Kill the Hero 078
– ไอแซค อิวานอฟ ได้รับรางวัลตอบแทนการเสียสละของเขา
– นั่นคือสมาคมเมสสิอาห์ที่ยิ่งใหญ่ ยินดีที่จะตอบแทนผู้ที่เสียสละ เพื่อประโยชน์ของโลก
ลีจินอาที่กำลังดูข่าวในสมาร์ทโฟน อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความชื่นชม
“มันน่าทึ่งจริง ๆ พวกนั้นคิดได้ยังไงถึงออกมาเป็นแบบนี้?”
โอเซชานที่กำลังดูเอกสารอยู่พยักหน้ารับ
“เยี่ยมมาก”
“ใช่ไหม? นายไม่ได้คิดว่าจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้วเหรอ?”
“แน่นอน ต่อให้ฝันอยู่ การบริจาคก็ไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะทำ แค่ได้ยินคำนี้ ฉันก็ขนลุกแล้ว”
ลีจินอาหัวเราะเยาะ
“แต่นายคิดว่าสมาคมเมสสิอาห์จะให้อะไร? ไอเทม? หรือเงิน? นายว่าพวกเขาจะให้เท่าไร?”
“ทักษะอัญเชิญโกเลม”
“หือ? “
“มีการคุยไว้กันแล้วก่อนที่พวกนั้นจะแถลงข่าว พวกเขาจะขอบคุณเราที่ช่วยพวกเขาเอาไว้ และจะตอบแทนเราด้วยทักษะอัญเชิญโกเลม มันก็ได้อยู่”
รางวัลนี้ได้มีการพูดคุยกับสมาคมเมสสิอาห์ ก่อนที่พวกเขาจะแถลงผ่านสื่อแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีอะไรให้สงสัย
แต่ลีจินอาก็ยังมีคำถาม
“แล้วฉันล่ะ?”
“อะไร? “
“ไม่นะ ฉันไปกับเขา แต่ไม่ได้อะไรเลย? อย่างน้อยฉันก็ควรจะได้อะไรบ้างสิ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โอเซชานก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ และยื่นของบางอย่างให้ลีจินอา
“งั้น นี่ของนาย”
“ช็อกโกแลต? “
“ถูกต้องช็อกโกแลต นายไม่ชอบช็อกโกแลตเหรอ? อันนั้นแพงมากนะ แต่ฉันจงใจไม่กินหรือซ่อนไว้จากนาย”
ลีจินอามองโอเซชานด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว แน่นอนเขารับช็อกโกแลตมาอยู่แล้ว เขารู้จักโอเซชานดีพอที่จะไม่หวังผลตอบแทนมากมาย
“นี่นายหาอะไรอยู่นานแล้วเนี่ย?”
“ฉันมีคำขอซื้อดันเจี้ยน ดังนั้นฉันจะหาที่มันมีราคาแพง ๆ สักหน่อย”
“ถ้าเป็นแค่คำขอซื้อ นายก็ให้คนอื่นทำก็ได้นี่นา?”
“คราวนี้เป็นลูกค้าคนสำคัญ”
“ใคร? “
“ปาร์คยองวาน”
ลีจินอาเงยหน้าขึ้น เมื่อได้ยินชื่อนั้น
“ปาร์คยองวานเหรอ? ”
แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะเขาไม่รู้ว่าปาร์คยองวานเป็นใคร
“คนที่ควบคุมสมาคมฟีนิกซ์อยู่แล้วมาหานายหน้าดันเจี้ยนเนี่ยนะ? ”
เขากำลังสงสัยว่าชายที่กลายเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในเกาหลี ต้องการความช่วยเหลือในการหาดันเจี้ยนจริงเหรอ?
“เขากำลังจะซื้อมันให้กับมือขวาที่รักของเขา ความรักที่มีต่อคนของเขาช่างแข็งแกร่งจริง ๆ น่าชื่นชมมาก”
“มือขวา? ใครละนั่น? “
“นายก็รู้จักเขาเหมือนกัน”
“ไม่มีทาง คิมวูจินงั้นเหรอ?”
โอเซชานยิ้มตอบ
ลีจินอาหัวเราะเยาะ
“นายร่วมมือกันปล้นเงินจากกระเป๋าของปาร์คยองวานงั้นเหรอ? หา? นั่นไม่ใช่การหลอกลวงใช่ไหม?”
