บทที่ 674 เรื่องราวที่ไม่ควรมีอยู่จริง (15)
คิมซูโฮตอบโต้อย่างใจเย็นต่อการโจมตีของนิวอีวิลส์
ในความเป็นจริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำเกินไป ไม่มีปีศาจใดที่สามารถต้านทานอำนาจของดาบศักดิ์สิทธ์ได้ สิ่งที่เขาต้องทำก็แค่แกว่งดาบแล้วผ่าพวกมันครึ่งซีก
ทุกครั้งที่มิสเทลทีนประกายศัตรูนับสิบก็จะถึงจุดจบทันที
“ เฮ้ย คิมซุกโฮ แกเรียกพวกนี้มาหรอ?”
“ ไม่เลย ไม่ใช่ฉัน!”
เสียงของเฮย์เนคและคิมซุกโฮดังออกมาจากกลางสนามรบ คิมซูโฮมองพวกเขาขณะที่กำลังเหวี่ยงดาบ
“ ถ้าไม่ใช่แกแล้วใครเรียกพวกมัน?”
“ ไอ้งี่เง่า! ทั้งเวลาและสถานที่ของงานปาร์ตี้ถูกเขียนไว้ในคำเชิญ ฉันแน่ใจว่าพวกมันคงจะพบเข้า แล้วรู้ว่าจะโจมตีเมื่อไหร่และยังไง!”
คิมซุกโฮคำราม แต่เฮย์เนคก็ยังคงสงสัย
“อืมมม … มันไม่สำคัญหรอก ยังไงแกก็ถูกจัดการอยู่ดี”
“ อ-อะไร แกว่าไงนะ!”
มันเป็นฉากของความยุติธรรมในบทกวี
คิมซูโฮจ้องมองพวกเขาและมองออกไปข้างหน้าอีกครั้ง ยังมีศัตรูมากมายเหลืออยู่ อสูรที่มีแขนและขาหลายอันกำลังพุ่งเข้ามาหาเขา
ปีศาจปล่อยพลังเวทมนต์ที่บางและแหลมคม เหมือนแมงมุม มันพยายามจับเป้าหมาย แต่คิมซูโฮปลดปล่อยพลังเวทย์มนตร์ของเขาและเผาสายใยนั้น จากนั้นเขาก็เจาะหัวใจปีศาจด้วยดาบของเขา
“เฮ้ย.”
เมื่อเลือดสีดำของปีศาจกระเด็นลงมาบนหน้าผากของเขา จินซาฮยอคก็เรียกชื่อของเขา เธอดูสบายใจเป็นอย่างมาก
“อะไร?”
คิมซูโฮตะโกนกลับเมื่อเขาฟาดดาบโจมตี จินซาฮยอคไล่ตามความเร็วสูงของมิสเทลทีนด้วยสายตาของเธอ เขากวัดแกว่งดาบของเขาไปทางขวาและตอบสนองอย่างใจเย็นต่อการจู่โจมอย่างฉับพลันจากด้านซ้ายโดยสมาชิกของนิวอีวิลส์
แต่ความสนใจของจินซาฮยอคไม่ได้อยู่ที่การใช้ดาบ แต่เป็นตัว ‘ดาบ’ เอง
“ ดาบเล่มนั้น ใครมอบให้นาย?”
“ คุณหมายถึงอะไร… ฮึบ!”
ด้วยเสียงตะโกนสั้น ๆ ลมพายุรุนแรงพุ่งออกมาจากดาบของเขา ปิศาจที่ล้อมรอบเขาถูกพัดหายไปในทันที
คิมซูโฮฟาดเข้าใส่ปีศาจที่ใกล้ที่สุดทันที หลังจากทำลายการก่อตัวของพวกมันด้วยพายุ เขาก็เริ่มไล่ล่าพวกมันทีละตัว
จินซาฮยอคถามขึ้น
“ นายไม่ได้รับจากใครสักคนเลยหรอ? ถ้างั้นนายได้รับมันมาด้วยตัวเอง?”
