ไปอวี้ฉิงกับอันซวนตกตะลึงขึ้น เหตุใดตาเฒ่าประหลาดผู้นี้ถึงได้ถามถึงความสัมพันธ์ของเฉียนซีกับมู่เฉียนซี
ผู้อาวุโสซวางแน่ใจเป็นอย่างมากว่าร่างสีเขียวผู้นั้นคือองครักษ์ของมู่เฉียนซี
คนผู้หนึ่งที่ไร้คลื่นพลังชีวิตและพลังวิญญาณ แต่สามารถเทียบได้กับผู้ที่เป็นยอดฝีมือขั้นมหาจักรพรรดิได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดที่คนเช่นนั้นจะปรากฏขึ้นมาอีกคนหนึ่ง
หุบเขาหมอเทวดานั้นโกรธแค้นชิงชังมู่เฉียนซีเข้ากระดูก ดังนั้นคนข้างกายและของของมู่เฉียนซีนั้นพวกเขาย่อมรู้ดี
ตูม!
เนื่องจากความสงสัยที่อยู่ในใจ ดูเหมือนว่ายอดฝีมือทั้งหมดของหุบเขาหมอเทวดาจะไปรุมโจมตีมู่เฉียนซีคนเดียว
ชิงอิ่งคนเดียวนั้นมิอาจต้านทานเอาไว้ได้
“จักรพรรดิแห่งภูตระดับสอง!” พลังความแข็งแกร่งนั้นสอดคล้องกันมาก ใบหน้าของผู้อาวุโสซางก็ยิ่งดโหดร้ายมากขึ้น
มู่เฉียนซีรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามเกิดความสงสัยขึ้นแล้ว ไม่อาจซ่อนตัวได้นานแล้ว นางกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เสี่ยวหง ออกมา!”
หมูน้อยสีแดงตัวนั้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง ภายในชั่วครู่หนึ่งเปลวไฟสีแดงฉานก็พุ่งออกมา
“สัตว์พันธสัญญาของเจ้า มู่เฉียนซี เป็นเจ้าจริง ๆ ด้วย เจ้าคิดจริง ๆ เหรอว่าการที่เจ้าอำพรางใบหน้าเช่นนี้แล้วหุบเขาหมอเทวดาจะตามหาเจ้าไม่เจอ”
“อะไรนะ เฉียนซีก็คือเทพธิดามู่เฉียนซีของข้าอย่างนั้นเหรอ ?” ไป๋อวี้ฉิงกล่าวขึ้นด้วยความตกใจ
อันซวน “นึกไม่ถึงเลย นาง……”
“อ๊าย! ซวยแล้ว ข้า ข้า……” ดูเหมือนว่าในตอนแรกนั้นนางได้กล่าวคำพูดบางอย่างกับมู่เฉ๊ยนซีไปแล้ว
“ในเมื่อพวกเจ้ารู้ความจริงแล้ว ข้าก็ไม่จำเป็นต้องปกปิดอีกต่อไป” ยาอำพรางใบหน้าถูกมู่เฉียนซีแก้ออกแล้ว หน้าตาธรรมดาของชายหนุ่มผู้นั้นพลันเปลี่ยนเป็นหญิงสาวผู้งดงามทันที
“เป็นเทพธิดาของข้าจริง ๆ ด้วย พระเจ้า!”
“เทพธิดาก็อยู่ข้างกายข้านี่เอง ข้าสุขใจยิ่งนัก”
“……”
เมื่อได้เห็นมู่เฉียนซี ไป๋อวี้ฉิงก็ไม่รู้สึกกลัดกลุ้มใจอีกต่อไปแล้ว ดวงตาคู่นั้นมองไปที่มู่เฉียนซีอย่างสดใส
ผู้อาวุโสซางกล่าว “เป็นเจ้าจริง ๆ!”
