ตอนที่ 269: เงินฉันให้คุณหมดแล้ว โดย Ink Stone_Romance
สิบวันหลังจากนั้นซินชานก็ได้ขึ้นเป็นหัวหน้าจริงๆ
คนเข้ามารับตำแหน่งใหม่ต้องแสดงประกาศิตให้ลูกน้องดู ซินชานก็ไม่ยกเว้นเหมือนกัน ธรรมเนียมการปฏิบัติของคอมมูนหลายอย่าง ซินชานไม่ชอบมานานแล้ว ดังนั้นเขาเตรียมที่จะล้างบางครั้งใหญ่ เขาอยากจะทำเพื่อประชาชนบ้าง
หลังซินชานเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าหนึ่งอาทิตย์ให้หลัง เฉินเยี่ยนถูกเรียกเข้าไปในห้องทำงานซินชาน
“เฮ้อ”
ซินชานถอนหายใจแล้วเรียกให้เฉินเยี่ยนนั่งลง
“ทำไมเหรอคะ? พ่อ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
เฉินเยี่ยนไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่เธอรู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้าของซินชาน
ซินชานยื่นสมุดบัญชีเล่มหนึ่งส่งให้เฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนดูเสร็จก็ขมวดคิ้ว สมุดบัญชีเล่มนี้เป็นกำไรของโรงงานม้วนบุหรี่ที่แบ่งให้คอมมูน สามปีนี้คอมมูนอาศัยเงินของโรงงานม้วนบุหรี่ไม่น้อยเลยจริงๆ แต่ตอนนี้บัญชีนี้กลับไม่มียอดคงเหลืออยู่เลย ก็หมายความว่าก่อนที่ซินชานจะมาดำรงตำแหน่งหัวหน้า บนบัญชีนี้ไม่มีเงินแล้ว
คำถามคือ คอมมูนไม่ได้เอาไปช่วยประชาชน ไม่ได้เอาเงินนี้ไปทำประโยชน์ให้ราษฎร
แล้วเงินพวกนี้ไปไหนหมด?
ไม่ต้องบอกก็รู้ ไม่ต้องคิดก็คิดได้
หัวหน้าจ้าวนั่นเหลือบัญชีโล่งไว้ให้ซินชาน
ไม่มีเงิน ซินชานอยากจะทำอะไรก็ไม่ได้
แต่หัวหน้าจ้าวออกไปแล้ว อีกทั้งยังได้เลื่อนตำแหน่ง ตอนนี้ไปหาเขาก็ไม่มีประโยชน์แล้ว
“เดิมทีคิดว่าน่าจะมีเงินทุนไม่น้อย อยากจะทำอะไรเพื่อคนในอำเภอ ใครจะไปรู้ว่ากลับกลายเป็นแบบนี้ คนพวกนี้มันมอดกัดกินประเทศชาติชัดๆ!”
สีหน้าซินชานแสดงความโกรธจัด เขาโกรธมากจริงๆ
“แต่เรื่องเป็นแบบนี้แล้ว คิดว่าพวกเขาคงคิดเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว ถึงจะไปหาพวกเขา พวกเขาก็มีข้ออ้างบอกว่าเอาเงินไปใช้ที่ไหน พวกเราทำอะไรพวกเขาไม่ได้”
เฉินเยี่ยนก็เข้าใจ
“ใช่แล้ว อีกอย่างคนพวกนี้ที่นี่ พ่อให้พวกเขาทำอะไรก็ไม่ทำ บอกว่าเมื่อก่อนเป็นแบบนี้แบบนั้น เมื่อก่อนก็คือเมื่อก่อน ตอนนี้คือตอนนี้ พวกเขากินข้าวของประเทศชาติ แต่กลับไม่ทำอะไรสักนิดเลย พวกเขาสมกับเป็นข้าราชการไหม!”