“ …ทำไมคุณถึงถามผมแบบนั้น!”
คิมซูโฮตะโกนขณะที่เขาเหวี่ยงดาบไปข้างหน้า
“ เพราะฉันแค่คิดว่ามันไม่ถูกต้อง”
จินซาฮยอคถูคางของเธอ เธอจ้องที่ด้านหลังศีรษะของคิมซูโฮ เธอดูเหมือนจะคิดว่า ‘มีอะไรอยู่ในสมองของเขา?’
“อะไร!?”
“ …ไม่มี ไม่เป็นไร ดูเหมือนว่านายจะจำไม่ได้ไปตลอดชีวิต “
แต่ฉันควรลองอะไรบางอย่าง…. จินซาฮยอคพึมพำและแปรสภาพเป็นก้อนพลังงาน จากนั้นเธอก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของคิมซูโฮ เธอใช้ประโยชน์จากเทคนิค“ การแทรกซึมร่างกาย” ได้ดีตั้งแต่เธอพัฒนามันขึ้นมา
“เดี๋ยว คุณ….”
คิมซูโฮไม่มีเวลาที่จะต่อต้าน คิมซูโฮลดการป้องกันการแทรกซึมอย่างฉับพลัน เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งของมีคมกำลังทะลุผ่านเข้าไปในหัวของเขา
“ จินซาฮยอค คุณกำลังทำอะไรอยู่!”
เขาอยากที่จะตะโกนร้องไล่เธอออกไป แต่การต่อสู้ยังไม่จบ
“กั๊ซววววว!”
ปีศาจโผล่ออกมาจากที่ใดสักแห่งก่อยจะจับศีรษะของคิมซูโฮ
KWANG-!
ปีศาจทุบหัวของคิมซูโฮลงไปที่พื้น แรกกระแทกทำให้ให้สมองเขาช็อค
และการตกใจในครั้งนี้ทำให้จินซาฮยอคสามรถสำรวจสมองของคิมซูโฮได้ง่ายขึ้น
**
“อะ อ๊ากกกก—!”
คิมซุกโฮตะโกนโวยวายในขณะที่เขาถูกควบคุมตัวโดยเฮย์เนค
เขาปล่อยพลังเวทย์มนตร์ของตัวเองอย่างสิ้นหวัง พลังเวทย์มนตร์ที่ทรุดโทรมของเขาผลักเฮย์คออกไปและคิมซุกโฮได้ใช้โอกาสนี้เพื่อหลบหนี
“แฮ่ก แฮ่ก”
เขาวิ่งราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน ดูเหมือนเขาจะคิดว่าความปลอดภัยของเขาถูกรับประกันได้เมื่อเขาสามารถหนีออกจากห้องโถงปาร์ตี้ได้สำเร็จ
“หึ”
เฮย์เนคเพียงแค่ดูคิมซุกโฮวิ่งออกไปเรื่อยเท่านั้น เขาไม่ได้คิดที่จะไล่ตามไป เขามองภาพคิมซุกโฮวื่งตาเหลือกตาพองอย่างน่าเวทนา
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก….”
ผลคือคิมซุกโฮออกจากห้องโถงปาร์ตี้ได้โดยไม่มีอุปสรรคและวิ่งผ่านโถงทางเดินต่อไป
“อัก!”
แต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง เขาสะดุดบางสิ่งบางอย่าง คิมซุกโฮปลิวขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะตกลงมาอย่างน่าอับอาย
เหมือนที่คนส่วนใหญ่ทำไปตามจิตใต้สำนึก เขาหันไปรอบ ๆทันทีเพื่อดูสิ่งที่ทำให้เขาสะดุดล้ม
“… ?”
ใบหน้าของเขางุนงง
“ เอ่อ…เอ่อ…แก….”