เขาหันไปพูดกับผู้นำหลานว่า “ผู้นำหลาน ขอเพียงแค่เจ้าฆ่ามู่เฉียนซีได้ หุบเขาหมอเทวดาของพวกข้าจะตอบสนองความต้องการของเจ้าทุกประการ ต่อให้เจ้าอยากจะเป็นผู้นำสูงสุดแห่งกลุ่มผู้นำเจ็ดอสูร หุบเขาหมอเทวดาของพวกข้าจะช่วยสนับสนุนเจ้าจนถึงที่สุด”
ผู้นำหลานตกตะลึงพรึงเพริดไปครู่หนึ่ง นี่ฟ้าประทานชัด ๆ!
“นี่เจ้าพูดจริงเหรอ ?”
“มันเป็นความต้องการของท่านผู้เฒ่าของพวกข้า ขอเพียงแค่เจ้าฆ่ามู่เฉียนซีให้ได้”
หุบเขาหมอเทวดายังคงไม่กล้าลงมือฆ่ามู่เฉียนซีด้วยตัวเอง จึงให้กลุ่มผู้นำเจ็ดอสูรลงมือ หากหมอปีศาจกับผู้แข็งแกร่งผู้ลึกลับผู้นั้นต้องการจะจัดการ ก็ต้องไปจัดการตัวการสำคัญอย่างกลุ่มผู้นำเจ็ดอสูรนั่น
ผู้นำหลานคิดว่าฟ้าประทานโอกาสนี้มาให้ ครั้นแล้วก็ไม่ได้ครุ่นคิดนานนัก
นึกไม่ถึงเลยว่าหุบเขาหมอเทวดาจะโกรธแค้นชิงชังสาวน้อยผู้นั้นจนอยากให้นางตายมากถึงเพียงนี้ แต่กลับไม่ลงมือด้วยตัวเอง เขาคิดแค่ว่าเขาสามารถกลายเป็นผู้นำสูงสุดแห่งกลุ่มผู้นำเจ็ดอสูรได้ แม้กระทั่งบุตรสาวของตัวเองที่โดนพิษอยู่เขาก็ปล่อยทิ้งไว้ตรงนั้น
“จับเด็กนั่นเอาไว้ หากจับเป็นไม่ได้ก็จับตายซะ” ผู้นำหลานกล่าวด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม
“บัดซบยิ่งนัก!” ตอนนี้ผู้อาวุโสโม่และพวกได้ถูกคนของหุบเขาหมอเทวดาขวางเอาไว้แล้ว
เขาได้รับปากเอาไว้แล้วว่าจะเป็นคนปกป้องสาวน้อยผู้นั้น แต่ตอนนี้กลับเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น หากแค่กลุ่มผู้นำเจ็ดอสูรกลุ่มเดียวก็ยังพอรับมือได้อยู่ แต่นี่มีคนของหุบเขาหมอเทวดามาร่วมด้วย
ชิงอิ่งผู้เดียวต้านคนสิบคนก็ว่ายากมากแล้ว เสี่ยวหงเป็นแค่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสามเท่านั้น จัดการกับคนเหล่านี้นั้นกินแรงมันมาก
ผู้นำหลานกล่าว “ความสัมพันธ์ของสาวน้อยผู้นี้กับเด็กสองคนนั่นไม่เลวเลยเอาซะเลย ไปจับสองคนนั่นมา”
ผู้นำหลานกับบุตรสาวของเขานั้นมีความคิดเหมือนกัน หากเอาชนะผู้เฉียนซีไม่ได้ก็เอาผู้อื่นมาข่มขู่นาง
ยอดฝีมือในกลุ่มของพวกเขานั้นได้ไปรับมือกับคนของหุบเขาหมอเทวดา ข้างกายไป๋อวี้ฉิงกับอันซวนนั้นมีเพียงแค่อาจารย์ท่านเดียวที่ปกป้องอยู่
สีหน้าของมู่เฉียนซีขรึมลงทันใด “ผู้นำหลาน หากเจ้าต้องการจะลงมือกับผู้อื่น และต้องการฆ่าข้าเพื่อได้รางวัลตอบแทนนั้น เจ้าฝันไปเถอะ!”
