ตอนที่ 290 : กลับคำพิพากษา (1) Ink Stone_Romance
ซินห้าวรีบลุกขึ้นมาจากเตียงคนไข้ บาดแผลเขาไม่เป็นอะไรมากแล้ว เขาฟื้นตัวเร็วมากจนคุณหมอยังรู้สึกแปลกใจ
“คุณอย่าเพิ่งใจร้อน ฉันไปเอง”
เฉินเยี่ยนคว้าเขาไว้ เหลือบมองซุนหม่านเซียงที่นั่งร้องไห้น้ำตาไหลอยู่ตรงนั้น
“คุณไปคนเดียวไม่ไหว คุณไม่คุ้นกับในเมือง”
ซินห้าวส่ายหน้า เขาไม่สามารถโยนเรื่องนี้ให้เฉินเยี่ยนคนเดียวได้ แต่แม่เขาก็เป็นที่พึ่งให้ไม่ได้
“หัวหน้าฝ่ายความมั่งคงปฏิเสธไม่ใช่หรือ? บอกว่าเรื่องยังไม่ชัดเจน ฉันว่าหัวหน้าฝ่ายคนนี้น่าจะไม่แย่ ฉันจะไปหาเขาก่อน ถามไถ่สถานการณ์ จากนั้นให้พ่อยื่นอุทธรณ์ แล้วฉันจะเอาสมุดบัญชีกับเครื่องบันทึกเสียงออกมา ถึงตอนนั้นก็จะช่วยพ่อได้แล้ว”
เฉินเยี่ยนไม่กล้าให้ตัวเองทำเรื่องยุ่งเหยิง เธอคิดไว้แล้วว่าจะทำยังไง
“ผมได้ยินชื่อเสียงของหัวหน้าหลี่มาก่อน เขาใช้ได้ เป็นคนซื่อตรงอยู่ ใช่แล้ว หัวหน้าหลี่ชอบบุหรี่มาก พวกเราเอาบุหรี่ไปให้เขา”
ซินห้าวสงบลงแล้ว
“พวกเราไปฝ่ายไปหาเขา ที่นั่นมีคนมากมายจ้องมองอยู่ อย่าเอาบุหรี่ไปเลย ถ้ามีคนเห็นเข้าจะไม่ดี ที่ตัวคุณมีอยู่ห่อหนึ่งใช่ไหม คนอื่นเห็นก็จะคิดว่าคุณดูดเอง ไม่เป็นอะไรหรอก”
เฉินเยี่ยนกลัวคนอื่นจ้องมองพวกเขา
ทั้งสองคนเลยให้ซุนหม่านเซียงกลับไป เก็บเครื่องบันทึกเสียง แล้วพวกเขาไปไปหาหัวหน้าหลี่
ตอนแรกหัวหน้าหลี่ไม่อยากเจอพวกเขา เขากำลังหงุดหงิดอยู่ เขาไม่อยากรับเรื่องซินชานนี้ เขาอ่านคดีของซินชานแล้วหนึ่งรอบ เขาคิดว่าในนี้มีเรื่องไม่น้อยเลยที่ผิดปกติ แต่ฝั่งกองวินัยยืนยันจะส่งเรื่องมา เขาไม่รับก็ไม่ได้
พอได้ยินว่ามีคนแซ่ซินมาหาเขา เขากลัวว่าจะมีคนมาให้เขาจัดการเรื่องคดีของซินชาน ดังนั้นเขาเลยสั่งว่าไม่พบ
แต่คิดไม่ถึงว่าผ่านไปอีกชั่วโมงหนึ่ง พวกเขายังไม่ไป แต่พอมาคิดถึงคดีของซินชานอีกที เขาเลยให้คนไปเรียกซินห้าวและเฉินเยี่ยนมาที่ห้องทำงาน
“นั่งลงสิ”
หัวหน้าหลี่ชี้ไปตรงที่นั่งตรงข้าม
“ผมรู้ว่าพวกคุณมาทำไม แต่เรื่องนี้ผมทำไม่ได้ คณะกรรมการออกคำสั่งมาแล้ว ฝั่งกองวินัยก็มีหลักฐาน ผมทำได้แค่รับเรื่องมาดูแลต่อ”
หัวหน้าหลี่พูดตรงประเด็นกับซินห้าวและเฉินเยี่ยนเลย นี่เป็นเพราะเห็นว่าพวกเขาสองคนไม่ได้หิ้วของมา เขาถึงยอมคุยกับคำพวกเขา ไม่อย่างนั้นเขาคงไล่พวกเขาไปแล้ว
ซินห้าวและเฉินเยี่ยนสบตากัน จากนั้นเฉินเยี่ยนให้ซินห้าวเอาบุหรี่ออกมา
“ผมไม่สูบบุหรี่”
หัวหน้าหลี่โบกมือ หน้าตาเคร่งขรึม
เฉินเยี่ยนเกือบยิ้มออกมาแล้ว ได้ยินมาว่าหัวหน้าหลี่คนนี้ชอบสูบบุหรี่เป็นชีวิตจิตใจ แต่กลับบอกว่าไม่สูบบุหรี่ แต่ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ยิ้มแล้ว
