บทที่ 2407 ตามหา 3
ยามนี้องครักษ์จินรู้ซึ้งถึงศาสตร์แพทย์ศาสตร์พิษอันน่าตะลึงของแม่นางผู้นี้แล้ว โอสถจากฝีมือนางย่อมเป็นโอสถที่วิเศษเลิศล้ำ มีเงินตราก็ยากจะแลกมาได้
ด้วยเหตุนี้เขาจึงรับไว้อย่างยินดียิ่งนัก แล้วเอ่ยขอบคุณอีกครั้ง
“เอาล่ะ อาจารย์ซีจิ่ว พวกเราไปกันเถอะ”
จู๋ตู๋ชิงหมดความอดทนแล้ว เร่งอีกครั้ง
กู้ซีจิ่วมองตี้ฝูอีที่ถึงฟ้าผ่าก็คงไม่ตื่นอีกแวบหนึ่ง ตัดสินใจทันที ในที่สุดก็ก้าวออกไปด้านนอกพร้อมกับจู๋ตู๋ชิง
….
“อาจารย์ซีจิ่ว หลังจากออกไปแล้ว ท่านวางแผนจะไปไหนต่อ?”
“หาสถานที่เงียบสงบสักแห่ง ฝึกฝนฟื้นฟูพลังยุทธ์”
เธอต้องกลับไปยังดินแดนเบื้องบน จากนั้นก็กลับสู่โลกเบื้องล่างจากดินแดนเบื้องบนอีกที…
ตามกฎแล้วเธอไม่สามารถออกจากโลกเบื้องล่างได้เกินครึ่งปี แต่ครั้งนี้กลับจากมาสองปีแล้ว ไม่รู้ว่าที่โลกเบื้องล่างจะเกิดเหตุการณ์พลิกฟ้าอันใดขึ้นหรือเปล่า
และเงื่อนไขเดียวที่จะกลับสู่ดินแดนเบื้องบนได้ก็คือฟื้นฟูพลังยุทธ์ในวันวาน
พลังยุทธ์ของเธอในตอนนี้เป็นพลังวิญญาณขั้นเก้า ถ้ามานะทุ่มเทสักหน่อยก็จะบรรลุขั้นสิบแล้ว
พอบรรลุถึงขั้นสิบเธอน่าจะทะลวงขั้นโบยบินขึ้นสู่ดินแดนเบื้องบนได้กระมัง?
ไม่รู้ว่ากฏเกณฑ์ของแดนอสุราจะเป็นเช่นนี้ด้วยหรือไม่…
“ข้ารู้จักสถานที่สงบสุขอยู่หลายแห่ง ไร้คนก่อกวน แถมยังมีไอวิญญาณพรั่งพร้อมด้วย”
จู๋ตู๋ชิงยังคงเชี่ยวชาญในสภาพแวดล้อมของแดนอสุราแห่งนี้ดียิ่งนัก รู้จักสถานที่ลับมากมายที่คนอื่นไม่รู้
สถานที่ลับเหล่านั้นเสาะหาได้ยากเย็นยิ่งนัก ทั่วทั้งแดนอสุรามีคนรู้อยู่ไม่กี่คนเท่านั้น ต่อให้เป็นตี้ฝูอีผู้ทำได้ทุกอย่างวางแผนคาดการณ์ไม่พลาดเป้าคนนั้นก็ยังไม่แน่ว่าจะรู้จัก!
ข้อนี้ทำให้จู๋ตู๋ชิงผยองภาคภูมิยิ่งนัก!
เขาบอกเล่าถึงลักษณะเฉพาะและข้อดีสารพัดของสถานที่สงบสุขไม่กี่แห่งนั้นออกมา จากนั้นก็ให้กู้ซีจิ่วเลือกมาสักแห่ง และเขาก็พร้อมอำนวยความสะดวกพานางไปส่งด้วย
แต่เขาถามต่อเนื่องกันอยู่หลายครั้ง กู้ซีจิ่วคล้ายว่าจะเหม่อลอย ไม่ตอบรับเขาเลย
….
