ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ Facebook Fanpage กดเลย
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
••••••••••••••••••••
**บทที่****294:**จัดการทั้งหมด (1)
เหลียวเซียวเย่าไม่ได้กล่าวว่ากลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกเสียเปรียบ แต่เห็นได้ชัดว่ากองทัพอสูรกายที่ถูกนำโดยซ่งจงนั้นแข็งแกร่ง ไม่ว่าจะมองมุมไหนกองทัพของซ่งจงนั้นดูโดดเด่นและน่าสนใจกว่ามาก แต่เหลียวเซียวเย่าอย่างไรก็เป็นมนุษย์ เขาจะสามารถหักหลังกลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกได้งั้นหรือ นี่ไม่ใช่การหักหลังธรรมดา แต่เป็นการทรยศต่อมนุษย์ทั้งหมด ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าอึดอัดที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้
กลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกนั้นถูกสร้างมานานกว่าพันปี พวกเขาไม่ได้พบเจอกับภัยพิบัติขนาดใหญ่จากอสูรกายมาเนิ่นนาน ซึ่งสามารถหายไปได้ตลอดเวลาจากความเลื่อนลอยที่เป็นอยู่ นั่นทำให้แผนของซ่งจงดูเป็นไปได้ แม้แต่เหลียวเซียวเย่าที่เพิ่งได้ฟังแผนการก็รู้สึกเชื่อใจอย่างช่วยไม่ได้
หลังจากที่เรื่องราวในตอนนี้ยุ่งยากเกินไป จะเป็นอย่างไรต่อถ้าปีศาจอีกสองตนคิดจะต่อสู้จนตัวตาย? หากบุคคลพวกนั้นไม่เห็นด้วยและไม่ยอมที่จะทรยศต่อมนุษย์ ถ้าหากความลับเปิดเผยออกไป เขาจะพบเจอกับปัญหาเช่นไรบ้าง?
ถ้าหากซ่งจงชนะ ทุกคนก็คงต้องยอมรับความพ่ายแพ้อย่างไม่เต็มใจ แล้วหลังจากนั้นเหลียวเซียวเย่าจะสามารถอยู่ในทะเลตะวันออกได้อย่างไร? ในตอนนี้ปัญหาต่างๆได้รุมเร้าเหลียวเซียวเย่าจนอึดอัดใจโดยสมบูรณ์
ซ่งจงมองเห็นความกังวลของเหลียวเซียวเย่าอย่างชัดเจน ดังนั้นเขาจึงเริ่มล่อลวงเหลียวเซียวเย่าอีกครั้ง “เหลียวเซียวเย่า ข้ารู้ว่าเจ้ากังวลถ้าหากข้าพ่ายแพ้และสมบัติต่างๆของเจ้าจะถูกทำลาย ที่จริงแล้วเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ลองถอยกลับไปสักหมื่นก้าว แม้ว่ามันจะล้มเหลว แต่ทว่าเราไม่ได้คิดที่จะสังหารกลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกทุกคน เราจะปล่อยให้พวกมันได้หนีไป ไม่มีอะไรที่เจ้าจะต้องสูญเสีย หรือแม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะถูกทำลาย ข้าก็ยังอยู่ที่ใจกลางของทะเลตะวันออก ซึ่งข้ามีเกาะวิญญาณมากมายที่พร้อมจะชดเชยให้กับเจ้า เช่นนี้เป็นอย่างไร?”
“เจ้าพูดความจริงใช่หรือไม่?” เมื่อเหลียวเซียวเย่าได้ยินคำนั้น วิญญาณของเขากลับเข้าร่างในทันที
“เฮอะ!” เหลยซานเอ๋อพ่นลมหายใจออกมาอย่างรังเกียจ “ฝ่าบาทน้อยของข้าคงไม่ต้องเอาเกาะวิญญาณเล็กน้อยพวกนั้นมาหลอกลวงเจ้าหรอก ช่างไร้สาระสิ้นดี!”
ซ่งจงเผยยิ้มพร้อมกล่าวออกมาเบาๆ “แน่นอน ข้าซ่งจง แม้ว่าจะไร้พรสวรรค์ แต่ก็ไม่คิดที่จะหลอกลวงเจ้าแม้แต่น้อย เอาล่ะ สรุปว่าเจ้าตกลงที่จะทำตามแผนของข้าใช่หรือไม่? มีอะไรที่ยังกังวลอยู่บ้างไหม?”
