แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1040
ชายหนุ่มผู้นั้นพยักหน้าด้วยความตกใจและพูดว่า “รู้จัก น่าจะเป็นเครื่องราง!”
“เครื่องราง!” ทันใดนั้นดวงตาของหลี่เฟิงก็เปล่งแสงประกาย
แม้ว่าจะอยู่ในฐานะสายเลือดไม่โดยตรงของตระกูลหลี่ ความลับมากมายที่เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะได้สัมผัส แต่หลี่เฟิงสามารถได้รับความไว้วางใจจากตระกูลหลี่ ให้รับผิดชอบภารกิจสำคัญ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความยอดเยี่ยมของหลี่เฟิง
ดังนั้น สำหรับบางสิ่งที่ลึกลับ หลี่เฟิงยังคงได้ยินเรื่องบางอย่างผ่านช่องทางต่างๆ
เช่นแดนบู๊ อย่างเช่นเครื่องราง
“เครื่องรางชิ้นหนึ่ง เพียงพอที่จะทำให้ระดับแดนปรมาจารย์ต่อสู้กัน และเขาถึงกับมอบให้กับคนธรรมดาคนหนึ่ง!” รูม่านตาของหลี่เฟิงหดลงเล็กน้อย ทำให้ลูกพี่ลูกน้องคนที่ทำให้ตระกูลหลี่ปวดหัวคนนั้นตกใจมาก
เมื่อได้ยินผู้คนรอบข้างดูแคลนของขวัญจากนักพรตเฒ่าว่าเป็นสินค้าที่วางขายตามแผง หลี่เฟิงแอบเยาะเย้ย “เหมือนฝูงมดที่ไม่เคยเห็นโลกภายนอก มีตาหามีแววไม่ จะรู้จักสมบัติล้ำค่าได้อย่างไร?”
เฉินเสี่ยวหยู่และรุ่นน้องคนอื่นๆของตระกูลเฉิน มองพู่หยกที่นักพรตเฒ่ามอบให้กับเฉินเข่อเอ๋อร์ แต่ละคนต่างหัวเราะเยาะ
“นึกว่าคุณชายเฉินจะให้ของขวัญแพงๆอะไร? ที่แท้ก็ของห่วยๆแบบนี้ ก็เพื่อหลอกเจ้าโง่อย่างเฉินเข่อเอ๋อร์!” เฉินหลินเย้ยหยัน
“ฉันคิดว่าแม้แต่ของขวัญของคนก่อนหน้านี้ ส่วนใหญ่ก็เป็นของปลอม ไม่แน่แม้แต่ตัวตนของพวกเขาก็ปลอม เฉินเค่อเอ๋อร์จะไปรู้จักบุคคลผู้มีอิทธิพลใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร?”
“พูดถูกต้อง ฉันคิดว่ามันจำเป็นที่ต้องบอกเรื่องนี้ให้กับท่านปู่รอง!”
ไม่เพียงแต่รุ่นน้องของตระกูลเฉินเท่านั้นที่คิดเช่นนั้น แม้แต่ผู้มีอิทธิพลใหญ่บางคนของตระกูลเฉินก็คิดเช่นนี้เช่นกัน
แม้แต่เฉินตงหวาพ่อของเฉินเข่อเอ๋อร์ก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน ด้วยนิสัยของเฉินเข่อเอ๋อร์ จะไปรู้จักบุคคลผู้มีอิทธิพลใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร?