คนผู้นี้ใจถึงจริงๆ! อยู่ในสถานที่อันตรายเช่นนี้ก็ยังเข้าสู่ห้วงสมาธิอย่างล้ำลึกได้!
แถมยังไม่มีคนคุ้มกันอยู่ข้างกายเลยด้วย…
เขามั่นใจขนาดนี้เชียวหรือ?
คำพูดคำจาของเขาพะวงถึงเรื่องพิษของเธอตลอด เธอหลอมโอสถอยู่ในห้อง ไม่น่าเชื่อว่าเขาที่อยู่ด้านนอกจะเข้าสู่ห้วงสมาธิไป โหวกเหวกขนาดนั้นก็ยังไม่ตื่น…
นี่ต่างอะไรกับการที่ภรรยากำลังเบ่งท้องอยู่ในห้องคลอดแต่สามีหลับอยู่นอกห้องเล่า? จนภรรยาคลอดลูกเสร็จแล้วสามีก็ยังไม่มีทีท่าว่าตื่น…
ถึงแม้ว่าครั้งนี้เขาจะเหน็ดเหนื่อย แต่การที่เขาหลับเป็นตายเช่นนี้ในขณะที่เธอหลอมยาดูไม่เข้าท่ามากไปหน่อยหรือเปล่า?!
ผิดปกติ!
ตี้ฝูอีไม่ใช่คนแบบนั้น!
หรือเรื่องนี้จะมีเงื่อนงำอะไรอยู่?!
“อาจารย์ซีจิ่ว ท่านฟังข้าอยู่หรือเปล่า?”
จู๋ตู๋ชิงโบกมืออยู่ด้านหน้านาง
“ข้าจะกลับไปดูหน่อย!” กู้ซีจิ่วทิ้งประโยคนี้ไว้แล้วเคลื่อนย้ายกลับไปทันที
จู๋ตู๋ชิงนิ่งงัน
พวกเราเกือบจะออกจากอุโมงค์นี้ได้แล้วมิใช่หรือ?!
วิชาเคลื่อนย้ายยังคงเป็นวิชาที่ทำให้เขาปวดหัวได้จริงๆ ทำให้เขาอยากจะขวางก็ขวางไว้ไม่ได้!
….
สีหน้าเขาปกติยิ่ง การเต้นของชีพจรก็ทรงพลังมาก ขนตาดกหนาหลุบลู่ มองแล้วไม่มีความผิดปกติเลย…
แต่ว่า ปลุกเท่าไหร่เขาก็ไม่ตื่นจริงๆ!
กู้ซีจิ่ววนเวียนอยู่รอบตัวเขาถึงแปดรอบ สารพัดวิธีสำหรับปลุกคนล้วนทยอยใช้ไปอย่างละรอบแล้ว!
ถึงขั้นที่เธอเคยใช้เข็มเงินแทงจุดปากเสือ[1] จุดเหรินจง[2]ของเขาดูแล้ว…
ผลคือ เขาไม่ฟื้น ถึงขั้นที่แม้แต่ขนตาก็ไม่สั่นไหวเลย ราวกับดวงวิญญาณไม่ได้อยู่ในสังขารนี้ของเขาแล้ว เหลือเพียงพลังชีวิต ส่วนดวงวิญญาณที่เหลือออกไปเที่ยวเล่นหมดแล้ว…
ต่อให้เข้าสู่ห้วงสมาธิล้ำลึกเพียงใดก็ไม่มีทางเป็นเช่นนี้!
แบบนี้คล้ายว่าดวงวิญญาณของเขาจะออกจากร่างไปแล้ว!
“แม่นางกู้ อวิ๋นชิงหลัวก็อยู่ในสภาพนี้เช่นกัน ปลุกอย่างไรก็ตื่น และไม่คล้ายว่าจะสลบอยู่…”
องครักษ์จินก็มารายงานข้อมูลใหม่ที่ตนพบเช่นกัน
“เป็นไปได้ไหมว่าดวงวิญญาณของพวกเขาจะออกไปจัดการเรื่องราวอันใดด้วยกัน?”