กล่าวจบ ชิงอิ่งก็ถอยไปอุ้มมู่เฉียนซี และพรวดเข้าไปในป่าเชียนโยวด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด
นางจำเป็นต้องออกไปจากที่นี่ มิเช่นนั้นแล้วด้วยกลอุบายของผู้นำหลาน ไม่เพียงแค่ไป๋อวี้ฉิงกับอันซวนเท่านั้นที่จะตกอยู่ในอันตราย หากอยู่ตรงนี่ต่อไป แม้แต่ชิงอิ่งก็ไม่อาจต้านทานเอาไว้ได้นาน
เดินออกไปนอกป่าเชียนโยว ด้วยขอบเขตที่สายตามองเห็นนั้น ก็ยังสามารถพบเจอกับกำลังเสริมของหุบเขาหมอเทวดาได้
ดังนั้นเส้นทางเดียวที่จะไปได้นั้นก็คือป่าเชียนโยว ป่าเชียนโยวที่เขียวชอุ่มและลึกอย่างไม่อาจเทียบได้เช่นนี้สามารถเป็นที่กำบังให้นางได้ ทำให้พวกเขาหลบจากการไล่ล่าได้
“บัดซบ! สาวน้อยนั่นหนีไปได้แล้ว รีบตามไปเร็วเข้า!” ผู้นำหลานส่งทกคนที่อยู่รอบตัวเขาออกตามล่า
ตอนนี้ไป๋อวี้ฉิงไม่ได้เห็นเทพธิดาของตนเองแล้วก็รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก “อันซวน ทำเช่นไรดี เทพธิดาข้ามีอันตราย พวกเรา……”
อันซวนกล่าว “พลังของพวกเราอ่อนแอเกินไป ทำได้แค่ขอความช่วยเหลือจากสำนักศึกษาเท่านั้น!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ขอความช่วยเหลือเหรอ ฝันไปเถอะ ข้าไม่ยอมให้เรื่องนี้รั่วไหลออกไปเป็นแน่!” ผู้อาวุโสซางเอาเม็ดยาสีดำเม็ดหนึ่งออกมาและบดขยี้!
ผู้อาวุโสโม่กล่าว “เจ้า……นี่มัน……”
“นี่คือยาพิษของท่านผู้เฒ่าพวกข้า ตอนที่สาวน้อยผู้นั้นอยู่ข้าไม่กล้าใช้มัน เพื่อไม่อยากให้วุ่นวาย แต่ตอนนี้สาวน้อยผู้นั้นหนีเข้าป่าเชียนโยวไปแล้ว ก็ดี ข้าจะได้เอาสิ่งนี้จัดการกับพวกเจ้า”
ปัง! เขาโคจรพลังวิญญาณและบดขยี้ยาพิษนั้นจนแหลก
พิษของท่านผู้เฒ่าแห่งหุบเขาหมอเทวดา ต่อให้เป็นผู้อาวุโสโม่ก็ไม่อาจต่อต้านได้ หุบเขาหมอเทวดาสามารถทำตัวเย่อหยิ่งในแดนใต้ได้ พวกเขาคิดว่าความแข็งแกร่งของท่านผู้เฒ่าเขาเก่งกาจที่สุดแล้ว
ปัง ปัง ปัง! กลุ่มสำนักศึกษาต่างก็ล้มลงไปทีละคน
“วางใจได้ ข้าไม่ฆ่าพวกเจ้าหรอก ก็แค่ขังพวกเจ้าเอาไว้ช่วงหนึ่งก็เท่านั้น รอให้สาวน้อยผู้นั้นถูกฆ่าตายซะก่อน แล้วข้าก็จะลบล้างความทรงจำของพวกเจ้า”
หากฆ่าผู้อาวุโสสูงสุดของหน่วยสำนักปรุงยาแห่งสำนักศึกษาอันดับหนึ่งแห่งเหลยโจวไป เกรงว่าอาจารย์ใหญ่เหลยจะกลายเป็นหมาบ้าขึ้น การสูญเสียอันยิ่งใหญ่ของหุบเขาหมอเทวดาในครั้งนั้น ไม่อาจสร้างศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าได้อีก
ผู้อาวุโสซางกล่าว “เหอะ เหอะ เหอะ จากนั้นให้กลุ่มผู้นำเจ็ดอสูรลงมือ ฆ่าสาวน้อยผู้นั้นซะ ครานี้ แม่สาวน้อยนั่นยากที่จะหนีความตายได้ เว้นเสียจากว่าสองคนนั้นจะปรากฏตัวขึ้น”
และต่อให้สองคนนั้นปรากฏตัวขึ้น คนที่ตายก็ไม่ใช่พวกเขา!
