ซาเมียลต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง หมายให้อีกฝ่ายบาดเจ็บ ใช้ชีวิตแลกชีวิต และเอาแต่โจมตีไม่แม้แต่ป้องกัน จนฟราเทอร์บาดเจ็บและเหนื่อยล้าในเวลาอันสั้น แน่นอนว่ามันสร้างบาดแผลให้ซาเมียลได้บ้างเล็กน้อย แต่มีประโยชน์อะไร อีกฝ่ายฟื้นคืนชีพได้ บาดเจ็บหนักแกล้งตายสักครั้ง หันมาอีกทีก็กลับมาเป็นแมวกล้าหาญอีกครั้งแล้ว
ฟราเทอร์เป็นรองในเรื่องความเร็ว ความเร็วในการจู่โจม และการมองเห็นขณะเคลื่อนไหว ก็เหมือนฮีโร่บ้าพลังในเกมที่หมดพลัง และถูกฮีโร่ที่ว่องไวจู่โจมอย่างหนัก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าฮีโร่ที่ว่องไวตัวนี้ยังมีความสามารถฟื้นคืนชีพ มันไม่มีทางสู้ได้เลย
มันอธิษฐานเสียงดัง ร่างกายที่บาดเจ็บไม่สามารถสั่นคลอนจิตใจศรัทธาของมันได้ ก็เหมือนกองไฟที่ไม่มีทางดับทั้งๆ ที่เจอพายุฝน…แต่ยิ่งร่างกายบาดเจ็บ ก็ยิ่งทำให้มันรวบรวมความตั้งมั่นไว้ที่สมอง ตั้งอกตั้งใจอยู่กับการอธิษฐาน คล้ายกับละทิ้งร่างกาย แต่จิตวิญญาณเบาหวิวขึ้นเรื่อยๆ ราวกับได้รับการยกระดับ
มันเชื่อมั่นว่าคำอธิษฐานจะได้รับการตอบสนอง ไม่มีเหตุผล และไม่ต้องการหลักฐานมาพิสูจน์ เพราะตอนที่ในใจเคลือบแคลง การอธิษฐานจะไม่บริสุทธิ์อีก การอธิษฐานที่ไม่บริสุทธิ์ไม่อาจได้รับการตอบสนองจากเทพ
รอบแผลสีแดงห้ารอยบนตัวฟราเทอร์ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็มีเลือดสดๆ ซึมออกมาจากรอยแผลเก่าห้ารอยนี้จริงๆ
ซาเมียลที่เป็นฝ่ายได้เปรียบรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมากะทันหัน มันคิดจะสร้างแผลใหม่ให้ฟราเทอร์ แต่ก็ต้องเก็บกรงเล็บไปโดยพลัน แล้วถอยหลังไปหลายก้าว
ขนยุ่งเหยิงและร่างกายเต็มไปด้วยแผลเลือดไหลหลายจุดไม่ได้ทำให้ฟราเทอร์เหมือนหมาป่า มันมีสีหน้าเคร่งขรึม สายตาเลื่อนลอย เงยหน้ามองท้อง แล้วพูดเสียงเบา
“จะมีแสง”
เมื่อพูดจบ ท้องฟ้าอันมืดมนก็แหวกเป็นช่องแคบๆ ช่องหนึ่ง แสงอาทิตย์สายหนึ่งส่องทะลุชั้นเมฆมา ตกลงบนฟราเทอร์ราวกับสป็อตไลท์บนเวที
ถึงเวลาพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว แต่เพราะชั้นเมฆหนาเกินไป พวกมันที่ต่อสู้กันอย่างดุเดือดจึงไม่ได้สังเกต
นี่เป็นทิวทัศน์อันน่ามหัศจรรย์ ท้องฟ้าและพื้นดินที่มืดมิดโดยสมบูรณ์ มีเพียงแสงสว่างหนึ่งเดียวส่องทำลายความมืดมน และแสงก็กระจายลงใต้ก้อนเมฆแล้ว ส่งให้ชั้นเมฆเคลื่อนที่รวดเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ราวกับผีร้ายนับไม่ถ้วนถูกแสงสว่างแผดเผาจนเปลี่ยนรูปร่าง สุดท้ายระเหยกลายเป็นไอน้ำไร้รูปร่าง
เทียบกับความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ ซาเมียลตกใจกับความเปลี่ยนแปลงที่ตัวของฟราเทอร์มากกว่า ร่างกายของหมาป่าแห่งศรัทธาตัวนี้พองขึ้นเหมือนลูกโป่งเป่าลม ด้วยเป็นหมาป่ายุโรปที่ร่างกายผอมกว่าหมาป่าอเมริกาเหนืออยู่แล้ว แต่พอตัวพองกลับสูงใหญ่กว่าหมาป่าอเมริกาเหนือเสียอีก!
