TB:บทที่ 243 เครื่องขุดเหมืองอัจฉริยะ
ไฟแห่งสวรรค์และโลกหล้าสกัดร่างของเขาหนึ่งวันหนึ่งคืน
เมื่อเฉินหลงตื่นขึ้นมาจากความรู้สึกอันแปลกประหลาดแล้ว ร่างอมตะของโฮวชิงจื่อในระดับต้นก็เริ่มทำงาน
โดยทั่วไปแล้ว ผู้ที่ใช้โฮวชิงจื่อจะฝึกฝนอย่างน้อยครึ่งปีเพื่อให้พลังเข้าถึงระดับเริ่มต้น ร่างของผู้ที่ฝึกจะยังโดนชะล้างและเปลี่ยนแปลงไปโดยพลังแห่งสรวงสวรรค์และโลกหล้า พวกเขายังมีร่างของมนุษย์ที่มีความไม่บริสุทธิ์จำนวนมากในร่างอยู่ดี ดังนั้นแล้วพวกเขาต้องใช้เวลาอย่างมากเพื่อจำกัดส่วนที่ไม่บริสุทธิ์ เพื่อคุณภาพแล้วแม้การจัดการจะกินเวลาถึงหนึ่งหรือสองปี กระบวนการนี้ก็ไม่ได้มากเกินไปเลย
เหตุผลที่เฉินหลงสามารถจะฝึกฝนได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้เนื่องจากในเมื่อเขามีร่างพิเศษอยู่ ร่างกายของเขาได้เปลี่ยนไปเนื่องจากผลไฟ ที่ทำให้ร่างของเขาเข้าใกล้การเป็นร่างแห่งไฟ
ดังนั้นแล้วจึงใช้เวลาเพียงไม่นานที่จะพัฒนาให้กลายเป็นร่างอมตะของเทพเจ้าแห่งไฟสมบูรณ์ได้
“นี่หรือคือความเป็นอมตะ” เฉินหลงรู้สึกได้ว่าร่างของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก
จากนั้น เขาได้ส่งพลังทั้งหมดไปที่ช่วงอกของเขา
เมื่อฝ่ามือของเฉินหลงสัมผัสกับช่วงอกแล้ว เขาพลันพบว่าร่างของเขาได้เปลี่ยนไปในจังหวะที่เขาจับตัวของเขาด้วยมือ ร่างของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นร่างที่มีพื้นฐานเป็นธาตุ
เมื่อพลังที่ทรงพลังจากฝ่ามือของเขาโจมตีร่างกายก็เหมือนกับการสัมผัสความว่างเปล่า คือไม่มีความบาดเจ็บอะไรเกิดขึ้นกับร่างของเขา
หลังจากนั้น เฉินหลงตบฝ่ามือใส่ตัวเองอีกสองสามครั้ง แต่เขาไม่เจ็บตัวเลยแม้แต่น้อย
เขารู้สึกได้ถึงร่างที่ทนทานของเขา เฉินหลงประหลาดใจที่ “ร่างอมตะนี้ ยอดเยี่ยมจริงๆ”
ระฆังทองเป็นพลังที่ทำให้ศัตรูโจมตีไม่ได้ พลังนั้นจะต้องรับมือกับพลังโจมตีบางอย่าง ทว่าคนโจมตีจะไม่โดนโจมตีกลับด้วยพลังของตนเอง นั่นเหมือนฝูงสัตว์มากกว่า
หลังจากที่รู้สึกความยิ่งใหญ่ของร่างกายอันอมตะ เฉินหลงเก็บกวาดหลุมที่มีเปลือกแมลงป่องและหินอัญมณีเข้าไปในวงแหวนมิติ แน่นอนว่าเฉินหลงไม่ลืมใส่หยกสีเขียวชั้นยอดนี้เข้าไปในแหวนด้วย
เมื่อเขาเก็บกวาดเสร็จแล้ว ในตอนที่เฉินหลงกำลังจะออกไปจากหลุมเพื่อหารังผึ้งในเขาต่อ เขาเห็นว่ามีมรกตอยู่เต็มหลุม เฉินหลงจึงขุดขึ้นมาอีกครั้ง
สุดท้ายแล้วเขาก็เห็นสิ่งของดีๆที่ไม่มีเจ้าของอยู่และเขาไม่อาจจะเอาไปเองได้ เฉินหลงรู้สึกไม่สบายใจ
