บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 958
กาแฟไม่ได้หกรดลงบนตัวของเมเดลีน แต่กลับกัน เสื้อเชิ้ตของเจเรมี่กลับกลายเป็นเหยื่อแทน
นาโอมิมองชายที่จู่ ๆ ก็โผล่มาด้วยความตกใจ “นาย… ฮานส์? ทำไมนายถึงอยู่นี่?”
เจเรมี่มองเธออย่างเยือกเย็น “ฉันต้องรายงานเธอทุกครั้งว่าฉันอยู่กับใครรึไง?”
“…” นาโอมิไม่มั่นใจ ดังนั้น เธอจึงเริ่มเล็งไปที่เมเดลีน “เอวลีน ตอนนี้สามีเธอก็ตายไปแล้ว เธอก็เริ่มอ่อยไรย์เพราะเธอทนความเหงาไม่ได้ใช่ไหม ฮ้ะ? ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอง่าย ๆ กับสิ่งที่เธอทำเมื่อตอนนั้นแน่ คอยดูเถอะ!”
นาโอมิชี้เมเดลีนหลังจากที่หล่อนตะคอกใส่เธอ
“หยุดเถอะ” เมเดลีนเรียกนาโอมิอย่างเคร่งขรึม
นาโอมิหยุดเดินและเห็นเมเดลีนกำลังเดินเข้ามาหาเธอ
“นาโอมิ เธอรู้ไหมว่าเธอจะต้องเจอการดำเนินการทางกฎหมาย ถ้าฉันตัดสินใจที่จะเอาเรื่องที่เธอพยายามทำร้ายฉัน? ใครมอบความกล้าให้เธอในการมาบอกกับฉันว่าเธอจะไม่ให้อภัยฉัน? ลาน่าใช่ไหม?”
“…” นาโอมิไม่คิดว่าเมเดลีนจะแข็งแกร่งมาก หล่อนเปิดเผยความอ่อนแอของเธอออกมาได้อย่างไร? เธอกรี๊ดอย่างน่าไม่อาย “ใช่แล้ว ลาน่าคือคนที่มอบความกล้าให้ฉันทำแบบนั้น เอวลีน แล้วไงเหรอ ถ้าเธอจะเป็นหมายเลขหนึ่งในชนชั้นสูงของเกลนเดล? เธอเทียบกับลาน่าได้งั้นเหรอ? ถ้าลาน่าเอ่ยปาก เธอก็จะตายเป็นศพโดยไม่ทันได้วางแผนฝัง!”
“งั้น ฉันจะกำจัดนางเอกห้องส่วนตัวที่ดังไปทั่วอินเตอร์เน็ตก่อนที่ฉันจะตาย”
“…” เมื่อนาโอมิได้ยินว่า ‘นางเอกห้องส่วนตัว’ เธอก็รู้สึกถึงความโกรธที่เพิ่มขึ้นในอก เธอเงื้อมือขึ้นเพื่อจะตบเมเดลีน
เมเดลีนเห็นสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ขณะที่เธอจับข้อมือของนาโอมิไว้ เธอก็ตบนาโอมิด้วยมืออีกข้าง
ท่าทีของเธอดูน่าประทับใจ “นาโอมิ ไลโอเนล ฟังให้ดี ฉันไม่กลัวว่าลาน่าตั้งใจจะจัดการฉันยังไงในอนาคต ยัยผู้หญิงนอกกฎหมายซึ่งอยู่ในความมืดอย่างหล่อนจะต้องถูกกฎหมายลงโทษสักวัน! และตรงกันข้าม เธอไม่ใช่คู่แข่งของฉันเลย”
หลังจากที่เธอกล่าวเช่นนั้น เมเดลีนก็ผลักมือของนาโอมิออกและเดินไปข้างถนนเพื่อเรียกแท็กซี่
“…” นาโอมิจับหน้าของตัวเองและยืนอยู่ที่เดิมชั่วครู่
เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ตามเมเดลีนไป เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาลาน่า “ลาน่า ฉันมาหาเรื่องเมเดลีน แต่ฉันเห็นเจเรมี่อยู่กับเธอ อีกอย่างเขาเข้าข้างเธอตลอดเวลา”
“ยัยนั่นบอกว่าหล่อนไม่กลัวว่าฉันมีเธอคอยหนุนหลัง หล่อนบอกว่ายัยแพศยาหน้าด้านอย่างเธอไม่ใช่คู่แข่ง! อีกอย่าง หล่อนบอกว่าหล่อนจะแย่งเจเรมี่ไปจากเธอและเมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น หล่อนอยากให้เธอร้องไห้อ้อนวอนขอให้หล่อนให้อภัย!”
ลาน่ารู้เรื่องที่เจเรมี่พาเมเดลีนไปยังวิลล่าเพื่อค้างคืนจากลูกน้องของเธอที่เฝ้าวิลล่านั้น เธอวางแผนที่จะกลับไปหาเมเดลีนก่อนที่นาโอมิจะโทรมาอยู่แล้ว ลาน่าเริ่มมีความคิดที่บ้ากว่าเดิมหลังจากที่นาโอมิยั่วยุเธอ
เมเดลีนรีบไปโรงพยาบาลในทันที จากนั้น เธอก็เห็นว่าพยาบาลกำลังอาบน้ำให้เด็กชายตัวน้อย ดังนั้น เธอจึงรีบเข้าไปช่วย
เด็กน้อยคนนั้นยิ้มออกมาเมื่อเขาเห็นเมเดลีน แม้ว่าจะไม่ทันได้รู้สึกตัว ทว่าเมเดลีนก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“พุดดิ้ง ลูกคิดถึงแม่ไหม? แม่จะป้อนนมลูกหลังจากที่ลูกสะอาดเอี่ยมนะ โอเคไหม?”
“แอ๊ะ” เด็กน้อยคนนั้นส่งเสียงที่จำแนกไม่ได้ออกมาราวกับว่าเขากำลังตอบกลับเมเดลีน
หลังจากนั้น เมเดลีนก็ห่อตัวเด็กน้อยคนนั้นด้วยผ้าห่มและอุ้มเข้าไว้ในอ้อมแขน เธอจูบเขาอย่างอ่อนหวานและถามว่า “พ่อแม่ของฉันอยู่ไหนคะ?”
“คุณท่านกับคุณผู้หญิงเพิ่งจะออกไปเมื่อกี้นี้ค่ะ พวกเขาอยู่กับนายน้อยตลอดทั้งคืนเลยเมื่อคืนนี้”
เมเดลีนพยักหน้า “คุณก็ควรไปพักเหมือนกันนะ ฉันจะป้อนนมเขาเอง”
“โอเคค่ะ” พยาบาลคนนั้นเดินออกจากห้องหลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น
เจเรมี่ตามเมเดลีนไปยังโรงพยาบาล เมื่อเขามาถึงประตู เขาก็เห็นว่าเมเดลีนกำลังป้อนนมให้ลูกผ่านทางช่องเล็ก ๆ
แสงอาทิตย์สาดส่องกระทบผิวของเธอและเธอก็กำลังยิ้มอย่างอ่อนหวาน ในตอนนี้ ใบหน้าและแววตาของเธอดูงดงาม
ฉากตรงหน้าของเธอดูเหมือนกับภาพวาดที่สะท้อนเข้าไปในดวงตาของเขา
ทันใดนั้น เจเรมี่ก็รู้สึกหัวใจเต้นเร็ว ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้สัมผัสหัวใจของเขา
“ลินนี่…”