ตอนที่ 280: หายดี โดย Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนฟังคำพูดคุณย่าแล้วก็พยักหน้า เธอไม่ชอบแม่สามีคนนี้จริงๆ แต่แม่สามีไม่ได้คิดอะไรเลย เพียงแต่พูดจาไม่น่าฟังเท่านั้น ทำให้คนเกลียด แต่เธอไม่มีอะไรแอบแฝงเพื่อทำร้ายคนอื่น
“ว่าไปแล้วเหม่ยลี่คนนั้นช่วยให้ฉันได้เปลี่ยนห้อง และชอบเอาของมาเยี่ยมฉันบ่อยๆ ฉันไม่ควรนินทาเธอ แต่พวกเราเป็นคนครอบครัวเดียวกัน ถ้าไม่บอกเธอแล้วฉันอึดอัดใจ”
“เมื่อก่อนบ้านฉันถือว่าเป็นครอบครัวใหญ่ คนเยอะ มีขัดแย้งกันก็มาก คนที่ชอบคิดวางแผนก็มีเยอะ ตั้งแต่เด็กฉันเห็นมามากแล้ว เหม่ยลี่นั่นดูภายนอกดีมาก ดูเป็นเด็กที่มีมารยาท แต่สายตาเธอนั้นหลอกลวงไม่ได้ เธอซ่อนเรื่องราวไว้มากมาย คนแบบนี้แผนเยอะ จอมปลอม ถ้าต้องการแก้แค้นขึ้นมา จะน่ากลัวมากเลย”
“ฉันเคยเจอเมียน้อยคนหนึ่ง หน้าตาดีมาก เจอคนก็หัวเราะยิ้มแย้ม ชมกันว่าเธออารมณ์ดี สามีที่บ้านก็ชอบเธอมาก ถึงแม้พวกเหล่าภรรยาที่บ้านจะอิจฉาเธอ แต่ก็คิดว่าเธอเป็นคนดี เป็นคนจิตใจดีน่ากลั่นแกล้ง ใครมีเรื่องอะไรก็ชอบเรียกเธอมาช่วย ปากเธอก็เรียกคนพวกนั้นก็พี่สาว ดีกับทุกคน ถึงแม้จะเป็นคนใช้ เธอก็ไม่เคยว่าสักคำ แต่สุดท้ายเธอฆ่าคนในบ้านนั้นหมดเลยทั้ง 16 คน แล้วยังวางเพลิงที่บ้านด้วย ตอนนั้นฉันเพิ่งแปดขวบเอง แต่ตอนนั้นฉันเห็นแค่บ้านหลังไฟไหม้แล้ว สีหน้าที่หัวเราะเหมือนคนบ้าคลั่ง จนตอนนี้คิดแล้วยังตัวสั่นอยู่เลย”
“เป็นเพราะว่าสามีของคนบ้านนั้นแย่งเธอมาอยู่ที่บ้าน พวกเหล่าภรรยาก็เริ่มทำร้ายเธอ เธอเกลียดคนพวกนั้น แต่เธออดทนมาตลอด ไม่พูดกับใคร เธอแกล้งเป็นคนดี ไม่มีใครรู้ว่าเธอร้ายกาจขนาดนั้น ทำคนตายทั้งครอบครัว แม้แต่เด็กสามขวบยังไม่เว้น สุดท้ายตัวเธอเองก็กระโดดเข้าไปในกองไฟ เธอว่าคนแบบนี้ ควรโดนเกลียดไหม?”
