หลังจากที่ลูกผสมตัวสุดท้ายตายลงไปเหล่าทหารของชูฮันก็กลับมาหายใจคล่องคอได้อีกครั้งและโดยไม่จำเป็นต้องรอให้ชูฮันสั่ง พวกเขาก็เริ่มทำการเก็บกวาดสนามรบทันที
”รอทำพิธีฝังศพครับ!”ซูเฟิงเดินเข้ามาด้านข้างชูฮันด้วยสีหน้าตึงเครียด
ชูฮันหลุบตามองไปที่ร่างของพี่น้องทหารสิบร่างที่นอนเรียงกันอยู่มันมีความโศกเศร้าสะท้อนอยู่ในแววตาของชูฮัน “เผาศพซะ เราจะเอาขี้เถ้าของพวกเขากลับไป”
มันมีการเสียสละชีวิตของเพื่อนทหารในทีมแม้ว่าจำนวนของลูกผสมนั้นจะมีเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบตัวก็จริง แต่พวกมันทั้งหมดเป็นลูกผสมระยะสูงที่มีฝีมือและความสามารถไม่ธรรมดา
เพื่อนทหารสิบคนที่เสียชีวิตไปทั้งหมดล้วนเป็นมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะต่ำและก็แทบจะทั้งหมดถูกฆ่าโดยฝีมือของลูกผสมระยะสูงโดยไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะหลบหนีด้วยซ้ำ
”ครับ”ซูเฟิงพยักหน้ารับเบาๆ จากนั้นก็รายงานสถานการณ์ทั้งหมดให้ชูฮันได้รับรู้ “สำหรับทหารที่ได้รับบาดเจ็บยี่สิบคน พวกเขามีเพียงแค่บาดแผลที่มีเลือดไหลเท่านั้น ไม่ได้เสี่ยงติดเชื้อไวรัส”
ถือว่าโชคดีมากที่ในทีมนี้ไม่ได้มีลูกผสมระยะ5 หรือสูงกว่ามากเท่าไหร่ ทำให้ลูกผสมส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นพาหะเชื้อไวรัสซอมบี้ เพราะพวกลูกผสมระยะสูงจะถูกชูฮันและมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะสูงคนอื่นๆคอยจัดการรับมือโดยเฉพาะ
ดังนั้นไม่ว่าจะมีทหารยี่สิบคนบาดเจ็บหรือห้าสิบคนบาดเจ็บ ทุกคนก็ไม่มีทางติดเชื้อ
”ดี”ชูฮันไม่มีอะไรคัดค้าน เขารู้ว่าซูเฟิงกำลังช่วยเขาประหยัดเวลาเพราะสถานการณ์มันรีบเร่งอย่างมาก การต่อสู้ครั้งต่อไปกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว
ศพของสมาชิกกองทัพเขี้ยวหมาป่าทั้งสิบคนถูกนำไปทำพิธีทันทีขณะที่ทหารยี่สิบคนซึ่งได้รับบาดเจ็บก็ไม่สามารถเข้าร่วมในสงครามครั้งต่อไปได้ไหว ดังนั้นชูฮันจึงเห็นด้วยกับข้อเสนอของซูเฟิงเป็นครั้งแรก…ปล่อยให้ลูกผสมอยู่ที่เดิม
สำหรับผลลัพธ์ของสงครามครั้งต่อมาอัตราการชนะของชูฮันก็ได้เพิ่มขึ้นไปหลายระดับแล้ว!
ทหารทั้งงสองร้อยเจ็ดสิบคนที่เหลือรวมตัวกันรวดเร็วและออกตัวพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุดจนแทบจะหายใจเข้าไม่ทัน
”ขอแสดงความนับถือ”ชูฮันเอ่ยเสียงต่ำและมีท่าทีจริงจัง
พ้ะ!
