“มาสิน้องเข่อเอ๋อร์ เธอก็มาชิมสิ ขนมอบชิ้นนี้ไม่เลวจริงๆ!”
“ฮ่าๆ……” คนพวกนั้นหัวเราะเยาะอยู่ครู่หนึ่ง
เฉินเข่อเอ๋อร์โกรธจนร้องไห้ออกมา “พวกเธอทำเกินไปแล้ว!”
สองสามคนนั้นเห็นเฉินเข่อเอ๋อร์โกรธจนร้องไห้ จึงไม่กล้าวุ่นวายอีก เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเข่อเอ๋อร์ พวกเธอจะทำเกินไปไม่ได้
การที่แกล้งเฉินเข่อเอ๋อร์ ก็แค่การเล่นพิเรนทร์ของวัยรุ่นเท่านั้น
“รีบไปกันเถอะ!” เฉินเสี่ยวหยู่รีบขยิบตาให้คนที่เหลือสองสามคน
พวกเขารีบไปอย่างรวดเร็ว ถ้าพวกผู้อาวุโสเห็น พวกเขาต้องโดนตำหนิแน่นอน
ขณะนั้นจู่ๆ ก็มีเสียงเอะอะดังขึ้นในห้องโถงใหญ่
มีคนตะโกนว่า “คุณชายหลี่มาถึงแล้ว!”
“คุณชายหลี่เฟิงตระกูลหลี่ ตระกูลมหาอำนาจของยานจิงเหรอ”
“ใช่แล้ว หลี่เฟิง!”
ท่ามกลางเสียงเอะอะ ชายหนุ่มในชุดทักซิโด้สีขาว ตัวสูงหน้าตาหล่อเหลา เดินเข้ามาช้าๆ ภายใต้การคุ้มครองของบอดี้การ์ดชุดดำสองคน
พวกคุณชายร่ำรวยที่อวยพรวันเกิดเฉินเข่อซินเมื่อครู่ พากันลุกขึ้นยืนทำความเคารพและทักทายหลี่เฟิงไม่หยุด
“คุณชายหลี่ ผมหลิ่วซื่อชง ตระกูลหลิ่วแห่งยานจิงครับ……”
“คุณชายหลี่ ผมฮั่วเหวินเต๋อ ตระกูลฮั่วแห่งยานจิงครับ……”
“ผม……”
ทุกคนแย่งชิงกันแนะนำตัวเองต่อหน้าหลี่เฟิง หลี่เฟิงทำเพียงพยักหน้ายิ้มบางๆ ไม่พูดอะไร แต่เหมือนคนพวกนั้นพอใจแล้ว ราวกับว่าหลี่เฟิงมองพวกเขาเพียงแวบเดียว ก็ให้เกียรติพวกเขามากแล้ว
เฉินกั๋วต้งกับเฉินตงหวาสีหน้าตกใจ รีบลุกขึ้นยืน เตรียมจะเข้าไปต้อนรับ
แต่จู่ๆ พวกเขารู้สึกว่าจากฐานะของพวกเขา เข้าไปต้อนรับหลี่เฟิงดูไม่ค่อยเหมาะสม เพราะคนหนึ่งคือพ่อของเฉินเข่อซิน ส่วนอีกคนเป็นปู่ของเฉินเข่อซิน แม้หลี่เฟิงเป็นคนตระกูลหลี่ แต่ตอนนี้เขาเป็นแค่แฟนของเฉินเข่อซิน
หลี่เฟิงเดินไปข้างหน้าต่อ มาถึงหน้าเฉินเข่อซิน แล้วพูดด้วยเสียงที่เหมือนกับผู้หญิงมาก “สุขสันต์วันเกิดนะเข่อซิน!”
เฉินเข่อซินพยายามรักษาความสุขุมไว้ แต่หน้าอกที่กระเพื่อมอย่างแรง เผยให้เห็นความตื่นเต้นในใจเธอ
“ตอนฉันผ่านหอสมบัติ เห็นสร้อยคอเส้นหนึ่งดูไม่เลว ฉันว่าเธอน่าจะชอบมัน เลยซื้อมาให้เธอ หวังว่าเธอจะไม่รังเกียจนะ” หลี่เฟิงมีรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า เมื่อพูดจบก็เอากล่องสีแดงเลี่ยมทองงดงามออกมา
เมื่อเห็นกล่องนั้น เฉินตงหวาที่อยู่ด้านหลังไม่ไกลตกใจทันที “นั่นมันของชิ้นที่มีค่าที่สุด ในงานประมูลของหอสมบัติเมื่อครั้งที่แล้ว คริสตัลสีแดง!”
เฉินตงหวาชอบอัญมณี ชอบไปร่วมงานประเภทงานประมูลอะไรทำนองนี้ รู้ราคาของอัญมณีที่ค่อนข้างแพงเป็นอย่างดี
เมื่อเห็นกล่องในมือหลี่เฟิง ก็จำได้ทันที
แม้เฉินกั๋วต้งไม่ค่อยรู้ราคาของคริสตัลสีแดงอะไรนั่น แต่ของที่ทำให้ลูกชายไม่เอาไหนของตัวเองตกตะลึงขนาดนี้ ต้องไม่ใช่ของธรรมดาแน่นอน
อัญมณีราคาไม่กี่แสนในสายตาของลูกชายเขา อย่างมากเขาก็แค่พูดว่า ‘ไม่เลว’ อัญมณีที่สามารถทำให้เขาตกตะลึงได้ อย่างน้อยก็ต้องเป็นสิบล้านหรือมากกว่านั้น
เฉินกั๋วต้งก็ตกใจเหมือนกัน ถ้าหลี่เฟิงให้ของขวัญเฉินเข่อเอ๋อร์ ราคาเป็นสิบล้าน นั่น……
เฉินกั๋วต้งไม่กล้าจินตนาการแล้ว แม้ตระกูลเฉินของเขาไม่ได้ขาดแคลนเงินแค่ไม่กี่สิบล้านนี้ แต่เอาของราคาเป็นสิบล้านมาให้คนอื่นง่ายๆ คนตระกูลเฉินทำไม่ได้หรอก หรือพูดว่าไม่มีเงินทุนนั้น
ตอนนี้มีคนที่ดูออก จำนวนไม่น้อย รู้จักคริสตัลสีแดงในมือหลี่เฟิง พากันอุทานอย่างตกใจออกมา
“นั่นคือคริสตัลสีแดงของหอสมบัติ!”
“อะไรคือคริสตัลสีแดง” มีคนที่ไม่รู้ถามขึ้นมา
“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่นายรู้แค่ว่าของชิ้นนั้นราคาแพงมากก็พอแล้ว คิดไม่ถึงว่าลูกหลานสายย่อยของตระกูลหลี่ จะเอามาเป็นของขวัญให้แฟนแบบง่ายๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นคริสตัลสีแดง! ทรัพย์สินของหกตระกูลมหาอำนาจ คนเราไม่สามารถจินตนาการได้จริงๆ!”