แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1033
ใครจะคาดคิดว่าคนผู้นั้นจะเมินคนที่พูดด้วยสีหน้าดูถูกและดุว่า”ไสหัวไปให้พ้น! อย่ามาทำขายหน้าอยู่ตรงนี้เลย แม้แต่กำไลหลิงหลงของหอสมบัติก็ยังไม่รู้จัก ยังมาแสร้งทำตัวใหญ่โตอยู่ที่นี่!
“อะไรนะ! คุณบอกว่าของที่อยู่ในกล่องคือกำไลหลิงหลงของหอสมบัติเหรอ !” เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นก็เคยได้ยินชื่อของกำไลหลิงหลงเพียงแต่ไม่เคยเห็นของจริงมาก่อน
“เนื่องจากกำไลหลิงหลงทำจากหยกที่มีค่ามาก จึงจำเป็นต้องเก็บรักษาไว้ในกล่องที่ทำจากไม้จันทน์โบราณ เพื่อป้องกันไม่ให้แก่นแท้ของกำไลหลิงหลงสูญสลายไป กล่องนี้ดูเก่า แต่ล้ำค่ามาก”
เมื่อได้ยินคำอธิบายของชายผู้นี้ คนรอบข้างที่ไม่รู้ก็ต่างตกตะลึงในทันที
“ได้ยินมาว่ากำไลหลิงหลงเป็นสมบัติล้ำค่าที่หอสมบัติสะสมมานานหลายปี เจ้าอ้วนคนนั้นคือใคร? ถึงกับเอากำไลหลิงหลงนี้ออกมาจากหอสมบัติเพื่อมอบให้คนอื่น!”
“หากการคาดเดาของผมไม่ผิด เจ้าอ้วนผู้นั้นก็คือเจ้าของหอสมบัติ!”
“อะไรนะ! เขาเป็นเจ้าของหอสมบัติ!”
คราวนี้ ตกใจยิ่งกว่าตอนที่ได้ยินเกี่ยวกับกำไลหลิงหลงอีก เจ้าของหอสมบัติ ถ้างั้นสถานะก็ไม่ได้แตกต่างกับผู้รับผิดชอบสูงสุดของน้ำชีวิต ถึงขั้นยังแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ
ถึงยังไงน้ำชีวิตก็เป็นแค่อุตสาหกรรมที่ค่อนข้างใหม่ แต่หอสมบัติ เป็นหนึ่งในผู้ค้าอัญมณีรายใหญ่ที่สุดในหัวเซี่ย และมีชื่อเสียงมาอย่างยาวนานในหัวเซี่ย “เจ้าของหอสมบัติมาเพื่อฉลองวันเกิดของผู้เยาว์รุ่นที่สามของตระกูลเฉินด้วยตัวเอง! ตกลงคุณเฉินคนนั้นคือใครกันแน่? คนในตระกูลเฉินไม่มีทางที่จะมีใครสามารถสั่งการเจ้าของหอสมบัติได้อย่างแน่นอน! ”
ทุกคนต่างตกใจมาก และแอบสงสัยเงียบๆ
เฉินกั๋วต้งก็มองไปที่เจี่ยจิ้งอานและฉู่เหวินสงด้วยสีหน้าที่สงสัย หันศีรษะไปถามเฉินตงหวาเบาๆ “หากตัวตนของสองคนนี้เป็นความจริง นั่นคงเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก! แม้ว่าด้านความแข็งแกร่งของตระกูลเฉินของผมอาจไม่ได้ด้อยกว่าพวกเขา แต่ก็ไม่ควรที่จะไปล่วงเกินเด็ดขาด!”
สถานะของสองคนนี้เฉินตงหวาได้แต่แหงนมอง ได้ยินแล้วพยักหน้าราวกับลูกไก่จิกอาหาร”ใช่ พ่อพูดถูก สองคนนี้เราล่วงเกินไม่ได้เด็ดขาด!”
“แต่ทำไมพวกเขาถึงมาฉลองวันเกิดให้เข่อเออร์? ทำไมเข่อเออร์ถึงได้รู้จักผู้ยิ่งใหญ่แบบนี้ได้ไง?” สีหน้าของเฉินตงหวาเต็มไปด้วยความสงสัย ลูกสาวที่ไม่เอาไหนของตนเองคนนี้ เขารู้ดีกว่าใครๆ คนยิ่งใหญ่ที่มีระดับเช่นนี้ อย่าว่าแต่เฉินเข่อเออร์เลย แม้แต่ตัวเขาเองเกรงว่าก็คงยากที่จะผูกมิตรด้วย
เฉินกั๋วต้งส่ายหัว”เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้ชัดเจน แต่ดูจากท่าทางของเข่อเออร์ดูเหมือนแทบไม่รู้จักพวกเขาเลยนะ แต่เข่อเออร์ต้องรู้จักคุณเฉินผู้ลึกลับที่พวกเขาพูดถึงอย่างแน่นอน!”
สีหน้าของเฉินตงหวาแสดงถึงความประหลาดใจ”คุณเฉิน? คนที่สามารถสั่งผู้รับผิดชอบที่สูงสุดของน้ำชีวิตกับเจ้าของหอสมบัติผูอยู่เบื้อนหลัง เข่อเออร์ไปรู้จักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ไม่ได้ ฉันต้องไปถามเข่อเออร์ เธออายุยังน้อย สามารถหลงทางได้ง่าย!” ยังไงก็เป็นลูกสาวของเขาเอง เฉินตงหวารู้สึกกังวลเล็กน้อย
เฉินกั๋วต้งพยักหน้า”ไปถามดูก็ดี แต่อย่าได้บุ่มบ่าม อย่าไปล่วงเกินเขาล่ะ!”
“ครีบ!” เฉินตงหวาพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง
ด้านหลัง เฉินกั๋วจงก็มองเฉินกั๋วเหลียงด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ และถามว่า “ถ้าหากคนๆ นี้เป็นเจ้าของหอสมบัติจริงๆ งั้นพวกเราควรจะไปทักทายเขาหน่อยมั้ย?”
เฉินกั๋วเหลียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นส่ายหัว”รอดูไปก่อน ยังไงเราก็ยังไม่รู้ชัดเจนสถานะของเขา และถ้าเขามาที่นี่เพื่ออวยพรวันเกิดของเข่อเออร์ พวกเราออกหน้ากลับจะทำให้ดูไม่ดี ”
เฉินกั๋วจงพยักหน้า “ยังคงเป็นน้องรองที่คิดได้รอบคอบ สองคนนี้สถานะเทียบเท่าและไม่แตกต่สงกับตระกูลเฉินของเรา หากเราไปหาเวลานี้ กลับจะทำให้พวกเขารู้สึกอึดอัด”