เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 782
“ขอร้องล่ะ อย่าตีฉันเลย!”
“ขืนตีอีก ฉันก็คงถูกคุณตีจนตายเป็นแน่!”
เสียงดังตึง
เฉินเฉิงคุกเข่าลงกับพื้น ร้องไห้อ้อนวอน
“ก่อนหน้านี้บอกว่าตนเองเป็นถึงคุณชายตระกูลเฉินไม่ใช่เหรอ?”
“แล้วทำไมตอนนี้ถึงทำตัวเหมือนกับหมาตัวหนึ่วที่คุกเข่าตรงหน้าฉันล่ะ?”
เผชิญหน้ากับคำเยาะเย้ยถากถางของฟ่านเจี้ยน
เฉินเฉิงก็หน้าแดงก่ำ
เมื่อเห็นเช่นนี้
หยางเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า
ดูท่าฟ่านเจี้ยนคนนี้ จะถูกเฉินเฉิงรังแกอย่างโหดเหี้ยมจริงๆ
ไม่เช่นนั้น
เขาที่เป็นคนซื่อๆ เช่นนี้ คงจะไม่โมโหเดือดดาลขนาดนี้!
ต้องเข้าใจว่า
ความโกรธอย่างรุนแรงของคนซื่อๆ น่าหวาดกลัวจริงๆ!
คนซื่อๆ ถูกบีบบังคับให้ใจร้อน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถทำออกมาได้ทั้งนั้น!
กริ๊งๆ!
เวลานี้
โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังหนึ่งมา
หยางเฟิงรับสายโทรศัพท์
สายทางด้านนั้น มีเสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้นมา
“เฉิงเอ๋อร์ คนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปคนนั้นที่คุณจับได้เป็นอย่างไรบ้าง?”
“คุณก็น่าจะเป็นผู้นำตระกูลตระกูลเฉิน เฉินเป่ยเสวียนใช่ไหม?”
หยางเฟิงหัวเราะ แล้วเอ่ยปากกล่าวถาม
“แกเป็นใคร?” ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
สีหน้าของเฉินเป่ยเสวียนทางด้านสายนั้นก็ขึงตึงทันที
หยางเฟิงหัวเราะหยอกล้อแล้วกล่าวว่า: “ผู้นำเฉิน ช่างเป็นผู้สูงศักดิ์ที่ขี้ลืมเสียจริงๆ ฉันคือหยางเฟิงไง! ทำไมคุณถึงลืมฉันไปได้ล่ะ?”
“อะไรนะ?”
“แกคือหยางเฟิง!”
“แกทำอะไรลูกชายฉัน?”
ได้ยินหยางเฟิงรายงานตัว
ทันใดน้ำเสียงของเฉินเป่ยเสวียน ก็สูงขึ้นอย่างมาก!
ในขณะที่ได้ยินเสียงของหยางเฟิง
เฉินเป่ยเสวียนก็รู้ว่า เกรงว่าลูกชายของตนเองจะเกิดเรื่องร้ายแล้ว
หยางเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาแล้วกล่าวว่า: “ผู้นำเฉินไม่ต้องร้อนใจไปหรอก! ลูกชายของคุณไม่เป็นอะไร เพียงแต่อีกสักครู่จะเป็นอะไรหรือไม่ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”
“พ่อ ช่วยฉันด้วย!”
ได้ยินการสนทนาของหยางเฟิงกับเฉินเป่ยเสวียน
เฉินเฉิงก็ตะโกนร้องขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก
“ลูกชาย! ลูกชาย! คุณเป็นยังไงบ้าง?”
“พ่อ คุณรีบมาช่วยฉันเร็วเข้า มิเช่นนั้นจะต้องถูกทุบตีจนตายแน่ๆ!”
“โอ๊ย……”
เพียะ!
“ไร้สาระบ้าอะไร ไม่เห็นเหรอว่าราชาตงไห่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่? มึงตาบอดเหรอ!”
ฟ่านเจี้ยนเฆี่ยนแส้ลงไปอย่างโหดเหี้ยม
เฉินเฉิงร้องอย่างน่าเวทนา ฉับพลันก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก
“หยางเฟิง แกทำอะไรกับลูกชายฉัน?”
“ถ้าแกกล้าทำร้ายลูกชายฉัน ฉันจะฆ่าแกอย่างแน่นอน!”
เฉิยเป่ยเสวียนปลายสายทางด้านนั้น โกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่อยู่
ลูกคนเดียวนะ!
นี่คือลูกคนเดียวของเขา!
เขาคาดไม่ถึงเลยว่า หยางเฟิงจะมาที่จงโจวเร็วขนาดนี้
และเขายิ่งคาดไม่ถึงเลยว่า ลูกชายของตนเอง จะตกอยู่ในเงื้อมมือของหยางเฟิงแล้ว!
หากลูกชายของเขาต้องมีอันเป็นไป เขาจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร!
ใบหน้าของหยางเฟิงสงบนิ่ง : “ผู้นำตระกูลเฉินอย่าเพิ่งตื่นเต้นไปเลย ลูกชายของคุณได้รับความเจ็บปวดเพียงแค่ผิวหนังเท่านั้น ไม่ได้มีอันตรายถึงชีวิต”
“แต่ถ้าผู้นำเฉินมาช้าแม้แต่ก้าวเดียว ฉันไม่กล้ารับประกันว่าลูกชายของคุณจะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า”
“หยางเฟิง ทเยที่สุดแล้วแกต้องการจะทำอะไรกันแน่?”
เฉินเป่ยเสวียนกัดฟันแน่น
“หึหึ!”
หยางเฟิงหัวเราะเบาๆ : “สิ่งที่ฉันต้องการนั้นง่ายดายมาก ตราบใดที่คุณประกาศอย่างเป็นทางการว่า ตระกูลเฉินจะสละเมืองก่าง และนำเมืองก่างส่งมอบให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ป ฉันจะปล่อยลูกชายของคุณอย่างแน่นอน”
“ว่าไงล่ะผู้นำตระกูลเฉิน? เมื่อเทียบกับชีวิตลูกชายคุณแล้ว เงื่อนไขเล็กๆ น้อยๆ นี้ของฉันคงไม่มากเกินไปใช่ไหม!”
“แก……”
ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
เฉินเป่ยเสวียนโกรธจนพูดไม่ออก
ความกระหายของหยางเฟิงคนนี้ ทำไมถึงได้มากมายขนาดนี้นะ!
เขาต้องการเมืองก่างทั้งหมดเลยเหรอ?
ทำไมเขาถึงได้ใจกล้าขนาดนั้น?
เขาไม่กลัวตระกูลหนิงเลย!
ต้องทราบว่า เมืองก่างเป็นประตูของจงโจว