ซินชานโมโหมาก หน้าบัญชีเหลือแต่ความว่างเปล่าให้เขา คนที่นี่ก็สั่งไม่ทำ พูดว่าตอนหัวหน้าจ้าวอยู่เป็นยังไง เขาให้พวกนั้นทำงานหน่อย พวกนั้นก็โต้แย้ง
เฉินเยี่ยนมองออกว่าซินชานทำอะไรไม่ได้ และเธอก็รู้ว่าคนพวกนี้โดนหัวหน้าจ้าวกลืนเป็นพวกเดียวกันไปแล้ว เดิมทีตอนหัวหน้าอยู่ก็ให้ผลประโยชน์คนพวกนี้ไม่น้อยเลย
ถ้าซินชานคิดจะบัญชาการคนพวกนี้ อย่างนั้นก็ต้องให้ผลประโยชน์กับคนพวกนี้ แต่ซินชานไม่ทำแบบนั้น ดังนั้นคนพวกนี้เลยพร้อมใจกันต่อต้านซินชาน
“พ่อคะ พ่อไม่ต้องกังวล บัญชีของเดือนที่แล้วหนูให้บัญชีดึงไว้อยู่ยังไม่ได้คิดให้หัวหน้าจ้าว อีกทั้งเงินเดือนนี้ก็ไม่น้อย ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น ถึงแม้เงินที่โอนมาจะไม่เยอะ แต่ก็ถือว่าไม่น้อยแล้ว พ่อใช้ได้อย่างสบายใจเลย ส่วนคนที่นี่ พวกเขาก็ไม่สามารถค้านไปได้ตลอด ที่นี่มีพวกเขาแต่ไม่กี่คนเอง ใครใช้ได้ก็ใช้คนนั้น พูดกันว่าพอหัวหน้าเปลี่ยนลูกน้องก็เปลี่ยนเหมือนกัน คนพวกนั้นไม่จงรักภักดีกับพ่อ พ่อก็เลือกใช้คนที่จงรักภักดีด้วย ยังไงก็มีคนทำงานให้อยู่แล้ว”
เฉินเยี่ยนคิดว่าถ้าซินชานตัดสินใจเด็ดเดี่ยว เรื่องพวกนี้จะไม่เป็นปัญหา
“พ่อก็คิดแบบนั้นอยู่ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใคร ถ้าแค่พวกเขาทำผิด ก็อย่าหาว่าพ่อไม่ได้พูดให้ชัดเจน”
สีหน้าซินชานเย็นชา แล้วพูดขึ้นมาอีก “ที่พ่อเรียกเธอมาครั้งนี้ เพราะนักบัญชีในโรงงานพวกเธอที่คอมมูนส่งไป พ่อถามเขา แต่เขากลับเชื่อฟังแต่หัวหน้าจ้าว ถามเรื่องบัญชี ถามครั้งแรกไม่พูด ครั้งที่สองก็ไม่พูด ในเมื่อพ่อจัดการเขาไม่ได้ งั้นก็ให้เขากลับมาแล้วกัน เดี๋ยวพ่อจะส่งคนที่ใช้งานได้ไป”
“ได้ค่ะ เรื่องนี้ไม่มีปัญหา”
เฉินเยี่ยนพนักหน้า ยังไงเธอก็ไม่ชอบนักบัญชีคนนั้นอยู่แล้ว เปลี่ยนคนก็ดี
“อีกอย่างยังมีอีกเรื่อง มีคนมาหาพ่อ บอกว่าจะสั่งบุหรี่สิบสองลัง บุหรี่นี่พวกเขาต้องการเอาไปปลอบขวัญเหล่าทหาร ดังนั้นเลยไม่สามารถคิดราคาเท่าตลาดได้ พวกเขาไม่ได้มีเงินเหลือเฟือ ถามว่าสามารถให้ราคาต้นทุนเขาได้ไหม พ่อตรวจสอบมาแล้ว พวกเขาจะเอาไปให้ปลอบขวัญทหารจริงๆ ตอนแรกพ่อคิดว่าเอาไปปลอบขวัญทหาร พวกเราจะไม่เก็บเงิน แต่ตอนนี้บัญชีของอำเภอพวกเขาไม่เหลือไว้สักสตางค์เดียว ถ้าลอตนี้ไม่คิดเงิน ค่าจ้างพวกคนงานอะไรพวกนี้คงจัดการไม่ง่ายเลย”
ซินชานพูดจุดประสงค์ที่เขาเรียกเฉินเยี่ยนมาแล้ว
เฉินเยี่ยนไม่ได้ตอบรับทันที เธอกำลังไตร่ตรอง
“พ่อคะ ในเมื่อเอาไปปลอบขวัญทหารจริง งั้นบุหรี่ลอตนี้ก็ไม่ต้องเก็บเงิน แต่ต้องให้เบื้องบนรู้ว่านี่คือโรงงานม้วนบุหรี่ของคอมมูนบริจาค พวกเราไม่สามารถทำเรื่องดีแล้ว แต่ชื่อเสียงกลับเอาไปให้พวกเขาเฉยๆ ส่วนค่าแรงคนงาน ไม่เป็นไรค่ะ เงินได้น้อยหน่อยก็ได้”
เฉินเยี่ยนกลับรู้สึกว่าเราเก็บเงินเท่าต้นทุนเขาก็ไม่รู้สึกซาบซึ้งเรา สู้มอบให้ฟรีๆ ไปเลยดีกว่า แบบนี้โรงงานม้วนบุหรี่และคอมมูนยังได้ชื่อเสียง ซินชานเพิ่งขึ้นรับตำแหน่ง มีชื่อเสียงที่ดี ก็จะมีประโยชน์ต่อเขา
“แต่กำไรของเธอล่ะ?”