เดิมทีหมาป่ากับแมวก็มีขนาดตัวต่างกันมากอยู่แล้ว ยิ่งพอตัวของฟราเทอร์พองขึ้นอีก มันที่เผชิญหน้ากับซาเมียลแล้วก็เหมือนคนปกติกับคนแคระ
โลกของสัตว์ ขนาดตัวและน้ำหนักตัวก็คือจุดสำคัญ ถึงเป็นสัตว์ประเภทแมวที่ผู้คนพูดถึงบ่อยๆ หากอยากเอาชนะสัตว์ประเภทสุนัข ก็มีแต่ต้องสร้างความแตกต่างเรื่องขนาดตัวและน้ำหนักตัว
ฟราเทอร์ไม่ได้ตัวพองอย่างเดียว ขนก็ยาวขึ้นมากเหมือนหญ้าป่า ขนยาวปกคลุมทั่วร่างกายราวกับกระดองนุ่มๆ เขี้ยวก็แหลมคมขึ้น เหมือนเป็นหมาป่ายักษ์ที่สูญพันธุ์ไปตั้งแต่สมัยโบราณกาลแล้ว
โลกมืดสนิททั่วด้าน มีเพียงฟราเทอร์ที่ยืนอยู่ท่ามกลางแสงอาทิตย์ ร่างกายราวกับมีสิ่งของที่มองไม่เห็นและจับต้องไม่ได้เพิ่มขึ้นมา อย่างเช่น…ความเป็นเทพ
“เล่นละครอะไร! ไม่มีความสามารถอื่น ทำได้แค่เล่นกลตบตาน่าขันเหล่านี้หรือ?”
ปากของซาเมียลก่นด่า แต่ในใจรู้สึกท่าไม่ดีแล้ว สถานการณ์กำลังจะหลุดออกจากการควบคุมของมัน รออย่างนี้ต่อไปมีแต่สวรรค์ที่รู้ว่าฟราเทอร์จะพองตัวอีกหรือเปล่า มันจึงลองยื่นอุ้งเท้าออกไปดันฟราเทอร์อีก
แต่ทว่ามันพบปัญหาน่าอึดอัดอย่างหนึ่งทันที นั่นก็คืออุ้งเท้าหน้าของมันยาวไม่พอ
ฟราเทอร์ที่ตัวพอง ขาทั้งสี่ย่อมยาวขึ้นเช่นเดียวกัน ไม่อย่างนั้นจะไม่สมส่วน ในขณะที่ฟราเทอร์ขาหน้ายืดยาว และต่อยซาเมียลได้ง่ายดาย แต่ซาเมียลกลับยื่นอุ้งเท้าไม่ถึงฟราเทอร์…
ฟู่!
แผลของฟราเทอร์ไม่มีเลือดไหลแล้ว มันกระโจนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วกระโจนใส่ซาเมียลราวกับภูเขาไท่ซานทับบนหัว ตอนนี้ฝ่ายหลังทำได้แค่หลบ ไม่อย่างนั้นจะถูกทับจนเละจนอึราด…
ซาเมียลอาศัยร่างกายอันปราดเปรียวกลิ้งไปครั้งหนึ่ง เกือบจะไปถึงด้านหนึ่ง แต่จากเสียงและแรงสั่นสะเทือนตอนฟราเทอร์ลงมาบนพื้น มันคิดว่าน้ำหนักตัวของฟราเทอร์น่าจะเกินร้อยกิโลกรัมแล้ว เกือบสิบเท่าของน้ำหนักตัวมันเลยทีเดียว
“สมควรตาย! โง่เหมือนหมู แม้แต่หมูป่ายังไม่ใช้กลยุทธ์โง่เง่าเช่นนี้เลย! มารดาเจ้าสิ เป็นจิงโจ้หรือ? อ้อ! ข้าได้ยินว่ามีสัตว์ชนิดหนึ่งเรียกว่าไทลาซีน* งั้นพ่อเจ้าเป็นหมาป่า แม่เจ้าเป็นจิงโจ้หรอกหรือ? หรือว่ากลับกัน?”