หลังจากที่คิดเรื่องนี้แล้ว เฉินหลงเข้าระบบไปอีกครั้ง ในครั้งนี้เฉินหลงมองหาเครื่องมือแหลมๆสำหรับใช้ขุดเหมือง
“ที่ขุดโชคดี หากใช้ที่ขุดนี่เพื่อขุดแล้ว จำนวนของแร่ที่ขุดได้จะเพิ่มสูงขึ้นตามระดับ พลั่วนี้ใช้ได้กับแร่ระดับดวงดาวเท่านั้น คนขายพลัวนี้คือลาก้าบาร์ จากกาแลกซี่แร่ลาโด ในราคาหนึ่งแสนแต้ม”
“มีช่องมิติที่ไม่มั่นคงอยู่ในส่วนของผู้เก็บเกี่ยวขนาดเล็ก ช่องมิติที่ไม่มั่นคงนี้มีระยะทางกว่าหนึ่งหมื่นกิโลเมตร มีเวลาชีวิตหนึ่งปี คนที่ขายแห่งลาก้าบาร์จากระบบแร่ลาโดขายของนี้ห้าหมื่นแต้มแลกเปลี่ยน”
“หุ่นยนต์ขุดเหมืองอัจฉริยะ ที่มีพลังงานจากแบตเตอรี่ในตัวเอง สามารถทำงานติดต่อกันได้สามสิบปี เมื่อพลังของมันล้าไปแล้ว จะมีการแทนที่ด้วยแบตเตอรี่เพื่อให้ใช้งานต่อได้ คนที่ขายคือคนลาก้าบาร์จากกาแลกซี่แร่ลาโด ของนี้ขายอยู่ที่หนึ่งหมื่นแต้มแลกเปลี่ยน”
“ถุงมือขุดเหมืองที่มีพลังเพื่อใช้ขุดเหมืองนั้นสามารถเพิ่มพลังได้สิบเท่า…..”
……
ในที่สุดเฉินหลงเลือกรถบรรทุกขุดเหมืองอัจฉริยะจากโลกกูลาลินเทคโนโลยี หมิงกูนักขุดเหมือง คนที่ขายรถนี้คือเบอเลย์และมีราคามากถึงแสนห้าหมื่นแต้มแลกเปลี่ยน
เครื่องขุดเหมืองอัจฉริยะมาพร้อมกับแหล่งพลังงานถาวรที่จะขุดต่อเนื่องไปได้จนกว่าจะเจอกับแสงแร่ที่เฉพาะ หากว่ามีความเสียหาย เครื่องนี้จะซ่อมแซมตัวเองได้ ส่วนที่สำคัญที่สุดคือเครื่องขุดเหมืองอัจฉริยะนี้บิดเข้ากับช่องมิติได้ เพื่อให้ง่ายขึ้น เฉินหลงซื้อรถบรรทุกขุดเหมืองอัจฉริยะนี้และใช้เครื่องนั้นขุดหยกเจไดต์ที่นี่ แล้วส่งหยกเจไดต์ที่ขุดได้มาใส่แหวนของเฉินหลงโดยตรง
แน่นอนว่ามีความจำกัดอยู่ นั่นคือเครื่องนั้นสามารถใช้ได้บนโลกใบเดิมเท่านั้น
เนื่องจากมีค่าแลกเปลี่ยนที่แพงมากถึงแสนแต้ม เฉินหลงจึงซื้อเพียงเครื่องเดียวไว้ใช้ขุดมรกต
หลังจากที่เขาแลกเปลี่ยนรถบรรทุกขุดเหมืองอัจฉริยะมาแล้ว เฉินหลงรู้สึกโง่เล็กน้อย ของนี้เล็กกระจ้อยร่อยขนาดนี้ได้อย่างไร
ในตอนแรก เครื่องขุดเหมืองอัจฉริยะนั้นมีขนาดเท่ากับรถของเล่น
แต่อย่างไรเสีย เนื่องจากคำแนะนำเครื่องมือนี่ช่างน่าสนใจนัก เฉินหลงจึงไม่คิดให้มากความ อย่างไรก็แล้วแต่ระบบก็ไม่อาจจะขายของปลอมได้ เขาจึงทำตามชุดคำสั่งอย่างในคำแนะนำเพื่อให้รถบรรทุกขุดเหมืองนี่ผูกมัดมิติสองช่องเข้าไว้ด้วยกัน
ในนาทีเดียว ก็ทำเสร็จ
ความเป็นจริงแล้ว คงจะกล่าวได้ว่า เป็นการใส่รถบรรทุกขุดเหมืองเข้าไปในวงแหวนอวกาศและทำให้รถบรรทุกนั้นออกมา จากนั้นเฉินหลงจึงตั้งรถบรรทุกขุดเหมืองไว้บนพื้น
ในทันทีที่รถบรรทุกขุดเหมืองวางลงบนพื้น เครื่องนั่นก็เริ่มทำงาน