เหลียวเซียวเย่าเช็ดเหงื่อเย็นบนใบหน้าของเขาอย่างยากลำบาก จากนั้นเขากล่าวออกมาว่า “สหายซ่ง ถ้า.. ถ้าข้ากล่าวว่า.. ถ้าข้าไม่ปฏิบัติตาม ข้า ข้าไม่ทำ เจ้าจะทำอะไร?”
“ตัวอย่างมีให้เห็นแล้ว สำนักพันปีศาจ สำนักปีศาจพันปรารถนา หรือจะเป็นหอเฉวียนจี้ เจ้าคิดว่าข้าทำอะไรได้บ้าง?” ซ่งจงเย้ยหยันออกมา “ข้าจะเตือนอะไรเจ้าไว้หนึ่งอย่าง ตาเฒ่าเฟิงระดับหยวนหยินนั้นตายตกไปภายใต้น้ำมือของข้า ถ้าหากเจ้าคิดว่าทักษะของเจ้านั้นยอดเยี่ยมกว่าเขาและสามารถหลบสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแห่งธาตุทั้งห้าของข้าได้ในระยะใกล้ ก็จงลองดู!”
เมื่อกล่าวเช่นนั้น ซ่งจงเผยใบหน้าเหยียดหยันไปทางเหลียวเซียวเย่า สายตาของเขาปลดปล่อยจิตสังหารออกมา ซึ่งมันแปลว่าเขาสามารถโจมตีได้อย่างไร้ความเมตตา
เหลียวเซียวเย่าสั่นสะท้านเมื่อต้องเผชิญหน้ากับซ่งจงโดยตรงเช่นนี้ เขาหวาดกลัวจนต้องรีบกล่าวออกมา “อาวุโสซ่ง ใจเย็นๆก่อน เช่นนั้นข้ายอมแพ้ไม่ดีกว่าหรือ?”
“ถ้าเช่นนั้น …นี่เป็นไฟต้นกำเนิด!” ซ่งจงกล่าวออกมาอย่างง่ายดาย
หลังจากที่ได้เห็นไฟต้นกำเนิดแล้ว ชีวิตของเหลียวเซียวเย่าได้ถูกควบคุมโดยซ่งจงอย่างสมบูรณ์ ถึงแม้ว่าเหลียวเซียวเย่าจะรังเกียจ แต่เขาก็ต้องยอมจำนนต่อซ่งจงแต่โดยดี การเผชิญหน้ากับซ่งจงไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสามารถขัดขืนได้เลย แล้วใครกันที่บอกให้เขาอยู่ใกล้กับซ่งจง? ถ้าหากซ่งจงปลดปล่อยสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแห่งธาตุทั้งห้าออกมา เขาไม่อาจบอกได้ว่าสถานที่แห่งนี้จะเหลืออะไรบ้าง ภายใต้สถานการณ์บีบคั้นเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาจะต้องยินยอมรับไฟต้นกำเนิดจากซ่งจงมาเพื่อแสดงความภักดีอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
หลังจากที่เหลียวเซียวเย่ารับไฟต้นกำเนิดไปแล้ว ซ่งจงรู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก แท้จริงแล้วเขานั้นเสี่ยงอย่างมากในแผนการครั้งนี้ อีกทั้งยังกลัวว่าเหลียวเซียวเย่าจะไม่ให้ความร่วมมือ กองกำลังที่ซ่งจงต้องการก็จะไม่สามารถทำได้ แต่ในตอนนี้กองกำลังของเขาได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว กลุ่มพันธมิตรแห่งทะเลตะวันออกนั้นรู้ดีว่าเหล่าอสูรกายจะต้องกลับมาล้างแค้นอย่างแน่นอน พวกเขาทั้งหมดได้วางกำลังป้องกันอย่างแน่นหนา แต่ในตอนนี้ไม่มีสิ่งใดจะสามารถหยุดซ่งจงได้อีกต่อไป เมื่อเขาไปถึงที่นั่นทุกอย่างจะต้องราบเป็นหน้ากอง
ในครั้งนี้ซ่งจงนั้นทุ่มเทกับเหลียวเซียวเย่าอย่างเต็มที่ เหตุผลที่เขายินยอมมาขอความร่วมมือจากเหลียวเซียวเย่านั้นเป็นเพราะตนเองได้ปฏิญาณตนไว้แล้วว่าจะต้องชนะเท่านั้น
ช่างโชคดีที่เหลียวเซียวเย่านั้นไม่ได้ยุ่งยากมากนัก ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกต่อรองด้วยชีวิตและผลประโยชน์ ท้ายที่สุดแผนการประนีประนอมสำเร็จและซ่งจงได้เพื่อนร่วมทีมเพิ่ม
หลังจากที่จัดการเรื่องนี้แล้ว ซ่งจงอารมณ์ดีอย่างมาก เขาวางมือลงบนไหล่ของเหลียวเซียวเย่าพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไอ้หนู อยู่กับข้า แน่นอนว่าข้าจะรับประกันความสนุก เชื่อมือข้าเถอะ!”
