“นี่พ่อหนุ่ม ถ้าเวลาผ่านไปก็ไม่แน่ เธออาจจะกลายเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของปนะเทศหมิงก็ได้”
กับการล้อเลียนของเย่เทียน อิจิโร ยามาโมโตะ ไม่ได้โมโหแม้แต่นิดเดียว แต่กลับพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า “ถ้าเธอยินดี แม้แต่ตำแหน่งของฉันตอนนี้ก็ยังยกให้เธอได้”
เย่เทียนถึงกับใจเต้น เพื่อดึงตนให้เป็นพวกไม่นึกเลยว่าตาแก่นี้จะยอมยกตำแหน่งให้ตนด้วย
ต้องรู้ก่อนว่า อิจิโร ยามาโมโตะ ถูกขนานนามว่าปรมาจารย์แห่งดาบ อยู่ในประเทศหมิงนั้นถือเป็นคนที่นับถือของผู้คน บวกกับคนระดับสูงของแก๊งภูเขา จะต้องเป็นคนที่มีอำนาจล้นฟ้าอย่างแน่นอน!
พอเห็นท่าทางที่คาดหวังของเขา เย่เทียนก็แอบส่ายหน้า ถ้าทุกคนของประเทศจีนเห็นแก่ส่วนรวมมากขนาดนี้ แล้วตอนนั้นจะเกิดเรื่องที่ถูกประเทศแห่งกระสุนรังแกได้ยังไง?
“ผมว่าช่างมันเถอะ!”
เย่เทียนเบ้ปาก และได้ปฏิเสธข้อเสนอของอิจิโร ยามาโมโตะ ไป “ในประเทศจีนของผมมีคำพูดหนึ่งว่าคุกเข่าให้สวรรค์คุกเข่าให้ดินคุกเข่าให้พ่อแม่ ถ้าต้องไปที่ประเทศหมิงของคุณจริง ไม่ว่าเจอใครก็ต้องคุกเข่าให้ ผมว่าตัวเองคงรับไม่ได้หรอก”
“เมื่อเป็นอย่างนั้น ฉันจะขอเตือนเธออย่างหนึ่ง เมื่อกี้เป็นแค่การอุ่นเครื่อง หลังจากนี้ฉันจะเอาจริงแล้วนะ!”
อิจิโร ยามาโมโตะ ส่ายหน้าด้วยความจนใจ สีหน้าค่อยๆ จริงจังขึ้นมา มือซ้ายค่อยๆ ยื่นไปจับที่ด้ามดาบ
ทันทีที่สัมผัสด้ามดาบ บรรยากาศของอิจิโร ยามาโมโตะ ก็ได้เปลี่ยนไปถ้าก่อนหน้านี้เป็นดาบที่ไม่ได้ออกจากฝัก ถาอย่างนั้นตอนนี้ก็กลายเป็นดาบปีศาจที่จะกินคนแล้ว!
ไม่เพียงเท่านั้น รอบตัวของ อิจิโร ยามาโมโตะ ก็มีพลังงานที่รุนแรงปะทุออกมา กระจายไปทั่วทุกสารทิศ!
“ว้าว! ปรมาจารย์ยามาโมโตะเอาจริงขึ้นมาแล้ว ครั้งนี้ไอ้หนุ่มนั่นได้ตายแน่!”
“ฉันว่าก็ไม่แน่หรอก อย่าลืมสิว่าหมอนั่นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดินเลยนะ”
ผู้ชมที่อยู่ใต้เวทีถูกพลังงานที่รุนแรงพัดอย่างไม่ทันตั้งตัวจนโซเซไปหมด สิ่งแรกหลังจากที่ลุกขึ้นมาก็คือการถอยหลังออกไปหลายเมตร กลัวจะถูกลูกหลงจากการต่อสู้ของทั้งสอง
“ข่มผมเหรอ? คิดว่าผมทำไม่เป็นรึไง!”
เย่เทียนที่ได้รับผลกระทบเป็นคนแรกก็รู้สึกถึงแรงกดดันอันมหาศาล ในใจเกิดภาพหลอนที่ยากจะต่อต้านได้ เขาจึงทำเสียงฮึดฮัด เค้นคัมภัร์หวงในร่างกาย ฝึกพลังชั้นเจ็ดปะทุขึ้นมาทันที ด้านหลังก็มีเงาลวงตี้จวินค่อยๆ ปรากฏขึ้น!
ตามที่เย่เทียนคิดไว้ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะใช้วิธีนี้ เพราะมันจะทำให้เกิดความเสียหายที่มากเกินไป ยังไงที่นี่ก็อยู่บนชั้นห้า ถ้าเกิดใช้แรงมากเกินจนทำให้อาคารถล่ม ก็ไม่รู้ว่าจะมีคนมากมายเท่าไหร่ที่ต้องตาย
แต่ว่า อิจิโร ยามาโมโตะ นั้นไม่สนอะไรแล้ว จะให้เขายืนรอความตายอยู่เฉยๆ ก็คงไม่ได้มั้ง?