“โกงเหรอ? แบบนี้เรียกทำยอด! ซื้อขาย! ฉันต้องสอนอะไรนายถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ได้ ฉันไม่อยากยุ่งกับเรื่องพวกนี้หรอก”
ลีจินอาเอื้อมมือคว้าเอกสารชุดหนึ่งจากโอเซชานไป
“อันนี้ก็น่าจะดีนะ”
[240 ชั่วโมง]
– จำนวนชั้น : 2
– ความยาก : B
– เข้าได้สูงสุด : 25
– ข้อกำหนด : Lv40 หรือต่ำกว่า
– เงื่อนไข : เอาชีวิตรอดเป็นเวลา 10 วัน ในชั้นที่ 2 ของดันเจี้ยน
– รางวัล : หินเอาชีวิตรอด (C)
“ภารกิจการเอาชีวิตรอด? ”
“นายว่ายังไง? “
“มันเป็นระดับ B จำนวน 25 คน และต้องเอาชีวิตรอดเป็นเวลา 10 วัน…มันเป็นดันเจี้ยนที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเสี่ยงชีวิตกับเพิ่มเลเวล และเพราะภารกิจเอาชีวิตรอดแบบนี้มันยาก ดังนั้นราคาจึงค่อนข้างสูง เป็นตัวเลือกที่ดีจริง ๆ ด้วย”
หลังจากนั้นลีจินอาก็พยักหน้า และยื่นเอกสารให้โอเซชาน แต่โอเซชานดึงมันกลับ เหมือนกับเขากำลังจะรับมัน
“หือ? “
“หือ? “
ลีจินอาเอียงหัว จากนั้นโอเซชานก็เอียงหัวเช่นกัน
พวกเขามองหน้ากันเหมือนไม่รู้จะพูดอะไร
“นายทำอะไรอยู่? ส่งมาให้ฉันสิ”
“อ่า? “
“นายจะไปเลื่อนระดับไม่ใช่เหรอ?”
ปฏิกิริยาตอบสนองของลีจินอา เขาทำสีหน้าราวกับว่าวิญญาณออกจากร่างไปแล้ว
…
เป็นความรู้ทั่วไป การที่ผู้เล่นจะเพิ่มเลเวลอย่างรวดเร็ว ผู้เล่นจำเป็นต้องล่า และฆ่ามอนสเตอร์จำนวนมาก และเป็นความรู้ทั่วไปอีกว่าดันเจี้ยนที่มีภารกิจเอาชีวิตรอด จะมีมอนสเตอร์มากกว่าดันเจี้ยนอื่น ๆ ที่มีภารกิจพิเศษ
แต่เมื่อพวกเขาตั้งใจจะเพิ่มเลเวล ไม่ว่าจะคำนึงถึงความรู้ทั่วไปหรือไม่ก็ตาม ก็ไม่มีผู้เล่นคนไหนมุ่งหน้าไปยังดันเจี้ยนด้วยภารกิจเอาชีวิตรอด
ดังนั้นลีจินอาจึงค่อนข้างกังวลตอนที่พวกเขาเข้ามาในชั้นแรกของดันเจี้ยน และเกือบจะไปถึงชั้นที่สองในทันที
“นี่มันไร้สาระมาก”
แต่ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของเขา วันแรกค่อนข้างผ่อนคลาย
คิมวูจินใช้วันแรกบนชั้นที่สอง เพื่อเตรียมตัวล่าแทนที่จะเริ่มล่าทันที
สำรวจภูมิประเทศ วางกับดัก สร้างด่านต่อสู้ ทำความเข้าใจประเภทของมอนสเตอร์
และเมื่อการล่าเริ่มขึ้นในวันที่สอง ฝีเท้าของคิมวูจินก็แตกต่างไปจากปกติ ลีจินอาพูดมากกว่าปกติสามเท่า และรู้สึกผ่อนคลายกว่าปกติมาก
มันดำเนินไปแบบนี้จนถึงวันที่ 7 พวกเขามีเวลาว่างมากพอจะพักดื่มชาหลังอาหารจนถึงวันที่ 7
“เป็นไปได้ยัง?”
ดังนั้นลีจินอาจึงประหลาดใจ
“ฉันเพิ่มเลเวลเร็วขนาดนี้ได้ยังไง ในเมื่อเรากำลังล่าแบบปกติ?”