ซาเมียลยังก่นด่าไม่หยุด พ่นคำหยาบไม่น่าฟังออกมาอย่างไม่ขาดสาย ทำลายเกียรติของมันจริงๆ แต่ยิ่งด่า มันก็ยิ่งขาดความเชื่อมั่นในตัวเองอย่างเห็นได้ชัด เพราะตอนนี้มันคิดไม่ออกว่ายังมีวิธีไหนใช้ควบคุมกลยุทธ์เชยๆ แบบนี้อีก
ฟราเทอร์ไม่สะทกสะท้าน ปล่อยให้มันก่นด่า แต่กระโดดขึ้น กระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้าหลายครั้ง บีบให้ซาเมียลทำได้เพียงกระโดดโหยงเหยงอยู่อย่างนั้น
ซาเมียลไม่กลัวถูกฟราเทอร์ทับตาย ถึงอย่างไรก็ฟื้นคืนชีพได้อยู่แล้ว แต่ถ้าฟราเทอร์ไม่ต้องจ่ายค่าแลกเปลี่ยนก็ทำลายชีวิตมันได้ งั้นการค้าขายครั้งนี้ก็คุ้มค่าเกินไปแล้ว
เห็นอยู่ว่าตราชั่งแห่งชัยชนะกำลังเอนเอียงไปทางฟราเทอร์ ซาเมียลที่มีแผนการร้ายมากมายผ่านความสับสนในตอนแรกมาแล้วก็ใจเย็นลง มันหลบการโจมตีของฟราเทอร์ครั้งหนึ่ง อยู่ๆ ก็พบว่าตัวเองกำลังทำตัวโง่เง่าเพราะอยากฆ่าฟราเทอร์มากเกินไป ทำไมต้องหลบไปมาอย่างเอาเป็นเอาตายด้วย ขึ้นไปหลบบนต้นไม้ก่อนไม่ได้เหรอ? ถึงอย่างไรหมาป่าก็ปีนต้นไม้ไม่เป็น
ต้นไม้ในป่าเรดวูดมีขนาดลำต้นสูงมาก ที่สูงที่สุดก็มากกว่าร้อยเมตร ทั่วไปก็หลายสิบเมตร ถ้าเป็นต้นไม้เตี้ยนอกป่า หมาป่าตัวใหญ่ยักษ์อาจจะกระโดดข้ามไปได้ แต่ต้นไม้ที่นี่ไม่มีหมาป่าตัวไหนกระโดดข้ามไปได้
ซาเมียลหาโอกาส แล้วกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้สูง อุ้งเท้าจับลำต้นไว้แน่น ทั้งสี่ขาปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็วถึงระดับความสูงที่ฟราเทอร์ไม่น่ากระโดดถึง
สภาพการณ์อยู่ในช่วงที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน หนึ่งแมวบนต้นไม้และหนึ่งหมาป่าบนพื้นกำลังจ้องมองกัน ทั้งคู่ต่างก็จนใจ
ซาเมียลได้โอกาสพักหายใจแล้ว จึงสงบใจและคิดแผนการใหม่
หลังจากวิเคราะห์ช่วงแรก มันคิดว่าถ่วงเวลาต่อไปมีประโยชน์ต่อตัวเองมากกว่า แค่รอเอเมียร์จัดการแมวแก่สีชาตัวนั้น…
บรู๋ววว บรู๋ววว
ทว่ามีเสียงหมาป่าหอนผิดปกติดังมาจากทางเอเมียร์
เอเมียร์หัวใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ลางสังหรณ์ไม่เป็นมงคลทำให้มันต้องหายใจสะดุด หรือว่า…หรือว่าเอเมียร์ ลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจตายแล้ว?
‘โง่เสียจริง! คิดไม่ถึงว่าจะตายด้วยน้ำมือของศัตรู…’
ซาเมียร์ตำหนิเพราะหวังให้มันเก่งขึ้น แต่ก่อนจะเสียดายแทนเอเมียร์ มันอยากคิดถึงตัวเองก่อน ถ้าศัตรูฆ่าเอเมียร์แล้ว อีกไม่นานแมวแก่สีชาก็จะตามมา อย่างนั้นแม้แต่บนต้นไม้ก็ไม่ปลอดภัยแล้ว
“เจ้าคิดว่ามีเพียงเจ้าที่อธิษฐานได้หรือ? ตอนนี้ให้ข้าสั่งสอนเจ้าสักหน่อย ว่าอะไรคือการอธิษฐานที่แท้จริง!”
ซาเมียลตัดสินใจสู้ตาย ก่อนจะหัวเราะเยาะเย้ยฟราเทอร์อยู่หลายครั้ง จากนั้นก็หมอบอยู่บนต้นไม้ หันหน้าไปทางตะวันออกและเริ่มอธิษฐาน
*ไทลาซีน หรือรู้จักันทั่วไปในชื่อ เสือแทสเมเนีย มีลายทางคล้ายเสือ ลักษณะคล้ายหมาป่าหรือสุนัข มีฟันแหลมคม และยืนด้วยสองขาหลังได้เหมือนจิงโจ้ ปัจจุบันสูญพันธุ์ไปแล้ว