มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 927
คืนต่อมาในคฤหาสน์ตระกูลคลอฟอร์ด ในนอร์ทเบย์ พ่อบ้านวิ่งเข้ามาในขณะที่ตะโกน “คุณผู้ชาย! ผมมีข่าวดีครับ คุณ!”
ขณะนั้นดีแลนกำลังอ่านหนังสือในห้องหนังสือของเขา เมื่ออนุญาตให้พ่อบ้านของเขาเข้าไป จากนั้นดีแลนจึงวางแว่นตาของเขาลง ก่อนจะนวดหัวคิ้วของเขาและพูดขึ้น “ว่ามา…”
“เกี่ยวกับคอร์ด โมลเดล ครับ! ในขณะที่คอร์ดและเจ็ตต์ทำเรื่องทุกอย่างที่พวกเขาสามารถทำได้เพื่อต่อต้านตระกูลของเราในหกเดือนที่ผ่านมานี้ พวกเราก็ได้รับข่าวจากแหล่งที่เชื่อถือได้ว่าเจ็ตต์หายตัวไปครับ!”
“อะไรนะ? เจ็ตต์หายตัวไปงั้นเหรอ?” ดีแลนกล่าว ขณะที่เขาลุกขึ้นยืนด้วยความประหลาดใจ
เจ็ตต์เป็นลูกชายคนที่สามของคอร์ดที่ค่อย ๆ สร้างอำนาจของเขาในหกเดือนที่ผ่านมา เขายังเป็นคนที่สร้างความรำคาญมากอย่างต่อเนื่องเช่นกัน โดยการก่อเรื่องให้คลอฟอร์ดอย่างจงใจ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาสามารถทำได้
แม้ดีแลนเพียงเห็นเขาเป็นสัตว์ที่รบกวนตัวหนึ่งซึ่งไม่จำเป็นต้องจริงจังมากเกินไปก็ตาม แต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเจ็ตต์สร้างความน่ารำคาญอย่างต่อเนื่องให้ครอบครัวของพวกเขา อันที่จริงเขาน่ารำคาญมาก จนคลอฟอร์ดรู้สึกเหน็ดเหนื่อยที่จะจัดการกับเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
เมื่อคิดว่าหนามยอกอกของพวกเขาหายตัวไปในตอนนี้!
“การที่เขาหายตัวไปไม่ใช่ข่าวดีที่สุดด้วยซ้ำ คุณผู้ชาย! แต่คอร์ดถอนกำลังคนส่วนใหญ่ของเขาคืนก่อน และย้ายพวกเขาไปที่อื่น! ในที่สุดตระกูลคลอฟอร์ดก็สามารถหายใจได้อีกครั้งแล้ว!” พ่อบ้านกล่าวด้วยความปิติยินดี
ดีแลนเองก็พยักหน้า ขณะที่รอยยิ้มก่อขึ้นบนใบหน้าของเขา
“อย่างไรก็ตาม…เท่าที่จำได้ เจ็ตต์เป็นลูกลายคนโปรดของคอร์ด…ตอนนี้ที่เขาหายตัวไป คุณคิดว่าคอร์ดจะสงสัยว่าครอบครัวเราเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ไหม?” พ่อบ้านถามด้วยการขมวดคิ้วบนใบหน้าของเขา
“เขาจะไม่คิดแน่นอน!” ดีแลนกล่าว ขณะที่เขาปิดหนังสือที่เขาอ่านอยู่ก่อนจะวางมันไว้ด้านข้าง
“คอร์ดไม่ได้โง่ ท้ายที่สุดแล้ว เขารู้เป็นอย่างดีว่าเจ็ตต์มีความชำนาญยังไง และเขาก็รู้ดีเช่นกันว่าแม้แต่การ์ดระดับสูงของตระกูลคลอฟอร์ดก็จะไม่สามารถแตะต้องเขาได้ด้วยซ้ำ! ฉันมั่นใจว่าคอร์ดเข้าใจว่าครอบครัวของเราจะไม่กล้าที่จะทำอะไรเช่นนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว! เนื่องจากนายพูดว่าเขาถอนกำลังคนของเขาที่เฝ้าจับตามองพวกเราไป นั่นก็ชัดเจนว่าพวกเขารู้ว่าพวกเราไม่ได้เป็นภัยคุกคาม! ถ้าจะให้ดีไปกว่านั้น นั่นก็หมายความว่าพวกเขากำลังมีปัญหาใหญ่ของพวกเขาเองที่จะต้องจัดการด้วย!” ดีแลนตอบกลับ ขณะที่เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่
“คุณพูดถูกต้องที่สุดครับ คุณผู้ชาย! ดูเหมือนว่าผมเพียงแค่คิดมากไปเอง!” พ่อบ้านกล่าวด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขาเฝ้ามองดีแลนหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา
“แม้กระนั้น ใครก็ตามที่จับเจ็ตต์ไปได้ภายในเมืองเมย์เบอร์รี่ ต้องเป็นปรมาจารย์ที่มีความชำนาญสูงแน่…ปรมาจารย์ที่เหนือกว่าคนมีฝีมือทั้งหลายด้วยซ้ำ! ฟินน์!” ดีแลนกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังบนใบหน้าของเขา ขณะที่สายโทรออกเชื่อมต่อในที่สุด
“มีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ คุณผู้ชาย?”