ความเร็วในการเพิ่มเลเวลเร็วขึ้นกว่าที่เคย แม้ว่าพวกเขาจะล่าแบบสบาย ๆ
“นายใช้อาวุธนิวเคลียร์รึเปล่า?”
ลีจินอามีเหตุผลดีพอที่จะประหลาดใจ
นี่คือสไตล์ของคิมวูจินในฐานะหมาล่าเนื้อ รูปแบบการล่าของเขาไม่มีอะไรพิเศษหรือน่าจดจำ เขาใช้เงื่อนไขที่เหมาะสมที่สุด เพื่อให้ได้การล่าธรรมดา
เวลาถูกกำหนด ไม่มีกองกำลังอื่นที่ต้องระวัง และทั้งคู่ก็มีความสามารถ ดังนั้นพวกเขาจึงเลเวล 40 ได้อย่างง่ายดาย
เลเวล 40 จากมุมมองของคิมวูจินเป็นเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ เพื่อเปิดของขวัญที่เขาจะได้รับ ดังนั้นเพื่อเป้าหมายนี้ เขาจึงก้าวต่อไปเรื่อย ๆ
[เลเวลเพิ่มขึ้น]
[สำเร็จเลเวล 40 ช่องเก็บของเพิ่มขึ้น 8 ช่อง]
[ทูตแห่งนรก ชื่นชมการเติบโตของคุณ ช่องเก็บของเพิ่มขึ้น 8 ช่อง]
[ทูตแห่งนรก มอบแค็ตตาล็อกเป็นรางวัลการเติบโตของคุณ]
ในที่สุด เขาก็บรรลุเป้าหมาย
‘ในที่สุดฉันก็เปิดของขวัญได้แล้ว’
ทันทีที่เขาเลเวล 40 คิมวูจินก็เริ่มเปิดของรางวัลทีละชิ้น
[คิมวูจิน]
– เลเวล : 40
– รัศมี : ทูตแห่งนรก
– สถิติ: สุขภาพ (122 + 202) / ความแข็งแกร่ง (2 + 85) / พลังเวท (3 + 118)
– ความสำเร็จ : 26
– คะแนนพิเศษ : 3
หลังจากนั้นเขาก็ฉีกหน้าทักษะทั้งสองที่รับจากการผจญภัยครั้งก่อน
[เรียนรู้ทักษะอัญเชิญโกเลม]
[เรียนรู้ทักษะหมอกเลือด]
‘เหลืออีกอย่าง…’
สิ่งที่เหลืออยู่คือเปิดแค็ตตาล็อกที่รัศมีส่งมาให้เป็นรางวัล
“เกิดอะไรขึ้น? นายเลเวลอัพเหรอ?”
ตอนนั้นเอง ลีจินอาเดินมาหาคิมวูจิน
“ถ้าอย่างนั้นนายก็น่าจะบอกฉันนะ เราคือทีม! ตอนนี้เราควรแสดงความยินดีกับนายที่ได้เพิ่มเลเวลแล้ว เอาน่าเจ้าโครงกระดูก! เจ้านายของนายเลเวลอัพแล้ว ดังนั้นมาปรบมือให้เขาสักรอบ! นายอยากได้เค้กฉลองไหม? ฮะ? มาใช้โอกาสนี้ทำทุกสิ่งที่เราพลาดไปกัน”
คิมวูจินมองลีจินอาด้วยสีหน้าเย็นชา
“อา ต้องจุดเทียนด้วย! เราไม่มีเค้ก แต่เราหาเทียนได้ รอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปหากิ่งไม้สักสองสามกิ่งแล้วจุดไฟให้ ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ราวกับไม่เห็นการแสดงออกของคิมวูจิน ลีจินอาก็เริ่มมองไปรอบ ๆ เพื่อทำความเข้าใจกับการล่าครั้งนี้
คิมวูจินไม่สนใจลีจินอา และมุ่งความสนใจไปที่ผลประโยชน์ของเขาอีกครั้ง
“แค็ตตาล็อก”
ของขวัญชิ้นสุดท้ายที่เขาได้รับ ในที่สุดก็เปิดออกมาแล้ว จากนั้นแค็ตตาล็อกก็ปรากฏเหนือมือของคิมวูจิน
ตอนนั้นลีจินอาที่กำลังลากกิ่งไม้หยุดก็แกล้ง และตะโกนด้วยความประหลาดใจ
“ฮะ? อะไร? นายได้อะไรดี ๆ ไหม?”