“นี่เป็นบุหรี่ที่โรงงานพวกเราผลิต แต่ตอนนี้เพราะคอมมูนโดนยกเลิกแล้วโรงงานม้วนบุหรี่เลยหยุดผลิต ต่อจากนี้ก็ไม่มีแล้ว หัวหน้าหลี่ลองสูบดูค่ะ วางใจได้ สูบมวนหนึ่งแล้ว พวกเราจะไม่ทำให้หัวหน้าหลี่ลำบากใจค่ะ”
เฉินเยี่ยนยังยื่นบุหรี่ส่งให้
หัวหน้าหลี่เห็นกล่องบุหรี่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ บรรจุภัณฑ์ก็ไม่ประณีตสวยงาม แต่เขาก็เคยได้ยินโรงงานม้วนบุหรี่นี่อยู่ ยังเคยสูบมาก่อน
ต่อจากนี้จะไม่มีแล้วหรือ
หัวหน้าหลี่รับไป เขาเอามาดม พอได้กลิ่นก็รู้สึกประหลาด เขาไม่เคยดมกลิ่นบุหรี่ที่หอมแบบนี้มาก่อนเลย
จนบุหรี่เข้าปาก ผ่านลงปอด แล้วพ่นออกมา หัวหน้าหลี่พ่นลมหายใจออกมายาว
“ของดี”
เขาชม
“บุหรี่นี่โรงงานพวกคุณผลิตหรือ?”
หัวหน้าหลี่ถามเฉินเยี่ยน
“ใช่แล้วค่ะ นี่ผลิตที่โรงงานพวกเรา แค่ยาเส้นอย่างเดียวใช้เวลาหมักถึงสามปี แต่บุหรี่นี่ยังไม่เริ่มขาย โรงงานก็ไม่ได้ทำแล้ว”
เฉินเยี่ยนถอนหายใจยาว
“บุหรี่ดีขนาดนี้ น่าเสียดาย”
สีหน้าของหัวหน้าหลี่มีแววเสียดายและเสียใจอยู่ลึกๆ เหมือนว่าต่อไปนี้จะไม่ได้สูบบุหรี่ที่ดีขนาดนี้แล้วแทบจะต้องเอาชีวิตเขาไปยังไงอย่างนั้น
มีบุหรี่มวนนี้เปิดเรื่อง ต่อไปก็คุยกันง่ายหน่อย เฉินเยี่ยนและซินห้าวเล่าสถานการณ์ให้หัวหน้าหลี่ฟัง
หัวหน้าหลี่ฟังแล้วเบิ่งตาโต ประกอบกับในนี้ก็มีเรื่องแบบนี้อยู่ มิน่าเขาถึงรู้สึกไม่ชอบมาพากล
“พวกคุณมีหลักฐานไหม?”
หัวหน้าหลี่ถามเสียงทุ้มต่ำ
“มีค่ะ สมุดบัญชีอยู่ที่ฉัน ส่วนเงินสองพันกว่าเหรียญนั้น พวกเราก็มีพยานบุคคล แล้วยังมีอีกสองคนที่ซูเหม่ยลี่ยอมรับว่ากุมความลับของพวกเขาไว้อยู่ พวกนี้เธอเป็นคนบอกฉันด้วยตัวเอง พวกเราบันทึกเสียงไว้”
เฉินเยี่ยนพยักหน้า
“ดี มีหลักฐานค่อยคุยกันง่ายหน่อย เครื่องบันทึกเสียงนั่นพวกคุณเอามาให้ผมพรุ่งนี้ แต่ว่า…”
หัวหน้าหลี่พูดมาถึงตรงนี้ก็ครุ่นคิดสักพัก แล้วพูดต่อ “พวกคุณต้องเตรียมใจไว้หน่อย ฝั่งพวกเขาเหมือนจะมีคนหนุนอยู่ ถ้าพวกเราจะตรวจสอบต้องเจอปัญหาแน่นอน ถ้าเป็นไปได้ ทางที่ดีพวกคุณไปหาคนในเมือง”
ได้ยินคำเตือนอ้อมๆ ของหัวหน้าหลี่แล้ว เฉินเยี่ยนกับซินห้าวก็เข้าใจ
หัวหน้าหลี่ให้ซินห้าวและเฉินเยี่ยนไปเจอซินชานอีกครั้ง สภาพของซินชานถือว่าไม่แย่นัก ไม่ได้ซึมเศร้ามาก และไม่ได้โดนทรมาน
เฉินเยี่ยนและซินห้าวไม่กล้าพูดมาก พูดแค่ว่าให้ซินชานยื่นอุทธรณ์ ซินชานพยักหน้า
ออกมาจากฝ่ายความมั่งคง เฉินเยี่ยนและซินห้าวสองคนเดินจูงมือกัน
“พวกเราแวะไปโรงงานม้วนบุหรี่กัน”
เฉินเยี่ยนตัดสินใจ
“โรงงานม้วนบุหรี่ในเมือง? คุณตัดสินใจดีแล้ว?”
