“คุณชายเย่ รอสักครู่”
ถ่ามู่หยิบระเบิดออกมาอย่างระมัดระวังและยัดไว้ใต้ตัวผู้โชคร้าย วางระเบิดเป็นคู่ด้วยวิธีง่ายๆ ขอเพียงมีคนมาพลิกศพที่โชคร้าย ก็จะถูกระเบิดจนปลิวเป็นชิ้นๆ!
หลังจากเคลื่อนไปข้างหน้าเป็นระยะทางประมาณสามร้อยเมตร ในที่สุดก็มาถึงตำแหน่งที่คาดหมาย และกลุ่มคนจำนวนยี่สิบคนทั้งหมดก็รวมตัวกันอีกครั้ง
ด้านหน้าของพวกเขา มีหมู่บ้านที่ทรุดโทรมเป็นหมู่บ้านไม่ใหญ่มาก แต่มีบริเวณรอบๆประมาณสองกิโลเมตร
จากตำแหน่งของพวกเขามองลงไป เห็นได้รางๆ ว่าถึงแม้ชายติดอาวุธข้างในจะนุ่งห่มเรียบง่าย แต่ก็มีปืนไรเฟิลจู่โจมพร้อมอุปกรณ์ครบครัน ควบคู่ไปกับหน้าตาที่ดุร้าย ราวกับจะเตือนทุกคนว่าไม่ใช่ทุกคนสามารถจะมาล่วงเกินได้ง่ายๆ!
“พวกนายช้าจริงๆ!”
เพียงแต่ ก่อนที่เย่เทียนและคนอื่นๆจะเข้าไปใกล้ เสียงที่เยือกเย็นก็แว่วลงมาจากบนศีรษะของพวกเขา
เสียงที่ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำเอาทุกคนสะดุ้งตกใจ โชดดีที่ทุกคนผ่านประสบการณ์สู้รบในสงครามมาก่อน พวกเขาทั้งหมดต่างก็ยกกระบอกปืนขึ้นอย่างว่องไว และเงยหน้าขึ้นมอง
“ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะ?!”
เมื่อเห็นใบหน้าของผู้พูดอย่างชัดเจน เย่เทียนสะดุ้ง ตกใจจนเหงื่อไหลเต็มแผ่นหลัง ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะ ไม่เสียแรงที่เป็นผู้บังคับบัญชาอันดับสองของกิลด์แห่งความลับ เขาสามารถกลั้นลมหายใจของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อกี้ถ้าหากเขาคิดลอบโจมตีตัวเองขึ้นมา เย่เทียนก็ไม่มีความสามารถพอที่จะหลบได้จริงๆ
“พวกเรารู้ชัดเจนแล้ว นักธุรกิจหญิงชาวจีนที่คุณต้องการช่วยชีวิตคนนั้น ถูกส้งลา ขังไว้ในห้องขังที่ด้านหลังหมู่บ้าน ส่วนตัวส้งลาอาศัยอยู่ในห้องกลางสุดของหมู่บ้าน”
ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะกระโดดลงจากต้นไม้ ลงสู่พื้นอย่างเงียบๆ
เย่เทียนได้ยินเช่นนี้ เขาก็อดไม่ที่จะนิ่งคิด สักพักใหญ่ๆ เขาก็พูดกับถ่ามู่ “ถ่ามู่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณรวบรวมพี่น้องทุกคน โจมตีไปในจุดเดียว และดึงดูดความสนใจของฝ่ายตรงข้าม”
” ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะ คุณพาคนของคุณแอบเข้าไปในหมู่บ้านกับผมเพื่อช่วยคน!”
แม้ว่าเย่เทียนจะไม่ค่อยรู้เรื่องขบวนการสู้รบการทหารมากนัก แต่สามัญสำนึกพื้นฐานเขาก็พอมี ไม่ว่าเขาจะโง่แค่ไหน เขาก็ไม่คิดจะใช้คนสามสิบคนเหล่านี้เพื่อต่อสู้กับทหารที่ติดอาวุธสามร้อยคนของส้งลาอย่างเด็ดขาด
ในเมื่อ จุดประสงค์การเดินทางของพวกเขาในครั้งนี้ที่สำคัญคือการช่วยคน!
แน่นอน หากมีโอกาส เย่เทียนก็จะไม่รังเกียจที่จะฆ่าส้งลาทิ้ง!
“ตกลง”
เรื่องนี้ถ่ามู่ก็ไม่มีความเห็นอะไร นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดโดยไม่ต้องสงสัย เขารีบพูดกับชายพรางตัวร่างใหญ่ที่อยู่ด้านล่างทันที “ได้ยินที่คุณชายเย่พูดไหม? ยังไม่รีบสร้างแนวป้องกันและเตรียมพร้อมสำหรับการสู้รบอีก! ”
เมื่อผู้พรางตัวทุกคนได้ยินเช่นนี้ พวกเขาต่างก็แยกย้ายกันไปทันที บางคนขุดสนามเพลาะ บางคนวางทุ่นระเบิด ในขณะที่ผู้ลอบโจมตีก็เดินไปเพื่อค้นหาที่ราบสูงที่ทรงพลังกว่า
“ปฏิบัติตามเสียงปืนของพวกคุณ!”
ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะพูดออกมาอย่างเฉยเมย แทบไม่สนใจเย่เทียนเลย และพานักฆ่าเหรียญทองสิบคนเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเย่เทียนห็นเช่นนี้ เย่เทียนทำได้เพียงส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น และเดินอ้อมไปหลังหมู่บ้านเพียงลำพัง
“พวกสไนเปอร์พร้อมหรือยัง?”
“สไนเปอร์หมายเลข 1 มาแล้ว!”
“เบอร์สอง เข้าที่!”
“เอาล่ะ! พวกนายทำความเข้าใจกันก่อน เดี๋ยวสักครู่อย่าลืมยิงผู้บังคับบัญชาระดับกลางและระดับสูงของคู่ต่อสู้ทิ้งก่อน! ยิงคุ้มกันมุ่งไปที่ตำแหน่งของฝ่ายตรงข้ามที่มีอาวุธสำคัญต้องควบคุมระงับพลังไฟของพวกมันให้ได้ ถ้ารอให้พวกมันจัดทัพขึ้นมา คนที่เสียเปรียบจะเป็นพวกเราเอง”
เย่เทียนอยู่ในระหว่างทางที่จะโจมตี ในชุดหูฟังยังคงได้ยินแต่คำสั่งของถ่ามู่
“ถ่ามู่ ทางคุณเตรียมพร้อมหรือยัง?”
หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดเย่เทียนก็เดินอ้อมไปถึงป่าที่อยู่ด้านหลังของหมู่บ้าน กดชุดหูฟังแล้วถามออกเสียง
ถ่ามู่ตอบว่า “คุณชายเย่ พวกเราเตรียมพร้อมแล้วครับ สามารถโจมตีได้ทุกเมื่อ!”
“ดี ถ้างั้นพวกคุณเริ่มได้เลย ทันทีที่เสียงปืนดังขึ้น ผมจะหาโอกาสเข้าไป”
เย่เทียนพยักหน้าเล็กน้อย พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อระงับเลือดเดือดที่เกิดจากการวิ่งในเมื่อกี้ ควบคุมลมหายใจให้อยู่ในความสงบ เตรียมตัวให้พร้อมอย่างเต็มที่ และรอโอกาสที่จะลงมือ!
“ทุกคนช่วยผมเล็งไปที่คู่ต่อสู้ สาม สอง หนึ่ง ยิงเลย!”
คำสั่งออกมา คนแรกที่ยิงก่อนคือมือปืนซุ่มยิง ตามด้วยจรวดสองลูกที่มีควันสีขาว พุ่งเข้าหาหมู่บ้านเดิมทีที่สงบสุข ดุราวกับหมาป่า ร้ายเหมือนเสือ พุ่งเข้าหาหมู่บ้านเดิมทีที่มีแต่ความสงบสุข
บูม! ตูม!
เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างสนั่นหวั่นไหวสะเทือนไปทั่วทั้งหุบเขา ความเสียหายจากระเบิดทำให้ทั้งหมู่บ้านเดือดพล่านคึกคักเจี๊ยวจ๊าวในทันที และผู้คนที่อยู่ภายในราวกับมดที่ถูกทำลายรัง วุ่นวายจนเหมือนโจ๊ก!
บูม บูม!
คนยิงคุ้มกันยังคงยิงจรวดไม่หยุด และคลื่นความร้อนที่เกิดจากการระเบิดทำให้บ้านเรือนจำนวนมากถูกไฟไหม้ บางคนที่หนีไม่ทันก็กลายเป็นลูกไฟกรีดร้องวิ่งไปรอบๆด้วยความเจ็บปวด
แต่ การวิ่งของพวกเขาก็จะจุดไฟให้บ้านเรือนใกล้เคียงอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้บริเวณนั้นกลายเป็นทะเลเพลิง!
ภายใต้เงาสะท้อนของไฟ ควันที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าถูกย้อมเป็นสีแดงส้ม และพุ่งตรงขึ้นไปบนก้อนเเมฆ! มองจากไกลๆ ปรากฏความงามเฉพาะตัวออกมา
ตั้งแต่ต้นจนจบหมู่บ้านนี้ก็ไม่ใช่หมู่บ้านที่ธรรมดาทั่วไป หลังจากตื่นตระหนกชั่วครู่ ในที่สุดก็เริ่มตั้งสติได้ ผู้นำระดับกลางและระดับสูงไม่น้อยวิ่งไปตามถนนด้วยเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อย พวกเขากำลังคิดจะจัดระเบียบการโจมตีโต้กลับที่มีประสิทธิภาพ แต่วินาทีต่อมาก็มีปืนสไนเปอร์ลำกล้องใหญ่จบชีวิตพวกเขาลง!
