สายตาของจวินอู๋เสียค่อยๆหันกลับมา ดวงตาเย็นชาคู่นั้นไม่ได้มองไปที่เจียงอวิ๋นหลง
เจียงอวิ๋นหลงคิดว่าจวินอู๋เสียกลัว จึงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งมากขึ้น
“พวกเจ้าทำให้ข้าโกรธได้สำเร็จแล้ว” เสียงกระซิบเบาๆดังมาจากปากของจวินอู๋เสีย สายตาของนางมองต่ำลงเล็กน้อย ขนตางอนยาวซ่อนประกายในดวงตาของนางเอาไว้
เจียงอวิ๋นหลงขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมจวินอู๋เสียจึงพูดเช่นนั้น
จวินอู๋เสียยกมือขึ้นโดยไม่พูดอะไร และดึงตุ้มหูเงินอันเล็กออกจากใบหูของนาง
“ข้าแนะนำให้เจ้าเลิกดิ้นรนอย่างไร้ความหมายซะ ยังไงเจ้าก็ต้องตาย พวกเจ้าไม่มีทางถอยแล้ว” เจียงอวิ๋นหลงยังคงเย่อหยิ่งจองหอง น่าหลานเยว่กำลังจะตาย หมีวิญญาณถูกอาจารย์เขาจับได้แล้ว อีกไม่นานกำลังเสริมของวิญญาณมนุษย์จะมาถึง ทุกคนที่ต่อต้านพวกเขาที่หน้าหอคอยโยวหลิงแห่งแรกในวันนี้กำลังเดินเข้าสู่ความตาย!
ขณะที่เจียงอวิ๋นหลงกำลังพูดพร่ำไม่หยุด แสงสีเงินก็สว่างวาบขึ้นตรงหน้าเขา!
แสงนั้นสว่างจ้าจนตาพร่า วิญญาณทั้งหมดที่อยู่หน้าหอคอยโยวหลิงแห่งแรกไม่สามารถลืมตาได้ และเมื่ออูจิ่วที่กำลังยินดีปรีดาอยู่นั้นเห็นแสงสว่างที่เจิดจ้าขึ้นอย่างกะทันหัน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ!.ไอลีนโนเวล.
นั่นคือ……แสงของหน้ากากภูติไม้!
เจียงอวิ๋นหลงยกมือขึ้นบังดวงตาของเขา เมื่อแสงสว่างนั้นจางหายไป เขาก็เอาแขนลง
และเห็นร่างสีเงินยืนอยู่ตรงหน้าเขา!
ร่างกายของจวินอู๋เสียถูกปกคลุมด้วยชุดเกราะที่เป็นประกายแวววาวเจิดจ้า ทั่วทั้งร่างถูกปกคลุมจนมิด มีเพียงดวงตาเย็นชาที่ปรากฏให้เห็นเท่านั้น!
“อะไรน่ะ……” เจียงอวิ๋นหลงจ้องมองจวินอู๋เสียที่สวมชุดเกราะด้วยความประหลาดใจ ความรู้สึกไม่สบายใจผุดขึ้นในใจเขาทันที
จวินอู๋เสียไม่ให้เจียงอวิ๋นหลงมีเวลาคิด นางใช้พลังอันมหาศาลของหน้ากากภูติไม้แปลงเป็นลำแสงสีเงินที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วจนเจียงอวิ๋นหลงไม่สามารถตอบสนองได้ทัน!
เจียงอวิ๋นหลงกระสับกระส่าย เขามองตามจวินอู๋เสียไม่ทันแม้แต่เงา
ทันใดนั้น ความเจ็บปวดรุนแรงก็กระจายออกจากช่องท้องของเขา เขาก้มหน้าลงมองด้วยความตกใจ ดาบแสงสีเงินเล่มหนึ่งแทงทะลุท้องของเขา ความเจ็บปวดที่ไม่อาจจินตนาการแผ่ขยายไปทั่วร่าง ทำให้เขาตัวสั่นอย่างรุนแรง
“ไม่……อย่า……” ความกลัวท่วมท้นจิตใจเจียงอวิ๋นหลง เขาไม่อยากจะเชื่อว่าจวินอู๋เสียที่สวมชุดเกราะจะลงมือแค่ครั้งเดียวก็แทงดาบทะลุร่างเขาได้แล้ว ความกลัวที่จะหายไปชั่วนิรันดร์ทำให้ใบหน้าของเจียงอวิ๋นหลงซีดขาว ความกลัวที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนแทบระเบิดออกมาจากหัวใจของเขา เขาเงยหน้าขึ้นมองจวินอู๋เสียด้วยความหวาดกลัวสุดขีด ในแววตาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่อยากจะรอดชีวิต
ดาบแสงในมือจวินอู๋เสียพลันยกขึ้น!
“อ๊ากกกก!”
เมื่อสิ้นเสียงร้องสุดท้ายของเจียงอวิ๋นหลง ดาบแสงก็ได้ผ่าเขาออกเป็นสองซีก!
เจียงอวิ๋นหลงถูกผ่ากลางลำตัว ร่างกายทั้งสองซีกของเขากระแทกกับพื้นอย่างแรง และค่อยๆสลายกลายเป็นประกายแสงระยิบระยับร่วงหล่นลงบนพื้นดินและหายไปจนหมดสิ้น
จากระยะไกล อูจิ่วตกตะลึงเมื่อเห็นเจียงอวิ๋นหลงถูกสังหาร ดวงตาของเขาจับจ้องร่างสีเงินนั้นโดยไม่ละสายตา อารมณ์ที่รุนแรงผุดขึ้นในใจเขา
หน้ากากภูติไม้! ทำไมมันมาอยู่ที่นี่!
อูจิ่วสูดหายใจเข้าลึกๆ และสั่งให้คนของเขาดันกรงที่เตรียมไว้ล่วงหน้าเข้ามา จากนั้นจงจงที่ถูกโซ่ตรึงวิญญาณลากตัวมาก็ถูกโยนเข้าไปในกรงเหล็กนั่น!