ซินห้าวเข้าใจความหมายของเฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนพยักหน้า เรื่องมาถึงตอนนี้ เธอจำเป็นต้องทำแบบนี้แล้ว
เฉินเยี่ยนและซินห้าวไปโรงงานม้วนบุหรี่ เจอหัวหน้าโรงงาน ให้หัวหน้าโรงงานและพนักงานเทคนิคลองบุหรี่ที่พวกเขานำมา
หัวหน้าโรงงานม้วนบุหรี่ในเมืองตื่นเต้นขึ้นมาทันที บุหรี่ดีขนาดนี้ ถ้าเอาสูตรมาให้โรงงานเขา พวกเขาไม่อยากจะคิดถึงยอดขายของโรงงานพวกเขาที่จะตามมาเลย เป็นไปได้ว่าจะมีตราสินค้าแล้วขายไปทั่วประเทศเลย
หัวหน้าโรงงานฟังขอเสนอของเฉินเยี่ยน คิดแล้วก็พยักหน้าตกลง
มีหัวหน้าโรงงานม้วนบุหรี่เป็นไปเพื่อนซินห้าวและเฉินเยี่ยนเพื่อพบนายกเทศมนตรี
ที่จริงเดิมทีซินห้าวและเฉินเยี่ยนก็เคยไปหานายกเทศมนตรีมาก่อน แต่นายกเทศมนตรีรับเรื่องไปอย่างนั้น
ถึงแม้ซินห้าวก็เป็นหัวหน้าโรงงานเหมือนกัน แต่ซินห้าวเป็นโรงงานที่รับซื้อมา อีกทั้งถึงแม้โรงงานนั้นของซินห้าวผลประกอบการจะไม่แย่ แต่ของที่ผลิตออกมาไม่มีจุดเด่น ของที่โรงงานเขาในเมืองก็มี
อีกทั้งถึงแม้ซินห้าวจะไม่ทำ โรงงานนั้นก็ทำต่อได้ คนอื่นมารับช่วงต่อก็เหมือนกัน ดังนั้นซินห้าวเลยไม่ถูกให้ความสำคัญ
แต่โรงงานม้วนบุหรี่ในเมืองไม่เหมือนกัน นี่เป็นโรงงานม้วนบุหรี่แห่งเดียวในเมือง ในเมืองคอยให้การสนับสนุนอยู่ ถ้าโรงงานม้วนบุหรี่สามารถทำกำไรได้ สามารถเดินต่อไปได้ ก็หมายถึงหน้าตาของเมือง ดังนั้นระดับการให้ความสำคัญของในเมืองนั้นไม่เหมือนกัน
ได้เจอนายกเทศมนตรี ตอนแรกอีกฝ่ายพูดกับเฉินเยี่ยนว่าการทำประโยชน์ให้กับเมืองถือเป็นหน้าที่ของพลเมืองทุกคน ให้เฉินเยี่ยนมีสำนึก ถ้าเฉินเยี่ยนยอมยกสูตรให้ เมืองก็จะไม่ลืมเธอเลย พลเมืองในเมืองก็จะไม่ลืมเธอเช่นกัน
เฉินเยี่ยนยิ้ม คำชื่นชมแบบนี้สำหรับเธอแล้วไม่มีประโยชน์ เธอต้องการการสนับสนุนจากในเมือง ตรวจสอบคดีของซินชานใหม่ ให้ซูเหม่ยลี่ได้รับบทลงโทษที่เธอควรได้รับ
พอรู้ว่าถ้าเฉินเยี่ยนไม่บรรลุวัตถุประสงค์เธอจะไม่ยอมให้สูตร นายกเทศมนตรีเลยบอกว่าจะเปิดประชุมหารือ ให้เฉินเยี่ยน ซินห้าวและหัวหน้าโรงงานม้วนบุหรี่มาประชุมที่ห้องประชุมพรุ่งนี้ตอนเก้าโมงเช้า จะถกกันเรื่องนี้โดยเฉพาะ อีกอย่างเขายังจะแจ้งหัวหน้ากองวินัย คณะกรรมการ และหัวหน้าหลี่ให้มาด้วย มาคุยกันเรื่องคดีของซินชานอีกครั้ง
เฉินเยี่ยนและซินห้าวคิดว่าดีมาก ให้ทุกคนมาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้จะมีคนของซูเหม่ยลี่ ก็ไม่กลัวแล้ว
หลังกลับไปเห็นซุนหม่านเซียงร้องไห้จนตาบวม ทั้งสองคนไม่มีกะจิตกะใจจะปลอบ เรื่องนี้ยังไม่รู้ผลท้ายที่สุดเลย พรุ่งนี้ยังมีการต่อสู้อีกฉาก