บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 944
เมื่อเธอมาถึง คนเดียวที่นั่งอยู่ ณ สถานที่นัดหมาย คือ นาโอมิ ไลโอเนล
เมื่อนาโอมิเห็นเมเดลีนกำลังเดินเข้ามาหล่อนก็แต้มรอยยิ้มบนใบหน้า แต่อย่างไรก็ตามในดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา
‘เอวลีน มอนต์โกเมอรี เธอมีภูมิหลังที่ดี แต่งงานกับตระกูลที่ดี มีทั้งลูกและชื่อเสียง’
‘เธอเพิ่งคลอดลูก แต่ร่างกายของเธอก็ได้กลับคืนสู่สภาพอย่างน่ามหัศจรรย์ ยิ่งกว่านั้นใบหน้าที่สวยจนชวนตะลึงของเธอ ฉันได้ยินผู้คนต่างยกให้เธอเป็นผู้หญิงที่สวยอันดับหนึ่งของเกลนเดล’
เมเดลีนสัมผัสได้ว่านาโอมิไม่ได้คิดดีอะไรเมื่อพบกับเธอ อย่างไรก็ตามเพื่อไรอันเธอจึงนั่งลงแต่โดยดี
“ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณนายวิทแมน ไรย์ต้องออกไปตอนสิบเอ็ดโมงเพราะธุระด่วนบางอย่าง ฉันว่าคุณคงจะไม่ถือโทษต่ออะไรก็ตามที่เกิดขึ้นที่บ้านของฉันในวันก่อนโน้น วันนี้ฉันตั้งใจจะเชิญคุณมาเพื่อแสดงความเสียใจ”
นาโอมิกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟและเปิดไวน์แดงขวดหนึ่งเพื่อเทลงในแก้วเล็กของเมเดลีน
“งั้นคุณไลโอเนล จุดประสงค์ของคุณคือการเชิญฉันมาเพื่อบอกว่าขอโทษเหรอคะ? ในกรณีนี้ฉันยอมรับ ดังนั้นตอนนี้ฉันคงต้องขอตัวก่อนเพราะฉันยังมีธุระอื่นที่ต้องไป”
นาโอมิไม่ได้ต้องการจะปล่อยเมเดลีนให้จากไปทั้งแบบนี้ “คุณนายวิทแมน เรื่องแบบร่างแหวนแต่งงานฉันอยากจะปรึกษาเกี่ยวกับรายละเอียดของมัน หวังว่าจะไม่รบกวนวลาของคุณมากจนเกินไปนะคะ”
ขณะที่พูดโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมารับสาย “ไรย์คะ วางใจเถอะ ฉันกำลังคุยกับคุณนายวิทแมนอยู่”
เมื่อได้ยินดังนั้น เมเดลีนก็ตระหนักว่านาโอมิได้ใช้ชื่อไรอันเป็นข้ออ้างในการเรียกตนเองออกมา
นาโอมิหยิบไอแพดและเปิดไปยังแบบร่างที่เมเดลีนเคยส่งให้ก่อนหน้านี้ แม้จะบอกว่าใช้เวลาไม่นาน ทว่าเธอก็พูดพล่ามอยู่ค่อนข้างนาน
เมเดลีนทำหน้าที่ของตนเองอย่างมืออาชีพ เธอจดสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการ หลังจากงานทั้งหมดเสร็จสิ้นเมเดลีนก็ลุกขึ้นและตรงไปยังห้องน้ำ
อันที่จริงนาโอมิกำลังคอยให้เมเดลีนเดินไปห้องน้ำ เธอหยิบยาเม็ดเล็กที่ลาน่าให้มาแล้วโรยมันลงในแก้วไวน์ของเมเดลีน จากนั้นเธอจึงปั้นหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วเล่นโทรศัพท์ของตัวเอง
รอยยิ้มฉาบบนใบหน้าของนาโอมิเมื่อเมเดลีนเดินกลับมา เธอชี้ชวนและกล่าวว่า “คุณนายวิทแมน ดูเหมือนว่าคุณจะใช้พลังงานไปค่อนข้างมากในการสนทนาเมื่อครู่นี้ ทำไมไม่สั่งอะไรมาทานหน่อยล่ะ? ลองชิมไวน์แดงดูหน่อยสิ รสชาติดีออก”
