แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1026
ขณะนั้นชายหนุ่มในชุดกีฬาสีดำ เดินเข้ามาช้าๆ หยุดลงตรงหน้าเฉินเข่อซิน
“หลิ่วซื่อชงแห่งยานจิง สุขสันต์วันเกิดครับคุณเข่อซิน!”
พูดจบ หลิ่วซื่อชงมอบของขวัญของตัวเอง
พ่อบ้านที่อยู่ข้างเฉินเข่อซินเดินเข้ามา รับของขวัญของหลิ่วซื่อชง
เฉินเข่อซินยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ขอบคุณคำอวยพรของคุณชายหลิ่วมากค่ะ เชิญนั่งค่ะ!”
มีบางคนแอบกระซิบกระซาบ “ตระกูลหลิ่วแห่งยานจิง แม้ไม่ถือว่าเป็นตระกูลใหญ่ แต่ก็เป็นบุคคลที่มีหน้ามีตาในยานจิง ถ้าอยู่ในมณฑลล่างๆ ต้องอยู่ในลำดับตระกูลอันดับต้นๆ แน่นอน!”
ด้านหลังเฉินเข่อซิน เฉินตงหวากับเฉินกั๋วต้งมองหลิ่วซื่อชงด้วยใบหน้าทอดถอนใจ ถ้าตามปกติหลิ่วซื่อชงอยู่ต่อหน้าพวกเขา จะพูดคุยเหมือนคนรุ่นเดียวกัน
วันนี้มาอวยพรเฉินเข่อซิน ส่วนใหญ่ก็เห็นแก่หน้าตระกูลหลี่แห่งยานจิง
แต่ในเมื่อวันนี้เขามาอวยพรให้คนรุ่นหลังของตระกูลเฉิน เห็นได้ชัดว่าเขาคิดว่าตัวเองด้อยกว่าตระกูลเฉิน
เฉินกั๋วเหลียงกับเฉินกั๋วจงที่อยู่ด้านหลัง ก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มบางๆ เฉินกั๋วจงพูดว่า “ฉันพอรู้มาว่าพละกำลังของตระกูลหลิ่วไม่ด้อยเลย”
เฉินกั๋วเหลียงยิ้มแล้วพูดว่า “อันที่จริงคนที่สามารถสร้างรากฐานที่ยานจิงได้ ถึงพละกำลังด้อย แต่ก็คงไม่ด้อยเท่าไรหรอก”
“น้องรองพูดมีเหตุผล!” เฉินกั๋วจงพยักหน้า เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากหลิ่วซื่อชง ก็มีชายหนุ่มอีกคนยืนขึ้นมา เดินมาตรงหน้าเฉินเข่อซิน “ฮั่วเหวินเต๋อแห่งยานจิง มาอวยพรคุณเข่อซิน ขอให้คุณเข่อซินสวยวันสวยคืน นี่ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้มากมายอะไรครับ!”
พ่อบ้านเข้ามารับของขวัญ เฉินเข่อซินรอยยิ้มงดงามราวกับดอกไม้ จากนั้นพูดว่า “พี่ฮั่วเกรงใจแล้ว เชิญนั่งค่ะ!”
มีคนอุทานอย่างตกใจ “ตระกูลฮั่วแห่งยานจิง! พละกำลังของตระกูลนี้เหนือกว่าตระกูลหลิ่วระดับนึงเลยนะ!”
“คุณเข่อซินเรียกหลิ่วซื่อชงว่าคุณชายหลิ่ว แต่เรียกฮั่วเหวินเต๋อว่าพี่ฮั่ว เห็นได้ชัดว่าเธอสนิทกับฮั่วเหวินเต๋อมากกว่า” มีคนวิเคราะห์ขึ้นมา
“สายเลือดเจ้าสามตระกูลเฉิน ในบรรดารุ่นที่สองมีแค่ไม่กี่คนที่เข้าท่า คิดไม่ถึงว่ายัยเด็กในรุ่นที่สามจะเป็นหน้าเป็นตาให้เจ้าสามของตระกูลเฉิน!” มีตระกูลดั้งเดิมของหนานซูบางส่วนแอบทอดถอนใจ ในแววตามีความอิจฉาไม่น้อย
“ใช่ เจ้าสามเฉินมีหลานสาวที่ดี!”
