บทที่ 133 จูบแรก!
“ปล่อยเทพธิดาของฉันเดี๋ยวนี้นะ!” เจ้อชี่ซวนปล่อยลมปราณเข้าโจมตีผู้วิเศษแห่งความตาย
กระดูกของผู้วิเศษแห่งความตายปล่อยหมอกสีดำออกมา และทันใดนั้นมันก็ทำให้การโจมตีด้วยลมปราณไร้ผล เรียกได้ว่าร่ายไม่สำเร็จด้วยซ้ำ แต่กระนั้นความดุร้ายนั่นก็ไปปะทะเข้ากับซ่วนแทน แต่เดิมแล้วสำนักเซ็นคือหน่วยแพทย์ เพราะงั้นพลังทั้งหมดก็จะไม่ได้สูงมาก ซึ่งทั้งหมดนี้ขัดกับเจ้าสำนักอย่างซ่วนมากๆ เพราะเขาค่อนข้างทรงพลังเลยทีเดียว
แต่ระหว่างผู้คนในกลุ่มนี้เอง การดำรงอยู่ของเขานั้นคือระดับล่างสุด และสำหรับหมอกดำแล้ว ไม่มีทางเลยที่เจ้อซี่จะโค่นเขาได้
เขาลอยและกระแทกเข้ากับตัวตึกราวกับลูกปืนใหญ่ที่ถูกยิงออกไป จิวเย่นั้นดูจะทุกข์กว่าใครทั้งสิ้น
ไม่มีใครพูดอะไรออกมา แม้แต่เจ้อซี่ซ่วนเองก็ตาม ตอนนี้มันถูกแบ่งชัดเจนแล้วว่าเจ้าสำนักอยู่อีกฝั่งและตัวผ้าคลุมดำเองก็อยู่ในสภาพลอยอยู่คนละฝั่งกัน ความแข็งแกร่งของเขามันน่ากลัวมากๆ ณ จุดนี้
ไฮ่ไต่ซี่พร้อมที่จะยิงแล้ว แต่เมื่อเขาเห็นเจ้อซี่ เขาก็หยุดคิดขึ้นมาอีกหน่อย
เทพธิดาจะยังคงอยู่ตลอดไปแต่ชีวิตนั้นไม่…ทำไมถึงเป็นเรื่องที่ตรึงกำลังขนาดนี้นะ!
ผู้วิเศษแห่งความตายนำดอกกุหลาบที่อยู่ในปากไปวางไว้บนผมของฟ่างฟ่างอันสูงศักดิ์ การกระทำเช่นนี้ทำทุกคนสั่นไปหมด ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าใกล้!
มองไปยังร่างของกระดูกที่อยู่เบื้องหน้าแสงสว่างจ้า ไม่มีการอ้อนวอนให้เมตตา และไม่มีความกลัวอีกต่อไป
“ถ้าคิดว่าทำได้ก็ฆ่าฉันเลยสิ! ถ้าจะให้ฉันไปเป็นทาสของนายล่ะก็ อย่าหวัง!”
มองไปยังหญิงงามในมือของตน ผู้วิเศษแห่งความตายก็ยิ้มออกมา
“เคี๊ยะ เคี๊ยะ เคี๊ยะ…”
แปลอย่างเป็นทางการได้ว่า “ถ้าจะตายนั้นง่ายนิดเดียว”
ฉันมองเห็นผู้วิเศษแห่งความตายพยักหน้าช้าๆ
ฟ่างเองก็หันหน้าไปหาด้วย
ในจังหวะนั้นทุกคนต่างตกตะลึง
ฉากต่อไปนี้มันทำให้ทุกคนขนลุกไปหมด
มันคือจูบ!!!
เพียงชั่วครู่เท่านั้น ผู้วิเศษแห่งความตายก็ยกหน้าขึ้นมา ริมฝีปากของมนุษย์นั้นนิ่มเสียจริง จูบแรกของเธอถูกพรากไปแล้ว และดูเหมือนว่ามนุษย์ผู้หญิงคนนี้จะหมดสติไปแล้ว เขาโอบเธอไว้ก่อนจะไปหยิบเคียวและหายแว้บไปต่อหน้าต่อตาคนอื่นเลย
เหล่าชายหนุ่มทั้งหมดต่างคิดเป็นเสียงเดียวกันว่า มันจบแล้ว! สตรีแห่งฟากใต้มีมลทินแล้วโดยเจ้ากระดูก!
