บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 953
เจเรมี่กำลังจะออกแรงมากขึ้น แต่หลังจากที่เขาได้ยินคำพูดของเมเดลีน มือของเขาก็คลายออก
เขาจ้องมองสายตาที่ขุ่นมัวของเธอแล้วก็ตกลงไปในภวังค์ความคิดในที่สุด
ในตอนนั้น น้ำตาของเมเดลีนก็ร่วงลงบนหลังมือของเขา อุณหภูมิของน้ำตาเธอแทรกผ่านผิวของเขา เดินทางตรงไปสู่ก้นบึ้งของหัวใจเขา ความรู้สึกอบอุ่นนั้นทำให้เขาได้สติและกลับสู่ความเป็นจริง
“เลิกทำกับผมเหมือนผมเป็นสามีที่ตายไปแล้วของคุณสักที” เจเรมี่กล่าวอย่างเยือกเย็นขณะที่เขาคลายมือออก
“แค่ก แค่ก” เมเดลีนสำลักและหอบหลังจากที่ถูกปล่อย
แรงบีบบนคอของเธอก่อนหน้านี้เจ็บจริง ๆ แต่มันก็ไม่เท่าไหร่เมื่อเทียบกับความผิดหวังที่เธอรู้สึกได้จากสายตาที่เยือกเย็นและไร้หัวใจของเขา
แม้ว่าเธอจะผ่านอะไรมามากมาย แต่เมเดลีนก็ยังคงไร้ความกลัว “คนที่คุณห่วงมากที่สุดในตอนนี้คือ ลาน่า ใช่ไหม? ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกของฉัน ฉันจะทำให้แน่ใจว่าหล่อนจะต้องชดใช้ด้วยราคาเดียวกัน!”
เจเรมี่มองสายตาที่เฉียบคมของเมเดลีนด้วยท่าทีที่ไม่เห็นด้วยและหัวเราะเบา ๆ “ด้วยตัวของเธอเองงั้นเหรอ?”
สายตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความดูถูก
เมเดลีนมองตอบกลับไปอย่างเคร่งขรึม “กล้าก็ลองดู”
เธอโพล่งคำพูดเหล่านั้นออกมา หันหลัง และเดินออกไปจากตรงนั้น
เจเรมี่กระชากเมเดลีนกลับสู่อ้อมแขนของเขาด้วยลมหายใจที่กลืนกินเธอ “คุณคิดว่าจะไปจากที่นี่ได้หลังจากที่โผล่มางั้นเหรอ?”
“แล้วไงล่ะ? คุณคิดจะจัดการฉันด้วยรึไง?” เมเดลีนไม่กลัวเขาเลยแม้แต่น้อย
เธอคิดว่าเจเรมี่จะคิดไม่ดี อย่างไรก็ตาม เขายกมือขึ้นและจับไปที่แก้มของเธออย่างอ่อนโยน “ผมต้องการให้คุณทำอย่างหนึ่ง ถ้าคุณทำได้ ผมจะปล่อยคุณไป”
เขากำลังพูดด้วยน้ำเสียงที่กดขี่ อีกทั้งสายตาของเขาก็จริงจังเกี่ยวกับสิ่งที่เขาพูด
เมเดลีนเหลือบมองเขาอย่างเยือกเย็น “ช่วยคุณ ก็หมายความว่าช่วยลาน่า ยัยบ้านั่น เพื่อทำเรื่องชั่ว ๆ บางอย่าง… ฉันไม่มีทางทำเรื่องพวกนั้นแน่”
“หึ” เจเรมี่ขำ “คุณคิดว่าผมวางแผนให้คุณทำอะไรงั้นเหรอ?”
เขาลดเสียงลงและเอาปากไปใกล้หูของเธอ “คุณเป็นนักปรุงน้ำหอมไม่ใช่เหรอ? ผมอยากให้คุณช่วยผมสร้างน้ำมันหอมระเหย”
คำขอของเขาทำให้เมเดลีนตกใจมาก
ถึงอย่างนั้น เมเดลีนก็ปฏิเสธเขาทันที “ไม่ว่าเรื่องอะไร ฉันก็จะไม่ช่วยพวกคุณ!”
เจเรมี่ขมวดคิ้ว “ตอนนี้ผมไม่ได้ขอร้องนะ เอวลีน นี่เป็นคำสั่ง”
เมเดลีนหัวเราะคิกคัก “ขอโทษนะ ฉันเป็นคนประเภทที่จำเป็นต้องถูกเกลี้ยกล่อม ไม่ใช่บังคับให้ทำอะไรสักอย่าง”
“งั้น คุณกำลังพูดว่าคุณกำลังปฏิเสธผมใช่ไหม?” สายตาของเขาเยือกเย็นกว่าเดิมมาก
เมเดลีนแอบมองเขา จากนั้นก็หันหลังพร้อมกับคิดเล็กน้อยหลังจากที่ผลักเขาออกไป
เจเรมี่รับไม่ได้ที่เมเดลีนทำตัวแบบนั้น เขาสังเกตเห็นว่าเธอกำลังจะขยับ เขาจึงพุ่งไปหาเธอก่อนที่จะแบกเธอจากด้านหลัง
เมเดลีนดิ้นพลางดึงเสื้อของเจเรมี่จากด้านหลัง “วางฉันกลับลงไปนะ!”
อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นก็ไม่ทำตามที่เธอสั่ง
“วางฉันลงนะ เจเรมี่!”
ไม่ว่าเมเดลีนจะด่าเขาแค่ไหน เขาก็ไม่ตอบสนอง
เขาอุ้มเมเดลีนตรงไปยังห้องนอนบนชั้นสองและทิ้งเธอที่พยายามดิ้นรนด้วยแรงทั้งหมดลงบนเตียง
เมเดลีนรีบลุกขึ้นนั่งและพยายามที่จะหนี แต่เจเรมี่ก็ทุ่มเธอและคว้าคอของเธอไว้ เขากำลังบีบบังคับเธออยู่บนเตียง
“อย่าทำให้ผมโกรธ” เขาลดสายตาลงขณะที่เตือนอย่างเลือดเย็น “ผมจะปล่อยคุณไปเมื่อคุณตั้งสติที่จะช่วยผมสร้างน้ำหอมนั่น”
“ฉันจะไม่ให้ความช่วยเหลือในการทำธุรกิจที่น่ารังเกียจพวกนั้นและฉันจะไม่มีวันช่วยลาน่าทำอะไรเลย”
หลังจากที่ได้ยินการตอบกลับของเธอ เจเรมี่ก็โกรธและท่าทีของเขาก็ดูบูดบึ้ง จู่ ๆ เขาก็โน้มตัวเข้ามาและเอนตัวเข้าใกล้เมเดลีน
เมเดลีนเงื้อมือขึ้นและตบที่หน้าเขาหนึ่งฉาดในขณะที่สายตาของเธอมองอย่างเยือกเย็น “เลิกจูบฉันด้วยปากนั้นที่จูบผู้หญิงคนอื่นเสียที”
เมื่อจ้องไปที่สายตาหวาดระแวงคู่นั้น สายตาของเจเรมี่ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความปรารถนาอย่างท่วมท้นในการอยากเอาชนะเธอ