และชาวบ้านที่วิ่งไปที่ตำแหน่งปืนกลก็ไม่ต่างและดีไปกว่าเท่าไหร่ แค่วิ่งไปก็เห็นจรวดมุ่งมาที่รูม่านตาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ!
ถ่ามู่ยิ่งเปรียบเสมือนเทพเจ้าแห่งสงคราม ถือปืนกลอยู่ในมือทั้งสองข้าง ไม่สนใจกระสุนประปรายที่ยิงมา หนึ่งคนเฝ้าด่าน ทหารหมื่นนายมิอาจกรายผ่าน ที่ไหนจำนวนคนเยอะก็จะยิงไปที่นั่น และจะใช้เวลาเพียงครู่เดียว ปลอกกระสุนก็เต็มไปทั่วพื้นดิน!
ปัง ปัง!
ชายพลางตัวเหล่านั้นก็ไม่ได้อยู่นิ่ง พวกเขาถือปืนไรเฟิลและเริ่มโจมตี เกือบทุกครั้งที่เหนี่ยวไก ก็จะมีร่างหนึ่งที่ล้มตาย!
และพวกฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะและคนอื่นๆ หลังจากรอไม่กี่นาทีก็เริ่มโจมตีเช่นกัน ผู้คนสิบกว่าคนกระจายออกไปทุกทิศและค่อยๆ วิ่งไปยังใจกลางของหมู่บ้านส้งลา ทุกที่ที่วิ่งผ่านก็จะมีศพกระจายเต็มพื้น!
……
“แย่แล้ว! แย่แล้ว! ท่านส้งลา พวกเราถูกโจมตี!”
ภายในใจกลางหมู่บ้าน ชายหนุ่มผิวเข้มรีบผลักประตูเข้ามาด้วยสีหน้าซีดเซียว
“ฝ่ายตรงข้ามมีกี่คน?”
เสียงระเบิดดังมากจนขนาดนี้ ส้งลาได้ยินนานแล้ว ถือปืนกระบอก กำลังเตรียมตัวจะออกไป
“นี่……”
ชายหนุ่มเริ่มลังเลทันทีและพูดอย่างขมขื่นว่า “ท่านส้งลา ผมก็ไม่ชัดเจนว่ามากันกี่คน แต่พลังการยิงของพวกเขาแข็งแกร่งมาก จนพวกเราไม่สามารถจัดการวิธีที่มีประสิทธิภาพเพื่อโต้กลับได้เลย”
“ท่านส้งลา ยังไงพวกเราก็รีบหนีไปเถอะนะ”
“ไอ้เศษสวะ!”
ส้งลาเลิกคิ้ว ยกปีนขึ้นยิงชายหนุ่มทิ้งอย่างไม่ลังเล “ไอ้เศษสวะอย่างนายไม่คู่ควรที่จะเป็นลูกน้องของฉัน!”
หลังจากที่ฆ่าชายหนุ่มแล้ว ส้งลาแทบไม่ได้เหลียวมองอีกเลย เขาหยิบโทรศัพท์ดาวเทียมออกมาแล้วโทรหาตูลี่พันธมิตรของเขา หลังจากขอความช่วยเหลือแล้ว ก็ค่อยเดินออกจากประตูไป
“ท่านส้งลา! ท่านส้งลา!”
ชาวบ้านที่ตื่นตระหนกกลุ่มหนึ่งได้รวมตัวกันอยู่ข้างนอกประตูแล้ว เมื่อส้งลาเดินออกมา พวกเขาทั้งหมดต่างก็ตะโกนขึ้นมา
“แม่งตื่นตระหนกโวยวายอะไรกัน!
ส้งลาชำเลืองมองดูพวกเขาอย่างสงบ แล้วพูดอย่างใจเย็น “ช่วยผมเอาหัวใจของพวกคุณแต่ละคนใส่กลับเข้าไปในท้องซะ พวกเรามีคนหลายร้อยคน แค่ยืนแล้วปล่อยให้พวกเขาฆ่า ใช้เวลาเป็นครึ่งชั่วโมง ก็ไม่สามารถฆ่าตายหมด” !”
“พวกผู้หญิงและเด็กในหมู่บ้านไปดับไฟ นอกนั้นทุกคนจงรวมตัวกัน แล้วสู้ไปพร้อมกับฉันอย่างดุเดือด!”
การปรากฏตัวของส้งลาทำให้ชาวบ้านที่ตื่นตระหนกได้พบเสาหลักที่ยึดเหนี่ยวอย่างไม่ต้องสงสัย และไม่นานก็สงบสติอารมณ์ได้ และเริ่มจัดการโจมตีโต้กลับอย่างมีประสิทธิภาพ…