เหลียวเซียวเย่านั้นอยู่ในระดับจินตันขั้นสมบูรณ์ แต่ซ่งจงที่อยู่ในระดับจินตันขั้นต้นกลับถือตัวเป็นพี่ชายและความจริงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงก็คือเขาอยู่ใต้การบังคับบัญชาของซ่งจง แน่นอนว่าภายในใจของเขานั้นหดหู่อย่างมาก แต่ทุกอย่างต้องดำเนินการต่อไป เขาไม่สามารถไล่ทุบตีเขาได้ จึงทำได้เพียงยินยอมให้ซ่งจงจูงจมูกไปอย่างง่ายดาย
“หลังจากนี้ก็ข้าขอรบกวนลูกพี่ด้วย!” เหลียวเซียวเย่าได้ยอมรับการอยู่ใต้ซ่งจงโดยสมบูรณ์แล้วในตอนนี้
การที่เหลียวเซียวเย่านั้นไม่ดื้อรั้นเป็นสิ่งที่ซ่งจงพอใจ เขาพยักหน้าพร้อมกล่าวว่า “ขอบคุณใจมาก พวกเราจะอยู่กันแบบครอบครัว ถ้าไม่ดูแลกันแล้วใครเล่าจะดูแล? ข้าบอกแล้วว่าพรที่ยิ่งใหญ่นั้นได้ยืนอยู่ตรงหน้าของเจ้าแล้ว จงทำให้ข้าเห็นถึงความพยายามของเจ้าก็เพียงพอ แล้วข้าจะดูแลเจ้าอย่างดี!” เหลียวเซียวเย่าที่ได้ยินเช่นนั้นโกรธซ่งจงแทบจะกระอักเลือดตายอยู่ตรงนั้น เขาแต่งตัวตนเองเป็นพระเจ้าเป็นที่เรียบร้อย แต่ทว่าการจัดการเรื่องต่างๆนั้นก็เป็นสิ่งที่เขาต้องทำจริงๆ!
เหลียวเซียวเย่าทำได้เพียงปลดปล่อยความโกรธให้กลายเป็นอากาศ เขาไม่กล้าที่จะเปิดเผยมันออกมา ทำได้เพียงเผยยิ้มพร้อมกล่าวว่า “ข้าพยายามอย่างแน่นอน ขอเพียงลูกพี่บอกมาเท่านั้น!”
“ยอดเยี่ยม!” ซ่งจงพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “แผนข้าก็คือเปิดทางของผู้นำทั้งสามกลุ่มหลักในทะเลตะวันออก เข้าปิดล้อมกลุ่มพันธมิตรทะเลตะวันออกให้ได้ ในตอนนี้ทางของเจ้าได้เปิดออกแล้ว ปีศาจอีกสองตนนั้นเส้นทางคับแคบอย่างยิ่ง พวกเขาซ่อนตัวอยู่เสมอ ข้าไม่รู้จะพบพวกเขาได้อย่างไร เจ้าพอจะมีหนทางบ้างหรือไม่?”
เมื่อได้ยินว่าซ่งจงต้องการพบกับสองปีศาจที่เหลือ เหลียวเซียวเย่ารู้สึกดีขึ้นมาทันที หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความร่าเริงพร้อมตอบคิดในใจ ‘ข้าโชคร้าย เพราะว่าไอ้อ้วนนี่ไม่ยอมหยุด พวกเราสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกเลยต้องโชคร้ายไปด้วยกัน’
เหลียวเซียวเย่าเผยยิ้มออกมาพร้อมกล่าวอย่างเร่งรีบ “เรื่องนั้นง่ายมาก พวกเราสามปีศาจแห่งทะเลตะวันออกแม้ว่าจะไม่ค่อยออกมาด้านนอกมากนัก แต่พวกเราทุกคนล้วนต้องการชื่อเสียงและมีหลายเกาะที่พวกเราต้องการ ถ้าหากเป็นในนามของข้าสามารถเรียกให้พวกเขาออกมาได้ จะสามารถนัดพบพวกเขาได้ในเกาะที่ห่างไกล!”
