บทที่ 1327 ใกล้ชิดอย่างบอกไม่ถูก
บีรุสถูกผู้นำเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็ก อีกทั้งยังรู้จักแค่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย ไม่ว่าใครก็ยากเข้าใกล้
เวลานี้ชีซิงมองเยี่ยหวันหวั่นสนิทสนมกับบีรุสเช่นนี้ก็ยิ่งประหลาดใจ…
ตั้งแต่แรกเริ่มที่เจอเยี่ยหวันหวั่น ชีซิงก็สงสัยในตัวตนผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยของเยี่ยหวันหวั่นอย่างมาก และความสงสัยนี้ก็หนักหน่วงยิ่งขึ้นตามกาลเวลา…
แต่ทว่าทุกครั้งที่ตัวเองหยั่งเชิง เยี่ยหวันหวั่นก็กลับสามารถรับมือได้หมด แม้ว่าจะไม่ได้สมบูรณ์แบบขนาดนั้นก็ตาม
ก็อย่างบีรุสในตอนนี้ ถ้า…ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยจริงๆ แล้วทำไมบีรุสถึงใกล้ชิดกับเธอขนาดนี้ได้…
ไม่ต้องพูดถึงชีซิง แม้แต่ตัวเยี่ยหวันหวั่นเองก็ประหลาดใจเต็มเปี่ยมเช่นกัน
มองหัวใหญ่ของบีรุสถูไถท้องตัวเองไปมา มุมปากเยี่ยหวันหวั่นแฝงรอยยิ้มอย่างบอกไม่ถูก พี่น้อง นี่นายคันหัวใช่ไหม…
ส่วนทำไมสัตว์เลี้ยงของแบดเจอร์ถึงสนิทสนมกับตัวเธอ เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่อาจเข้าใจมัน
อาจเป็นเพราะว่าในที่สุดเธอก็โชคดีอีกครั้ง บางครั้งของอย่างบรรยากาศกลิ่นอายก็ลึกลับมหัศจรรย์ ก็เหมือนต้าไป๋ที่ชอบถังถังมากตั้งแต่แรกพบ
“ผู้นำ!”
เวลานี้ผู้อาวุโสคนหนึ่งไม่รู้โผล่มาจากไหนวิ่งเหยาะๆ เข้ามาหา
“นี่ไม่ใช่บีรุสเหรอ…ไม่นึกว่ากลับมาแล้วด้วย…” ผู้อาวุโสมองเสือดำที่ข้างกายเยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าประหลาดใจเต็มเปี่ยม
สำหรับเยี่ยหวันหวั่นชายชราคนนี้ไม่นับว่าแปลกหน้า วันนั้นที่ชายชรากับชีซิงตั้งใจกำจัดตระกูลโจว เยี่ยหวันหวั่นก็เคยติดต่อกับเขาเล็กน้อย
“มีอะไร” เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองชายชราแวบหนึ่ง
ได้ยินดังนั้น ชายชราก็ยิ้มแบบเอาอกเอาใจ “ผู้นำ คืออย่างนี้ ผมเพิ่งเจอคนทำตัวลับๆ ล่อๆ ใกล้สาขาใหญ่ของพวกเรา…ผมเดาว่าคงไม่ใช่เรื่องดีอะไร ไม่แน่ว่าอาจเป็นศัตรูพื้นที่ส่งมา เลยอยากมาถามผู้นำดูว่าควรจัดการยังไงดี”
ถ้าเป็นตามปกติ ไหนเลยเขาต้องเยิ่นเย้อแบบนี้ ฆ่าทิ้งเลยตรงๆ ก็ได้
แต่หลังผู้นำพันธมิตรกลับมา อีกฝ่ายก็ไม่มาฝึกกระบวนท่ากับเขาบ่อยๆ เหมือนอย่างเมื่อก่อนอีก อาศัยโอกาสนี้มาโผล่หน้าให้ผู้นำเห็นก็เหมือนจะไม่เลว
“เรื่องอย่างนี้ยังต้องให้ฉันต้องสอนว่าทำยังไงเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเย็นชา “ตรวจสอบให้ชัดเจนก็ได้แล้ว ถ้าบริสุทธิ์ก็ปล่อยไป ถ้าเป็นกองกำลังศัตรูส่งมาจริงก็คุมตัวไว้”
“ครับๆๆ …” ได้ยินดังนั้นชายชราก็พยักหน้ารัวแล้วหันตัวกำลังจะจากไป
แต่ยังเดินไปไม่กี่ก้าว ชายชรากลับหันตัวมาอีก เขามองเยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ยเสริม “ผู้นำ จริงสิ คนพวกนั้นพูดว่าเจ้านายของตัวเองคือเดธโรสอะไรสักอย่าง…ให้พวกเราไว้หน้าเขาอะไรนี่แหละ…”
“เดธโรส?”