ซินชานก็รู้ บุหรี่สิบสองลังนี้ถ้าเอาไปขาย เฉินเยี่ยนจะได้คนไม่น้อยเลย
“หนูกับซินห้าวไม่ขาดเงิน เงินครั้งนี้หายไปก็ไม่ถึงกับไม่มีข้าวกิน พ่อวางใจเถอะค่ะ หนูไม่ใช่คนที่ไม่รู้เรื่องน้ำใจคน เมื่อคนไม่ชอบคนมาเอาไปฟรีๆ นั่นเป็นเพราะพวกเขาโลภมากเกินไป แต่ตอนนี้จะเอาไปปลอบขวัญทหาร พวกเขาสู้สงครามปกป้องประเทศ ปกป้องราษฎร เป็นบุคคลที่น่ารัก หนูยังมีความรู้สึกสำนึกนี้อยู่ค่ะ”
เฉินเยี่ยนไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงิน เธอแยกแยะได้
ซินชานยกนิ้วโป้งให้เฉินเยี่ยน ลูกสะใภ้คนนี้ไม่เลวเลยจริงๆ
คุยกับซินชานอีกสักพัก เห็นว่าเขายุ่ง เฉินเยี่ยนเลยขี่จักรยานกลับมา
กลับมาที่โรงงานม้วนบุหรี่ เฉินเยี่ยนบอกเรื่องนี้กับเฉินจง เฉินจงไม่คัดค้าน สำหรับทหารแล้ว คนเป็นทหาร พวกเขามีความน่าเลื่อมใสอยู่แล้ว
เฉินเยี่ยนและเฉินจงประชุมกับคนงานบอกเรื่องนี้ พอรู้ว่าบุหรี่สิบสองลังถ้ามอบให้เพื่อปลอบขวัญทหาร คนงานก็มีความกระตือรือร้นสูงมาก คนไม่น้อยตะโกนบอกว่าไม่เอาค่าแรงก็ได้
แต่เฉินเยี่ยนไม่สามารถให้คนงานพวกนี้ลำบาก พวกเขาทำงานลำบากทั้งเดือนเพื่อนจะเลี้ยงปากท้องคนที่บ้าน เธอจะปล่อยให้พวกเขาไม่ได้อะไรเลยไม่ได้ ดังนั้นเฉินเยี่ยนเลยเอากำไรส่วนของตัวเองออกมาจ่ายให้เหล่าคนงาน
การกระทำของเฉินจงและเฉินเยี่ยนได้รับความชื่นชมจากทุกคน ในชั่วขณะความรู้สึกของคนงานก็พุ่งพรวดขึ้นมา มีแรงกระตุ้นเหลือเฟือ ยิ่งรู้สึกชื่นชมเฉินเยี่ยนและเฉินจงมากขึ้นไปอีก
ตอนเย็นซินห้าวกลับมาฟังเฉินเยี่ยนเล่าจบก็สนับสนุนเฉินเยี่ยน จากนั้นซินห้าวก็ให้ใบฝากเงินกับเฉินเยี่ยน
เห็นจำนวนเงินด้านบนแล้ว เฉินเยี่ยนจ้องตาไม่กะพริบ เดิมทีคิดว่าเธอมีเงินพอแล้ว คิดไม่ถึงว่าซินห้าวมีเงินเก็บมากมายขนาดนี้
“คุณเอาไปเถอะ เงินไว้ที่ผมก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์ ต้องการอะไรคุณก็ไปเบิกเงินได้เลย”
ซินห้าวไว้ใจเฉินเยี่ยนมาก ตอนเพิ่งแต่งงานเขาก็ให้เงินเฉินเยี่ยน ให้เธอช่วยตัวเองดูแล แต่เฉินเยี่ยนไม่ต้องการ บอกว่าเธอมีเงินเพียงพอ ให้ตัวเขาเก็บไว้
เฉินเยี่ยนเข้าไปจุ๊บใบหน้าซินห้าว ว่ากันว่าผู้ชายรักหรือไม่รักคุณ ดูว่าเขาเสียดายที่จะเอาเงินให้คุณหรือไม่
เธอไม่สนใจเรื่องนี้ ซินห้าวต้องการให้เธอหลายครั้ง เธอไม่ต้องการเลย แต่ซินห้าวทำแบบนี้แสดงให้เห็นถึงความไว้ใจของเขา ในใจเขา พวกเขาไม่มีการแบ่งแยกกัน