“ตอนนี้ฉันจะมอบงานลับให้นาย ฉันต้องการให้นายไปตรวจสอบการหายตัวไปของเจ็ตต์ และพยายามตามหาปรมาจารย์คนนั้นที่ลักพาตัวเขาไปให้ได้ หากพวกเราจัดการจ้างหรือทำให้เขาช่วยเหลือตระกูลของเราได้ งั้นพวกเราก็อาจจะมีโอกาสเอาชนะคอร์ดได้! นายใช้วิธีการใด ๆ ที่นายสามารถคิดได้ในการค้นหาเขาได้ตามสบาย!” ดีแลนสั่ง ขณะที่เขากระแทกมือที่ว่างอีกข้างลงบนโต๊ะ
“เข้าใจแล้วครับ! การเตรียมตัวสำหรับการสืบสวนจะเริ่มขึ้นเดี๋ยวนี้ครับ!” ฟินน์ตอบกลับ ขณะที่เขาวางสายโทรศัพท์
และในขณะที่พ่อบ้านกำลังจะจากไป ดีแลนก็ตะโกนเรียกออกมา “เดี๋ยว! บอกคุณหนูใหญ่ คุณนาย ไวร่า และคนที่เหลือของตระกูลว่าพวกเราจะทานอาหารเย็นด้วยกันคืนนี้!”
“…ครับ คุณผู้ชาย!” พ่อบ้านกล่าว ยิ้มกว้างด้วยความยินดี ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นเวลานานแล้วตั้งแต่เขาเห็นดีแลนดูมีความสุขขนาดนี้
นับตั้งแต่การหายตัวไปของเจอรัลด์ประมาณหกเดือนก่อน คลอฟอร์ดก็ไม่ได้ทานอาหารเย็นอย่างเหมาะสมด้วยกันเลย แม้แต่ยูเลียก็แทบจะไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับดีแลนในระหว่างช่วงเวลานั้นเลย เพราะเขามักจะขังตัวเองไว้ในห้องหนังสือของเขา
เมื่อเวลามื้อค่ำมาถึง เจสสิก้าและไวร่าต่างก็ยิ้มกัน เมื่อพวกเธอเห็นดีแลนรู้สึกมีความสุขมากหลังจากนานมาแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นคะ พ่อ? เป็นโอกาสอะไรเหรอคะ? พ่อรู้แล้วว่าเจอรัลด์อยู่ที่ไหนหรือเปล่า?” เจสสิก้าถามทันทีที่เธอได้โอกาส
เขาส่ายหัวของเขาอย่างผิดหวัง จากนั้นเขาก็ตอบกลับ “…ไม่…พวกเรายังคงไม่สามารถตาหาเขาเจอ…”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนจึงกลายเป็นเศร้าหมองเล็กน้อยทันที
“…อย่างไรก็ตาม! แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น วันนี้ก็ยังคงเป็นวันที่ดี! ท้ายที่สุดแล้ว เจ็ตต์ก็หายตัวไป! โศกนาฏกรรมเกิดขึ้นที่เมาน์เทนท็อปวิลล่าและทั้งหมดยกเว้นลูกน้องของเจ็ตต์คนหนึ่งถูกฆ่าตายที่นั่น!” ดีแลนประกาศ
“อะไรนะ? ไอ้ชาติชั่วคนนั้นหายตัวไปงั้นเหรอ?” เจสสิก้ากล่าว ขณะที่เธอลุกขึ้นและหัวเราะ
“แน่นอนสิ! ปรมาจารย์บางคนได้ลักพาตัวเจ็ตต์ไป และไม่ว่าเขาทำมันเพื่อเหตุผลของตัวเขาเอง หรือเพื่อช่วยเหลือเรา มันก็ไม่สำคัญเพราะการกระทำของเขายังคงเป็นประโยชน์อย่างมากต่อตระกูลคลอฟอร์ด!” ดีแลนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“แต่ปรมาจารย์คนนั้นอาจเป็นใครกัน? พ่อรู้ถึงสังคมลับหรือตระกูลอื่น ๆ บ้างไหมคะนอกเหนือจากพวกโมลเดล?”
“ถ้ามีพ่อก็ไม่รู้เกี่ยวกับพวกเขาหรอก ไม่ว่าจะยังไงภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ พ่อรู้สึกว่าตระกูลของเราต้องการปรมาจารย์ที่มีประสิทธิภาพสูงเช่นนี้อย่างเร่งด่วนเป็นยิ่ง เพื่อช่วยช่วยจัดการกับโมลเดล ถ้าพวกเราหาเขาพบจริง พ่อก็จะเต็มใจที่จะเสนอทรัพย์สินหนึ่งในสามของตระกูลเพื่อเป็นสิ่งจูงใจให้ปรมาจารย์ท่านนั้นช่วยเหลือเรา!”
ในการตอบสนองของเจสสิก้า และคนอื่น ๆ พยักหน้าเห็นด้วย
ในเวลาเดียวกัน ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของภูมิภาค รถบัสคันหนึ่งกำลังขับไปยังจังหวัดพาราไดซ์อย่างช้า ๆ