ได้ยินแบบนั้น แม้แต่เป่ยโต่วกับชีซิงก็ยังชะงัก
ว่ากันว่าเดธโรสคือกองกำลังสุดน่ากลัวเทียบเท่ากับอาชูร่า เพียงแต่…ตอนนั้นไม่ใช่ว่าตระกูลเนี่ยปฏิเสธข่าวลือแล้ว ว่าไม่มีเดธโรสที่ว่าอยู่แต่แรก เดธโรสที่ว่านั้นเป็นแค่เรื่องแต่งขึ้น เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเท่านั้นหรอกเหรอ
ทำไมตอนนี้ยังมีเดธโรสโผล่มาอีก
“พี่เฟิง เรื่องนี้ทะแม่งๆ พวกเราไปดูกันหน่อยดีไหม” เป่ยโต่วมองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ย
เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นประหลาดใจไม่จบสิ้น นี่ต้องเป็นความบังเอิญแน่…แม่เอ๊ย ประเทศจีนอยู่ห่างจากรัฐอิสระตั้งใกล้ ไม่มีทางเป็นกองกำลังทหารรับจ้างห้าคนนั้นได้!
ถ้ากองกำลังทหารรับจ้างห้าคนนั้นหาเธอเจอ จะไม่เปิดโปงตัวตนเธอหมดเปลือกเหรอ!
เยี่ยหวันหวั่นท่องซ้ำๆ ในใจว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ภายนอกกลับยังสงบนิ่งไม่ไหวติง คิดดูอย่างละเอียดแล้วก็ไม่น่าเป็นไปได้จริงๆ เดาว่าทั้งหมดคงเป็นแฟนคลับคลั่งที่นับถือเดธโรสมากกำลังสวมรอยเป็นกองกำลังเดธโรส หลายปีนี้ก็เรื่องอย่างนี้เห็นบ่อยๆ
—————————————————————————————————
บทที่ 1328 กลิ่นอายของวันสิ้นโลก
“ผู้นำ…งั้นคุณว่า ผมจับพวกเขาขังแล้วเรียกมาสอบสวนให้ชัดเจนก่อน หรือว่าผู้นำจะไปสอบสวนด้วยตัวเอง” ชายชรามองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยปากถาม
“ไปดูเถอะ” ชีซิงเอ่ยน้ำเสียงที่เห็นชัดว่าเย็นชา
ภายใต้ความจนใจ เยี่ยหวันหวั่นได้แต่ต้องตามชายชราลงไปชั้นล่าง
ชั้นสาม ภายในห้องคุมตัว
โลลิน้อยกับพวกไฮดี้มองหน้าสบตากัน
จักรพรรดิจี่นั่นหลอกลวงกันไปแล้วไหม ไหนบอกว่าเจ้านายพวกเขาอยู่ที่พันธมิตรอู๋เว่ยไง
นี่เป็นไงเล่า หลังพวกเขาทำใจกล้ามาถึงพันธมิตรอู๋เว่ย ประกาศชื่อเดธโรสออกไป คนของพันธมิตรอู๋เว่ยก็กลับขังพวกเขาทันทีเสียอย่างนั้น
ต่อให้เป็นรัฐอิสระ เจ้านายเดธโรสของพวกเขาก็น่าจะมีชื่อเสียงเกรียงไกรถึงจะถูกสิ…
“เชี่ย…พวกเราคงจะไม่ถูกฆ่าที่พันธมิตรอู๋เว่ยหรอกนะ…พันธมิตรอู๋เว่ยนี่มีอำนาจขนาดไหน ทุกคนต่างก็รู้ดี…” ไฮดี้มองสำรวจรอบด้าน คิดอยากหนีออกไปจากที่นี่เหมือนยากจะเป็นจริงพอสมควร
“ทำยังไงดีพี่เฉียง…ผมกลัวจัง…” ชายผมยาวดึงแขนของชายไว้หนวดเครา ตัวสั่นงันงก
“กลัวอะไรกัน! มีพี่เฉียงอยู่ที่นี่ พันธมิตรอู๋เว่ยก็ต้องไว้หน้าพี่เฉียงบ้าง!” ชายไว้หนวดเคราเอ่ยยิ้มเย็น
“พี่เฉียง…พี่เก่งสุดยอดเลย…งั้นทำไมพวกเรายังถูกขังอยู่ที่นี่ล่ะ” ชายผมยาวมองชายไว้หนวดเครา