“ฉันก็ไม่รู้ว่าแม่สามีเธอไปหาคนแบบนี้มาจากไหน ดูท่าทางเธอยังอยากจะแต่งงานกับซินห้าวอยู่เลย ถ้าซินห้าวแต่งงานกับเธอนะ ชีวิตนี้บ้านซินคงไม่มีวันสงบสุข ฉันเคยเตือนแม่สามีเธออ้อมๆ แล้ว แต่แม่สามีเธอคนนั้นฟังไม่ออก ยังคิดว่าเหม่ยลี่นั่นเป็นคนดีอีก ยังหวังจะให้ซินห้าวเลิกกับเธอแล้วมาแต่งงานกับเหม่ยลี่อีก เธอต้องระวังให้ดีนะ”
คุณย่าค่อยๆ พูดกับเฉินเยี่ยนจนจบ
เฉินเยี่ยนไม่รู้เลยว่าในใจของคุณย่ามีเรื่องแบบนั้นอยู่ด้วย เธอไม่เคยสงสัยว่าเป็นเรื่องจริงไหมเลยสักนิด ในโลกนี้มีคนทุกประเภท คุณย่าผ่านเรื่องราวมามากมาย ดูซูเหม่ยลี่ออกก็ไม่แปลก
“คุณย่า วางใจได้ค่ะ ครั้งแรกที่หนูเจอเธอ ก็คิดว่าเธอคนนี้ไม่ธรรมดา เจอครั้งนี้ ในใจยิ่งรู้สึกอึดอัด หนูกลัวเธออยู่หน่อยๆ ซินห้าวก็บอกฉันแล้ว ให้อยู่ห่างเธอไว้ พวกหนูจะอยู่ห่างๆ เธอไว้ค่ะ”
เฉินเยี่ยนก็รู้ว่าคุณย่าเป็นห่วงจริง ถึงได้บอกเรื่องนี้กับเธอ
“เธอรู้ตัวก็ดีแล้ว คนเขามา เราก็ไม่สามารถไล่เขาไปได้ เฮ้อ หวังว่าเธอคงจิตใจไม่โหดเหี้ยมขนาดนั้นนะ”
สุดท้ายคุณย่าก็ถอนหายใจออกมา
เฉินเยี่ยนและคุณย่าคุยเรื่องซูเหม่ยลี่จบ ก็ไมได้พูดอีก ต่างฝ่ายต่างรู้ก็ดี ไม่อย่างนั้นพูดมากไป ถ้าบังเอิญข้างนอกมีคนได้ยินเข้าจะไม่ดี
ตอนเวลาใกล้เที่ยง ซูเหม่ยลี่มา
เธอมาคนเดียว ในมือหิ้วข้าวกล่องมาด้วย มองดูเธอยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่าเธอเคี่ยวโจ๊กลูกเดือยมาให้คุณย่า
โจ๊กลูกเดือยช่วยบำรุงร่างกาย แล้วยังอบเค้กไข่มาให้ด้วย เป็นของย่อยง่ายทั้งนั้น
อีกอย่างเธอยังเอาข้าวมาให้เฉินเยี่ยนด้วย
ใครได้เห็นก็จะคิดว่าเธอรู้เรื่องแล้วยังใจดีอีก มีเพียงเฉินเยี่ยนที่รู้ เบื้องหลังรอยยิ้มนั้นซ่อนจิตใจที่ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวเอาไว้
คุณย่ายิ้มขอบใจ เรียกให้ซูเหม่ยลี่นั่ง จากนั้นให้เฉินเยี่ยนป้อนโจ๊กเธอ
คุณย่ายังชมว่าโจ๊กนี่เคี่ยวได้งวดพอดี เค้กไข่ก็อบได้ดีมาก ดูจากภายนอกก็ดูไม่ออกว่าคุณย่าป้องกันซูเหม่ยลี่เหมือนกัน
ดูเหมือนทุกคนต่างเล่นละครเก่งมาก
เฉินเยี่ยนก็ไม่กลัวว่าซูเหม่ยลี่จะใส่อะไรลงไปในอาหาร เพราะเธอไม่กล้า อีกอย่างเฉินเยี่ยนไม่กลัวการโดนวางยามากที่สุด ดังนั้นเฉินเยี่ยนเลยกินข้าวไปเล็กน้อย แล้วยังขอบคุณซูเหม่ยลี่ด้วย
ซูเหม่ยลี่อยู่ที่นั่นสองชั่วโมงกว่า คุยกับเฉินเยี่ยนไม่น้อยเลย พวกเธอดูถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน คนที่ไม่รู้จะคิดว่าพวกเธอเป็นเพื่อนสนิทกันด้วยซ้ำ
เฉินเยี่ยนไม่ใช่คนโง่ อะไรที่ควรพูดเธอก็พูด อะไรไม่ควรพูด เธอก็แค่ยิ้ม หรือแกล้งทำตีมึนไป
ซูเหม่ยลี่ก็ไม่คิดเล็กคิดน้อย เห็นเฉินเยี่ยนไม่อยากพูด เธอก็ไม่เซ้าซี้
จนหลังเธอกลับไปแล้วเฉินเยี่ยนถึงค่อยถอนหายใจออกมา
“เหนื่อยล่ะสิ?”
