คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 989
ลิลี่เห็นว่าคุณย่าลินดันดูหดหู่ ลิลี่ไม่ได้เจอหน้าคุณย่าลินดันแค่สองสามวัน แต่ดูเหมือนว่าคุณย่าลินดันจะแก่ชราขึ้นมาก
ด้านหลังของคุณย่าลินดันก็คือวิลเลียมและบรรดาสมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ พวกเขามีสีหน้าเศร้าหมองและไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ท่าทางหยิ่งยโสและท่าทีจอมบงการของพวกเขาก็หายไปอย่างสิ้นเชิง
‘เกิดเรื่องอะไรขึ้น?’ ลิลี่ประหลาดใจ
ในขณะนั้น ลิลี่ยังไม่รู้ว่าตระกูลลินดันผู้อนาถานั้นล้มละลายสิ้นเนื้อประดาตัวหมดแล้ว
ตุ้บ!
คุณย่าลินดันคุกเข่าลงกับพื้น ในขณะที่ลิลี่กำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิด! ใบหน้าที่แก่ชราของคุณย่าลินดันก็ร้องอ้อนวอนอย่างจริงใจ “ลิลี่ ย่าผิดไปแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย และปล่อยให้เราอยู่รอดด้วยเถอะ ได้โปรด?”
ตุ้บ!
ในเวลาเดียวกัน วิลเลียมและบรรดาสมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ ก็คุกเข่าลงต่อหน้าลิลี่!
“พวกคุณทุกคน…”
ลิลี่อกสั่นขวัญหนีและไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร “คุณย่า นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ลุกขึ้นเถอะ… นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
ภายในใจของลิลี่ คุณย่าลินดันเป็นคนที่เข้มแข็งมาโดยตลอดและไม่เคยเห็นคุณย่าลินดันเศร้าสร้อยหรืออ้อนวอนใครมาก่อน
สีหน้าของคุณย่าลินดันเปี่ยมไปด้วยความคับข้องใจและกล่าวอย่างขมขื่น “ลิลี่ ตระกูลลินดันของเราจบเห่แล้ว แดร์ริลแค่ส่งข้อความเดียวเท่านั้นก็ทำลายบริษัทอสังหาริมทรัพย์ลินดันย่อยยับ
ลิลี่ ฉันรู้ว่าที่แดร์ริลทำไปก็เพื่อเธอ มันเป็นความผิดของย่าเอง ฉันไม่ควรทำกับเธอแบบนั้น ยังไงเธอก็เป็นคนในตระกูลลินดัน เราอาจจะยังพอมีโอกาสที่จะพลิกสถานการณ์ได้ถ้าเธอยอมไปคุยและขอร้องแดร์ริลด้วยตัวเองในนามของเธอ ได้โปรดขอให้เธอช่วยพิจารณาด้วย ฉันขอร้อง ได้โปรด?”
‘อะไร? แดร์ริลทำให้ตระกูลลินดันล้มละลายงั้นเหรอ?’
ในขณะนั้น ลิลี่ตัวสั่นเทาเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอตกใจและซาบซึ้งอย่างมากในเวลาเดียวกัน
แดร์ริลบอกเธอว่าเขาจะไม่ยอมให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไปเมื่อวันก่อน ปรากฏว่าเขาบุกไปที่คฤหาสน์ตระกูลลินดัน!
เธอจ้องไปที่หน้าของคุณย่าลินดัน ขณะที่เธอครุ่นคิดกับเรื่องนี้ และกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“คุณย่า หนูขอโทษ แต่หนูทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ ยกโทษให้หนูด้วย”
‘อะไร’ คุณย่าลินดันจ้องหน้าลิลี่และตกตะลึงงัน
สมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหลังคุณย่าลินดันก็ตึงเครียดไปตาม ๆ กัน
“หนู…” ลิลี่ถอนหายใจยาวและค่อย ๆ กล่าว “ตอนนี้ หนูไม่อยากจะคุยกับแดร์ริล ได้โปรดอย่ามาบีบบังคับหนูเลย”
จากนั้นลิลี่ก็หันหลังเดินขึ้นไปชั้นบน
“ลิลี่…”
คุณย่าอดไม่ได้ที่จะร้องเรียกหาลิลี่อย่างท้อแท้สิ้นหวังในขณะที่มองดูเงาของลิลี่ที่เดินจากไป
…
อีกด้านหนึ่งที่เมืองตงไห่ ในคฤหาสน์ตระกูลยัง
แดร์ริลนั่งอยู่บนเก้าอี้ในลานของคฤหาสน์ตระกูลยัง เขารู้สึกเศร้าสลดอย่างบอกไม่ถูกขณะที่อีวอนนั่งเงียบ ๆ อยู่ข้างเขา
“อีวอน ฉันจะทำยังไงดี? ลิลี่ไม่อยากจะเห็นหน้าฉัน ดูเหมือนเธอจะมีไอเดียตลอดเวลา เธอช่วยฉันคิดหาหนทางให้ฉันหน่อยได้ไหม?” แดร์ริลกล่าวอย่างทุกข์ระทมกับอีวอน
อีวอนนั้นไร้ความรู้สึกสีหน้าเรียบเฉยในตอนที่ต้องฟังคำบ่นของแดร์ริล เธอส่ายหัว “ฉันไม่รู้ ฉันคิดว่าเราน่าจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวสักสองสามวัน ส่วนเราน่าจะกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์ก่อนแล้วค่อยกลับมาหาลิลี่อีกสองสามวันก็ได้”
ในตอนนี้ อีวอนได้รับคำสั่งจากลินเซย์ โจนส์ผ่านลูกแก้วคริสตัล ให้สังหารคนที่ใกล้ชิดแดร์ริลโดยด่วนที่สุด และคนที่ใกล้ชิดกับแดร์ริลมากที่สุดนั้นอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์เกือบทั้งหมด มันจึงเป็นเหตุผลที่อีวอนแนะนำให้แดร์ริลกลับไป
แดร์ริลคนที่นึกไม่ถึงกับเป้าหมายสูงสุดของอีวอนว่าคืออะไร เขาทำได้เพียงแค่พยักหน้าตอบรับในขณะนั้น “ได้เลย อีวอนเรากลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์กัน แล้วค่อยกลับมาหาลิลี่อีกสักสองสามวัน”
“วี้ดวิ้ว!”
จากนั้นแดร์ริลก็ผิวปาก ก่อนที่นกสีขาวโพลนจะปรากฏตัวขึ้นในทันทีกลางอากาศ มันคือพญาอินทรีหิมะ
ตั้งแต่พญาอินทรีหิมนะรับรู้ว่าแดร์ริลเป็นเจ้านายของมัน สถานที่แรกที่แดร์ริลพามันไปคือลานบ้านของคฤหาสน์ตระกูลยัง นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา สถานที่แห่งนี้ก็เปรียบเสมือนบ้านของมัน
พญาอินทรีหิมะอาศัยอยู่ที่นี่ตลอด ไม่ว่าแดร์ริลจะไม่ได้อยู่ที่ทวีปจักรวาลโลกก็ตาม
หลังจากที่ตัดสินใจได้ แดร์ริลกับอีวอนก็ขึ้นหลังพญาอินทรีหิมะและมุ่งหน้าไปที่เมืองมิด
วันนี้เป็นวันที่อากาศดีมาก มีลมพัดโชยและแสงแดดจ้า พญาอินทรีหิมะนั้นบินได้รวดเร็วมากและก็พาพวกเขามาถึงที่เมืองมิดได้ภายในครึ่งชั่วโมง