เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 818
ในพริบตากลุ่มคนก็เดือดพล่านขึ้นมาแล้ว
ทุกคนต่างก็มีสีหน้าที่ตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว ทยอยแสดงการสนับสนุนเฟิงเมิ่งกรุ๊ป！ สนับสนุนเฟิงชิงหวู！
เดิมทีสำหรับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปแล้วเป็นเรื่องภัยพิบัติหนึ่ง
แต่ตอนนี้ถูกหยางเฟิงขจัดออกไปแล้วอย่างสมบูรณ์แบบ
ไม่เพียงเท่านี้คำชมปากต่อปากของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปยังยิ่งเพิ่มขึ้นชั้นหนึ่ง
วันหลังมีคนพูดสินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปมีปัญหา พวกเขาเป็นคนแรกที่ไม่รับปาก！
เย่เมิ่งเหยียนที่นั่งอยู่ในรถมองเห็นสถานการณ์นี้ ซาบซึ้งจนกรอบตาแดงแล้ว
หล่อนคิดไม่ถึงเฟิงชิงหวูจะทำอย่างนี้
ในใจของหล่อนเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง！
“โอ๊ย！”
ในเวลาเดียวกันนี้
หวางเปียวร้องด้วยความเจ็บปวดเสียงหนึ่ง
เขาหันหน้ามามองไปแล้ว พบว่าคนที่ตัวเองพามาทั้งหมดถูกกลุ่มคนที่โมโหตีจนล้มคลานแล้ว
ถึงแม้พวกเขาเป็นนักเลง ประชาชนคนปกติธรรมดาเห็นพวกเขาแล้วต่างก็ตกใจจนเดินอ้อม
แต่พลังของประชาชนคือไม่มีที่สิ้นสุด
ประชาชนพอโกรธขึ้นมา หวางเปียวหัวหน้านักเลงชนิดนี้เดิมทีก็พลังอ่อนแอมาก
หวางเปียวรู้ภาระกิจครั้งนี้ของตัวเองพ่ายแพ้แล้ว
การกระทำที่ทำให้สินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปแปดเปื้อนก็พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงแล้ว
มองเห็นรอบ ๆ ไม่มีคน
เขาดิ้นรนยืนขึ้นมา อยากที่จะออกไป
“ใส่ร้ายแล้วก็อยากที่จะออกไปเหรอ？”
และในเวลานี้
หยางเฟิงเดินมาแล้ว เท้าหนึ่งเหยียบบนหน้าอกของหวางเปียวมองเขาจากที่สูงลงต่ำอยู่
“ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันเถอะ！”
มองเห็นหยางเฟิง
หวางเปียวก็พูดอ้อนวอนทันที
“ปล่อยนายไป？ สายไปแล้ว บอกมาดี ๆ สรุปแล้วเป็นใครที่ให้นายทำอย่างนี้？”
“ฉัน……”
เผชิญหน้ากับการซักถามของหยางเฟิง
สายตาของหวางเปียวหลบซ้ายหลบขวา
“ไม่พูดใช่ไหม？”
“วางใจ ฉันเชื่อว่านายจะพูด！”
กึก！
เท้าหนึ่งของหยางเฟิงเหยียบลงไปแล้วอย่างแรง
เสียงดังกึกเสียงหนึ่ง
ทันใดนั้นกระดูกซี่โครงของหวางเปียว ก็ถูกหยางเฟิงเหยียบหักแล้ว
โอ๊ย！
เขาร้องด้วยเสียงที่น่าเวทนาเสียงหนึ่งทันที
“พูดไม่พูด？”
เพ้ง！
กึก！
ทุกประโยคที่ถาม
หยางเฟิงก็เท้าหนึ่งเหยียบลงไป เหยียบกระดูกซี่โครงเส้นหนึ่งของหวางเปียวหัก
เพ้ง！
กึก！
เพ้ง！
กึก！
……
“พูด！ ฉันพูดแล้ว！”
“ขอร้องนายล่ะอย่าเหยียบแล้ว！ เหยียบลงไปอีกกระดูกทั้งร่างกายของฉันต่างก็ถูกนายเหยียบหักแล้ว！”
หลังเหยียบกระดูกซี่โครงของหวางเปียวหักเจ็ดแปดเส้นแล้ว
ในที่สุดเขาก็เจ็บจนรับไม่ไหวแล้ว ร้องเสียงดังขึ้นมาแล้ว
หยางเฟิงที่อยู่ด้านหน้าในสายตาของเขาเดิมทีไม่ใช่คน ก็คือปีศาจคนหนึ่ง
เขาเชื่ออย่างไม่สงสัยแม้แต่นิดถ้าหากตัวเองไม่พูด หยางเฟิงอาจจะเหยียบเขาให้ตายทั้งเป็น！“พูด สรุปแล้วเป็นใครที่สั่งให้นายมาแปดเปี้ยนเฟิงเมิ่งกรุ๊ป？”
สายตาของหยางเฟิงมองหวางเปียวอยู่อย่างเย็นชา
เพียงแค่สายตาหนึ่งของหยางเฟิง
ก็ทำให้หวางเปียวทั้งคนเหมือนตกลงในหลุมน้ำแข็ง
หวางเปียวรีบพูดตระโกนเสียงดังว่า“คือสวีโหย่วหรง！คือสวีโหย่วหรงของชิงเฉิงกรุ๊ป！”
“เป็นหล่อนที่บ่งการให้ฉันทำอย่างนี้！ขอร้องนายล่ะปล่อยฉันไปเถอะ！”
นาทีนี้หวางเปียวล่มสลายแล้วอย่างสิ้นเชิง
เขาร้องไห้น้ำตานองหน้า
ถ้ารู้ก่อนจะหาเรื่องหยางเฟิงคนร้ายกาจอย่างนี้
เขาก็จะไม่ทำเรื่องชนิดนี้เพื่อห้าล้านเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้ว！
แม่ง！
หยางเฟิงคนนี้ยังโหดร้ายจริง ๆ
เขารู้สึกว่ากระดูกทั้งตัวของตัวเองต่างก็เจ็บแล้ว！
ได้ยิน
หยางเฟิงทำตาหรี่เล็กน้อยแล้ว
สวีโหย่วหรง？
เป็นหล่อนอีกแล้ว？
เขาทายได้นานแล้วว่าเป็นผู้หญิงคนนี้！
สวีโหย่วหรงคนนี้ไม่ชอบหน้าตัวเองมาตลอด
เป็นปรปักต่อตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เมื่อก่อนหยางเฟิงเห็นแก่หน้าของหนิงชิงเฉิง ขี้เกียจที่จะถือสากับหล่อน
แต่วันนี้สวีโหย่วหรงใช้วิธีที่ต่ำทรามอย่างนี้มาทำให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปแปดเปื้อน
นี่ได้แตะต้องเส้นตายของเขาแล้ว
ไม่สั่งสอนหล่อนสักหน่อย
บทที่ 817
บทที่ 819