เสียงแปลก ๆ หลุดออกมาจากปากราวกับว่าลิ้นของเขาเป็นอัมพาต หัวของเขารู้สึกเจ็บปวดและไม่สามารถคิดอะไรต่อไปได้อีก
เป็นเพราะคนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่และคนที่ไม่สามารถมาอยู่ที่นี่ได้ ตอนนี้กำลังยืนอยู่ตเบื้องหน้าเขา
“ ไม่เจอกันนานนะครับ ท่านประธานาธิบดี ”
เสียงเย็นดังขึ้น ความทรงจำที่เขาลืมเลือนไปแล้วได้ผลุดขึ้นมาจากมุมที่ลึกที่สุดในจิตใจของเขา
นั่นคือจินยองฮวาน เขาไม่แก่เลยสักนิดและดูเหมือนในอดีตทุกระเบียดนิ้ว
“ แก แก….”
คิมซุกโฮชี้ไปที่จินยุนฮวานด ร่างกายของเขาสั่นราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับแผ่นดินไหว
จินยองฮวานพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
“ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้ง คุณคิดว่าผมตายไปแล้วใช่ไหม? อ่า ผมอาจจะเคยนะ ใครจะรู้…บางทีผมอาจจะเป็นเพียงภาพลวงตาจากความผิดบาปของคุณก็ได้ อ่า ถ้าอย่างนั้น ผมสงสัยว่าคุณอาจมีบางความรู้สึกผิดที่ยังหลงเหลืออยู่บ้าง นั่นต้องหมายความว่าผมคือของจริง”
ใบหน้าของคิมซุกโฮนั้นแสดงออกไปด้วยความตกใจและประหลาดใจ เหงื่อเย็นหยดลงทำให้เส้นผมของเขาเปียกชุ่ม
คิมซุกโฮจ้องมองจินยองฮวานด้วยใบหน้าที่งุนงง
“ถ้าอย่างนั้น ทำไมเราสองคนถึงไม่มาคุยกันหน่อยล่ะ”
จินยองฮวานยังมีอีกหลายสิ่งที่จะพูด แต่คิมซุกโฮนั้นสติหลุดออกมาอย่างสมบูรณ์
“อะ อึกก….”
เขาร้องเสียงแปลกๆก่อนที่จะทรุดตัวลงพร้อมกับดวงตาที่แข็งค้าง ที่ปากของเขายังมีฟองออกมา
จินยองฮวานยกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นอย่างนั้น
“ช่างขี้ขลาดนัก”
คนที่ฆ่าคนจำนวนมากเป็นคนขี้ขลาดได้อย่างไร? เขาใช่คนที่ฆ่าคนอื่นโดยไม่กลัวผลที่ตามมาคนนั้นหรือเปล่า?
Jainเตะท้องของคิมซุกโฮจนสลบก่อนที่จะหันหลังกลับ จากนั้นเธอก็สะดุ้งเล็กน้อย
“ โอ้ เธอกำลังดูอยู่เหรอ?”
จินเซยอนยืนอยู่ตรงนั้นโดยจ้องมองพ่อของเธอด้วยสายตาที่ขมขื่น แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขาเป็นเพียงแค่เจนที่กำลังการปลอมตัว แต่ความโศกเศร้าและความทรงจำก็เติมเต็มไปในหัวใจของเธอ
จินเซยอนพูด
“…ได้โปรด ช่วยหยุดปลอมตัวตอนนี้ด้วยเถอะ”
“หืม? ตกลง”
เมื่อเจนกลับกลายมาเป็นตัวเอง จินเซยอนก็ยังคงหายใจไม่ออก
“ยุนซึงอากำลังมองหาเธออยู่”
“โอ้ใช่ ~ ฉันแน่ใจว่าเธอกำลังทำแบบนั้นอยู่ ~”
“…จะไม่ไปเจอเธอหรอ?”