เพียงแต่ว่า สงสัยก็แค่ส่วนสงสัย แต่ไม่มีใครกล้าไปถาม ท้ายที่สุดเพราะหลายคนที่อยู่ในสถานที่นี่เคยเห็นจินเจิ้งเหอ และรู้ตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา
เฉินเข่อซินมองไปที่เฉินเข่อเอ๋อร์ ใบหน้ายังคงนิ่งสงบ แต่ก็แอบเย้ยหยันในใจ “น้องสาวโง่คนนี้ ถึงกับเอาหินเก่าๆมาเป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ ดูเหมือนว่าคุณเฉินก็แค่นี้อง น้องโง่คนนี้น่าจะถูกหลอกแล้ว”
แม้ว่าความรู้สึกของทุกคนที่มีต่อคุณเฉินจะเริ่มหวั่นไหว แต่ทุกคนก็ได้แต่ก็คาดเดา ไม่มีใครกล้าไปถาม
จากนั้น งานเลี้ยงก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
เฉินกั๋วเหลียงรับผิดชอบในการต้อนรับแขกจากฝั่งเฉินเข่อเอ๋อร์ ในขณะที่เฉินตงหวาและลูกชายดูแลต้อนรับแขกจากฝั่งเฉินเข่อซิน
ฉู่เหวินสงและคนอื่นๆแย่งกันเพื่อเอาใจสาวน้อยเฉินเข่อเอ๋อร์ ถึงกับใช้สถานะของพวกเขาสัญญาและพูดวาทศิลป์ ซึ่งทำให้เฉินเข่อเอ๋อร์หัวเราะคิกคักเป็นครั้งคราว
ความโดดเด่นของเฉินเข่อเอ๋อร์ได้ครอบงำเฉินเข่อซินโดยตรง ทำให้รุ่นน้องทุกคนในตระกูลเฉินอิจฉา และยังทำให้สาวน้อยเฉินเข่อเอ๋อร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ได้ระบายอารมณ์
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง นักพรตเฒ่ากับหลี่เฟิงค่อยๆนำพาฝูงชนแยกย้ายกันกลับ
เฉินเข่อเอ่อร์รู้สึกเสียดาย มองไปที่ฉู่เหวินสงและคนอื่นๆ รู้สึกเศร้าเล็กน้อย “คุณอาฉู่ พวกคุณเห็นคุณเฉิน ต้องพูดขอบคุณแทนหนูด้วยนะคะ!”
ฉู่เหวินสงพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวล ฉันจะนำคำพูดนี้ไปบอกเขาแน่นอน!”
“ค่ะ ทุกท่านเดินทางปลอดภัย!” เฉินเข่อเอ๋อร์กำชับอย่างจริงใจ
“วางใจได้ ครั้งหน้าถ้าว่างพวกเรากับคุณเฉินจะมาเยี่ยมคุณ!” ฉู่เหวินสงพูด
“ดีค่ะ!” เฉินเข่อเอ๋อร์ตอบตกลงอย่างมีความสุข
เฉินกั๋วเหลียงได้เดินไปส่งฉู่เหวินสงและคนอื่นๆด้วยตัวเอง โดยแอบคิดในใจ “ดูเหมือนว่าเข่อเอ๋อร์จะต้องรู้จักคุณเฉิน สักครู่ต้องถามเธออย่างละเอียด!”
รอจนกว่าแขกกลับไปหมดแล้ว
สมาชิกของตระกูลเฉินล้อมรอบเฉินเข่อเอ๋อร์ทันที
เฉินตงหวาเริ่มนับของขวัญที่ฉู่เหวินสงและคนอื่นๆมอบให้ หลังจากเฉินตงหวาได้การตรวจวิเคราะห์แล้ว ของขวัญเหล่านั้นล้วนเป็นของแท้
บางอย่างมีค่ามาก!
เฉินกั๋วต้งมองดูเฉินตงหวาที่มือสั่นอยู่ตลอดเวลา ขมวดคิ้วแล้วถาม “เป็นยังไงบ้าง? ของขวัญพวกนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
ใบหน้าของเฉินตงหวาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ไม่มีปัญหา มันเป็นของจริงทั้งหมด ของขวัญเหล่านี้รวมกันแล้ว อย่างน้อยมีราคาหลายร้อยล้าน!”
เฉินกั๋วต้งตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นมีสีหน้าตกใจ “ที่แกพูดเป็นความจริงเหรอ?”