แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1039
ทุกคนเห็นว่า เฉินซงจื่อที่สวมเสื้อคลุมลัทธิเต๋าสีน้ำเงิน ค่อยๆเดินเข้ามา
หลังจากที่เฉินซงจื่อประสบความสำเร็จในการฝึกฝน เดิมทีมีกลิ่นอายของเซียนอยู่แล้ว ยิ่งมีบุคลิกลักษณะของเซียนเป็น เหมือนกับปรมาจารย์ที่บรรลุเต๋า
“นี่คือ?”
ทุกคนในตระกูลเฉิน และผู้คนที่มาจากยานจิง มองไปที่เฉินซงจื่อด้วยความงุนงง
“เป็นไปได้ไหมว่าคุณเฉินท่านนั้นเป็นปรมาจารย์ที่บรรลุเต๋า?” ทุกคนแอบเดาในใจ ไม่อย่างนั้นทำไมถึงส่งนักพรตลัทธิเต๋ามามอบของขวัญ?
ในสมองทุกคนเริ่มมีฉากภาพแบบนั้น……
นักพรตที่ใส่ชุดลัทธิเต๋า นั่งอยู่ในอาราม ต่อหน้ามีฉู่เหวินสงและผู้ศรัทธาคนอื่นๆคุกเข่าอยู่……
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณเฉินสามารถสั่งให้บุคคลผู้มีอิทธิพลใหญ่มากมายมาฉลองวันเกิดให้กับสาวน้อยของตระกูลเฉิน บุคคลมีอิทธิพลใหญ่เหล่านี้จะต้องถูกคุณเฉินหลอกแน่ๆ แต่คุณคิดว่าคนเหล่านี้โง่เหรอ?” คนระดับสูงของตระกูลหยู่ท่านนั้นพูดด้วยเสียงประชด
“ใช่สิ เกรงว่ามีเพียงเรื่องวิญญาณเท่านั้น ที่สามารถสั่งการบุคคลผู้มีอิทธิพลใหญ่จำนวนมากได้ในคราวเดียว” มีคนเห็นด้วยอย่างยิ่ง
“มันก็ไม่แน่ บุคคลผู้มีอิทธิพลใหญ่โตมากมายเช่นนี้ หรือพวกเขาทั้งหมดจะถูกคุณเฉินท่านนั้นหลอก? คุณคิดว่าคนเหล่านี้เป็นคนโง่หรือ? ฉันคิดว่าคุณเฉินท่านนั้นคงมีความสามารถจริงๆ” และมีบางคนคัดค้าน แต่ทุกคนคิดว่าไม่ผิดแน่ที่คุณเฉินจะเป็นนักพรตท่านหนึ่ง
มีเพียงหลี่เฟิง ทันใดนั้นสีหน้าก็เคร่งขรึม มองไปที่เฉินซงจื่อ ใบหน้าแสดงความหวาดกลัวออกมา
คนอื่นไม่รู้จักเฉินซงจื่อ แต่ตระกูลหลี่ต้องรู้แน่นอน ยิ่งกว่านั้นหลี่เฟิงรู้ว่าความแข็งแกร่งของเฉินซงจื่อนั้นถึงระดับปรมาจารย์แล้ว
จากการคาดเดา คุณเฉินต้องเป็นเฉินโม่แน่นอน
เฉินซงจื่อเพิกเฉยต่อสีหน้าของทุกคน เดินตรงไปหาเฉินเข่อเอ๋อร์ และมอบพู่หยกขนาดเล็กและประณีตให้แก่เฉินเข่อเอ๋อร์
“คุณหนูรอง คุณเฉินมีธุระสำคัญที่ต้องไปทำ ดังนั้นจึงไม่สามารถมาอวยพรวันเกิดให้กับคุณหนูรองด้วยตัวเอง ดังนั้นเขาจึงทำของขวัญชิ้นนี้ขึ้นมากับมือเพื่อมอบให้กับคุณหนูรอง ”หลังจากที่นักพรตเฒ่าพูดจบ ก็ยื่นพู่หยกไปให้เฉินเข่อเอ๋อร์
เมื่อได้ยินว่าคุณเฉินเป็นคนทำเองกับมือ เฉินเข่อเอ๋อร์ก็รู้สึกปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมาก และรับพู่หยกมา วางไว้กลางฝ่ามืออย่างระมัดระวังราวกับกำลังดูแลสมบัติล้ำค่า
“นี่เขาทำมากับมือจริงๆ เหรอ?” ดวงตากลมโตจองเฉินเข่อเอ๋อร์ มองเฉินซงจื่อโดยไม่กะพริบตา และถาม
“มันเป็นความจริงร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างแน่นอน!” เฉินซงจื่อพยักหน้า
เฉินเข่อเอ๋อร์ดูตื่นเต้น มองดูพู่หยกในมือ ราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดของเธอ
จากนั้นเฉินซงจื่อก็หันไปหาเฉินกั๋วเหลียง ทำมือประกบกันแล้วพูดว่า “ขอคารวะผู้นำตระกูลเฉิน!”
เฉินกั๋วเหลียงรีบตอบทักทายอย่างเคารพ “นักพรตเกรงใจเกินไปแล้ว! เชิญนั่ง!
“ขอบคุณมาก!” เฉินซงจื่อพูด
เมื่อเผชิญหน้ากับเฉินกั่วเหลียง แม้ว่าตอนนี้เฉินซงจื่อจะเป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพ แต่ก็ยังไม่กล้าละเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นของขวัญที่นักพรตเฒ่ามอบให้เฉินเข่อเอ๋อร์ บุคคลระดับสูงคนนั้นของตระกูลหยู่ก็ได้พูดเย้ยหยัน “เห็นไหม นั่นเป็นของขวัญที่คุณเฉินส่งมาให้ หึหึ มันเป็นแค่พู่หยกชิ้นเดียวเท่านั้น!”
“พี่หยู่ ดูเหมือนว่าวิสัยทัศน์ของคุณจะถูกต้องที่สุด อันที่จริงคุณเฉินผู้ลึกลับคนนั้นไม่ใช่คนที่ยิ่งใหญ่มาจากไหน”
“คาดกันว่าบุคคลผู้มีอิทธิพลใหญ่เหล่านี้ ต้องถูกคุณเฉินคนนั้นหลอกแน่นอน ถึงกับมอบของขวัญวันเกิดอันล้ำค่าให้กับของสาวน้อยรุ่นน้องตระกูลเฉิน!”
ในยุคนี้ สินค้าปลอมมีอยู่มากมาย แต่วัตถุที่เกี่ยวข้องกับหยกจะถูกมองว่าเป็นสินค้าที่วางขายตามแผงข้างถนน
ดังนั้น พู่หยกที่นักพรตเฒ่าเอาออกมา ส่วนใหญ่จะถูกมองว่าเป็นสินค้าที่วางขายตามแผงข้างถนน
เพียงแต่ว่า วันนี้มีบุคคลผู้มีอิทธิพลใหญ่มามากมาย และมีบางคนที่รู้เรื่องเกี่ยวกับสินค้าชิ้นนี้ อย่างเช่นชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆหลี่เฟิง ซึ่งจริงๆแล้วเป็นนักบู๊แดนใน
หลี่เฟิงถามนักบู๊ท่านนั้นเบาๆ “คุณรู้จักพู่หยกชิ้นนั้นไหม?”