“แค่กๆ …อาจเพราะวิธีรับแขกของพันธมิตรอู๋เว่ยค่อนข้างพิเศษ…” ชายไว้หนวดเคราเอ่ยปากพูด
ได้ยินดังนั้นไฮดีก็เหล่ตามองชายไว้หนวดเครา “ใกล้จะตายอยู่แล้ว แกยังจะโม้อีกเหรอ”
“เหลวไหล แกกล้าสงสัยพี่เฉียงฉัน! เจ้าอ้วนน่าตาย!” ชายผมยาวถลึงตาใส่ไฮดี้อย่างดุร้าย
ไฮดี้หมดคำพูด
“เหล่าเจียง ตอนนี้ทำยังไงดี” ไฮดี้ขี้เกียจจะสนใจชายผมยาว เขาหันมองเหล่าเจียงที่นิ่งเงียบมาโดยตลอด
ได้ยินแบบนั้นเหล่าเจียงกลับส่ายหน้า พวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของรัฐอิสระแม้แต่น้อย ตอนนี้ถูกขังอยู่ที่พันธมิตรอู๋เว่ย ไหนเลยจะรู้ว่าควรทำยังไง
“หิวจัง…” โลลิน้อยสองมือกุมท้อง นั่งลงอย่างหมดอาลัยตายอยาก
ยังไม่รอให้ไฮดี้เอ่ยปากพูดอะไร ไฟในห้องกลับพลันสว่างขึ้นมา
ชีซิงกับเป่ยโต่วรวมถึงชายชราทั้งสามคนเข้ามาในห้องก่อน
“พวกแกคิดจะทำอะไรกันแน่! จับพวกเรามาทำไม” ชายผมยาวมองชายชราพร้อมตะคอกเสียงโมโห
พวกเขาไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น มาพันธมิตรอิสระแค่อยากเจอเจ้านายเท่านั้น แต่แค่พูดถึงเดธโรสประโยคเดียวก็กลับถูกจับมา นี่ยังมีความยุติธรรมอยู่ไหม ยังมีกฎหมายบ้านเมืองอยู่หรือเปล่า
“หุบปาก!”
ชายชราถลึงตาใส่ชายผมยาวอย่างโหดเหี้ยม ในห้าคนนี้ เขาจัดเป็นพวกจอมพูด
“หุบปาก?” ชายผมยาวแค่นหัวเราะ “หุบปากก็หุบปาก!”
“…”
หลิวอิ่งที่ด้านข้างชำเลืองมองพวกชีซิงนิ่งๆ ไม่เปิดปากพูดตั้งแต่ต้นจนจบ
กระทั่งเวลานี้เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยเดินเข้าห้องมาทีหลัง
แต่แล้วในสายตาของเยี่ยหวันหวั่น ที่ถูกขังอยู่ในห้องไม่ใช่กองกำลังทหารรับจ้างห้าคนแล้วยังจะเป็นใครได้อีก!
ชั่ววินาทีนั้น เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกว่ากลิ่นอายวันสิ้นโลกใกล้มาถึงแล้ว…
ทำไมกองกำลังทหารรับจ้างห้าคนนี้ถึงถ่อจากประเทศจีนมาถึงรัฐอิสระได้ล่ะ แล้วทำไมถึงหาพันธมิตรอู๋เว่ยเจอได้อีก แถมรู้ว่าตัวเธออยู่ที่นี่ด้วย?
หลังพวกโลลิน้อยกับไฮดี้เห็นเยี่ยหวันหวั่นโผล่มา ทุกคนตกตะลึงทันที จักรพรรดิจี่ไม่ได่หลอกพวกเขาจริงๆ เจ้านายอยู่ที่พันธมิตรอิสระจริงๆ ด้วย!
โลลิน้อยลุกพรวดขึ้น มองเยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าเปี่ยมความตื่นเต้น
“หัว…”
โลลิน้อยเพิ่งเปิดปากก็กลับถูกเยี่ยหวันหวั่นยกมือห้ามเสียก่อน
“พวกแกบอกว่าตัวเองเป็นสมาชิกของเดธโรส?” เยี่ยหวันหวั่นมองพวกโลลิน้อยพร้อมตะคอกถามเสียงเย็นชา