จู๋ตู๋ชิงที่ตามกลับมาด้วยเอ่ยคาดเดา
“ก่อนองค์ราชันของพวกเจ้าจะนั่งสมาธิได้บอกอะไรไว้ไหม?”
กู้ซีจิ่วสอบถามองครักษ์จิน
————————————————————————————-
บทที่ 2408 ตามหา 4
“ไม่ได้สั่งการเป็นพิเศษขอรับ เพียงให้พวกเราจับตามองอวิ๋นชิงหลัวไว้…”
องครักษ์จินมิได้ปิดบังอันใด
“แม่นางกู้ บางครั้งองค์ราชันของพวกเราก็ถอดจิตออกไปตรวจสอบเรื่องราวอยู่บ้าง ครั้งนี้ก็น่าจะเป็นเช่นเดียวกัน…”
ผิดปกติ!
หากตี้ฝูอีพาอวิ๋นชิงหลัวถอดจิตออกไปจัดการธุระ ก็ไม่น่าจะพานางไปนานขนาดนี้ และน่าจะนั่งอยู่ที่เดียวกับนาง เพื่อให้ลูกน้องเฝ้าดูแลได้สะดวก อย่างไรเสียเมื่อวิญญาณออกจากร่าง ร่างกายที่อยู่ตรงที่เดิมก็จะอ่อนแอมาก รับการโจมตีไม่ไหว ในสถานที่อันตรายเช่นนี้ ด้วยสติปัญญาของตี้ฝูอี ไม่มีทางทำเรื่องไร้สมองแบบนี้!
นี่พวกเขาถูกเล่ห์กลอันใดเข้า?
มีเล่ห์กลอันใดที่สามารถเล็ดรอดหูตาของยอดฝีมือทั้งสามคนไปได้ ทำให้สองคนนี้ถอดวิญญาณออกไปโดยที่เทพไม่รู้ผีไม่เห็นเช่นนี้ได้?
ต้องทราบก่อนว่าในช่วงเวลานี้พวกองครักษ์จินไม่ได้จากไปไหนเลยแม้แต่ครึ่งก้าว…
ขณะที่กู้ซีจิ่วคิดจะถามรายละเอียดเพิ่ม จู่ๆ ร่างของตี้ฝูอีที่นั่งตัวตรงอยู่ตรงนั้นมาโดยตลอดก็สั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย หยาดเหงื่อเย็นเฉียบซึมออกมาจากหน้าผาก…
กู้ซีจิ่วจับมือเขาไว้ตลอด พบว่าฝ่ามือเขาร้อนผ่าว…
“แม่นางกู้ อวิ๋นชิงหลัวท่าไม่ดีแล้วขอรับ! ร่างกายสั่นเทาอย่างยิ่ง! ชีพจรก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆ!”
หวาเฉียนจวิ้นก็วิ่งเข้ามารายงาน
ดูเหมือนพวกเขาจะถอดวิญญาณไปด้วยกันจริงๆ ยังพบพานปัญหาใหญ่หลวงที่ยากจะคลี่คลายด้วย…
ปัญหาที่ตี้ฝูอีก็ยากจะรับมือได้เป็นปัญหาเช่นใดกันแน่?!
กู้ซีจิ่วพยายามบอกตัวเองให้สงบใจลง แต่ในใจยังคงกระสับกระส่ายอยู่บ้าง
ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาสืบสาวว่าสรุปแล้ววิญญาณเขาออกจากร่างตอนไหนกันแน่ แต่เป็นจะไปตามหาพวกเขาได้อย่างไร! จะช่วยพวกเขาได้อย่างไร!