“ยอดเยี่ยม เป็นกลยุทธที่ยอดเยี่ยมมาก” ซ่งจงเผยรอยยิ้มแห่งความสุขทันที “ล่อลวงให้พวกเขาไปยังสถานที่รกร้างและซุ่มโจมตี!”
“อืม” เหลียวเซียวเย่าคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวออกมา “ลูกพี่ จุดแข็งของปีศาจสองตนนั้นไม่ธรรมดา ต้องระมัดระวังอย่างมาก การพบกันในสถานที่ที่ห่างไกลแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องระวังตัวอย่างมาก ถ้าหากท่านประมาทเพียงเล็กน้อย พวกเขาอาจจะวิ่งหนีไปได้โดยง่าย!”
“สบายใจได้เลย พวกเขาจะไม่มีทางวิ่งหนีแน่นอน!” ซ่งจงกล่าวออกมาพร้อมยิ้มอย่างลึกลับ “พวกเขาจะต้องยินยอมรับไฟต้นกำเนิดจากข้าเพื่อเป็นการแสดงความภักดี!”
“แต่ว่า…” เหลียวเซียวเย่ามีความคิดจะกล่าวบางอย่างแต่เขายังลังเล
ซ่งจงโบกมือพร้อมกล่าวออกไปตรงๆ “มีอะไรให้รีบพูด มีลมรีบผาย ไม่ต้องประดิษฐ์ประดอยอะไรให้มากเรื่อง!”
“คือว่า!” เหลียวเซียวเย่าไม่กล้าที่จะชักช้าอีกต่อไป เขากล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว “ลูกพี่ คืออย่างนี้ ภายในพวกเราสามปีศาจ ข้าและไม่หญิงไม่ชาย ฉิงชิงเหยา ต่างก็สร้างชีวิตของตนเองเพื่อผลประโยชน์และเกรงกลัวความตาย ถ้าหากท่านขู่ด้วยความตาย พวกเราจะยินยอมอย่างแน่นอน แต่มันจะไม่เป็นผลกับไม่ดีไม่ร้าย ฉงลั่วเหยา ซึ่งแท้จริงแล้วเขาเป็นคนไม่ยอมแพ้ เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะต้องต่อสู้ ถ้าหากท่านต้องการสังหารเขา แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมแพ้!”
“เฮอะ ถ้าหากไม่ยอมแพ้ก็คงไม่มีอะไรดีเท่าการสังหารหมู่แล้วหละ!” เหลยซานเอ๋อกล่าวออกมาอย่างเย้ยหยัน
ซ่งจงที่ได้ยินเช่นนั้นรีบกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นและกล่าวว่า “ซานเอ๋อ เจ้ายังไม่เข้าใจ ไม่ดีไม่ร้าย ฉงลั่วเหยาผู้นี้นั้นตายไม่ได้ ถ้าหากว่าเขาตายไป เราจะไม่สามารถควบคุมลูกน้องของเขาได้ ถ้าหากเวลานั้นมาถึง เส้นทางของพวกเราก็จะคับแคบและแน่นอนว่าจะต้องมีหนอนบ่อนไส้ ดังนั้นสหายผู้นี้จะต้องมีชีวิตและเข้าร่วมกับเรา!”
“เรื่องนั้น…” เหลยซานเอ๋อรู้สึกหดหู่เมื่อโดนดุ นางกล่าวออกมาเบาๆ “แล้วถ้าหากเขาไม่ยอมแพ้ฝ่าบาทล่ะ?”
ซ่งจงเงยหน้าเพื่อคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นเมื่อเขาคิดอะไรออก เขาเปิดเผยรอยยิ้มลึกลับออกมา “หึ ถ้าหากเราเสนอขนมปังให้แล้วเขาไม่ยอมกิน ข้าจะไม่เสียเวลาสุภาพ ในท้ายที่สุดข้าก็จะบีบบังคับให้เขาอยู่ในความเรียบร้อยจนได้!”