จู่ๆก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นมาทุกคนมีสีหน้าเรียบนิ่ง พร้อมทำท่าวันทยาหัตถ์เพื่อแสดงความเคารพด้วยท่าทีเคร่วขรึมทันที
”เขี้ยวหมาป่าภูมิใจในตัวพวกคุณทุกคนชื่อของพวกคุณจะถูกสลักอยู่ในชื่อของเขี้ยวหมาป่าตลอดไป ฉันจะเผาชื่อพวกคุณให้โลกต้องจารึก สักวันหนึ่งผู้คนจากทั่วโลกจะโศกเศร้าไปกับพวกคุณ!” เสียงของชูฮันดังก้อง
”มีชีวิตอยู่เพื่อภักดีต่อเขี้ยวหมาป่าและตายเพื่อปกป้องเขี้ยวหมาป่า!”
ทุกคนยืนฟังนิ่งไม่มีเสียงร้องของใครทั้งนั้นหากความเจ็บปวดที่ฝังลึกอยู่ด้านในจนแสดงออกมาทางแววตานั้นไม่จนปิดไม่มิด คนที่ตายไปคือเพื่อนพ้องที่ฝ่าฟันความลำบากมาด้วยกันทั้งวันทั้งคืน
ทุกๆคนคือสินทรัพย์ที่มีค่าที่สุดของเขี้ยวหมาป่าและเป็นความภาคภูมิใจที่สุดของชูฮันผู้ซึ่งสร้างทุกคนข้นมา
เขาสามารถสู้กับทั้งโลกเพื่อทหารของเขาได้เสมอแม้จะเป็นเพียงแค่คนเดียวก็ตาม!
และการที่ตอนนี้เขาต้องเสียทหารไปถึงสิบคนมันก็มากพอแล้วที่จะทำให้ระดับความโกรธของชูฮันไต่ขึ้นไปถึงจุดสูงสุด…และตอนนี้พวกลูกผสมทั้งหมดจะต้องหลับใหลอยู่ในป่าลึกแห่งนี้ตลอดกาล!
”ออกเดินทางได้”สายตาของชูฮันพลันเปลี่ยนไปสายตาที่เต็มไปด้วยสงคราม
ทุกคนหมุนตัวและออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังทางแยกซึ่งมีถนนอีกสายที่จะพาไปสู่สนามรบที่สองซึ่งได้ทำการจัดวางเอาไว้ล่วงหน้าแล้วทันทีเหลือเพียงแค่รอคอยการมาถึงของทีมลูกผสม
และกลุ่มของชูฮันขณะนี้ก็ถูกล้อมไว้ด้วยทีมหลงยาและฮูหยาพวกเขาพยายามไล่ตามเบาะแสของทีมนักฆ่าขนนกและความลับของพระเจ้ามาตลอดตั้งแต่แยกทางมาจากเหอเฟิง
ตรงหน้าของทุกคนคือร่างของชูฮันออร่าสีดำที่แผ่ออกมาจากแผ่นหลังของชูฮันทำให้ทุกคนที่แม้จะไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของชูฮันได้ หากก็รับรู้ได้ถึงอารมณ์ตอนนี้ ขณะเดียวกันทีมหลงยาและฮูหยาที่ได้ภาพนี้ก็ตกอยู่ในภวังค์ไปพักหนึ่ง
พวกเขาไม่เคยเห็นท่านพลเอกเป็นแบบนี้มาก่อน!
สิ่งที่พวกเขาสัมผัสได้มันรุงแรงอย่างมาก!
และตอนนี้ทุกคนรู้สึกว่าพวกเขาทั้งสี่ทีมรวมกันโดยมีศูนย์กลางเพียงหนึ่งเดียว
นั่นคือติดตามหัวหน้าชูฮัน!
————–
ขณะเดียวกันบนถนนอีกสายของทางแยกลูกผสมทีมที่สองซึ่งนำโดยลูกผสมระยะ 7 ที่เดินนำทุกคนลึกลงไปเรื่อยๆ และยิ่งเข้าไปลึกมากเท่าไหร่ทุกคนก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติมากเท่านั้น
”พวกเรามาผิดทางรึเปล่า?”ลูกผสมตัวหนึ่งหยุดยืนมองไปยังต้นไม้สูงใหญ่ที่เรียงกันเป็นแถวด้วยน้ำเสียงสงสัย เพราะมันแทบไม่มีทางเดินอะไรเลยบนเส้นทางนี่
ลูกผสมระยะ7 หยุด อดไม่ได้ที่จะนิ่งหน้า “ลูกผสมที่เร็วที่สุด 10 ตัว”
ตึก!กึก!
