เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา สตรีทั้งสองที่อยู่ด้านในก็มองมายังต้นเสียง เมื่อได้เห็นว่าผู้มาเยือนเป็นใคร ทั้งสองก็มีสีหน้าแตกต่างกัน ซัคคิวบัสนั้นมองมาด้วยความสนใจใคร่รู้ในตัวเซียวอวี๋ ขณะที่หยินเค่อมองเซียวอวี๋อย่างเคียดแค้น “เหอเหอ ใยจึงมองข้าเช่นนั้น? ตอนที่เจ้าพรากความบริสุทธิ์ของข้าไป ข้าไม่เคยบ่นแม้แต่คำเดียว เจ้ายังไม่พอใจอีกหรือ?” เซียวอวี๋มองหยินเค่อพลางกล่าวหยอกล้อ “ฮึ่ม ไม่ช้าก็เร็ว เจ้าจะต้องเสียใจ” หยินเค่อถลึงตามอง “อืม ดูเหมือนจะต้องใช้ปลอกคอฝึกสัตว์กับเจ้าแล้ว ไม่อย่างนั้นเจ้าคงไม่ยอมทำตัวดีๆ” เซียวอวี๋ได้รับปลอกคอฝึกสัตว์จากเฟอร์กูสันมาหลายวง และเฟอร์กูสันคงคาดไม่ถึงว่า ไอเท็มที่สามารถใช้ฝึกสัตว์อสุรที่ทรงพลังจะถูกนำมาใช้เพื่อฝึกสาวงามสองคน “เจ้ากล้า?” หยินเค่อเดือดดาลขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน นางทราบว่าเมื่อปลอกคอฝึกสัตว์ถูกสวมแล้วล่ะก็ มันจะกลายเป็นฝันร้ายของนาง นางไม่คิดเลยว่าเซียวอวี๋จะมีไอเท็มเช่นนี้อยู่ด้วย “เหอ กลัวแล้วล่ะสิ? ผู้ใดใช้ให้เจ้าไม่เลือกดื่มสุราคารวะ แต่ดื่มสุราจับกรอกกันเล่า เดิมที ข้าเป็นคนใจดีอย่างยิ่ง ข้าจึงไม่ต้องการทำให้เจ้าเจ็บตัว ต้องการให้เจ้ามาอยู่ในเมืองไลอ้อน แต่ในเมื่อเจ้าไม่สนใจ เช่นนั้นก็อย่าได้มาโทษว่าข้า” เซียวอวี๋ฉีกยิ้มพลางเดินเข้าใกล้หยินเค่อ หยินเค่อคำรามก่อนลุกขึ้นโถมเข้าหาเซียวอวี๋ แต่เซียวอวี๋เพียงยกยิ้มอย่างไม่อินังขังขอบก่อนจะโยนม้วนคัมภีร์เวทมนตร์ออกไปและเกิดเป็นเชือกเพลิงสายหนึ่งพุ่งเข้ารัดหยินเค่อเอาไว้ หยินเค่อกรีดร้องและพยายามจะสะบัดหลุด หากแต่ก็ล้มเหลว “อืม เสียของจริงๆ แต่ไม่นานมานี้ข้าเพิ่งได้รับทรัพย์ก้อนโต เช่นนั้นสิ้นเปลืองก็สิ้นเปลืองเถอะ” เซียวอวี๋ยิ้มก่อนจะนำปลอกคอหนังวงหนึ่งออกมาและใส่ลงบนคอของหยินเค่อ หยินเค่อพยายามดิ้นอย่างสุดกำลัง แต่เชือกที่รัดร่างของนานอยู่ทำให้นางหมดหนทางต่อต้านโดยสิ้นเชิง เซียวอวี๋จึงสามารถสวมใส่ปลอกคอให้นางได้โดยง่าย “ฮ่าฮ่า นับแต่นี้เจ้าก็กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของข้าแล้ว หากว่าเจ้ากล้าต่อต้าน ปลอกคอนี้ก็จะปล่อยสายฟ้าไปช็อตเจ้า ให้เจ้าได้ลิ้มรสความเจ็บปวด ฮ่าฮ่าฮ่า….” เซียวอวี๋หัวเราะอย่างภูมิใจ แม้ว่าปลอกคอฝึกสัตว์วงนี้จะไม่ดีเท่าปลอกคอทาส แต่มันก็เพียงพอทำให้หยินเค่อเชื่อฟังเขาแล้ว กลไกของปลอกคอฝึกสัตว์นั้นมีอยู่ในปลอกคอทาส เซียวอวี๋สามารถควบคุมและออกคำสั่งได้โดยสมบูรณ์อย่างที่ลีอาเคยถูกควบคุม “เจ้า….