เมเดลีนเอื้อมไปหยิบแก้วไวน์แล้วสูดกลิ่น “หอมดีนะ”
“ใช่ค่ะ ฉันหวังว่าจะมีคนร่วมเปิดไวน์ดี ๆ สักขวด”
“ขอบคุณค่ะ คุณไลโอเนล ถ้าอย่างนั้นฉันจะลองดื่มดูสักหน่อย” เมเดลีนวางแก้วไวน์ลงแล้วหยิบกระเป๋าถือของตนเองขึ้นมาราวกับว่าเพิ่งนึกบางอย่างได้ “โอ้ใช่ ฉันรู้ว่าคุณกับไรอันกำลังจะแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ ก็เลยเตรียมน้ำหอมมาให้พวกคุณเป็นของขวัญค่ะ”
เมเดลีนหยิบขวดแก้วอันประณีตออกมาจากกระเป๋า พวงกุญแจเล็กที่อยู่ข้างในนั้นหล่นลงบนพื้นอย่างไม่ตั้งใจขณะที่เธอหยิบขวดน้ำหอมออกมา
เมเดลีนมองไปยังใต้โต๊ะแล้วกล่าวว่า “คุณไลโอเนล พวงกุญแจของฉันหล่นลงข้างขาของคุณพอดี รบกวนช่วยเก็บมาให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?”
นาโอมิก้มศีรษะลงแล้วหยิบมันคืนให้เมเดลีนด้วยสีหน้ากระตือรือร้น
“ขอบคุณค่ะ คุณไลโอเนล” เมเดลีนแสดงความขอบคุณ หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาชนแก้วกับนาโอมิ “คุณไลโอเนล เมื่อพิจารณาการสนทนาในวันนี้ที่เป็นไปด้วยดี ทำไมเราไม่มาดื่มไวน์ด้วยกันแล้วลืมเรื่องที่ไม่ดีในอดีตพวกนั้นให้หมดล่ะคะ?”
“ได้สิ ลืมทุกอย่างให้หมด” นาโอมิตั้งตาคอยให้เมเดลีนดื่มไวน์แดงนั่นด้วยตาของตนเอง ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปตามแผนการ
เมื่อมองเมเดลีนซึ่งดื่มไวน์แดงรวดเดียวหมด นาโอมิก็ทำตามด้วยเช่นกันและรู้สึกตื่นเต้น
หลังออกจากภัตตาคาร นาโอมิสารภาพว่าเธอไม่ได้ขับรถมาและหวังว่าจะขอติดรถเมเดลีนไปลงที่คลับเฮ้าส์ข้างหน้านี้ โดยอ้างว่าไรอันอยู่ที่นั่น
เมเดลีนนั้นคิดจะจากไปทันทีหลังจากส่งนาโอมิลง ทว่านาโอมิยืนกรานที่จะลากอีกฝ่ายไปด้วย เธอบอกว่าเธอและไรอันต้องการขอบคุณเรื่องน้ำหอมที่เตรียมมาให้อย่างพิถีพิถัน ดังนั้นเธอจึงพาเมเดลีนเข้าไปยังห้องวีไอพี
นาโอมิดันเมเดลีนเข้าไปในห้องแล้วส่งข้อความถึงลาน่าอย่างลับ ๆ ในข้อความนั้นบอกว่าเธอกำลังจะเริ่มแพร่ภาพสดจากในห้องเร็ว ๆ นี้
อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากที่เธอส่งข้อความ เธอก็รู้สึกว่าทุกอย่างเริ่มหมุนวนและเธอเริ่มเวียนหัว
นาโอมิสับสน “เกิด… เกิดอะไรขึ้น?”
“คุณควรจะรู้ดีกว่าใครไม่ใช่เหรอ คุณไลโอเนล?” เมเดลีนถามกลับขณะยิ้มหวานแล้วเดินไปยังทางออก “ขอเดาว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้คงถูกเตรียมการมาอย่างดีใช่ไหมล่ะ? งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
“…” นาโอมิอึ้งงันเมื่อเห็นเมเดลีนกำลังจะออกไป ไม่กี่วินาทีต่อมาเธอก็รวบรวมสติแล้วต้องการจะไล่ตามอีกฝ่ายออกไป แต่กลับมีผู้ชายหน้าตาน่าเกลียดสามถึงห้าคนขวางทางออกไว้