กู้ซีจิ่วลองใช้วิชาสืบวิญญาณดูก่อน ขอเพียงพวกเขายังอยู่ในรัศมีพันลี้ เธอจะสัมผัสถึงพวกเขาได้ และตามหากลับมาได้
แต่เธอลองจับสัมผัสดูต่อเนื่องกันสองครั้ง ล้วนสัมผัสถึงการมีอยู่ของตี้ฝูอีไม่ได้เลย
ชัดเจนยิ่งนัก พวกเขาน่าจะถูกกักไว้ในเขตแดนอันใด หรือไม่ก็ออกนอกรัศมีพันลี้ไปแล้ว
ด้วยนิสัยของตี้ฝูอี หากจำเป็นต้องไปจัดการเรื่องที่อยู่นอกรัศมีพันลี้ จะไม่มีทางทิ้งร่างไว้ที่นี่
ถ้าพูดให้เบาลงหน่อยคือ ต่อให้จะประสบธุระเร่งด่วนอันใดที่อยู่นอกรัศมีพันลี้ เขาก็ต้องสั่งการสององครักษ์ จินหวาเอาไว้แน่นอน…
ตอนนี้ไม่มีคำสั่งอะไรทิ้งไว้เลย เห็นได้ชัดว่าเป็นแบบที่สองแล้ว
พวกเขาน่าจะถูกขังไว้ในเขตแดนอันใดเข้าแล้ว!
และเธอก็ได้ตระเวนไปรอบละแวกนี้แล้ว ไม่พบการมีอยู่ของเขตแดนอันใดเลย!
แล้วเธอจะตามหาเขตแดนนี้ออกมาได้ยังไง?
วิญญาณของมนุษย์ออกห่างร่างนานๆ ไม่ได้ ห้ามเกินสิบสองชั่วยาม ถ้าเกินขีดจำกัดนี้ไปแล้ว จะก่อให้เกิดความเสียหายกับร่างกายชนิดที่ไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้…
เธอหลอมโอสถอยู่เกือบสองชั่วยาม ดังนั้นเธอจะต้องตามหาวิญญาณของเขากลับมาให้ได้ภายในสิบสองชั่วยาม
เธอพยายามขบคิดดูอย่างสุดชีวิต คิดอย่างรวดเร็วว่าจะนำความสามารถใดของตนออกมาใช้ได้บ้าง แต่ล้วนไม่สามารถสำแดงออกมาได้เนื่องจากพลังยุทธ์ในปัจจุบันต่ำเกินไป
‘เจ้านาย ข้ามีอยู่วิธีหนึ่ง อาจจะตามหาเขาได้…’
จู่ๆ หยกนภาก็ส่งเสียงขึ้นมาในสมองกู้ซีจิ่ว
ดวงตากู้ซีจิ่วพลันส่องประกาย
‘วิธีอะไร?!’
‘เจ้านาย ก่อนอื่นข้าขอถามสักหน่อย ไม่ว่าระหว่างเขากับอวิ๋นชิงหลัวจะเกิดอะไรขึ้น ขอเพียงเขามีอันตรายใหญ่หลวงจริงๆ ท่านก็พร้อมจะช่วยเหลือเขาโดยสละได้ทุกสิ่งใช่ไหม?’
กู้ซีจิ่วแข็งทื่อไปแวบหนึ่ง แล้วตอบอย่างไม่ลังเลเลย
‘ใช่!’
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เธอก็ไม่สามารถทอดทิ้งหมางเมินเขาได้!
คล้ายว่าหยกนภาจะโล่งอกแล้ว ยังคงต้องการคำยืนยันอีกรอบ
‘ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตามหรือ?’
‘ไร้สาระ!’
ในใจเขามีคนอื่นแล้ว นางอาจจะไม่แย่งชิงเขาแล้ว จากไปให้ไกลเสีย จากนี้ไปขุนเขาสายธารล้วนเป็นทางสัญจร
แต่เมื่อเขาตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตขึ้นมาจริงๆ เธอก็สามารถสละชีวิตเพื่อช่วยเหลือเขาได้โดยไม่กะพริบตาเลย
ในที่สุดหยกนภาก็สบายใจแล้ว
‘เจ้านาย เช่นนี้ก็ดี ท่านฟังข้านะ…’
————————————————————————————-
[1] จุดปากเสือ อยู่ตรงง่ามมือระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้
[2] จุดเหรินจง อยู่ตรงกลางระหว่างร่องของจมูกและริมฝีปาก