เย่เทียนรู้ตัวว่าตนไม่ใช่ผู้วิเศษ ยังไปไม่ถึงขั้นที่ว่าถ้าฉันไม่ลงนรกแล้วใครจะเป็นคนลง!
“วิชาหนึ่งดาบไร้สำนึก!”
พอเห็นเงาลวงตี้จวินที่อยู่ด้านหลังเย่เทียนค่อยๆ ปรากฏขึ้น สีหน้าของอิจิโร ยามาโมโตะ ก็เปลี่ยนไปทันที ก้าวขาออกไปทันทีไม่ยอมปล่อยให้เงาลวงตี้จวินออกมาได้อย่างสมบูรณ์ จึงอยากถือโอกาสนี้เล่นงานเย่เทียนให้เจ็บหนัก
ถึงเขาจะดูเชื่องช้า แต่ความจริงแล้วเขาได้เคลื่อนไหวราวกับสายฟ้าจนมาถึงหน้าเย่เทียนแล้ว ดาบทาชิในมือได้ฟันใส่เย่เทียนอย่างเรียบง่าย
พอเห็นคมดาบที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ รูม่านตาของเย่เทียนก็ค่อยๆ หดเล็กลง แต่ชี่ทิพย์ในตัวกำลังควบคุมเงาลวงตี้จวินอยู่จึงไม่สามารถเอามาใช้ป้องกันได้ชั่วขณะ
ในช่วงเวลาที่หน้าสิ่วหน้าขวานนี้ เย่เทียนก็ทำได้แค่กัดฟันแล้วถอยไปด้านหลังสองก้าว
ฉึก!
ประกายแสงที่เยือกเย็น ปลายดาบได้ฟันลงที่เสื้อของเย่เทียน ทิ้งรอยฟันยาวประมาณห้าเซนต์ไว้ที่อกเสื้อ ผิวหนังเป็นรอย เลือดสดๆ ไหลออกมา!
ที่โชคดีคือ ในเวลาสั้นๆ สองวินาทีนี้ มันก็ทำให้เงาลวงตี้จวินปรากฏออกมาได้อย่างสมบูรณ์แล้ว!
“ตาแก่ คุณเป็นปรมาจารย์แห่งดาบประสาอะไร? ถึงขั้นเล่นทีเผลอ ช่างต่ำช้าเหลือเกิน!”
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เย่เทียนเดือดดาลขึ้นมาทันที ระหว่างที่ตะโกนก็ได้ยกมือข้างขวาขึ้นมา จากนั้นก็เหวี่ยงลงข้างล่างอย่างรวดเร็ว!
“ท่ามังกรเก้า กระบวนท่าที่หนึ่ง จุนหลินเทียนเชี่ย!”
จากนั้นเงาลวงตี้จวินที่เพิ่งปรากฏออกมา ก็ได้ยกมือขวาขึ้นเหมือนกัน แล้วกระบี่มายาเล่มใหญ่ในมือก็ได้ฟันไปที่อิจิโร ยามาโมโตะ อย่างรุนแรง
อิจิโร ยามาโมโตะ ที่เห็นอย่างนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที และรีบดึงดาบกลับมาทำการป้องกัน
ปั้ง!
วินาทีต่อมา เสียงปะทะกันที่ดังสนั่นหวั่นไหวก็ได้ดังขึ้น ภายใต้การโจมตีที่เดือดดาลของเย่เทียน อิจิโร ยามาโมโตะ ก็ถูกกระบี่มายาฟันจนกระเด็นออกนอกเวที แล้วกระแทกไปบนกำแพงที่อยู่ไม่ไกลอย่างแรง จนเกิดเป็นรอยแตกรูปคนขึ้น
“แคร็กแคร็ก…..”
อิจิโร ยามาโมโตะ ค่อยๆ สไลด์ลงพื้น ทนไม่ไหวจนต้องไอออกมาเป็นเลือดสองครั้ง ใบหน้าที่เหี่ยวย่นซีดเซียวขึ้นมาทันที บ่งบอกว่าเมื่อกี้ได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเลย
“ตาแก่ คุณออกนอกเวทีไปแล้ว คุณแพ้แล้ว!”
เย่เทียนยืนอยู่บนเวทีจ้องมองลงไปยังอิจิโร ยามาโมโตะ ที่อยู่ข้างล่าง สีหน้าจริงจัง บวกกับเงาลวงตี้จวินราวกับมีชีวิตที่อยู่ข้างหลัง ทำให้ดูยิ่งใหญ่น่าเกรงขามมาก!
“ฉันแพ้เหรอ ใครเป็นคนพูด!”
อิจิโร ยามาโมโตะ ฟื้นฟูสภาพเดิม แล้วหัวเราะออกมาอย่างสะใจ “เมื่อกี้เธอเป็นคนพูดเองนี่ ว่าเราสองคนเป็นการสู้ตัดสินกัน แล้วจะมีขอบเขตกำหนดได้ยังไงล่ะ?”