เจ้าสารเลว” หยินเค่อที่เป็นอิสระหลังจากเซียวอวี๋สั่งปล่อยเชือกเพลิงพลันพุ่งเข้าหาเซียวอวี๋อีกครั้ง แต่เพียงแค่นางเพิ่งขยับร่างกายได้เล็กน้อย ร่างกายของนางก็กระตุกจากการที่กระแสไฟแล่นผ่านไปทั่วร่าง นางพลันทรุดลงกับพื้นและไม่อาจลุกขึ้นได้อีก “เจ้าสิ่งนี้สามารถใช้ฝึกสัตว์อสูรขั้นที่หกได้ เจ้าอย่าต่อต้านและเชื่อฟังคำสั่งข้าแต่โดยดีเถอะ ภรรยาที่น่ารัก….” เซียวอวี๋หัวเราะอย่างร่าเริง บางครั้ง การเป็นคนชั่วร้ายบ้างก็ให้ความรู้สึกไม่เลวเลยจริงๆ มองดูหยินเค่อที่หมดสภาพเพราะถูกไฟช็อตแล้ว เซียวอวี๋ก็ปล่อยนางไว้และหันไปมองซัคคิวบัสที่อยู่อีกด้าน สิ่งที่ทำให้เซียวอวี๋ประหลาดใจก็คือ ซัคคิวบัสนางนี้ไม่มีท่าทีต่อต้านแต่อย่างใด กลับกัน นางเพียงยืนนิ่งอย่างเชื่อฟัง เซียวอวี๋คิดว่าซัคคิวบัสนั้นมีแผนการอยู่ในใจ ดังนั้นเขาจึงระวังตัวขึ้นมา แต่หลังจากเขานำหลอกคอฝึกสัตว์ออกมาและสวมใส่ให้กับนางแล้ว ซัคคิวบัสก็ไม่ขัดขืน นี่ยิ่งทำให้เซียวอวี๋ประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม “นายท่าน นับแต่นี้ไมเออร์คือข้ารับใช้ของท่าน สิ่งที่ท่านปรารถนา ขอเพียงสั่งการมา ไมเออร์จะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อทำให้นายท่านพึงพอใจ” ซัคคิวบัสกล่าวอย่างยั่วยวน แววตาที่ดูมีเสน่ห์ของนางยิ่งเต็มไปด้วยการยั่วเย้า และนั่นทำให้ร่างกายท่อนล่างของเซียวอวี๋พลันมีปฎิกิริยาขึ้นมา “มารดามันเถอะ สมกับเป็นซัคคิวบัสจริงๆ” เซียวอวี๋สูดหายใจเข้าลึก เขารู้สึกตกตะลึงกับความเย้ายวนของซัคคิวบัส “นายท่าน ท่านต้องการให้ไมเออร์รับใช้ท่านตอนนี้เลยหรือไม่?” ซัคคิวบัสลดสายตาลงมองส่วนที่นูนเด่นขึ้นมาของเซียวอวี๋ก่อนจะถามเสียงหวาน เซียวอวี๋ที่ถูกซัคคิวบัสยั่วยวนก็แทบจะพังทลายลง ยิ่งได้มองก็ยิ่งรู้สึกยากจะต้านทาน เขากลืนน้ำลายพลางเลียริมฝีปากที่แห้งผาก ซัคคิวบัสย่อตัวลงอย่างนุ่มนวลก่อนจะคลานเข้าหาเซียวอวี๋ จากนั้นนางจึงยื่นมือออกไปช่วยเซียวอวี๋แก้สายรัดกางเกงและยื่นหน้าออกไป อาาา เซียวอวี๋อุทานก่อนจะสัมผัสถึงความสุขอันไม่สิ้นสุดที่ระเบิดออกมาทั่วร่าง ความรู้สึกที่ได้รับนี้แทบจะทำให้เขาล่องลอยขึ้นฟ้า……