“เย่เทียน คุณ…”
ซูเหมยกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก่อนที่เธอจะพูดออก ก็ได้ยินเสียงของหานชิงจ้าวพูดแว่วเข้าในหูของเธอมาด้วยความโมโหเล็กน้อย “พวกคุณอยู่ต่อหน้าฉันยังจะเกี้ยวพาราสี พวกคุณนี่ช่างไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเลยนะ?”
พูดจบหานชิงจ้าวก็ยกมือขึ้น และลูกดอกเหมยหลายดอกก็ยิงใส่เย่เทียน
“รีบไป! คุณอยู่นี่มีแต่จะทำให้ผมต้องแยกสมาธิ”
เย่ เทียนยกมือโยนเหรียญออกมาสองสามเหรียญ แล้วต้านลูกดอกเหมยออกไป แล้วก็ผลักซูเหมยที่ตกตะลึงออกไปอย่างเด็ดขาด “คุณระวังตัวด้วย”
“ได้ คุณต้องกลับมานะ!”
เย่เทียนพูดอย่างชัดเจนขนาดนี้ มีหรือที่ทางซูเหมยจะไม่เข้าใจว่าตัวเธอเป็นภาระ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าอย่างแรง สวมชุดหูฟังและวิ่งออกไปพร้อมกับปืนพก
ชั่วขณะหนึ่ง ในบังกะโลมีเพียงเย่เทียนกับหานชิงจ้าวสองคนเท่านั้น และสงครามกำลังจะปะทุขึ้น!
ในอีกด้านหนึ่ง ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะรีบพุ่งเข้าหาเยาหวู่ตี๋ราวกับสายฟ้า และดาบในมือของเขากระจายด้วยดอกไม้ดาบพุ่งเข้าใส่ใบหน้าของเยาหวู่ตี๋โดยไม่ติดขัด
สีหน้าของเยาหวู่ตี๋ชะงัก แต่ไม่ได้ถอยกลับก้าวไปข้างหน้า ถือมีดโซ่ขึ้นและรับมืออย่างองอาจ
ตึ้ง!
มีดทั้งคู่ชนกันอย่างแรง และลมอันทรงพลังก็แผ่ออกสะเทือนฟ้าสะเทือนดินไปทุกทิศทุกทางในทันที
รู้สึกได้ถึงพลังแขนที่เปลี่ยนไป
สีหน้าของเยาหวู่ตี๋เปลี่ยนเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นเพียงการปะทะที่ธรรมดา แต่เขาก็สามารถสัมผัสได้ แม้ว่าฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะจะใช้พละกำลังของเขาได้เพียงเจ็ดส่วน แต่ถ้าจะฆ่าเขาก็ไม่ใช่เป็นเรื่องง่าย!
เขาไม่อยากยืดเยื้อ และไม่กล้าที่จะยืดเยื้อ ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะ เป็นนักฆ่าชั้นยอดมาโดยตลอด ถ้ายิ่งยืดเยื้อเวลานานไป ใครจะไปรู้ว่าเขาจะเล่นลูกไม้อะไรออกมาอีก
“เยาหวู่ตี๋ ดูเหมือนว่าการตายของส้งลาจะส่งผลกระทบต่อคุณอย่างมากนะ”
ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะดูเหมือนจะสามารถเดาได้ว่าเยาหวู่ตี๋กำลังคิดอะไรอยู่ เขาส่ายศีรษะแล้วพูดว่า “แปปเดียว จิตใจก็ว้าวุ่นแล้วเหรอ?”
สีหน้าของเยาหวู่ตี๋ชะงัก และเขาตะโกนว่า “อย่าใช้น้ำเสียงแบบนี้มาพูดกับฉันแม้ว่าหัวใจของฉันจะว้าวุ่น แต่ถ้าจะฆ่าคุณมันก็เพียงพอแล้ว!”
หลังจากพูดจบ เยาหวู่ตี๋ก็ไม่ได้เสียเวลาพูดกับฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะอีก มีดโซ่ในมือของเขาสะบัดอย่างแรง และใบมีดก็บินไปทางฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะทันที
ตึ้งตั้ง!
ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะรีบยกดาบขึ้นเพื่อสกัดขวางกั้น สกัดการโจมตีอันรุนแรงของเยาหวู่ตี๋ไว้
แต่ ดูเหมือนเยาหวู่ตี๋จะคาดคิดไว้นานแล้ว ช่วงเวลาที่ขว้างดาบและตามด้วยท่าที่ดึงโซ่กลับไปที่ใบมีด แล้วมือขวาก็จับด้ามมีดราวกับสายฟ้า และฟันเข้าที่เอวของฮาชิโมโตะ
ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะส่ายศีรษะอย่างดูถูกและหันหลังกลับเพื่อป้องกันและขัดขวางมีดคมในการโจมตีของเยาหวู่ตี๋อีกครั้ง
ฉวับ!
ในช่วงเวลาวิกฤตินั้น เยาหวู่ตี๋กลับปล่อยด้ามมีด ดึงโซ่ด้วยมือซ้าย และใบมีดก็หันมุมทันที จากเดิมที่จะตัดแนวนอนเดิมเปลี่ยนเป็นแนวตั้ง ฆ่าไปทางฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะ
“น่าสนใจ!”
ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะชะงักครู่หนึ่ง เบาเท้าลงเล็กน้อย ถอยกลับไปสองก้าวอย่างรวดเร็ว และหลบออกไปอย่างแผ่วเบา
เขายอมรับว่าสิ่งที่เยาหวู่ตี๋พูดนั้นไม่ผิด แค่ระยะเวลาคืนเดียวสั้นๆ เขาไม่สามารถขจัดสารพิษที่เยาหวู่ตี๋ใส่ให้เขาออกได้หมด
แต่ เนื่องจากขณะนี้เยาหวู่ตี๋ได้รับอิทธิพลการเสียชีวิตของส้งลา หัวใจของเขาจึงว้าวุ่นนานแล้ว การจู่โจมเลยรีบร้อนไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งจะทำให้โอกาสในการเปิดเผยข้อบกพร่องเพิ่มขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย!
เป็นอย่างที่คาดไว้ เยาหวู่ตี๋แทบไม่ให้โอกาสฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะที่จะหายใจเลย เมื่อเห็นเขาถอยหลัง เขาก็ไล่ตามโดยไม่รีรอ ใช้มือทั้งสองจับโซ่ และใบมีดก็เหมือนงูพิษคลานมา จะกลืนฆ่าฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะอีกครั้ง
ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะเลิกคิ้วเล็กน้อย ดาบคมในมือของเขาก็ยกขึ้นทันที และแทงไปทางดาบสังหารพุ่งมา
ชึ้บชึ้บ!
ปลายมีดทั้งสองปะทะกันอย่างแรง ทำให้เกิดเสียงดังลั่น
บูม!
เยาหวู่ตี๋ตะลึงครู่หนึ่ง แต่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว รัศมีอันทรงพลังพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา และแม้แต่มีดของเขาก็เปลี่ยนไปด้วย ราวกับว่ามันเปลี่ยนจากงูพิษเป็นงูเหลือมยักษ์ และพุ่งเข้าโจมตี ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะด้วยความโกรธแค้นติดๆกันไม่หยุด
ติ๊ง ติ้ง!
ฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะไม่กลัวอันตราย ข้อมือขยับครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ว่าเยาหวู่ตี๋จะจู่โจมด้วยวิธีไหน เขาก็สามารถปัดป้องการโจมตีของเยาหวู่ตี๋ได้ในที่สุด
แก่นแท้ของมีดโซ่นั้นยุ่งยากและแปลก เยาหวู่ตี๋ฝึกฝนจนถึงจุดสุดยอดแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย มุมที่โจมตีนั้นยุ่งยากและแปลก ทำให้ยากต่อการป้องกัน
แต่ ประสบการณ์การต่อสู้ของฮาชิโมโตะ ฟูจิโนะนั้นเข้มข้นมาก ขวางไม่ได้ก็ถอย ถ้าขบวนท่าไหนที่รับไม่ไหว ก็ยอมบาดเจ็บเพื่อรักษาชีวิต แทงไปที่จุดสำคัญของเยาหวู่ตี๋ให้ล่าถอย
ไม่ว่ายังไง ทั้งสองยิ่งสู้ก็ยิ่งเร็ว ยิ่งสู้ก็ยิ่งรุนแรงขึ้น และใบมีดต่างฝ่ายยังคงปะทะกันอยู่กลางอากาศ แรงเสียดสีจนเกิดดอกไม้ไฟประกายระยิบระยับที่แสบตา ยอดเยี่ยมงดงามมาก!
…
ตึ้งตึ้ง!
เสียงปืนดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่หยุด และชายร่างใหญ่ในชุดพรางตัวหลายคนก็รีบซ่อนตัวอยู่ในที่นั่น
กระสุนกระทบต้นไม้ที่อยู่รอบๆตัวพวกเขาและบนพื้น ทำให้เกิดฝุ่นผงและเศษไม้
“บัดซบ ไม่มีจรวดมิสไซล์คุ้มกันมันไม่ไหวจริงๆ!”
ชายร่างใหญ่ในชุดพรางตัวหลายคนหดตัวไว้ และอดไม่ได้ที่จะด่าว่า
โชคดีที่ชายร่างใหญ่ในชุดพรางตัวซึ่งอยู่ไม่ไกลสังเกตเห็นสถานการณ์ของพวกเขา จึงหันปากกระบอกปืนไปอย่างรวดเร็ว ปืนไรเฟิลในมือของเขาพ่นเป็นงูไฟออกมา ฆ่าคนติดอาวุธสองสามคนที่กำลังจะฉวยโอกาสนี้จู่โจม!
“ที่ซ่อนอยู่! ซ่อนไว้ทั้งหมด!”
เมื่อมองดูการล้มลงของกลุ่มติดอาวุธ หัวหน้าเล็กๆคนหนึ่งก็รีบตะโกนขึ้น
เมื่อเห็นคนติดอาวุธถูกยิงที่คิ้วแล้วล้มตาย หัวหน้าเล็กๆสะดุ้งตกใจมาก มีหรือเขาจะไม่รู้ว่าศัตรูที่เขาพบในครั้งนี้คือสุดยอดฝีมือของสุดยอด เขาและคนอื่นๆต่างก็เป็นเป้าหมายของอีกฝ่าย!
“หัวหน้า ระวังนะ…”
ทันใดนั้น เสียงตะโกนของชายถืออาวุธก็ดังขึ้นที่ข้างหูของหัวหน้าเล็กๆ เขาคิดจะซ่อนตัวอยู่ข้างๆโดยไม่รู้ตัว แต่เขาเพิ่งขยับตัวก็รู้สึกเจ็บลึกๆที่ไขกระดูกในอก กระสุนนัดหนึ่งถูกยิงเข้าไปในร่างกายของเขา!
“หัวหน้า!”
เมื่อเห็นหัวหน้าเล็กๆผู้นำตัวเล็กยืนตัวตรงแล้วล้มลงไปด้านหลัง ทหารติดอาวุธหลายคนรอบตัวเขาคำรามด้วยความโกรธ ยืนขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว และกวาดอาวุธในมือไปทางชายพรางที่ยิง
บูม บูม!
ชายร่างใหญ่ในชุดพรางตัวหลบไม่ทัน เสียงคำรามของกระสุนที่ยิงมาระเบิดเป็นดอกไม้เลือดบนหน้าอกของเขา และร่างกายขนาดใหญ่ราวกับตึกสูงที่ถล่มลงมาอย่างช้าๆ!
“จอห์น!”
ชายร่างใหญ่ในชุดพรางตัวสองสามคนที่ชะลอตัวลงเล็กน้อยทันใดก็หน้าซีดด้วยความตกใจ และดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
ถ่ามู่ก็สังเกตเห็นการเสียชีวิตของจอห์น ความโกรธปรากฏบนใบหน้าของเขา ตามด้วยระเบิดที่แม่นยำหลายครั้งแล้วส่งคนติดอาวุธหลายคนลงไปในนรก
บูม ตู้มๆ!
ในเวลานี้ ใบพัดเฮลิคอปเตอร์ที่ส่งเสียงดังก้องก็หมุนจากที่ไกลมาใกล้ ถ่ามู่เงยหน้าขึ้นมองแล้วอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างกระหายเลือด “กองซุ่มยิงล่ะ? ช่วยฉันเล็งเฮลิคอปเตอร์สองลำที่บินอยู่ ช่วยเอาพวกมันลงมาให้ฉันหน่อย!”
หวือ หวือ!
ในไม่กี่วินาที จรวดทั้งสองถูกแบ่งออกเป็นสองทางยิงไปยังเฮลิคอปเตอร์ที่บินอยู่กลางอากาศ
บูม บูม!
มีเสียงดังสองครั้งติดต่อกัน และจรวดทั้งสองพุ่งเข้าใส่เฮลิคอปเตอร์ทั้งสองโดยตรง กลายเป็นลูกไฟกลางอากาศแล้วตกลงสู่พื้น
เฮลิคอปเตอร์สองลำที่น่าสงสาร เพิ่งจะมา ยังไม่ทันได้ยิงสักนัดก็ถูกกำจัดจนพบจุดจบเสียแล้ว…