แต่หากไม่ปรากฏตัวออกมา มู่เฉียนซีก็ต้องตาย สองคนนั้นก็ต้องตามไปแก้แค้นที่กลุ่มผู้นำเจ็ดอสูร การยืมมือของกลุ่มผู้นำเจ็ดอสูรในครานี้ช่างมีประโยชน์ยิ่งนัก
“ตามไป!”
ในผืนป่าแห่งนี้เป็นเกราะกำบังที่ดีที่สุด ชิงอิ่งนั้นรวดเร็วมาก ดังนั้นตอนนี้พวกเขาสลัดทิ้งการไล่ล่าของกองกำลังนั้นได้
ถึงแม้ว่าจะสลัดได้แล้ว แต่ก็ไม่อาจออกไปได้ พวกเขายังคงซ่อนตัวอยู่ในป่าเชียนโยว
แต่ต่อมามู่เฉียนซีรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีแล้ว เพราะยอดฝีมือที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ยิ่งมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
บัดซบ! หุบเขาหมอเทวดาต้องการฆ่านางถึงกับต้องขนกองกำลังคนมามากมายเพียงนี้เลย
“ไป!” มู่เฉียนซีกล่าว
ตอนนี้พวกเขาอยู่ส่วนในของป่าเชียนโยวแล้ว มู่เฉียนซีมองไปด้านหน้า ส่วนลึกของป่าเชียนโยวที่มีต้นไม้สีเข้มอยู่เบื้องหน้า นางกล่าว “นั่นคงจะเป็นป่าเชียนโยวดึกดำบรรพ์ที่ท่านผู้อาวุโสโม่ได้บอกเอาไว้สินะ ที่นั่นยิ่งอันตรายกว่า และสมุนไพรวิญญาณก็มีเยอะมากด้วย!”
พลังวิญญาณของนางรับรู้ได้ว่าศัตรูที่กำลังไล่ตามอยู่ด้านหลังนั้นเข้าใกล้มาเรื่อย ๆ แล้ว อีกทั้งยังกางตาข่ายอีกด้วย ไม่ว่าพวกเขาจะไปทางไหนก็จะติดกับดักพวกนั้น มีเพียงทางเดียวก็คือเข้าไปในป่าดึกดำบรรพ์นี้
มู่เฉียนซีกำหมัดแน่น มีเพียงแค่ทุ่มหมดหน้าตักเท่านั้นแล้ว
นางกล่าว “ชิงอิ่ง พวกเราเข้าไปด้านในสุดกันเถอะ ข้าก็แปลกใจกับป่าดึกดำบรรพ์แห่งนี้มากเหมือนกัน”
“ได้!” ชิงอิ่งพยักหน้า ดวงตาของเขามองไปที่มู่เฉียนซี
“ไม่ว่าจะเกิดอันตรายใด ข้าจะปกป้องเฉียนเอง”