอง”
แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความเคียดแค้นขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น!
โดน็อกกำหมัดแน่น เมื่อเขานึกถึงความพินาศอันน่าสยดสยองของตระกูลดิกสัน เขาแทบรอไม่ไหวที่จะปรากฏตัวต่อหน้าแดร์ริล และบดขยี้เขาให้แหลก!
“อืม” ลินเซย์พยักหน้ารับทราบ และหันหลังจากไป
…
สามวันต่อมา ที่คฤหาสน์ของลิลี่ในเมืองตงไห่ทวีปจักรวาลโลก
ภายในห้องนั่งเล่น ลิลี่นั่งตาแดงก่ำราวกับคนไร้วิญญาณ
แดร์ริลอ้อนวอนที่จะขอเจอเธอทุกวัน นับตั้งแต่วันที่เขามาหาเธอที่คฤหาสน์
ทุกครั้งที่เขามาหา ลิลี่จะขังตัวเองอยู่ในห้องของเธอในขณะที่เธอโวยวายและร้องไห้ให้แดร์ริลกลับไป ลิลี่จะแสร้งทำเป็นคนไม่มีเยื่อใยทุกครั้ง แต่เธอก็รู้ดีว่าเธอคงจะอดทนต่อไปได้อีกไม่นาน
ลิลี่รักแดร์ริลมากสุดหัวใจ และไม่อยากที่จะต้องไล่เขากลับไปทุกครั้ง
มีหลายครั้งที่เธอใจอ่อนอยากจะเปิดประตู แต่เธอก็ห้ามตัวเองไว้
เธอใจสลายทุกครั้งที่แดร์ริลกลับออกไป ความรู้สึกเช่นนั้นมันเลวร้ายยิ่งกว่าความตายเสียอีก!
“ลิลี่!”
ทันใดนั้นเอง ประตูห้องนั่งเล่นก็ถูกผลักเปิดออก ก่อนที่คุณย่าลินดันจะเดินตัวสั่นเข้ามาพร้อมกับคนที่คอยประคับประคอง
ลิลี่ตกตะลึง เธอลุกขึ้นยืนและกล่าวถาม “คุณย่า ทำไม… ทำไมพวกคุณทุกคนต้องมาที่นี่?”