ลูกผสมสิบตัวรีบมารวมตัวหันตรงหน้าอย่างแสนจะภาคภูมิ
คำว่าเร็วที่สุดง่ายๆก็หมายความว่าทุกคนต้องฝึกพลังการต่อสู้และมีระยะสูงกว่าใคร
”พวกนายทั้งสิบคนตามฉันไปดูลาดเลา”ลูกผสมระยะ 7 ออกคำสั่ง “ที่เหลือเดินหน้าต่อไป”
ลูกผสมหนึ่งร้อยห้าสิบตัวแยกออกเป็นสองกลุ่มโดยกลุ่มแรกคือลูกผสมระยะสูงที่รวมทั้งหมด 11 ตัวรีบกลับไปยังเส้นทางเดิมด้วยความเร็วสูงเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ และที่อีกร้อยกว่าตัวที่เหลือให้เดินหน้าต่อไป
พวกมันต่างคิดว่าด้วยข้อได้เปรียบทางด้านความเร็วที่มีต่อให้ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นพวกมันก็ยังสามารถติดต่อและส่งผ่านข้อความกันได้อย่างรวดเร็วอยู่ดี
—————
ที่ทางแยกทหารสองร้อยเจ็ดสิบคนของชูฮันที่เหลือดักซุ่มรออยู่ในความเงียบสนิท
”ลูกผสมระยะสูงกลุ่มเล็กๆกำลังมุ่งหน้ามา”ซูเฟิงอดไม่ได้ที่จะกระซิบคุยกับชูฮัน “หัวหน้ารู้ได้ยังไงว่าพวกมันมีลูกผสมระยะสูงไม่กี่ตัวกำลังมุ่งหน้ามา?”
”การขนย้ายทางความคิด”ชูฮันไม่ได้ปิดบังความคิดของเขาจากซูเฟิง “ถ้านายมองดูกลุ่มลูกผสมจากในอดีตของพวกมันก็จะรู้ว่าพวกมันไม่เคยเรียนรู้จากประสบการณ์เลยสักครั้ง ไม่สงสัยเลยด้วยซ้ำว่าตัวพวกมันกำลังเดินไปผิดทางหรือไม่?”
”ผู้นำลูกผสมกลุ่มนี้ไม่ใช่อู๋หลิงฉิงไม่ใช่คนเด็ดขาดและไม่ใช่คนรอบคอบ” ชูฮันวิเคราะห์ต่อไป “เพราะงั้นแน่นอนว่ามันจะต้องเลือกทางที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด โดยมีลูกผสมที่มีความเร็วสูงสุดไม่กี่ตัวคอยมองหลังในกรณีมีเหตุฉุกเฉิน เพื่อที่ตัวมันจะเดินนำหน้าต่อไปอย่างมั่นคง”
”งั้นเรามาฆ่าพวกลูกผสมระยะสูงที่นี้ให้หมดเลยเถอะ?”ซูเฟิงไม่สงสัยว่าการตัดสินใจของชูฮันนั้นมีที่มาจากอะไรและใช้กลยุทธ์อะไรบ้าง
”นายนี่มันเหมาะกับรูปแบบของนักฆ่าขนนกจริงๆหึ่ย!” ชูฮันมองซูเฟิงด้วยสายตาดูหมิ่น “ถ้าเราฆ่าพวกมันหมด แล้วใครจะกลับไปรายงาน?”
ทันใดนั้นซูเฟิงก็พลันนึกขึ้นได้ถึงเหตุผลที่ชูฮันส่งเฉินเสี่ยวฉีไปที่นั่น…
”มาแล้ว”ในตอนนั้นเองชูฮันก็เอ่ยขึ้นมาเสียงเบา