ผู้วิเศษแห่งความตายปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ณ ภูเขา เขาวางร่างของหญิงสาวลงบนผืนหญ้า จุดซิการ์และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อจะกอบโกยเงินที่เหลือ
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง
ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว …
“มาสเตอร์!” เงาสีดำปรากฏขึ้นต่อหน้าผู้วิเศษแห่งความตาย เขาตะโกนด้วยเสียงที่ให้ความเคารพ
คนๆนั้นคือ นักฆ่าแห่งความตาย ผู้ที่คอยคุ้มกันหลงเอ้อเทียน
“หลงเอ้อเทียนเป็นยังไงบ้าง?” เขาถามผ่านโทรศัพท์มือถือ
ในความจริงแล้วผู้วิเศษแห่งความตายน่าจะเรียกเงินจากจิวเย่ แต่เขารู้สึกว่าถ้าถามอะไรที่มันเป็นมนุษย์เช่นนั้น และถ้าอีกฝ่ายเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป ถ้ามันเป็นหน้าของเบ็นฟ่า แล้วถ้ามันถูกรู้โดยเจ้านายและท่านผู้สูงสุด ถ้าเป็นงั้นแล้วก็อย่างหวังจะได้เงยหัวเลย เอาจริงๆแม้แต่หัวก็น่าจะไม่อยู่แล้ว ณ เวลานั้น
“กลับไปหาเจ้านายครับ หลงเอ้อเทียนอาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆช่วงนี้ เขายังไม่ปรากฏตัว” นักฆ่าแห่งความตายพยายามทำตัวให้ปกติ และท้ายสุดก็ปกติ
“กำลังมองหาโอกาสทางการเงิน เงินทุนตอนนี้มันไม่พอแล้ว”
“เจ้านาย เขาอยู่นี่!”
“โอ้? ไป รีบไปได้แล้ว รีบๆหาเงินทุนมาเติมตอนนี้เลย!”
“ครับ เจ้านาย!”
ร่างของนักฆ่าผู้ซื่อสัตย์หายไปในทันที หายไปโดยไม่มีแม้แต่ร่องรอย ในขณะที่ผู้วิเศษแห่งความตายก็ยังคง ปิวปิ้วปิ้วปิ้ว…ต่อ มันยังคงอยู่ในขั้นวิกฤต
อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆก็คิดว่าฟ่างฟ่างผู้เรียนรู้คงต้องกำลังถูกเจ้ากระดูกนั่นข่มเหงอยู่แน่ๆ ข่าวนั้นแพร่กระจายไปทั้งเขตแทบจะทันที แม้แต่จะเป็นฟากเหนือเองก็มีข่าวนี้แพร่สะพรัดไปด้วย!
ตอนนี้ เมื่อมองไปยังฟ่าง เธอไม่สามารถกลับไปได้แล้วเพราะทุกคนจะถ่มน้ำลายใส่เธอ!
ในกระท่อมเล็กๆ หลงเอ้อเทียนสวมชุดมอมแมม และหิ้วสาวน้อยน่ารักที่กำลังคุยเรื่องความรักมาด้วย
“เหมงเหมง ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงถ้าไม่มีชีวิตกลับมาในวันนี้” หลงเอ้อเทียนถอนหายด้วยเสียงนุ่ม
เหมงเหมงเองก็เอ่ยสวนขึ้นมาขณะที่ซบอกคนรักของเธออยู่ “พี่หลง ถ้าชีวิตพี่ตกอับล่ะก็ เหมงเหมงก็จะยังอยู่กับพี่นะ”
หลงเอ้อเทียนสูดให้ใจลึก นี่มันบทพระเอกชัดๆ ครุ่นคิดระหว่างความเป็นความตาย ฉัน และพ่อของเธอที่เอาชนะผ้าคลุมดำได้ โลกทั้งใบก็จะเป็นของฉัน! โลกที่งดงามที่ถูกแต่งเติมโดยหลงเอ้อเทียน! แต่…
“เหมงเหมง ไว้ใจฉันได้เลยนะ ถ้าเมื่อไหร่พี่หลงไปทำงานข้างนอกแล้วล่ะก็ จะกลับมารับเธออย่างแน่นอน” หลงเอ้อเทียนพูดอย่างห่วงใย
เหมงเหมงตอบกลับด้วยเสียงเสียงอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้ม “ไม่ต้องหรอก พี่น่ะทำงานหนักอยู่แล้ว เหมงเหมงจะรอพี่อยู่ที่นี่”
“เหมงเหมง เธอมัน…คนดีที่หนึ่งเลย”
“พี่หลง พี่พกขวดยานี่ไป 1 แคปซูลต่อวัน หรือไม่ก็ตามแต่สถานการณ์ที่พี่ทนไม่ไหว”
“เหมงเหมง ชีวิตนี้มีแค่เธอเท่านั้น หลงเอ้อเทียนผู้นี้อยากจะขอบคุณพระเจ้า” น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา นี่ใช่ความสัมพันธ์นั้นหรือเปล่า? แม้จะเริ่มใหม่ครั้งต่อไป ชีวิตของหลงเอ้อเทียนเองก็คงจะขมขึ้นนิดหน่อย
“พี่หลง เหมงเหมงเป็นของพี่ทั้งชีวิตแล้วนะ”
“เหมง เหมง~” หลงเอ้อเทียนร้องไห้
หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง หลงเอ้อเทียนก็พูดด้วยความสุขุมว่า “เหมงเหมง ฉันต้องไปแล้วนะ“
“พี่หลง สัญญานะว่าพี่จะกลับมา!”