“ระหว่างเราสองคน ถ้าใครล้มก่อนก็ถือว่าแพ้!”
เย่เทียนขมวดคิ้วเบาๆ แล้วส่ายหน้าด้วยความจนใจ “นี่ตาแก่ ถ้ายังสู้กันต่อไป มีโอกาสสูงมากที่คุณจะตายคามือผม!”
ไม่ใช่ว่าเย่เทียนเกรงกลัวอิจิโร ยามาโมโตะ ประเด็นคือฐานะของอิจิโร ยามาโมโตะ ใน แก๊งภูเขานั้นไม่ธรรมดา ถ้าไม่ใช่เพราะซูเหมยเขาก็ไม่มีทางที่จะอยากผิดใจกับ อิจิโร ยามาโมโตะ
ถ้าแค่เอาชนะอิจิโร ยามาโมโตะ ได้ บางทีแก๊งภูเขาอาจจะไม่พอใจ แต่ขอแค่อิจิโร ยามาโมโตะ คอยกดเอาไว้ มันก็ไม่มีทางเกิดการแก้แค้นครั้งใหญ่ขึ้นแน่นอน
แต่ถ้าฆ่าอิจิโร ยามาโมโตะ ไป แก๊งภูเขาก็ไม่มีทางคำนึงถึงเรื่องศักดิ์ศรี จะตามล้างแค้นเขาโดยที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น
เดิมทีลำพังแค่รับมือกับกองกำลังของแก๊งหย่งเย่ก็ทำให้เย่เทียนปวดหัวมากพออยู่แล้ว เขาจึงไม่อยากมีแก๊งภูเขาที่กำเริบเสิบสานที่สุดในเอเชียมาเป็นศัตรูเพิ่มหรอก!
“เกิดยังไม่มีอะไรกั้น ตายจะมีอะไรให้กลัว?”
อิจิโร ยามาโมโตะ กลับไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย ส่ายหน้าแล้วพูดไปว่า “ฉันที่อายุปูนนี้ ยังมีอะไรที่ไม่เคยผ่านมาบ้าง? เป็นนักสู้คนหนึ่ง การที่ได้ตายระหว่างการต่อสู้มันก็ถือเป็นเกียรติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันแล้ว!”
“หืม?!” เย่เทียนถึงกับพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไปชั่วขณะ
“ฮ่า!”
อิจิโร ยามาโมโตะ ไม่สนใจหรอกว่าเย่เทียนจะคิดยังไง ใบหน้าเกิดแสงสีแดงอย่างน่าประหลาดขึ้นราวกับถูกแสงสะท้อนใส่ ขยับขาอย่างกะทันหัน พื้นปูนที่แข็งแกร่งได้แตกร้าวในทันที
ส่วนตัวเขานั้น ได้อาศัยแรงส่งนี้พุ่งกลับไปที่เย่เทียนอีกครั้ง ระหว่างทางก็กระโดดขึ้นกลางอากาศ ตอนที่กระโดดขึ้นบนเวที ก็ได้ฟันดาบทาชิในมือจากบนลงล่างไปยังเย่เทียน
“ท่ามังกรเก้า กระบวนท่าที่สาม จักรพรรดิจับกุมจตุสมุทร!”
เย่เทียนยิ้มออกมาอย่างจนใจ ยื่นมือซ้ายออกมาแล้วเล็งไปที่อิจิโร ยามาโมโตะ จากนั้นก็กดลงไปด้านล่าง
พอเห็นเงาลวงตี้จวินค่อยๆ ยกมือขึ้น แล้วใช้กระบวนท่าอันไร้เทียมทานกดอิจิโร ยามาโมโตะ ที่อยู่กลางอากาศลงไป
ปั้ง!
อาคารทั้งหลังถึงกับสะเทือน อิจิโร ยามาโมโตะ ถูกฝ่ามือมายาตบลงพื้นปูนไปทั้งอย่างนั้น สติเลือนราง เลือดอาบไปทั้งตัว ดูแล้วอาการหนักเอามากๆ
นี่ยังเป็นสภาพที่ตอนท้ายเย่เทียนดึงแรงกลับไปบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นอิจิโร ยามาโมโตะ ก็อาจจะถูกบดเป็นก้อนเนื้อไปแล้วก็ได้!
เย่เทียนเอามือไพล่หลังกระโดดลงจากบนเวที แล้วค่อยๆ เดินเข้าไป แต่มือซ้ายที่ซ่อนอยู่ข้างหลังกลับกำลังสั่น และมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย
ยังไงอิจิโร ยามาโมโตะ ก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับดิน การโจมตีครั้งสุดท้ายที่พร้อมแลกชีวิตของเขา จะไปรับมือง่ายขนาดนั้นได้ยังไง…