เฉินกั๋วต้งแอบพูดกับเฉินตงหวา “นายเห็นของขวัญที่เด็กตระกูลฮั่วให้เข่อซินเมื่อกี้ไหม นั่นเป็นเครื่องประดับของหอสมบัติ มูลค่าอย่างน้อยหลายหมื่นเลยนะ!”
เฉินตงหวาขมวดคิ้วเบาๆ “วัยรุ่นฉลองวันเกิด ให้ของขวัญแพงล้ำค่าขนาดนี้จะดีเหรอครับ”
เฉินกั๋วต้งหัวเราะแล้วพูดว่า “นายไม่เข้าใจไง ถ้าให้ของขวัญไม่แพง จะแสดงถึงความสำคัญของเข่อซินตระกูลเราได้ยังไง ถ้าไม่ให้ความสำคัญเข่อซิน จะแสดงความจริงใจต่อเด็กตระกูลหลี่ได้ยังไง”
“อีกอย่าง เงินไม่กี่หมื่นสำหรับวัยรุ่น ถือว่าล้ำค่ามาก แต่สำหรับลูกหลานคนรวยพวกนี้ ก็แค่ค่าขนมครึ่งเดือนเท่านั้น ไม่สำคัญอะไรเลย!”
“ขอบคุณพ่อที่ชี้แนะ ผมเข้าใจแล้ว!” เฉินตงหวาสีหน้ายินดีที่ได้รับคำแนะนำ
คนต่อไปที่มาอวยพรวันเกิดเฉินเข่อซิน มีฐานะสูงขึ้นเรื่อยๆ ของขวัญที่ให้ก็แพงขึ้นเรื่อยๆ ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเห็นแล้วถึงกับแอบตกใจ
ส่วนพวกตระกูลดั้งเดิมของหนานซูเห็นภาพนี้ พากันอิจฉาตาร้อนไปหมด
โดยเฉพาะตระกูลหยู ตระกูลที่อยากแทนที่ตระกูลเฉินมาตลอด เดิมทีตระกูลเฉินตกต่ำแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าสายเลือดของเฉินกั๋วเหลียงจะมีเฉินธง สายเลือดเฉินกั๋วต้งยังมีเฉินเข่อซินออกมาอีก!
ถ้าตระกูลเฉินเกาะตระกูลหลี่แห่งยานจิงได้ งั้นต่อไปฐานะของตระกูลเฉินในหนานซู ต้องมั่นคงขึ้นอย่างแน่นอน
“ดูท่าแล้ว เด็กตระกูลหลี่เอาใจยัยเด็กตระกูลเฉินมากเลยนะ นายว่าตระกูลเฉินจะเกาะตระกูลหลี่ได้ไหม” คนระดับสูงของตระกูลหยูคนหนึ่ง ถามคนระดับสูงของตระกูลดั้งเดิมในหนานซูที่อยู่ข้างๆ
“เหอะๆ ฉันว่าไม่ง่าย! อย่าลืมสิว่าความสัมพันธ์ของตระกูลเฉินกับตระกูลหลี่ไม่ลงรอยกัน ตระกูลเฉินยังมีเฉินจิงเย่ด้วย” รอยยิ้มของคนนี้แฝงด้วยความสะใจ
คนระดับสูงของตระกูลหยูอึ้งไป จากนั้นหัวเราะร่าแล้วพูดว่า “ใช่ ฉันลืมปัญหานี้ไปเลย!”
“มีเฉินจิงเย่อยู่ ตระกูลเฉินอย่าหวังจะได้เกาะตระกูลหลี่!”