ด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า หลงเอ้อเทียนเดินออกจากกระท่อมเล็กๆและรู้สึกดีอยู่ไม่น้อย…
เมื่อเดินออกไปไกลแล้ว หลงเอ้อเทียนก็ตะโกนเสียงดัง “ออกมา! ฉันและพ่อของมังกรเทพของนายฝึกฝนถึงขั้น 2 แล้ว! มาดูกันว่าฉันจะแก้แค่นยังไงวันนี้! เจ้าบ้าเอ้ย! ฉันจะต้องใช้มันเพื่อหนี! ฉันถูกส่งไปยังสถานที่ที่นกยังไม่วางไข่เลย!”
“ทำให้ปราสาทฮาเร็มในฝันของฉันพังๆไปซะ และฉันจะไม่ชิงชังนาย!”
เพียงแค่หลงเอ้อเทียนตะโกน นักฆ่าแห่งผู้วางวายก็ปรากฏตัวขึ้น หลงเอ้อเทียนช็อคไปเลย ความอหังกาเมื่อครู่นั้นหายไปแล้ว และตอนนี้เขากำลังหลบซ่อนอยู่หลังต้นไม้
บ้าชิบ! มังกรสวรรค์ถูกหลอมไปที่ขั้น 2 แล้ว เขาเริ่มจะหวาดกลัวขึ้นมาแล้วนะ
ค่อยๆออกมาจากต้นไม้ หลงเอ้อเทียนชี้ไปยังนักฆ่าแห่งความตายและตะโกน “อย่าทำตัวหยิ่งน่า! วันนี้จะมาไม้ไหนอีก! เล่นมันออกมาเลย เพียงแค่ทริคเดียวเท่านั้น ใครจะพ่ายแพ้เดี๋ยวได้รู้แน่!”
“เคี๊ยะ เคี๊ยะ เคี๊ยะ”
แปลอย่างเป็นทางการได้ว่า “ไม่มีปัญหา”
หลงเอ้อเทียนยิ้มแห้งๆออกมา นัยน์ตาดุจพยัคฆ์จ้องมองไปยังนักฆ่าแห่งความตายและทันใดนั้น ความมั่นใจอันมหาศาลของเขาก็กลับมา นัยน์ตาคู่นั้นค่อยๆกลายเป็นสีทอง
“เข้ามาเลย!” หลงเอ้อเทียนตะโกนไปในอากาศ
นักฆ่าแห่งผู้วางวายถือมีดสั้นไว้ ก่อนจะหาทริคมาเล่น
ค่ำคืนนี้เหมือนจะเป็นใจให้หลงเอ้อเทียน เขาไม่สามารถจับการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายได้เลย ดูท่าว่าเขาคงจะบรรลุมังกรสวรรค์ขั้นที่ 2 ได้แล้ว และเมื่อสังเกตุดีๆก็จะยังรู้สึกได้ว่ามีใครกำลังเคลื่อนไหวอยู่!
ความคิดในหัวนั้นค่อนข้างจะลำเอียง และผ้าไหมสีฟ้าก็ค่อยๆร่อนลงมาบนพื้นด้วย
หลงเอ้อเทียนรับรู้ถึงมัน และไม่ได้คิดจะหนีกลลวงใดๆของอีกฝ่ายเลย!
รอยโค้งมุมปากยกขึ้น มันใหญ่ขึ้นใหญ่ขึ้นเรื่อยๆและเมื่อนั้นฉันก็อ้าแขนแล้วหัวเราะออกมา “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หลงเอ้อเทียนผู้นี้ท้ายสุดก็หลบได้แล้ว ความอัปยศของวันนี้ ถูกชำระล้างหมดแล้ว! ฮ่าๆๆ!!”
หลงเอ้อเทียนตื่นเต้นไปหมด ในหัวใจของเขา นักฆ่าแห่งความตายนั้นกลายมาเป็นบอสที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาตั้งแต่ต้นแล้ว มันไม่มีทางที่จะโต้ตอบเลย แต่ตอนนี้จะสามารถหนีออกจากทริคได้ ทำไมสถานการณ์เช่นนี้ถึงไม่มีความสูขและไม่ตื่นเต้นนะ
“ฉันเป็นตัวของตัวเองแล้ว ฉันคือ หลงเอ้อเทียน! จากนี้ไปอีก 1 เดือน อีกแค่ 1 เดือนเท่านั้นที่ฉันจะฝึกกับนาย ถ้าเสร็จแล้วก็บ๊ายบาย!”
หลังจากที่เขาเสร็จสิ้นกับตรงนี้แล้ว หลงเอ้อเทียนก็วิ่งออกไปทันที