คุณย่าถามเฉินเยี่ยน
“อืม รู้สึกเหนื่อยว่าทำงานอีกค่ะ”
เฉินเยี่ยนหมายถึงคุยกับซูเหม่ยลี่ เผชิญหน้ากับคนที่ไม่ชอบ แล้วยังต้องแกล้งทำท่าทางรักใคร่กลมเกลียวอีก เรื่องแบบนี้เหมาะสมกับเฉินเวยนัก
ช่วงเวลาตอนกลางที่วันเฉินเยี่ยนมาเฝ้าไข้อยู่ที่นี่ ซูเหม่ยลี่มาแทบทุกวันเลย เอาของกินมาให้คุณย่า อยู่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็กลับ
บางครั้งเธอจะบังเอิญเจอซินห้าว บางครั้งก็ไม่เจอ ตอนที่เจอซินห้าวเธอก็ไม่จงใจประวิงเวลาอยู่ต่อ ยังคงอยู่แค่ชั่วโมงสองชั่วโมงก็กลับเหมือนเช่นเคย
อีกทั้งเธอไม่ค่อยคุยกับซินห้าวมาก อย่างมากก็แค่สองสามประโยค เหมือว่าเธอเห็นซินห้าวเป็นคนธรรมดาทั่วไป
ที่ซูเหม่ยลี่ทำทำให้คนอื่นหาข้อกังขาไม่ได้ แต่ในใจเฉินเยี่ยนยังไม่สงบสุข มักจะรู้สึกว่าซูเหม่ยลี่มีเรื่องใหญ่ที่แอบแฝงอยู่ อยู่ต่อหน้าเธอ แต่เธอกลับไม่สามารถเห็นชัดเจนว่ามันคืออะไร
คุณย่าอยู่โรงพยาบาลมาเดือนกว่าแล้ว คุณหมอบอกว่าร่างกายไม่เป็นอะไรมากแล้ว สามารถออกจาโรงพยาบาลได้ กลับไปพักฟื้นที่บ้านไม่นานก็หาย
ทุกคนดีใจมาก เทียบกับตอนที่เพิ่งมาแล้ว สีหน้าคุณย่าดีขึ้นมากเลย และไม่ผอมขนาดนั้นแล้ว ที่สำคัญคือเธอสามารถลงมาเดินบนพื้นได้ด้วยตัวเองแล้ว
ซูเหม่ยลี่บอกว่าจะหารถไปส่งคุณย่ากลับ แต่ซินห้าวและเฉินเยี่ยนปฏิเสธไปแล้ว
เพราะว่าทางกลับหมู่บ้านเกษตรกรเป็นถนนดินลูกรังทั้งหมด เป็นหลุมเป็นบ่อ นั่งรถสั่นสะเทือนทำคนนั่งทรมาน สู้นั่งอยู่บนที่วางบนรถลากสบายกว่าอีก
อีกอย่าง พวกเขาไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับซูเหม่ยลี่อีกด้วย
ซูเหม่ยลี่ไม่ได้ตอแย เพียงแต่จับมือคุณย่าแล้วบอกว่าถ้าคุณย่ามีเวลาให้มาเที่ยวเล่นในเมืองบ้าง ไปเป็นแขกบ้านเธอ เธอจะต้อนรับคุณย่าอย่างดี
คนที่ไม่รู้มองมาจะคิดว่าซูเหม่ยลี่เป็นหลานของคุณย่าเสียอีก
กลับมาถึงบ้าน คุณปู่เห็นคุณย่าลงจากรถมาเดินได้ด้วยตัวเอง น้ำตาก็ไหลลงมา เอาแต่พูดว่าดี ตื่นเต้นจนพูดคำอื่นไม่ออก
ป้ารองไป๋ซิ่วเหมยก็รีบเข้ามาประคองแม่สามีตัวเอง
คนในหมู่บ้านไม่น้อยที่เห็นหรือได้ยินต่างก็ตามเข้ามา เห็นคุณย่าดีขึ้นแล้วจริงๆ แต่ละคนต่างพูดว่าดีแล้ว แล้วยังบอกว่าคนบ้านซินกตัญญู คุณย่าโชคดีจริงๆ
คิดดูแล้ว ในหมู่บ้านเกษตรกร จะมีใครยอมเสียเงินเป็นพันเหรียญเพื่อรักษาคนแก่หนึ่งคนบ้าง อย่าว่าแต่คนแก่เลย คนอายุน้อยบางคนยังเสียดายเลย
“อาห้าว เยี่ยนจื่อ ครั้งนี้ลำบากพวกเธอแล้ว ฉันคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าย่าจะดีขึ้นมาได้ ถ้าไม่ได้พวกเธอ เกรงว่า…”
ซินต้าฉุยพูดไปแล้วก็ตื่นเต้นขึ้นมา ถ้าไม่ใช่ซินห้าวและเฉินเยี่ยนดึงดันจะพาคุณย่าไปโรงพยาบาล แล้วไปซื้อยาอีก ดูแลอย่างดี ไม่แน่ตอนนี้เธอคงโดนฝังไปแล้ว ตอนนี้เห็นคู่ชีวิตตัวเองดีขึ้นมาก เขารู้สึกขอบคุณหลานชายและลูกสะใภ้ตัวเองจากใจจริง
“คุณปู่อย่าพูดแบบนี้เลยค่ะ คุณย่าหายดีแล้ว ทุกคนก็ดีใจกันหมด”
เฉินเยี่ยนไม่ถือว่าเป็นความชอบของตัวเอง ซินห้าวมองเธอแล้วก็ยิ้ม
วันรุ่งขึ้นได้ข่าว ซินหง ซินฮุ่ย ซินหลาน และเฉินจง หวางนิวต่างมาเยี่ยมกันหมด มาดีใจกับบ้านซิน