เมื่อเห็นจงจงตรงเข้ามาหาเขา ดวงตาของอูจิ่วก็เป็นประกายด้วยความยินดี น่าหลานเยว่ที่นอนอยู่บนพื้นขมวดคิ้ว เขาอยากจะห้ามแต่ก็ไม่สามารถเอ่ยปากพูดได้แล้ว
“อูจิ่ว! ข้าจะเอาชีวิตเจ้า!” จงจงกระโจนขึ้น ร่างขนาดมหึมาทะยานเข้าใส่อูจิ่ว
อูจิ่วเงยหน้าขึ้นมองจงจงที่กระโจนเข้าใส่เขายิ้มๆ เขาหมุนส้นเท้าทันที ร่างสูงโปร่งหายไปต่อหน้าต่อตาจงจง ดวงตาของจงจงเบิกกว้าง ทันทีที่ร่างใหญ่โตของมันลงสู่พื้น โซ่ตรึงวิญญาณหลายเส้นก็พุ่งออกจากเก้าอี้ที่อูจิ่วนั่งอยู่ก่อนหน้านี้!
โซ่ตรึงวิญญาณที่ติดตะขอนั้นเร็วราวสายฟ้า ตะขอแหลมคมเจาะทะลุหนังหนาของจงจงเข้าไปในเนื้อ ตะขอขนาดใหญ่นับสิบฝังเข้าไปในร่างจงจงหลายจุด ความเจ็บปวดอันแสนสาหัสทำให้จงจงส่งเสียงคำรามออกมาดังลั่นจนสะเทือนถึงสวรรค์!
“ฮ่าๆๆ! ไอ้โง่! ช่างโง่เง่าอะไรขนาดนี้!!” อูจิ่วปรากฎตัวขึ้นบนเก้าอี้อีกครั้ง เท้าทั้งสองยืนอยู่บนนั้น ปากของเขาส่งเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งด้วยความยินดี
โซ่ตรึงวิญญาณหลายสิบเส้นตรึงจงจงเอาไว้อย่างแน่นหนา และลากจงจงเข้าหาอูจิ่วไม่หยุด!
สติของน่าหลานเยว่ค่อยๆเลือนราง ภายใต้การมองเห็นที่พร่าเลือนมากขึ้นเรื่อยๆ เขาเห็นแค่จงจงคำรามด้วยความโกรธ ถูกโซ่ตรึงวิญญาณเจาะทะลุทั่วร่างอย่างหมดหนทาง และถูกบังคับลากตัวไป มันจิกกรงเล็บลงบนพื้น แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงดึงของโซ่ตรึงวิญญาณได้ จงจงถูกลากไปข้างหน้าทีละนิด ทิ้งรอยกรงเล็บเป็นทางไว้บนพื้น
“หมีวิญญาณ!!” เสือชีตาห์เห็นจงจงติดกับดัก มันพุ่งไปข้างหน้าทันทีราวกับเสียสติไปแล้ว
“หยุดพวกมัน” อูจิ่วเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างเย็นชา
เมื่อเห็นว่าหมีวิญญาณถูกจับ ขวัญกำลังใจของวิญญาณมนุษย์และวิญญาณอาวุธก็เพิ่มขึ้นทันที พวกเขาร่วมมือกันขวางกั้นเหล่าวิญญาณสัตว์อสูรและวิญญาณพืชเอาไว้อย่างสมบูรณ์ภายใต้คำสั่งของอูจิ่ว!
“ปล่อยหมีวิญญาณเดี๋ยวนี้!” เสือชีตาห์พุ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง มันกระโดดผ่านศัตรูทั้งหมดที่เข้ามาขวางทาง มันกระโจนขึ้นไปในอากาศด้วยความว่องไวที่ยอดเยี่ยมและแรงกระโดดจากขาหลังของมัน กรงเล็บอันแหลมคมของมันเหยียบลงไปบนศัตรูที่อยู่ตรงหน้า ออกแรงกระโจนเข้าใส่อูจิ่ว!.novel-lucky.
“ไอ้พวกไม่เจียมตัว” มุมปากอูจิ่วโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มโหดร้าย ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้น และแทงมือทั้งสองข้างทะลุผ่านหน้าอกของเสือชีตาห์!
“โฮก!!!!” เสียงร้องโหยหวนดังออกจากปากของเสือชีตาห์ ดวงตาของมันแดงก่ำ ความเจ็บปวดแสนสาหัสเกือบทำให้สติของมันหายไปในทันที เสือชีตาห์ต่อสู้ด้วยสติเสี้ยวสุดท้าย ไม่สนใจมือของอูจิ่วที่แทงทะลุหน้าอกมัน แต่พุ่งไปข้างหน้าพร้อมอ้าปากกว้างแยกเขี้ยวกัดลงไปที่ไหล่ของอูจิ่ว!
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้อูจิ่วขมวดคิ้วแน่น เขาดึงแขนออกกว้างด้วยความโกรธ!
“ไม่!!!” จงจงเบิกตากว้างจ้องมองพร้อมส่งเสียงคำรามออกมาอย่างสิ้นหวัง!
เสือชีตาห์ถูกฉีกออกเป็นสองส่วนด้วยมือของอูจิ่ว ร่างของมันถูกเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศ กลายเป็นประกายดาวระยิบระยับตกลงมาบนหน้าของจงจง……
ม่านตาของจงจงสั่นไหวอย่างรุนแรงขณะมองร่างของเสือชีตาห์ค่อยๆหายไป……
“โฮก!!!”
เสียงคำรามของหมีดังก้องหูของทุกคน จวินอู๋เสียเห็นกับตาว่าน่าหลานเยว่บาดเจ็บสาหัส จงจงถูกจับ และเสือชีตาห์หายไปตลอดกาลเพื่อศรัทธาในหัวใจของมัน ใจนางที่สงบนิ่งก็สั่นไหวอย่างรุนแรง เสียงคำรามของหมีจากความเศร้าโศกและสิ้นหวังอย่างที่สุดสั่นสะเทือนทุกส่วนในจิตวิญญาณของนาง
“งี่เง่า กะอีแค่สัตว์อสูร คิดจะโจมตีอาจารย์ข้า ไม่เจียมตัวจริงๆ จวินอู๋เสีย เจ้าเห็นไหม? นี่คือจุดจบของพวกที่ต่อต้านเรา หมีวิญญาณถูกจับแล้ว น่าหลานเยว่ก็กำลังจะหายไป ต่อไปก็ถึงตาเจ้าแล้ว!” เจียงอวิ๋นหลงมองจวินอู๋เสียอย่างมุ่งร้าย