อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 701 ให้คนอื่นเล่นสนุกได้ตามใจ
กู้ชูหลันดูผอมแห้งกว่าแต่ก่อนมาก ในดวงตาที่งดงามคู่นั้นไม่สามารถปกปิดความแค้นในแววตาได้ โดยเฉพาะตอนที่มองกู้ชูหน่วน ราวกับจะกลืนกินนางทั้งเป็น
กู้ชูหน่วนมองไปทางเสี่ยวลู่ เสี่ยวลู่รายงานว่า “แม่ของกู้ชูหลันเกิดป่วยขึ้นมาอย่างกะทันหันและตายไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน กู้ชูหลันถูกเขาเอาไว้ในเรือนเก่ามาตลอด จนถึงวันนี้ ก็ยังถูกขังอยู่ในเรือนเก่า เพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไม ทำไมวันนี้นางจึงมาปรากฏตัวที่ตำบลฉางซิง”
เรือนหลังเก่านั้นอยู่ห่างจากตำบลฉางซิงไกลมาก
อาศัยเวลาแค่คืนเดียวจะสามารถเดินทางจากบ้านหลังเก่ามายังตำบลฉางซิงได้อย่างไร
ถ้าหากนางเดาไม่ผิดละก็ คนที่อยู่ในบ้านหลังเก่าคนนั้น คงไม่ใช่กู้ชูหลันแน่
กู้ชูหน่วนยิ้มบางๆ “น้องรักของพี่ พวกเราเจอกันอีกแล้ว”
สองมือของกู้ชูหลันถูกมัดเอาไว้ ถูกจับตัวมัดไว้ด้วยท่าทีที่ดูต่ำต้อยต่อหน้ากู้ชูหน่วน แต่ตัวนางกลับไม่มีกลิ่นอายแห่งความต่ำต้อยเลยสักนิด กลับจ้องมองกู้ชูหน่วนด้วยความชิงชัง เอ่ยด้วยเสียงที่ฟังดูแปลกประหลาดชวนขนลุก
“หึ ถือว่าข้าซวยที่ต้องตกอยู่ในมือเจ้า เจ้าอยากจะฆ่าก็รีบฆ่าเถอะ”
“เจ้าเป็นน้องสาวแท้ ๆของข้า ข้าจะฆ่าเจ้าได้อย่างไร น้องสาวคิดว่าข้าเป็นคนชั่วร้ายขนาดนั้นเชียวหรือ”
“น้องสาวแท้ ๆ เหอะ ในสายตาของเจ้ากู้ชูหน่วนเคยมีน้องสาวอย่างข้าอยู่ในสายตาตั้งแต่เมื่อไหร่ อย่ามาเสแสร้งแกล้งทำหน่อยเลย ”
กู้ชูหลันทำเสียงถุย
นางหวังมาตลอดว่ากู้ชูหน่วนจะไม่ตายดี แต่ไม่ว่าอย่างไรนางก็คิดไม่ถึงว่า ไม่เพียงแต่จะไม่มีใครทำให้กู้ชูหน่วนตายได้ กลับยิ่งทำให้นางมีชีวิตที่ดียิ่งขึ้นไปอีก
นอกจากจะเป็นที่รักสุดดวงใจของท่านอ๋องหานเทพสงครามแล้ว นางยังเป็นเจ้าของหอหนึ่งในหล้า เป็นเจ้าสำนักอสุรา กระทั่งเป็นถึงหัวหน้าเผ่าน้ำแข็ง
นางก็แค่คนที่มีความสามารถต่ำต้อยคนหนึ่ง อาศัยอะไรจึงได้มีสถานะมากมายเช่นนี้
กู้ชูหน่วนส่งสายตาเป็นสัญญาณ คนเหล่านั้นรีบปล่อยตัวกู้ชูหลันทันที
“ในเมื่อน้องสาวก็รู้นิสัยข้าดี เช่นนั้นพวกเราก็มาคุยกันดีๆเถอะ ทำไมเจ้าจึงมาปรากฏตัวที่นี่ แล้วเจ้าเกี่ยวข้องกับสำนักวิญญาณมืดอย่างไร”
ไม่รอให้นางได้เปิดปากพูด สายตาที่แฝงรอยยิ้มของกู้ชูหน่วนก็มีประกายเย็นเยียบวาบผ่านขึ้นมาทันที “ข้าไม่ได้มีความอดทนมากนัก ก่อนที่น้องจะพูดอะไรออกมาก็ควรจะเรียบเรียงให้ดีก่อนจะดีกว่า จะได้……ไม่ต้องตกอยู่สภาพเดียวกับกู้ชูหยุน”
สีหน้าของกู้ชูหลันเปลี่ยนไปทันที แม้จะเกลียดกู้ชูหน่วน แต่ในสายตาก็มีแววหวาดกลัววาบผ่าน
ความหวาดกลัวในสายตานางผุดขึ้นมาและหายไปเร็วมาก แต่ก็ถูกกู้ชูหน่วนจับได้อยู่ดี
เรื่องที่กู้ชูหยุนถูกนางกับเย่จิ่งหานทำลายโฉมเพิ่งจะเกิดขึ้นหยกๆ และอยู่ในจวนอ๋องหานด้วย ตามหลักแล้วข่าวไม่ควรจะแพร่ออกไปไวขนาดนั้น
แต่นางที่เป็นลูกสาวของอนุภรรยาและถูกขังอยู่แต่ในเรือนหลังเก่ากลับสามารถรู้เรื่องของกู้ชูหยุนได้ เห็นที……
สถานะของกู้ชูหลันคงไม่ได้ธรรมดาเหมือนที่นางคาดคิดเอาไว้
“กู้ชูหน่วน เจ้ามันไม่ใช่คน ”
“เพียะ……”
จอมมารสะบัดแขนเสื้อเบาๆ ร่างของกู้ชูหลันก็ปลิวออกไปทันที กระแทกเข้ากับต้นไม้อย่างจัง กระอักเลือดออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ เสียงกระดูกในร่างกายแตกหักดังขึ้นเหมือนหักไปหลายท่อน
เสียงมีเสน่ห์และน่าฟังค่อยๆดังขึ้น “กล้าพูดถึงพี่สาวต่อหน้าข้าในทางที่ไม่ดี เจ้าช่างกล้าดีนัก ”
“ฟู่……”
กู้ชูหลันกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง ร่างกายของนางสั่นเทาขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ราวกับหวาดกลัวจอมมารมาก
กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างเอื่อยเฉื่อยว่า “อาโม่ นางเป็นแค่หญิงสาวที่บอบบางคนหนึ่งเท่านั้น เจ้าลงมือหนักขนาดนั้น ถ้าหากทำร้ายกันจนตายจะทำอย่างไร ”
“พี่สาววางใจได้ อาโม่รู้ว่านางเป็นพี่น้องกับท่าน ไม่มีทางปล่อยให้นางตายแน่ มากสุด……ก็แค่ตัดแขนขาของนาง ตัดลิ้นของนาง ตัดหู ตัดจมูก แล้วค่อยโยนนางไปที่เผ่าปีศาจ โยนให้คนอื่นได้เล่นสนุกกับนางเท่านั้น ”
เขาพูดอย่างสบายอกสบายใจ กู้ชูหลันกลับฟังแล้วรู้สึกกลัวจับใจ
หากเป็นคนอื่น บางทีนางอาจจะไม่เชื่อ
แต่คนที่อยู่ตรงหน้า กลับเป็นปีศาจร้ายแห่งเผ่าปีศาจ จอมมาร
มีอะไรบ้างที่เขาทำไม่ได้