ในตอนแรกสุด มีแสงสีม่วงส่องสว่างออกมาจากรถยนต์ที่รายล้อมบริเวณนั้น จากนั้นมันจึงเริ่มวิเคราะห์ภูเขานี้ จากนั้นก็มีแสงสีขาวเปล่งออกมาจากรถคันนั้น หลังจากที่แสงนี้เข้าไปในเขาแล้ว เขาไม่รู้ว่าจะใช้วิธีใดต่อเพื่อให้ได้มาซึ่งหยกเจไดต์ออกมาจากเขา
หลังจากนั้น แสงสีขาวได้ห่อหุ้มหยกเจไดต์ออกมาจากยอดของรถบรรทุกขุดเหมือง และปล่อยลงมา
เมื่อหยกเข้าไปบนยอดสุดของเครื่องเก็บเกี่ยวแล้ว ก็มีประตูมิติบนเครื่องเก็บเกี่ยว หลังจากนั้นหยกเจไดต์ก็ตกลงพื้นและหายไป
ในตอนนั้นเอง เฉินหลงพบว่าหยกนั้นจะต้องอยู่ในแหวนเขาแล้วแน่นอน
“ยอดเยี่ยม” เขาเห็นเครื่องขุดเหมืองที่ส่งเสียงตามทางที่ขุดแล้ว เฉินหลงทำได้เพียงประเมินค่าเป็นคำเท่าที่ทำได้
จากนั้นเฉินหลงโล่งใจที่ได้ออกจากถ้ำ เขาออกตามหารังผึ้งต่อ
ในตอนนั้นเองที่พลังของเฉินหลงไปถึงระดับปลดปล่อยพลังลมปราณและมีพลังของเทพเจ้าแห่งไฟในขั้นต้นที่เป็นอมตะ “ผึ้งสังหาร” ในเขานี้ไม่อาจจะคุกคามเฉินหลงได้อีกแล้ว น้ำผึ้งและตัวอ่อนผึ้งในรังผึ้งอันเล็กกลายมาเป็นของล้ำค่าของเฉินหลงไป
แน่นอนว่าเฉินหลงจะเก็บน้ำผึ้ง ตัวอ่อนผึ้ง ราชินีผึ้งและผึ้งงาน ดังนั้นแล้วเฉินหลงจึงขี้เกียจเกินกว่าจะฆ่า
ทว่าหากพวกมันไม่มีตาแล้ว พวกมันก็จะโดนทำลายไป
หลังจากที่เฉินหลงตามหาของในเขาไปอีกสามวัน ในที่สุดเฉินหลงก็เจอรังผึ้งขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่าหนึ่งกิโลเมตร รังผึ้งนี้ได้ห้อยอยู่กับต้นไม้ ทว่ามันร่วงลงมาบนพื้น เมื่อมองจากที่ไกลๆรังผึ้งนั้นช่างคล้ายกับยอดเขา
เมื่อเขาเห็นรังผึ้งแล้ว สายตาของเฉินหลงเป็นประกายและน้ำลายเกือบไหลออกมา หลังจากที่ได้ลองชิ้มเยลลี่รสเลิศชั้นเยี่ยม เฉินหลงไม่อาจจะทำอะไรโดยไม่มีเยลลี่แสนอร่อยนี่ได้
เมื่อมันรู้ว่ามีคนกำลังมาทางพวกมัน “ผึ้งสังหาร” จำนวนนับไม่ถ้วนก็บินออกมาจากรังและพุ่งเข้าหาเฉินหลง แต่อย่างไรเสียเฉินหลงไม่ได้ตั้งใจจะสนใจพวกมัน เขาตรงเข้าไปตามหาราชินีผึ้ง
หลังจากนั้น เขาก็เจอราชินีผึ้ง เป็นราชินีผึ้งที่ตัวใหญ่มากกว่าขนาด “ผึ้งสังหาร” ปกติเป็นสิบเท่า พลังของมันเหมือนกับพลังของราชินีมด เพื่อที่จะผลิตผึ้งให้เหมาะสมกับจำนวน ราชินีผึ้งจึงไม่มีปีก ส่วนท้องของมันใหญ่โตและโปร่งใส จะเห็นตัวอ่อนผึ้งข้างในได้เรื่อยๆ
เมื่อเธอเห็นเฉินหลงเข้ามา ราชินีผึ้งโกรธขึ้นมาทันทีและโจมตีเฉินหลงด้วยพลังจิต
แต่อย่างไรเสีย เฉินหลงได้เตรียมพร้อมแล้วสวมเครื่องมือกึ่งเทวาไว้นานแล้ว การโจมตีทางจิตจึงไม่มีผล
“ยาหยีตัวน้อย จงเชื่อฟัง แค่ไม่นาน” เฉินหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ายวน