“ไม่ แน่นอนว่าไม่”
เจนยิ้มอย่างสดใส จินเซยอนจ้องมองเธออย่างโง่งม
เจนพูดเสริม
“ เธอน่าจะรู้ว่าฉันจะไม่กลับมาอีกเมื่อเธอปล่อยฉันไป ~ อืม ฉันคิดว่าสามารถเรียกความสัมพันธ์ของเราว่าเป็นแมคกัฟฟินก็ได้ นอกจากนี้ ~ ฉันยังมีสิ่งสำคัญที่ต้องทำ ~”
เช่นเดียวกับที่จินเซยอนกำลังวิจารณ์เธอด้วยคำว่า “นั่นเป็นข้อแก้ตัว” …
พับๆๆๆๆ-
เสียงของเฮลิคอปเตอร์ดังก้องไปทั่วจากด้านบน
Wiing— Wiing— เสียงไซเรนก็ดังอย่างชัดเจนเช่นกัน
“ อืม ได้ยินนั่นไหม ~? ถึงเวลาที่เราจะต้องวิ่งแล้ว ~ “
เจนพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส
จินเซยอนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอนหายใจ
ประมาณ 10 นาทีหลังจากการเริ่มต้นของการโจมตีของนิวอีวิลส์ ในที่สุดกองกำลังเสริมภายนอกก็มาถึง
**
– นี่เป็นงานเปิดเผยการทุจริตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ความจริงที่ว่าประธานสมาคมฮีโร่และอดีตประธานาธิบดีของเกาหลีสมรู้ร่วมคิดกับปีศาจกำลังทำให้โลกใบนี้เกิดมรสุม คำสารภาพและการแจ้งเบาะแสของยูจินวองและแชจูชึลนำไปสู่การยืนยันว่าผู้บริหารของสมาคมมีการซื้อขายอย่างลับๆกับปีศาจ เป็นเรื่องธรรมดาที่สมาคมฮีโร่ได้จะตกลงสู่ความโกลาหล ยูจางวอน ฮีโร่ที่เกษียณแล้วยังโดดเด่นในเหตุการณ์นี้ในฐานะผู้ให้ข้อมูล….
แพนธีออน ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของวิหารแห่งความยุติธรรม เป็นสถานที่พักผ่อนสำหรับฮีโร่ของวิหารแห่งความยุติธรรม แต่เริ่มตั้งแต่วันนี้ มันได้รับบทบาทให้เป็นสำนักงานสืบสวนและสำนักงานใหญ่
เนื่องจากเรื่องราวที่ใหญ่โตอื้อฉาวที่เกี่ยวข้องกับฮีโร่นับไม่ถ้วน รัฐบาลทั่วโลกจึงตระหนักถึงการสอบสวนอย่างละเอียดและต้องการให้วิหารแห่งความยุติธรรมเป็นผู้สืบสวน
แม้ว่าวิหารแห่งความยุติธรรมจะเป็นส่วนหนึ่งของสมาคม แต่ประชาชนก็ไม่ได้คัดค้านการเลือกเช่นนี้ เป็นเพราะผู้นำ ไอลีนของพวกเขาอยู่ห่างไกลจากภาพลักษณ์แห่งการทุจริตในสายตาของพวกเขา
“… อืม.”
ในทางกลับกัน แชนายอนนั่งอยู่บนโซฟาในล็อบบี้ของวิหารแห่งความยุติธรรมพร้อมกับเล่นสร้อยคอของเธอ
นิวอีวิลส์ได้รับการปราบปรามและสมาชิกที่สร้างความเสียหายให้กับสมาคมรวมถึงคิมซุกโฮและอียุกโฮ ทุกคนถูกจับกุม ทั้งหมดนี้ใช้เวลาเพียงครึ่งวันเท่านั้น
ยูยอนฮาบอกพวกเขาว่า“ ต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จโดยไม่ให้มันลากยาวนัก หากว่าเราไม่จบเรื่องนี้ภายใน 24 ชั่วโมง พวกเขาจะเริ่มตอบโต้ได้”
แผนการณ์ประสบความสำเร็จ
… แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง แชนายอนไม่ได้รู้สึกโปรดโปร่ง